Ημέρα 1η: Μοναδικό Κάιρο!

Το ταξίδι μας αλλά και η 1η μας ημέρα ξεκινάει στις 00:15. Θα είναι πολύ μέγάλη μέρα σήμερα... Έχουμε ετοιμάσει όλα μας τα πράγματα από χθες. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε για την Αθήνα, μέχρι το Ελευθέριος Βενιζέλος και το πάρκινγκ που θα αφήσουμε το αυτοκίνητο μας για 22 ημέρες με κόστος 49€. Το βρήκαμε μέσω του https://www.parkaround.gr/. Η διαδρομή είναι εύκολη, με λίγα αυτοκίνητα και καθόλου διόδια αφού σήμερα είναι οι εκλογές. Φτάνουμε γύρω στις 4:00 και από εκεί μας μεταφέρουν με βανάκι στο αεροδρόμιο. Γύρω στις 5:00 έχουμε πιάσει θέση και προσπαθούμε να κοιμηθούμε όσο μπορούμε στις αναπαυτικές θέσεις αναμονής. Δίπλα μας μία παρέα Αιγυπτίων μιλάνε δυνατά και μας ενοχλούν, όμως τώρα νοιώθουμε ότι το ταξίδι ξεκίνησε! Στις 7:00 μπαίνουμε στο αεροπλάνο και με μία μικρή καθυστέρηση ξεκινάμε. Από ψηλά βλέπουμε όλες τις Κυκλάδες, λουσμένες στο πρωινό φως του ήλιου! Μαγεία! Στις 8:30 τοπική ώρα (9:30 δική μας) περπατάμε ήδη στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Καίρου. Η διαδικασία για τη βίζα απλή. Έχουμε συμπληρώσει  στο αεροπλάνο ένα χαρτάκι, πληρώνουμε στην τράπεζα που βρίσκουμε μπροστά μας $25 το άτομο και περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων. Στις 8:45 περιμένουμε τα σακίδια μας, ενώ ο Κωστής αγοράζει για όλους κάρτες SIM με 20GB από το κατάστημα της Orange που βρίσκεται εκεί και με κόστος 8,5€ η μία. Λίγο μετά τις 9:00 συναντάμε τον οδηγό του ξενοδοχείου μας, που θα μας μεταφέρει δωρεάν εκεί. Η ζέστη ευτυχώς που αισθανόμαστε είναι φυσιολογική, ενώ ήδη ακούμε τις πρώτες κόρνες των αυτοκινήτων.

Αρχίζουμε να βλέπουμε την πόλη που από ψηλά φαινόταν όλη καφέ. Πολύ λογικό αφού η άμμος της ερήμου βρίσκεται εδώ καθημερινά. Η οδήγηση εδώ είναι πραγματικά εξωπραγματική! Τα αυτοκίνητα χώνονται το ένα ανάμεσα στο άλλο, ενώ καμία φορά νομίζουμε ότι θα ακουμπίσουμε κάποιο από αυτά. Φυσικά το κακό δεν αργεί να γίνει.  Κάποια στιγμή τρακάρουμε με δύναμη στο μπροστινό μας αυτοκίνητο. Η Νάγια είναι η μόνη που χτυπάει λίγο το κεφάλι της στην μπροστινή της θέση, όμως δεν είναι τίποτα. Οι δύο οδηγοί απλά κοιτάνε τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων τους που έχουν στραβώσει και συνεχίζουμε σαν να μην συνέβη τίποτα! Λίγο μετά τις 10 μπαίνουμε στο κτίριο που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας, το οποίο είναι σαν βομβαρδισμένο. Ευτυχώς το ξενοδοχείο στον 1ο όροφο έχει πολύ καλή όψη και φαίνεται πολύ καθαρό. Αφήνουμε τα σακίδια μας και βγαίνουμε αμέσως για την πόλη και το Κοπτικό Κάιρο. Οι Αιγύπτιοι Κόπτες είναι η μεγαλύτερη χριστιανική εκκλησία και η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα στη Μέση Ανατολή. Η Εκκλησία της Αιγύπτου ιδρύθηκε περί το 60 μ.Χ., ενώ οι Κόπτες Χριστιανοί είχαν ενσωματώσει παραδόσεις της αιγυπτιακής θρησκείας αλλά και στοιχεία της ελληνικής παράδοσης και γραμματείας. Μέχρι τη στάση του μετρό βρίσκουμε ένα εξαιρετικό ζαχαροπλαστείο και τρώμε το γλυκάκι μας! Ο έλεγχος στο μετρό μας θυμίζει την Ινδία. Μετά από 5 στάσεις φτάνουμε.

Το κοπτικό Κάιρο είναι μία περιοχή του νότιου Καίρου απ' όπου ξεκίνησε ουσιαστικά να υπάρχει σαν ένα μικρό παραποτάμιο λιμάνι η πόλη. Εδώ η περιοχή είναι ήρεμη, χωρίς πολύ θόρυβο. Παντού βλέπουμε αστυνομία που διακριτικά παρατηρεί τα πάντα. Μπαίνουμε στο Κοπτικό μουσείο. Εδώ στεγάζεται μία συλλογήη οποία μαρτυράει τις πολιτισμικές αλλαγές που συνέβησαν στον τόπο. Παρατηρούμε πως τα σχέδια των αρχαιοελληνικών γυναικείων θεοτήτων μετατράπηκαν σε χριστιανικούς σταυρούς. Αυτό βέβαια που θαυμάζουμε περισσότερο είναι οι πανέμορφες ζωγραφιστές ξύλινες οροφές του κτιρίου, όπως και τα μοναδικά ξύλινα καφασωτά παράθυρα mashrabiyya. Εξερευνούμε όλο το μουσείο, παρόλο που είμαστε κουρασμένοι από το βραδινό ξενύχτι. Δίπλα από το μουσείο αυτό είναι η εκκλησία της Παναγίας Παρθένου γνωστή και ως Κρεμαστή Εκκλησία, λόγω του ότι αιωρείται επάνω από ένα πέρασμα. Η σημερινή Κυριακάτικη λειτουργία έχει ήδη τελειώσει. Επιστρέφουμε με το μετρό προς την κεντρική πλατεία Tahrir. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα θορυβώδες σταυροδρόμι, ενώ στην μία της πλευρά βρίσκεται το Αιγυπτιακό Μουσείο που θα επισκεφτούμε το βράδυ.

Έχουμε αρχίσει να νοιώθουμε πολύ όμορφα εδώ. Το Κάιρο μας αρέσει πολύ.! Έχουν όμως αρχίσει να μας εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μας. Ψάχνουμε κάπου να βρούμε να φάμε. Στο Felfela που έχουμε σημειώσει δεν υπάρχει μέρος να καθίσουμε, όμως στο επόμενο λίγο πιο κάω Kazaz βρίσκουμε ένα τραπεζάκι, παρόλο που στο κάτω μέρος του take away γίνεται χαμός!.Παραγγέλνουμε διαφορετικά για να δοκιμάσουμε. Φυσικά φαλάφελ και μία πολύ ωραία σούπα ρεβυθιού. Αλκοόλ φυσικά δεν υπάρχει. Πληρώνουμε για όλους 143 Αιγυπτιακές Λίρες (1 ευρώ είναι 18,5 λίρες), άρα κάτω από 8 ευρώ! Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας και πέφτουμε για ύπνο! Πρέπει να πάρουμε δυνάμεις... Το απόγευμα γύρω στις 17:00 σηκωνόμαστε. Το Αιγυπτιακό Μουσείο μας περιμένει. Με τα πόδια φτάνουμε εκεί γρήγορα. Την Κυριακή μπορεί να επισκεφτεί κανείς το μουσείο μέχρι αργά το βράδυ. Έξω από αυτό ο Κωστής την πατάει με κάποιον που με λίγα Ελληνικά τον πείθει να τον ακολουθήσει για να του δείξει την οικογένεια του που έζησε στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά προσπαθεί να πάρει προμήθεια από ένα μαγαζί που πουλάει αρώματα. Ευτυχώς φεύγουμε γρήγορα... Στις 18:00 πληρώνουμε το εισιτήριο των 220 λιρών και 110 για τα παιδιά και μπαίνουμε μέσα.

Υπέροχο από την αρχή του. Μέσα στο μουσείο αυτό βρίσκεται όλη η ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου, με μοναδικούς θησαυρούς που ευτυχώς διασώθηκαν από την λεηλάτηση των Ευρωπαίων τον 19ο αιώνα. Το 1789 ο Ναπολέων στη στρατιωτική του εκστρατεία στην Αίγυπτο κατέγραψε σε 24 τόμους όλες τις αρχαιότητες που βρήκε, όμως το εξαιρετικό του αυτό έργο λειτούργησε ως μοναδικός κατάλογος σε όλους τους Ευρωπαίους, οι οποίοι άρχιζαν να αρπάζουν συστηματικά ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί. Έτσι δημιουργήθηκαν οι Αιγυπτιακές συλλογές των μεγάλων Ευρωπαϊκών μουσείων. Στο ισόγειο βλέπουμε εκθέματα του Παλαιού Βασιλείου, ανάμεσα τους το άγαλμα του βασιλιά Ζοζέρ του 27ου αιώνα π.Χ., σαρκοφάγους, κολοσσούς, το μοναδικό ξύλινο άγαλμα του Κα-Απέρ, το μαύρο άγαλμα του βασιλιά Χεφρήνου, αλλά και τα ρεαλιστικά αγάλματα του πρίγκιπα Ραχοτέπ και της πριγκίπισσας Νοφρέτ. Στη συνέχεια περνούμε στο Μέσο Βασίλειο με εξίσου σημαντικά εκθέματα, όπως ένα πλήρες δείγμα ταφικού θαλάμου. Ακολουθούν εκθέματα του Νέου Βασιλείου, όπως και εκθέματα της Ύστερης Περιόδου. Όσο περνάει η ώρα θέλουμε να ανέβουμε στον πάνω όροφο που για τα παιδιά αλλά και για μας έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, παρόλο που μέχρι τώρα έχουμε εντυπωσιαστεί από ότι έχουμε δει. Στον πάνω όροφο βρίσκονται οι αίθουσες του Τουταγχαμών, και η αίθουσα με τις βασιλικές μούμιες.

Ξεκινάμε από τις αίθουσες του Τουταγχαμών. Ο Τουταγχαμών ήταν από τους δεύτερους φαραώ, βασίλεψε για 10 χρόνια και πέθανε 18 ετών, μάλλον από δολοφονία. Οι θησαυροί που βρέθηκαν στον ασύλητο τάφο του μας κάνει να σκεφτούμε τι θα έκρυβαν οι λεηλετημένοι τάφοι των μεγάλων φαραώ... Δυστυχώς στην αίθουσα με το μαγευτικό ολόχρυσα νεκρικό προσωπείο δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση, έτσι δανειστήκαμε τη φωτογραφία του από το διαδίκτυο. Πραγματικά το μουσείο αυτό κανείς επισκέπτης του Καίρου δεν πρέπει να το χάσει. Αφού εντυπωσιαζόμαστε από ό,τι βλέπουμε συνεχίζουμε για την αίθουσα με τις βασιλικές μούμιες. Στη διαδρομή παρατηρούμε άλλες μούμιες ανθρώπων ή ζώων αλλά και προσέχουμε στις Ελληνορωμαϊκές, τα πορτρέτα φαγιούμ, τα οποία απεικονίζουν το πρόσωπο του νεκρού. Για να μπει κάποιος στην αίθουσα με τις βασιλικές μούμιες πρέπει να πληρώσει λίγο παραπάνω από όσο πλήρωσε για την είσοδο στο μουσείο, αξίζει όμως τον κόπο, αφού βλέπει από πολύ κοντά τις μούμιες 11 βασιλιάδων μεταξύ των οποίων του Σέθου Α' , του Ραμσή Β' και του Τούθμωση Β'.  Όλοι μας πραγματικά εντυπωσιαζόμαστε!

Φεύγουμε γεμάτοι εικόνες από το μουσείο. Η ώρα έχει πάει 19:00, έχει νυχτώσει και ψάχνουμε κάπου να φάμε. Αποφασίζουμε να πάμε προς το Νείλο. Παντού ακούγονται κόρνες, και φασαρία. Φτάνουμε στο Νείλο στην περιοχή του Ραμσή Χίλτον. Η μαμά του Κωστή μας έχει μας έχει κάνει δώρο ένα γεύμα στο Χίλτον, όμως το παλιό γνωστό Χίλτον με τις 6 διαφορετικές κουζίνες, δίπλα στο μουσείο έχει αλλάξει ιδιοκτησία. Αποφασίζουμε να περάσουμε πάνω από τη γέφυρα της 6ης Οκτωβρίου και να πάμε σε ένα από τα μαγαζιά που φαίνονται πιο πολυτελή ακριβώς απέναντι. Περπατάμε αρκετά,και δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε τη ζωντάνια αυτής της πόλης! Δυστυχώς στο μαγαζί που αποφασίζουμε να πάμε δεν επιτρέπονται τα παιδιά, όπως και η αμφίεση μας! Φυσικά φεύγουμε και ψάχνουμε ένα ταξί για να γυρίσουμε κοντά στο ξενοδοχείο μας. Κάνουμε για πρώτη φορά χρήση της μοναδικής υπηρεσίας UBER και ενθουσιαζόμαστε! Από το κινητό μας πολύ εύκολα και οικονομικά ζητάμε ένα αυτοκίνητο, το οποίο έρχεται και για μία απόσταση 15 λεπτών μας χρεώνει κάτω από 1 ευρώ!

Φτάνουμε στο πολύ γνωστό για τους ντόπιους Abu Tarek, το οποίο έχει μοναδικό πιάτο τη σπεσιαλιτέ koshary. Το πιάτο αυτό είναι χορτοφαγικό και έχει μακαρόνια, φακές, ρεβύθια, σάλτσα και ρύζι. Παραγγείλαμε τη σπέσιαλ έκδοση του από έναν εξαιρετικό σερβιτόρο, ο οποίος μας έκανε επίδειξη τον τρόπο σερβιρίσματος του. Καταπληκτικό πιάτο, πεντανόστιμο! Καταγράψαμε όλα τα συστατικά του, όπως και τον τρόπο σερβιρίσματος και σίγουρα θα γίνει ένα πιάτο που θα τρώμε στο σπίτι μας! Πληρώσαμε κάτω από 2 ευρώ το άτομο και σκάσαμε! Ευτυχώς το εστιατόριο αυτό είναι λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας. Γυρίζουμε στο δωμάτιο παρόλο που η Λίνα βλέπει το χαμό που γίνεται έξω και το σκέφτεται...είναι πραγματικά σαν η πόλη μόλις να ξύπνησε από το λήθαργό της και η ζωή τώρα να αρχίζει.  Μόλις ξαπλώνουμε βέβαια στο κρεβάτι όλοι κοιμόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη.