Σήμερα θα περιηγηθούμε μία όχι τόσο τουριστική περιοχή, που όμως παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι η Σακάρα, το Νταχσούρ και η Μέμφιδα, πρωτεύουσα της Αιγύπτου 4000 χρόνια πριν την ίδρυση του Καίρου. Ο Κωστής ξυπνάει αρκετά νωρίς για να γράψει τη χθεσινή ημέρα που ήταν πολύ μεγάλη αλλά και για συντονιστεί μετά από 1 χρόνο αποχής από το blog. Οι υπόλοιποι σιγά σιγά ξυπνούν. Έχουμε ζητήσει να μας φέρουν το πρωινό στις 7:30, αφού στις 8:00 ο ξεναγός μας θα μας περιμένει στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Για να επισκεφτεί κανείς αυτήν την περιοχή, η οποία βρίσκεται 35 χιλιόμετρα νότια του Καίρου, είτε πρέπει να το κάνει μέσω ενός τουριστικού γραφείου, είτε βρίσκοντας ένα ταξί. Δεν υπάρχει συγκοινωνία. Εμείς επιλέξαμε την πρώτη λύση, αφού θα είχαμε και έναν ξεναγό μαζί μας. Μας κόστισε 50 ευρώ, θα μας πάρει όλο το πρωινό και θα είμαστε μόνοι μας. Στις 7:50 αρχίζουν να έρχονται μηνύματα στο what's up από τον οδηγό. Η υπηρεσία αυτή είναι πολύ διαδεδομένη εδώ στην Αίγυπτο. Στις 8:05 συναντούμε τον ξεναγό μας. Είναι ο Αχμέτ (πολύ κοινό όνομα στην Αίγυπτο) και είναι γύρω στα 65. Επιβιβαζόμαστε στο κλιματιζόμενο βανάκι που μας περιμένει με τον οδηγό του στο δρόμο. Ξεκινάμε.
Η Σακάρα, πρώτος προορισμός σήμερα, ήταν η νεκρόπολη της αρχαίας Μέμφιδας, ενώ τα κύρια αξιοθέατα της είναι η πρώτη πυραμίδα που χτίστηκε αλλά και οι εξαιρετικές ταφικές τοιχογραφίες. Στην ευρύτερη περιοχή σχεδόν κάθε μήνα οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν και κάτι καινούργιο! Μόνο το 10% των αιγυπτιακών αρχαιοτήτων έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα! Στη διαδρομή μέχρι εκεί παρατηρούμε τα περίχωρα του Καίρου, με τις πολύ φτωχές γειτονιές, ενώ κάθε λίγα χιλιόμετρα συναντούμε την αστυνoμία. Από μακριά βλέπουμε την πυραμίδα, ανάμεσα στους φοίνικες που βρίσκονται παντού γύρω μας. Φτάνουμε. Η πυραμίδα από κοντά φαίνεται εντυπωσιακή και δεν είναι ούτε η μισή σε μέγεθος από την μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα στη Γκίζα. Η πυραμίδα αυτή, ιστορικά πρώτη της Αιγύπτου, κατασκευάστηκε από τον Ιμχοτέπ, πρώτο μεγάλο όνομα στην παγκόσμια αρχιτεκτονική, για το βασιλιά της Αιγύπτου Ζοζέρ. Είναι βαθμωτή και χτισμένη από πέτρα. Ο Αχμέτ μας μιλάει με μεγάλο θαυμασμό γι'αυτή, είναι πολύ παραστατικός, ενώ συνέχεια μας τραβάει φωτογραφίες με το κινητό του,και μας δίνει και οδηγίες πως να καθόμαστε. Περνάμε πολύ ωραία! Η θερμοκρασία γενικά είναι πολύ καλή και ανεκτή.
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πυραμίδα του Ουνίς, μέσα στην οποία κρύβονται οι πρώτες ταφικές τοιχογραφίες που έχουν βρεθεί, γραμμένες στα ιερογλυφικά. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι κάθε πρωί οι Θεοί επισκέπτονταν το νεκρό και του έκαναν ερωτήσεις στις οποίες αν δεν απαντούσε σωστά δεν μπορούσε να μεταβεί στη μεταθανάτια ζωή. Έτσι οι τοιχογραφίες αυτές ήταν οι απαντήσεις που έπρεπε να δώσει ο νεκρός και τους τις έγραφαν για να μην τις ξεχάσει. (το σκονάκι του νεκρού!). Αυτό που μας κάνει πολύ θετική έκπληξη είναι που μπορούμε να μπούμε και να τις δούμε, κάτι που είχαμε διαβάσει ότι δεν συνέβαινε. Σκύβουμε για να μπούμε μέσα στην πυραμίδα, αφού η δίοδος είναι στενή. Μας ξεναγεί ο φύλακας της πυραμίδας, ο οποίος μας εξηγεί με τη σειρά του αυτά που βλέπουμε, ενώ μας αφήνει να φωτογραφήσουμε ότι θέλουμε παίρνοντας ένα μικρό φιλοδώρημα. Είναι πραγματικά μία πολύ συναρπαστική εμπειρία. Βγαίνουμε έξω και συναντούμε τον ξεναγό μας. Γυρίζουμε προς το βανάκι μας, ενώ από μακριά βλέπουμε τις πυραμίδες του Νταχσούρ που θα επισκεφτούμε μετά.
Η περιοχή του Νταχσούρ άνοιξε για το κοινό μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και μάλλον θα είμαστε οι μοναδικοί τουρίστες εκεί. Παρόλα αυτά εκεί βρίσκονται δύο μοναδικές πυραμίδες, φτιαγμένες μετά τις πυραμίδες της Σακάρα και πριν από αυτές της Γκίζας. Φτιάχτηκαν από τον πατέρα του Χέοπα, Σνεφρού, με πρώτη από αυτές την κυρτή. Είναι η πρώτη κανονική πυραμίδα, αφού όλες οι προηγούμενες ήταν βαθμωτές. Ονομάζεται έτσι γιατί ξεκίνησε να κατασκευάζεται με κλίση 55 μοιρών. Παρόλα αυτά όταν έφτασε περίπου στη μέση, άρχισαν να παρατηρούνται ρωγμές και θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να μείνει μισή, συνέχισαν με κλίση 44 μοιρών. Η πυραμίδα αυτή μπορεί να μην είχε μέσα της νεκρό, όμως αφενός είναι η πρώτη κανονική πυραμίδα, αφετέρου είναι η μοναδική πυραμίδα της οποίας η πέτρινη επικάλυψη άντεξε στο χρόνο. Μετά την αποτυχία αυτή ο Σνεφρού ζήτησε και του έφτιαξαν τη δεύτερη πυραμίδα, γνωστή και ως Κόκκινη, η οποία για ασφάλεια χτίστηκε με κλίση 43 μοιρών. Πραγματικά και οι δύο πυραμίδες είναι εντυπωσιακές! Είμαστε μόνοι μας εκεί να τις θαυμάζουμε, μαζί με τους αρχαιολόγους, που δουλεύουν εδώ, από τους οποίους μαθαίνουμε ότι θα ανοίξουν για πρώτη φορά την πρόσβαση για το κοινό, στην κυρτή πυραμίδα, στα μέσα αυτού του μήνα.
Τελευταία στάση η Μέμφιδα. Σήμερα τίποτα δεν υπάρχει από τον ένδοξο παρελθόν της, εκτός από ένα πελώριο άγαλμα του Ραμσή Β' που θα επισκεφτούμε. Ο ξεναγός μας εξηγεί την ιστορία του Ραμσή του Β' που έζησε την εποχή του Μωησή και τα παιδιά θυμούνται την ιστορία του σχολείου. Μας εξηγεί επίσης την σπουδαιότητητα της κατάκτησης της Αιγύπτου από το Μέγα Αλέξανδρο και την ευγνωμοσύνη που νοιώθουν οι Αιγύπτιοι γιαυτό. Ο λόγος είναι ότι η κατάκτηση του βοήθησε στο να αποκρυπτογραφηθούν τα ιερογλυφικά από τη στήλη της ροζέτας, ένα εύρημα που βρίσκεται τώρα στο Βρετανικό Μουσείο. Στη στήλη αυτή αναγράφονται κείμενα στα ιερογλυφικά, τη δημοτική και τα ελληνικά. Έτσι η ελληνική γλώσσα βοήθησε στην αποκρυπτογράφηση! Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που επιλέξαμε αυτήν την εκδρομή σήμερα και θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να δει κάποιος αυτές τις πυραμίδες πριν επισκεφτεί τις διάσημες πυραμίδεςτης Γκίζας. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας.
Τα παιδιά μένουν να ξεκουραστούν, ενώ ο Κωστής με τη Λίνα πηγαίνουν με τα πόδια μέχρι τον κοντινό σταθμό λεωφορείων Torgoman, για να βγάλουν εισιτήρια για τη διαδρομή από το Κάιρο στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στις 22 Ιουλίου. Στην επιστροφή κάνουνε συνάλλαγμα, αφού οι λίρες μας έχουν τελειώσει και αγοράζουν φαλάφελ από το Tabi Domiaty, που είναι αρκετά καλό και φθηνό. Με 2 ευρώ κάνουνε κουμάντο για το μεσημεριανό όλων. Το μεσημέρι ξεκουραζόμαστε μέχρι αργά. Τώρα αρχίζουμε να συνερχόμαστε από το χθεσινό ξενύχτι. Το απόγευμα έχουμε προγραμματίσει να επισκεφτούμε τον πύργο του Καίρου, απ' όπου θα δούμε από ψηλά όλη την πόλη. Με ένα Uber φτάνουμε εκεί γύρω στις 18:30, την ώρα που ο ήλιος δύει. Ο πύργος αυτός κατασκευάστηκε από τον Νασέρ, με χρήματα που δόθηκαν από τους Αμερικάνους. Όταν ο Νίξον αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα για το μεγάλο φράγμα του Ασουάν, οι Αμερικανοί πρόσφεραν σαν αντιστάθμισμα στο Νασέρ 1.000.000 δολλάρια για στρατιωτικό εξοπλισμό. Ο Νασέρ θεώρησε ότι τον εξαγόραζαν και έχτισε με τα λεφτα αυτά τον πύργο αυτό, χτίζονας ένα πελώριο υψωμένο δάχτυλο!
Μας κάνει δυσάρεστη εντύπωση η αλμυρή τιμή για τους τουρίστες που είναι γύρω στα 12 ευρώ... Παρόλα αυτά αποφασίζουμε να ανέβουμε. Η ουρά είναι πολύ μεγάλη και τελικά μετά από 1 ώρα είμαστε ψηλά και βλέπουμε την πόλη. Είναι πολύ όμορφα, όμως σίγουρα δεν νομίζουμε ότι άξιξε τον κόπο. Έχουμε δει πολλές φορές μία πόλη από ψηλά, ενώ το κόστος και η αναμονή είναι μεγάλα. Η αναμονή για την κατάβαση είναι λίγο μικρότερη. Με ένα ταξί γυρίζουμε προς την περιοχή του ξενοδοχείου, όπου έχουμε ανακαλύψει μία περιοχή, λίγο πιο πάνω από την οδό 26η Ιουλίου, με πεζοδρόμους, αγορές και πολύ κόσμο. Στην διαδρομή ο ταξιτζής, όπως και όλοι εδώ, ρωτάει να μάθει πληροφορίες από εμάς και προσπαθεί μάταια να μας πουλήσει τις υπηρεσίες του. Φτάνουμε και κάνουμε βόλτα στον πεζόδρομο. Ειναι πολύ όμορφα και ζωντανά! Καθόμαστε σε ένα από τα πολλά καφέ και πίνουμε τσάι και αναψυκτικά. Χαζεύουμε τον κόσμο. Αργότερα και αφού έχουμε ξεκουραστεί γυρίζουμε προς το ξενοδοχείο μας και κάνουμε μία στάση στο Kazaz για φαγητό πακέτο. Τρώμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και πίνουμε μπύρα που έχουμε αγοράσει από εξειδικευμένο κατάστημα, αφού το αλκοόλ στην πόλη δεν είναι παντού διαθέσιμο. Αργότερα κοιμόμαστε. Αύριο έχουμε να επισκεφτούμε τις πυραμίδες της Γκίζας, με την μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα, τελευταίο και μοναδικό από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου