Μεγάλη μέρα η σημερινή! Θα επισκεφτούμε τις πυραμίδες της Γκίζας, όπου βρίσκεται η Πυραμίδα του Χέοπα, γνωστή και ως η Μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας, το αρχαιότερο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, και το μόνο που σώζεται στις μέρες μας. Ξεκινάμε αργά, γύρω στις 9:30. Βρίσκουμε ένα Uber για να μας πάει εκεί. Το κόστος για τη διαδρομή των 45' και 20 χλμ. είναικάτω από 5€. Ευτυχώς υπάρχουν και αυτά! Ο ταξιτζής χθες μας ζητούσε τα διπλά ... Ο δρόμος έχει όπως πάντα κίνηση, ενώ ο οδηγός μας αποδεικνύεται άσσος. Προλαβαίνει στο τσακ ένα γερό τρακάρισμα με τον μπροστινό μας που κάνει ένα απότομο σταμάτημα. Λίγο μετά τις 10:00 βλέπουμε τις πυραμίδες. Προσέχουμε το νέο μουσείο που κατασκευάζεται λίγο πριν φτάσουμε, το οποίο θα λειτουργήσει το 2020, θα στεγάσει 5000 αντικείμενα και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Ο οδηγός μας αφήνει εκεί όπου γίνεται ο έλεγχος των αυτοκινήτων. Από εκεί περπατούμε 1-2 χιλιόμετρα μέχρι την έκδοση των εισιτηρίων. Μπροστά μας η Μεγάλη πυραμίδα! Το βλέμμα μας δεν φεύγει από αυτή. Πληρώνουμε για το πλήρες πακέτο (είσοδος στο χώρο, στο εσωτερικό της Μεγάλης πυραμίδας και στο μουσείο της Ηλιακής Λέμβου) από 500 λίρες και το μισό για τα παιδιά. Ο Κωστής μέχρι το τέλος το σκεφτόταν αν θα μπει μέσα στη Μεγάλη πυραμίδα, λόγω της κλειστοφοβίας που έχει, όμως το πήρε απόφαση!
Ο κόσμος δεν έχει ξεκινήσει να έρχεται. Περπατάμε γρήγορα μέχρι τη Μεγάλη πυραμίδα. Είναι η κατάλληλη στιγμή να μπούμε με τόσο λίγο κόσμο. Μας σταματάνε διάφοροι που θέλουν να μας πείσουν να κάνουμε βόλτα με καμήλα. Τους αποφεύγουμε ευγενικά. Ανεβαίνουμε στην είσοδο και μπαίνουμε. Στην αρχή περπατάμε κανονικά, όμως γρήγορα συνεχίζουμε σε μία ανηφορική στοά που πρέπει να χαμηλώσουμε αρκετά το κεφάλι μας. Ευτυχώς δεν είναι κάτι δύσκολο και δεν διαρκεί πολύ. Αμέσως μετά ακολουθεί η μεγάλη στοά, η οποία είναι ανηφορική αλλά πολύ ευρύχωρη στο ύψος. Στο τέλος αυτής της διαδρομής είναι ο θάλαμος του Βασιλιά. Είναι πραγματικά πολύ σπουδαία η αίσθηση που νοιώθουμε μέσα σε 2,3 εκατομμύρια ογκόλιθους, στο ψηλότερο κτήριο του κόσμου για πάνω από 3.800 χρόνια! Μέσα στο θάλαμο του Βασιλιά βρίσκεται μία άδεια σαρκοφάγος από ροζ γρανίτη. Το κατά πόσο περιείχε κάποτε το σώμα του Χέοπα, κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Το σίγουρο είναι ότι όλη η πυραμίδα χτίστηκε γύρω από αυτό. Είμαστε πολύ χαρούμενοι για το κατόρθωμα μας! Βγαίνουμε προς τα έξω και βλέπουμε ότι τώρα αρχίζει να έρχεται ο κόσμος και να δημιουργείται ουρά!
Συνεχίζουμε γύρω από την πυραμίδα για το μουσείο της Ηλιακής Λέμβου. Μας πλησιάζουν πάλι διάφοροι. Ένας από αυτούς επιμένει ότι πρέπει να φτιάξει το μαντήλι στο κεφάλι, με τον Αιγυπτιακό τρόπο. Η Λίνα για να τον ευχαριστήσει τραβάει μία σέλφι μαζί του, μάλλον όχι τόσο επιτυχημένη.
Οι άντρες γενικά στην Αίγυπτο είναι γοητευτικοί, κιμπάρηδες, ευγενικοί, φλερτάρουν τις γυναίκες απροκάλυπτα αλλά όχι χυδαία. Πιο κάτω δεχόμαστε μία ενδιαφέρουσα προσφορά για τη Νάγια. 1000 καμήλες! Δελεαστική, όμως την απορρίπτουμε. Επίσης πολλά αγόρια της ζητάνε να φωτογραφηθούν μαζί της. Μεγάλη επιτυχία στα κορίτσια μας σήμερα!
Πίσω από τη Μεγάλη πυραμίδα βρίσκεται το μουσείο. Περνάμε τον έλεγχο, όπως παντού, και φοράμε στα πόδια μας προστατευτικά, που όπως λέει ο Βασίλης το κάνουν για να τους καθαρίζουμε το πάτωμα. Το μουσείο της Ηλιακής Λέμβου βρίσκεται εκεί όπου ανακάλυψαν το πλοιάριο αυτό από ξύλο, το οποίο ήταν κατεστραμμένο. Συναρμολόγησαν τα 1224 κομμάτια μασίφ κέδρου και το εκθέτουν στον επάνω όροφο του μουσείου. Πιστεύεται ότι το πλοιάριο αυτό μετέφερε το σώμα του Χέοπα από τη Μέμφιδα στην πυραμίδα όπου βρισκόταν ο τάφος του.
Συνεχίζουμε για τις δύο άλλες πυραμίδες, του Χαφρήνου και του Μηκερίνου. Τις φωτογραφίζουμε από μακριά. Ευτυχώς η ζέστη είναι υποφερτή, όμως δεν έχουμε σκοπό να τις δούμε από κοντά. Κατηφορίζουμε για τη Σφίγγα. Για το Βασίλη είναι ο λόγος που ήθελε να έρθει στην Αίγυπτο. Η Σφίγγα με σώμα λιονταριού και πρόσωπο ανθρώπου πιστεύεται ότι συμβολίζει το Βασιλιά. Λαξεύτηκε από έναν μονοκόματο βράχο,με την πρόσθεση ογκόλιθων για τα πόδια του και αποτελεί το πρώτο πραγματικά κολοσσιαίο έργο αρχαιοαιγυπτιακής γλυπτικής. Η σπασμένη μύτη της, που τόσος ντόρος έχει γίνει, μάλλον οφείλεται στη διάβρωση της πέτρα από τα χρόνια που πέρασαν. Ο Βασίλης αλλά και οι υπόλοιποι βγάζουν τις κλασικές φωτογραφίες μαζί της. Μαζί και ο Παντελής, για τον οποίο θα μιλήσουμε σε επόμενο post. Η ώρα έχει φτάσει 12:30 και αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στο ισλαμικό Κάιρο για μία βόλτα.
Φτάνουμε με ένα Uber, όπως πάντα, στο Ισλαμικό Μουσείο. Έχουμε ανάγκη κάτι να τσιμπίσουμε αλλά και να πιούμε ένα καφέ. Για το πρώτο βρίσκουμε ένα τυπικό αρτοποιείο και παίρνουμε μερικά νόστιμα ψωμάκια. Καφέ σε δροσερό περιβάλλον δεν βρίσκουμε και επιχειρούμε να μπούμε στο μουσείο, μήπως υπάρχει κάποιο καφέ και επισκεφτούμε το μουσείο αμέσως μετά. Δυστυχώς ούτε καφέ έχει, ούτε κλιματισμό που σήμερα έχει χαλάσει. Συνεχίζουμε προς την Πύλη Ζουάιλα και την αγορά με τα υφάσματα. Η περιοχή είναι όμορφη, με μαγαζάκια και τεχνίτες διαφόρων ειδικοτήτων. Ξεχνάμε τον καφέ. Νοιώθουμε ασφάλεια, εκτός από τη Νάγια που αισθάνεται ότι την κοιτάνε όλοι. Για να βελτιώσει τα πράγματα τυλίγει πάνω της ένα σάλι. Φτάνουμε στην αγορά των υφασμάτων. Η Λίνα βρίσκει ωραία φθηνά υφάσματα για ριχτάρια και φυσικά αγοράζει. Περπατάμε μέχρι τη συμβολή των τριών αγορών, της Αιγυπτιακής, της Τουρκικής και του Αλ Χαλίλι, στο τέμενος Αλ-Αζχάρ. Την περιοχή αυτή θα την εξερευνήσουμε την τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας στην Αίγυπτο, όταν θα επιστρέψουμε στο Κάιρο για να πετάξουμε για την Αθήνα. Έτσι παίρνουμε ένα Uber και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο.
Το απόγευμα θέλουμε να είμαστε χαλαροί. Χρειαζόμαστε ξεκούραση. Αναβάλλουμε την βόλτα μας στην πόλη των νεκρών για την ημέρα της επιστροφής στην πόλη. Ο Κωστής γράφει στο blog και οι υπόλοιποι κάνουν ο καθένας ότι τον ξεκουράζει. Αργότερα ο Κωστής και η Λίνα βγαίνουν για μία βόλτα στην πόλη. Στην πλατεία Tahrir υπάρχει ένα όμορφο καφέ, το La Poire, που έχει θέα την πλατεία. Ένα ζεστό τσάι και μία σοκολατίνα είναι ό,τι καλύτερο. Το Κάιρο είναι μία αξιαγάπητη πόλη μέρα και νύχτα. Αυτό βέβαια που αξίζει να σημειώσουμε είναι ότι η πόλη το πρωί κοιμάται. Η μέρα για τον πολύ κόσμο ξεκινάει από τις 10:00-11:00 και φυσικά τελειώνει στις 2:00 το πρωί. Μπορεί να δει κανείς ανοιχτά μαγαζιά μέχρι εκείνη την ώρα. Πολλά από αυτά βέβαια δεν κλείνουν ποτέ. Αγαπήσαμε το Κάιρο, έτσι όπως το ζήσαμε μέχρι τώρα. Νοιώσαμε ασφαλείς και ευπρόσδεκτοι από την πόλη και τους ανθρώπους της. Θα το ξαναδούμε σε 18 μέρες. Αύριο φεύγουμε για το μεγάλο ταξίδι με το τρένο, ανεβαίνοντας το Νείλο, μέχρι το Ασουάν, κοντά στα νότια σύνορα της Αιγύπτου με το Σουδάν. Είναι η πύλη για τη Νουβία, εκεί που τελειώνει η Αίγυπτος και αρχίζει η Αφρική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου