Σήμερα έχουμε να επισκεφτούμε το Ζάγκρεμπ. Το έχουμε προσπεράσει αρκετές φορές στο παρελθόν, αφού πάντα αλλού πηγαίναμε... Σήμερα ήρθε η ώρα του. Ξεκινάμε σχετικά νωρίς και η Λίνα αναλαμβάνει να οδηγήσει τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν μπούμε σε αυτό. Μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο Ε65 και η Λίνα για πρώτη φορά βάζει την 5η ταχύτητα και πιάνει τα 130 χλμ. την ώρα! Είναι καλό που οδηγεί και σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Γύρω στις 10:30 φτάνουμε στο πάρκινγκ Langov Trg Garage, το οποίο είναι πολύ κοντά στο κέντρο και έχει την καλύτερη τιμή. 0,50€ / ώρα. Περπατάμε με τα πόδια μέχρι την κεντρική πλατεία Ban Josip Jelačić. Στο δρόμο μας πέφτουμε πάνω σε ένα όμορφο καφέ, το Good Food, στο οποίο πίνουμε ένα αναζωογονητικό εσπρέσο. Αλλάζουμε χρήματα με καλή ισοτιμία και φτάνουμε στην πολύ κοντινή πλατεία. Εκεί έχουμε διαβάσει ότι θα υπάρχει μία παράσταση παραδοσιακών χορών. Τη στιγμή που φτάνουμε χορεύει το συγκρότημα από την Κολομβία, το οποίο καθόμαστε και το παρακολουθούμε. Προσέχουμε τριγύρω. Στα περισσότερα κτίρια έχουν κρεμάσει σημαίες και πανό με συγχαρητήρια για τη είσοδο της Εθνικής ομάδας της χώρας στον τελικό του Μουντιάλ. Ακόμα και στο άγαλμα του Jelačić έχουν τοποθετήσει μία μεγάλη σημαία για μπέρτα.
Η πόλη ήδη μας έχει κλέψει την καρδιά. Τα περισσότερα κτίρια εδώ στο κέντρο είναι του 19ου αιώνα, τα χαρακτηριστικά μπλε τραμ τη διασχίζουν ασταμάτητα, ενώ ο κόσμος της δίνει μία μεσογειακή ζωντάνια. Περπατάμε προς την κεντρική αγορά του Dolac, λίγο πιο πάνω. Λειτουργεί από το 1926 και καθημερινά μπορεί να αγοράσει κανείς τοπικά προϊόντα, από κρέας και λαχανικά, μέχρι χειροποίητα καλάθια και παιχνίδια. Κάποια στιγμή ακούγεται και ο κανονιοβολισμός! Κάθε μέρα, στις 12:00 μ.μ. ακριβώς, πέφτει ένας από τον πύργο Lotrscak, στην Άνω πόλη. Ο μύθος λέει πως κάποτε ένας τέτοιος κανονιοβολισμός διέλυσε έναν κόκορα στο στρατόπεδο των Τούρκων, οι οποίοι το θεώρησαν οιωνό και δεν επιτέθηκαν στην πόλη! Έτσι, τον επαναλαμβάνουν καθημερινά και αν δεν το ξέρεις τρομάζεις. Χαζεύουμε στην αγορά, φωτογραφίζουμε αλλά μας ανοίγει και η όρεξη. Αγοράζουμε σάντουιτς από ένα αρτοποιείο που βλέπουμε μπροστά μας. Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται ο εντυπωσιακός καθεδρικός ναός της πόλης, του 13ου αιώνα, που αποτελεί το ψηλότερο κτίριο της Κροατίας. Είναι γοτθικού ρυθμού και είναι το ίδιο εντυπωσιακός και εσωτερικά. Γυρίζουμε πάλι προς την πλατεία όπου ξεχάσαμε να βρούμε το κατάστημα που πουλάει ντόπιες σοκολάτες. Το βρίσκουμε και αγοράζουμε μερικές διαφορετικές για να τις δοκιμάσουμε. Δεν μας εντυπωσιάζουν και πάρα πολύ....
Συνεχίζουμε για το πολυδιαφημισμένο Take Me Home, με έξυπνα παιχνίδια και αντικείμενα, με έμφαση στο σχεδιασμό. Δυστυχώς το μαγαζί, που είναι τόσο μεγάλο όσο ένα περίπτερο, δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες... Πολύ κοντά στο μαγαζί αυτό βρίσκεται η σήραγγα Grič που περνάει κάτω από λόφο της Άνω πόλης και το τελεφερίκ, με τη μικρότερη διαδρομή στον κόσμο, που σε ανεβάζει σε αυτή. Ξεκινάμε με τη σήραγγα που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να λειτουργήσει ως καταφύγιο και επαναχρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου. Παρατηρούμε ότι χρησιμοποιείται κανονικά σήμερα από τον κόσμο που είτε θέλει να κόψει δρόμο, είτε θέλει να περπατήσει πιο δροσερά. Επιστρέφουμε εκεί από όπου μπήκαμε και περπατάμε μέχρι το τελεφερίκ. Το τελεφερίκ μήκους μόλις 66 μέτρων σε ανεβάζει στην Άνω πόλη. Μέχρι και τον 16ο αιώνα η Άνω και η Κάτω πόλη ήταν διαφορετικές πόλεις και μάλιστα εχθρικές. Σταματούσαν τις εχθροπραξίες τρεις φορές τον χρόνο, όταν πραγματοποιούνταν πανηγύρια, και μετά συνέχιζαν να αλληλοσφάζονται. Το 1609, αφού και οι δύο πόλεις είχαν πια παρακμάσει εξαιτίας των τουρκικών επιδρομών, ενώθηκαν και δημιούργησαν το Ζάγκρεμπ. Πληρώνουμε 15 κούνα (2 €) για όλους και ανεβαίνουμε.
Περπατάμε στον πεζόδρομο Strossmayer και θαυμάζουμε την πόλη από ψηλά. Αγοράζουμε μία κάρτα για τον δάσκαλο μας του χορού, με τον αγαπημένο του Captain America. Περπατώντας φτάνουμε στο το πιο ασυνήθιστο μουσείο της πόλης αυτό των «τελειωμένων σχέσεων», ή το Museum of Broken Relationships, το οποίο άνοιξε το 2010 ένα ζευγάρι των οποίο η σχέση έληξε. Το μουσείο ακολουθεί την ίδια λογική των μουσείων που μέχρι σήμερα έχουμε επισκεφτεί. Έχει αντικείμενα που εξιστορούν μία ιστορία. Στο μουσείο διαβάζουμε για κάθε είδους διαλυμένη σχέση, από αρραβωνιασμένο ή παντρεμένο ζευγάρι, μέχρι τη σχέση πατέρα ή μάνας που χάνεται. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι τόσο εντυπωσιακό όμως σίγουρα είναι διαφορετικό. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Μάρκου, που χτίστηκε και αυτή τον 13ο αιώνα, και έχει πολύχρωμα κεραμίδια που σχηματίζουν το οικόσημο του Ζάγκρεμπ και της Κροατίας. Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακή. Την φωτογραφίζουμε.
Ανεβαίνουμε προς τα πάνω, και πέφτουμε πάνω στην Ελληνική Πρεσβεία, ψάχνοντας την οδό Radiciva, η οποία συνδέει την Άνω Πόλη με την κεντρική πλατεία. Λίγο πιο πάνω βρίσκουμε σκαλοπάτια που μας οδηγούν σε αυτή. Παλαιότερα ο δρόμος ήταν γνωστός ως Long street με ξύλινα σπίτια δεξιά και αριστερά τα οποία με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκαν από πολυώροφα κτίρια από τούβλα. Ο δρόμος δεν έχει κάτι το εντυπωσιακό σήμερα, όμως οδηγεί στην οδό Tkalcica λίγο πιο κάτω, η οποία είναι γεμάτη από café και εστιατόρια. Με το που τη βρίσκουμε καθόμαστε στο πρώτο μαγαζί που βλέπουμε μπροστά μας και παραγγέλλουμε κρύες μπύρες Karlovacko και αναψυκτικά. Τέλεια!! Ακόμα πιο τέλεια είναι που βλέπουμε απέναντι από το μαγαζί το ελληνικό εστιατόριο El Greco που πουλάει γύρο!! Αφού ξεδιψάμε με τις μπύρες κάνουμε μία στάση για γύρο στο ελληνικό μαγαζί. Ο ιδιοκτήτης του ο οποίος είναι από την Αθήνα, μας λέει ότι το μαγαζί έχει μόνο ένα χρόνο ζωής και προετοιμάζεται για επέκταση! Μπράβο του! Χορτάτοι κατηφορίζουμε προς τα κάτω. Είμαστε λίγο κουρασμένοι όμως δεν θέλουμε να φύγουμε ακόμα από αυτήν την πόλη. Χαζεύουμε λίγο ακόμα και ψάχνουμε για γλυκό. Στο Milenium παραγγέλλουμε και τρώμε πεντανόστιμα παγωτά! Γελάμε με τον Κωστή που μιλάει στους υπαλλήλους στα ελληνικά!
Η ώρα πήγε 17:00 και αποφασίζουμε σιγά σιγά να φύγουμε. Επιστρέφουμε στο πάρκινγκ και αρχικά δε βρίσκουμε το αυτοκίνητο μας. Μας πιάνει μία αγωνία ότι μας το κλέψανε, όμως πολύ γρήγορα το βρίσκουμε. Ευτυχώς! Η Λίνα αναρωτιέται ποιος θα μπορούσε να κλέψει το δικό μας αυτοκίνητο όταν τριγύρω υπάρχουν τόσα καλύτερα... Σωστό κι αυτό! Όλα καλά! Επιστρέφουμε προς το κάμπινγκ από άλλο δρόμο, ώστε να θαυμάσουμε όσο μπορούμε τη φύση και τα όμορφα χωριουδάκια τριγύρω. Πραγματικά είναι πολύ τυχεροί οι άνθρωποι εδώ και σκεφτόμαστε το σπίτι μας στη Λάρισα... Στο κάμπινγκ το πρώτο πράγμα που θέλουμε είναι ένα κρύο μπάνιο στο ποτάμι. Ξεντυνόμαστε γρήγορα και βουτάμε! Είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο για αυτή τη στιγμή! Το υπόλοιπο βράδυ ξεκουραζόμαστε και κοιμόμαστε νωρίς. Αύριο έχουμε πολύ πρωινό ξύπνημα και δύσκολο πρόγραμμα. Θα κάνουμε πρώτα μία στάση στη Ριέκα και μετά θα μπούμε στη Σλοβενία για να στρατοπεδεύσουμε κοντά στη Λουμπλιάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου