Ξημέρωσε μία υπέροχη μέρα με καταγάλανο ουρανό, τα νέα όμως από την Ελλάδα δεν είναι καθόλου καλά. Οι πυρκαγιές που ξεκίνησαν χθες το βράδυ άφησαν πίσω τους πολλούς νεκρούς. Διαβάζουμε τα νέα από τα διάφορα sites και δεν μπορούμε να πιστέψουμε αυτά που διαβάζουμε... Είναι τόσο κρίμα... Αισθανόμαστε πόνο και οργή... Ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για να φύγουμε. Σήμερα θα πάμε στο Μάριμπορ, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας, στις όχθες του ποταμού Ντράβα, στα βόρεια της χώρας. Τα παιδιά και η Λίνα κάνουν το τελευταίο τους μπάνιο στην πισίνα και ο Κωστής βρίσκει ευκαιρία να πεταχτεί μέχρι το ταχυδρομείο για να δει αν μπορεί να πληρώσει το πρόστιμο, από το παρκάρισμα του Μπλεντ. Η κοπέλα στο γκισέ με το που βλέπει το χαρτάκι καταλαβαίνει, αφού μάλλον αρκετοί έρχονται εδώ για τον ίδιο λόγο. Το πρόστιμο προσαυξάνεται πολύ λίγο, αφού έχει κρατήσεις και το ταχυδρομείο, όμως ποιος νοιάζεται, η δουλειά έγινε γρήγορα και εύκολα! Λίγο πριν τις 12:00 είναι όλα έτοιμα και πατάμε γκάζι για το Μάριμπορ. Ο δρόμος είναι πολύ εύκολος, αφού το μεγαλύτερος μέρος είναι αυτοκινητόδρομος. Αρχικά ο Α2 και στη συνέχεια ο Α1. Οδηγούμε και βλέπουμε ότι το τοπίο αλλάζει. Φεύγουμε από τα βουνά, όμως το πράσινο συνεχίζει να κυριαρχεί παντού. Φτάνουμε στο κάμπινγκ λίγο μετά τις 14:00. Από το check in καταλαβαίνουμε ότι είναι από τα καλύτερα κάμπινγκ που έχουμε επισκεφθεί!
Στήνουμε το τροχόσπιτο και εξερευνούμε το κάμπινγκ. Καταρχήν βρισκόμαστε στα προάστια της πόλης, σε ένα μέρος που δείχνει να γεμίζει κόσμο το χειμώνα, αφού μπροστά μας είναι το βουνό και βλέπουμε πολλές πίστες του σκι. Από την άλλη και έχοντας μία μεγάλη εμπειρία σε κάμπινγκ μπορούμε να πούμε ότι αυτό στο οποίο βρισκόμαστε τώρα είναι πάνω από τον μέσο όρο. Αυτό συμβαίνει όταν οι υπεύθυνοι ενός κάμπινγκ έχουν σκεφτεί κάθε ανάγκη που μπορεί να έχει ένας επισκέπτης. Έτσι εδώ που είμαστε υπάρχουν ψυγεία και καταψύκτες, πλυντήρια, στεγνωτήρια, φούρνος μικροκυμάτων, βραστήρας, κοινόχρηστος υπολογιστής, απλώστρες, ευρεία ανακύκλωση, καλό internet, πεντακάθαρες τουαλέτες, κρεμάστρες μέσα στην τουαλέτα, χαρτί και σαπούνι για τα χέρια σε κάθε νιπτήρα, σκαλοπατάκια για να φτάνει ένα παιδάκι το νιπτήρα, παροχή νερού ανά 2 θέσεις, ξεκάθαρες θέσεις στάθμευσης, κορίνες δέσμευσης χώρου για τα τροχοκινούμενα, κοινόχρηστες σκούπες, φαράσια, μάπες, λάστιχα,διάφορους χάρτες της ευρύτερης αλλά και αυτής της περιοχής, θερμόμετρο, κοινόχρηστα τραπέζια και καρέκλες, παγκάκια μέσα στο χώρο των σκηνών και υπάλληλοι που είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν σε κάθε θέμα που θα αντιμετωπίσεις.
Όλα αυτά, μικρά και μεγάλα, και ίσως και άλλα που δεν προσέξαμε, κάνουν τη μεγάλη διαφορά από το ένα κάμπινγκ στο άλλο και δημιουργούν μία άριστη διάθεση στον επισκέπτη που θα μείνει.
Ίσως από την κούραση της χθεσινής μέρας, ίσως από την ηρεμία που μας προσφέρει ο χώρος, αράζουμε και ξεκουραζόμαστε. Γύρω στις 18:00 αποφασίζουμε να κάνουμε τη χάρη στο Βασίλη που θέλει διακαώς να επισκεφτούμε το Europark Maribor, ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης. Το εμπορικό είναι κοντά στο κέντρο, έτσι βλέπουμε τις πρώτες μας εικόνες της πόλης, που δείχνει αρκετά τακτοποιημένη, καθαρή και ήρεμη. Παρκάρουμε και χωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Ο Κωστής ελέγχει τις τιμές στα ηλεκτρονικά και βλέπει ότι είναι 20-50% ακριβότερες από αυτές τις Ελλάδας, η Λίνα αγοράζει 3 μπλουζάκια με 12 ευρώ, η Νάγια και ο Βασίλης χάνονται στα μαγαζιά που προτιμά ο καθένας. Στο τέλος βρισκόμαστε όλοι μαζί μπροστά από το SPAR για προμήθειες. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι στο τέλος, όταν και πάμε να πληρώσουμε. Για αυτούς που έχουν μέχρι 10 τεμάχια τους δίνεται η δυνατότητα να περάσουν μόνοι τους τα προϊόντα από το ταμείο, σε ένα πολύ ενδιαφέρον σύστημα. Η Νάγια ενθουσιάζεται! Όλο αυτό μοιάζει με παιχνίδι! Έτσι χωρίζουμε στα δύο τα πράγματα μας και το κάθε παιδί παίρνει και από ένα μηχάνημα για να εξυπηρετηθεί.
Πριν επιστρέψουμε στο κάμπινγκ κάνουμε στάση και σε ένα άλλο σούπερ μάρκετ, που μέρες τώρα θέλει η Λίνα να εξερευνήσει. Είναι το Tus. Κάνουμε και εδώ μερικά ψώνια και πληρώνουμε πάλι με τον ίδιο αυτόματο τρόπο. Ο ήλιος δύει. Στο κάμπινγκ ο κόσμος ηρεμεί. Έχουν όλοι τελειώσει το βραδινό τους, αφού όλοι οι ξένοι τρώνε γύρω στις 19:00. Εμείς βέβαια ξεκινάμε τώρα να μαγειρέψουμε. Ο Κωστής με το Βασίλη ετοιμάζουν για σήμερα ένα τσίλι κον κάρνε. Σήμερα έχουμε μεξικάνικη κουζίνα! Το φαγητό γίνεται εξαιρετικό, τρώμε και πέφτουμε για ύπνο. Αύριο θα εξερευνήσουμε την πόλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου