Ξημερώνει μία ηλιόλουστη μέρα. Μέχρι τώρα αν εξαιρέσουμε μία ημέρα, τη μέρα που κατεβήκαμε με ράφτινγκ το ποτάμι, ο καιρός μας βοήθησε! Με αργό ρυθμό ετοιμαζόμαστε για να φύγουμε με κατεύθυνση την Βαρσοβία που απέχει από εδώ 2 ώρες δρόμο. Πρέπει να είμαστε εκεί μετά τις 13:00, αφού στο κάμπινγκ που θα μείνουμε το check-in ξεκινάει στις 14:00 (;). Κάνουμε διάφορες εργασίες συντήρησης του τροχόσπιτου, αποχαιρετάμε και ευχαριστούμε τους ηλικιωμένους ιδιοκτήτες για το άριστο κάμπινγκ που διατηρούν και ξεκινάμε οδηγώντας, μετά το Pulawy, στον επαρχιακό δρόμο 801 που μας οδηγεί ακριβώς μπροστά στο κάμπινγκ. Δυστυχώς ο δρόμος έχει τα χάλια του, με συνεχή σκαμπανεβάσματα. Στο Deblin αφήνουμε αυτό το δρόμο και οδηγούμε με κατεύθυνση τον καλύτερο δρόμο 79. Πλησιάζουμε προς την Βαρσοβία και τίποτα δεν το δείχνει αυτό. Η φύση συνεχίζει να είναι δάσος. Όταν φτάνουμε γύρω στα 20 χιλιόμετρα μακριά αρχίζουν να πυκνώνουν μόνο τα σπίτια που βλέπουμε, πνιγμένα πάντα μέσα στο πράσινο.
Το κάμπινγκ μας είναι στα νότια της πόλης και φτάνουμε πρώτα. Το GPS μας δείχνει να στρίψουμε από ένα δρόμο πολύ στενό, χωματόδρομο, μέσα στο δάσος. Σκεφτόμαστε ότι είναι πολύ εναλλακτικό αυτό το κάμπινγκ και κάνουμε το λάθος να το ακολουθήσουμε. Ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά και μετά από 1 χιλιόμετρο ευτυχώς βρίσκουμε ένα ξέφωτο να κάνουμε αναστροφή. Όλα καλά. Το κάμπινγκ είναι στον επόμενο δρόμο... Η ώρα είναι 13:00. Ο ιδιοκτήτης βγαίνει να μας ανοίξει την πόρτα. Μας ρωτάει αν είμαστε οι Έλληνες που κάναμε κράτηση και μας προτείνει να τοποθετήσουμε πρώτα το τροχόσπιτο μέσα και μετά να πάμε από την ρεσεψιόν για τα τυπικά. Τέλεια! Το κάμπινγκ είναι μικρό αλλά είναι το πιο καθαρό και οργανωμένο κάμπινγκ που έχουμε μείνει στην Πολωνία. Γιαυτό και είναι γεμάτο κόσμο. Στη ρεσεψιόν ο Μάτσεκ, μας ενημερώνει για έναν σεισμό 5 ρίχτερ που έγινε στην Κρήτη. Το είχαμε διαβάσει κι εμείς. Πληρώνουμε για τις 2,5 μέρες που θα μείνουμε και γυρίζουμε στο τροχόσπιτο, όπου τρώμε την υπόλοιπη φασολάδα από χθες. Ξεκουραζόμαστε και ξεκινάμε για να εξερευνήσουμε την πόλη με το αυτοκίνητο. Σήμερα Κυριακή δεν πληρώνουμε στα πάρκινγκ της πόλης.
Πρώτη στάση το το Εθνικό στάδιο της πόλης που το συναντάμε στο δρόμο μας. Εδώ διεξήχθησαν αγώνες του Euro 2012. Το γήπεδο είναι στα χρώματα κόκκινο - άσπρο όπως η σημαία της χώρας. Φωτογραφίζουμε και φεύγουμε. Συνεχίζουμε για να κάνουμε μία μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο πρώτα, περνώντας από όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης. Περνάμε πάνω από το Βιστούλα, για να μπούμε στο κέντρο της πόλης. Η Βαρσοβία έχει δημιουργηθεί μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο από την αρχή, αφού ισοπεδώθηκε πλήρως από τους Γερμανούς. Η πρώτη μας εντύπωση για την πόλη είναι απόλυτα θετική. Μοιάζει από το παράθυρο του αυτοκινήτου σαν την Μόσχα, που είδαμε πέρσι. Βλέπουμε το μουσείο του Σοπέν, που θα επισκεφτούμε αύριο, ενώ εντυπωσιαζόμαστε από το «Παλάτι των Επιστημών και του Πολιτισμού», έναν ουρανοξύστη 231 μέτρων (το όγδοο ψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη), δώρο του Στάλιν στην πόλη. Είναι ίδιος με τις 7 αδερφές (ουρανοξύστες) της Μόσχας. Απέναντι από το κτίριο αυτό βρίσκονται ένα σωρό εμπορικά και ακριβά καταστήματα. Συνεχίζουμε περνώντας μπροστά από το μουσείο της εξέγερσης, αφιερωμένο στην επανάσταση της Βαρσοβίας ενάντια στους ναζί το 1944, την πλατεία των τραπεζών, την κρατική Όπερα και καταλήγουμε στην κολώνα του Sigismund, εκεί όπου τα αυτοκίνητα και ο κόσμος δημιουργούν το αδιαχώρητο.
Προσπαθούμε για κανένα μισάωρο να βρούμε να παρκάρουμε εκεί κοντά. Στο τέλος τα καταφέρνουμε. Με τα πόδια περπατάμε μέσα στην παλιά πόλη, η οποία ξαναδημιουργήθηκε με βάση τις φωτογραφίες της εποχής. Λίγο πριν την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης αγοράζουμε kolacze, ένα κυλινδρικό ζαχαρωτό, που βλέπουμε να πωλείται παντού στην Πολωνία. Συνεχίζουμε στην γραφική πλατεία, όπου βρίσκεται το άγαλμα της «Γοργόνας της Βαρσοβίας» και γύρω της χρωματιστά κτίρια. Μοναδικό! Χαζεύουμε αρκετή ώρα εδώ. Πλανόδιοι, ζωγράφοι, μουσικοί και φυσικά καφέ και εστιατόρια ολοκληρώνουν το σκηνικό. Αγοράζουμε από το φαρμακείο της πλατείας φάρμακα για να πολεμήσουμε την αλλεργία της Νάγιας, που δεν λέει να την αφήσει από την αρχή του ταξιδιού. Συνεχίζουμε και βλέπουμε τον καθεδρικό ναό της πόλης, ένα μπαρόκ κτίσμα από κόκκινα τούβλα που μοιάζει με πελώριο εκκλησιαστικό όργανο. Καταλήγουμε στην πλατεία του κάστρου, όπου βρίσκεται το βασιλικό κάστρο της Βαρσοβίας και η κολώνα του Sigismund. Καλλιτέχνες κάνουν ο καθένας την δική του παράσταση για να μαζέψουν όσα περισσότερα ζλότι μπορούν. Ο κόσμος είναι αρκετός και οι εικόνες πολλές.
Εμείς ψάχνουμε να βρούμε κάπου να ξαποστάσουμε και καθόμαστε στο καφέ Costa, μία αλυσίδα καφέ που θυμόμαστε από τη Μαλαισία. Ο καφές τους είναι πραγματικά εξαιρετικός. Καθόμαστε έξω και στο ακριβώς διπλανό μαγαζί αναγνωρίζουμε τις δύο Ελληνίδες που είχαμε δει έξω από το μουσείο του Άουσβιτς. Απίθανη σύμπτωση! Μιλάμε. Είναι η Ασπασία από την Αθήνα με καταγωγή τη Λακωνία και η Λίτσα από τις Σέρρες. Μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και κάποια στιγμή η Λίτσα αναφέρει κάτι για τη Νιγρίτα, εκεί που μένει και εργάζεται στις Σέρρες. Εμείς στο διπλανό χωριό, την Ευκαρπία, έχουμε πολύ καλούς φίλους που τους ξέρει! Τι μικρός που είναι ο κόσμος και τις περίεργες συμπτώσεις μπορούν να συμβούν! Ανταλλάσουμε email και αποχωριζόμαστε. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας προς τα πίσω και το αυτοκίνητο. Αυτό που βλέπουμε μας αρέσει πολύ και κατά ομολογία όλων στο μέχρι τώρα ταξίδι μας ότι συναντούμε είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Επιστρέφουμε στην πλατεία όπου ο κόσμος μάλλον είναι περισσότερος. Χαζεύουμε τα παιδιά που τρέχουν μέσα στα νερά, γύρω από τη γοργόνα, ενώ πιο δίπλα ένας παππούς παίζει με την κιθάρα του παλιά τραγούδια, μπροστά σε ένα ίδιο ηλικιακά ακροατήριο.
Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και οδηγούμε στους άνετους, λόγω Κυριακής, δρόμους μέχρι το εμπορικό κέντρο Arkadia. Παρκάρουμε. Το εμπορικό κέντρο είναι τεράστιο, με καταστήματα όλων των ειδών. Χωριζόμαστε και δίνουμε ραντεβού στην είσοδο που μπήκαμε στις 20:30. Η Λίνα με τα παιδιά στα ρούχα, ο Κωστής στα τρόφιμα. Οι τιμές γενικά δεν διαφέρουν από αυτές της Ελλάδας, εκτός από κάποια συγκεκριμένα ντόπια προϊόντα. Τα παιδιά αγοράζουν μερικά μπλουζάκια σε καλές τιμές και ο Κωστής κάνει προμήθειες για το βράδυ. Η ώρα φτάνει και γυρίζουμε στο τροχόσπιτο. Για βραδινό σήμερα έχουμε να δοκιμάσουμε σούσι, που από μέρες έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ο Βασίλης να δοκιμάσει, ενώ μαγειρεύουμε διάφορα μανιτάρια με μπούκοβο και τυρί φέτα και φτιάχνουμε μία ντοματοσαλάτα με τα πορτοκαλί ντοματίνια που πουλάνε εδώ στην Πολωνία. Όλα καλά, όμως του Βασίλη δεν του αρέσει τελικά το σούσι! Αύριο έχουμε μία γεμάτη μέρα στην Βαρσοβία. Κοιμόμαστε χαρούμενοι και από τη σημερινή μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου