Ημέρα 13η: Η Χουργκάδα στην Ερυθρά θάλασσα

Προσθήκη λεζάντας

Σήμερα αφήνουμε το Νείλο. Φεύγουμε για τη Χουργκάδα, το κοσμοπολίτικο θέρετρο της Ερυθράς θάλασσας, ιδανικό τόπο για υποβρύχιες καταδύσεις και θαλάσσια σπορ. Η Χουργκάδα, ένα μικρό ψαροχώρι παλιότερα, έχει εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε παραθεριστικό κέντρο πρώτης γραμμής στην Αίγυπτο, λόγω των θησαυρών του βυθού της Ερυθράς Θάλασσας που πρώτος ανέδειξε ο Γάλλος ωκεανογράφος Ζαν Ζακ Κουστώ στα ντοκιμαντέρ του. Αποχαιρετούμε την Υβόνη και τον άντρα της και την ευχαριστούμε για τη φιλοξενία της και στις 7:30 το πρωί βρισκόμαστε στον σταθμό λεωφορείων της Go-Bus, μίας εταιρίας στην Αίγυπτο με καλά λεωφορεία και με βασικό πλεονέκτημα ότι είναι η μοναδική εταιρία της χώρας που μπορείς να κλείσεις τις θέσεις σου μέσω διαδικτύου. Η Λίνα περιμένοντας να έρθει η ώρα παρατηρεί τον τρόπο που προσπαθούν οι Αιγύπτιοι να πουλήσουν την υπηρεσία τους στις Κινέζες που περιμένουν μαζί μας. Σίγουρα για όλους τους πωλητές θα ήταν απαραίτητο ένα σεμινάριο στην Αίγυπτο, ώστε να δουν τον τρόπο προσέγγισης των πελατών. Λίγο πριν της 8:00 φορτώνουμε τα σακίδια μας στο λεωφορείο και στις 8:00 αναχωρούμε. Το ταξίδι θα διαρκέσει 5 ώρες.

Το τοπίο δεν αλλάζει μέχρι να φτάσουμε στην Κένα, αφού κινούμαστε ακόμα δίπλα στο Νείλο. Αμέσως μετά όμως γίνεται πολύ εντυπωσιακό! Ο αυτοκινητόδρομος που συνδέει την Κένα με την Ερυθρά θάλασσα κόβει κάθετα τη έρημο Σαχάρα. Το μεγαλύτερο μέρος της Σαχάρας αποτελείται από πετρώδεις εκτάσεις και αρκετά βραχώδη όρη και όχι με άμμο που γενικά πιστεύει ο κόσμος. Ανάλογα με τα πετρώματα βλέπουμε και διαφορετικά χρώματα, έτσι κάποια στιγμή νομίζουμε ότι η έρημος είναι χιονισμένη, όμως δεν είναι τίποτα άλλο από πετρώματα ασβεστόλιθου και κιμωλίας που δίνουν αυτό το λευκό χρώμα. Ανά διαστήματα το λεωφορείο σταματάει σε αστυνομικά μπλόκα και ο αστυνομικός που μπαίνει μέσα ελέγχει τις ταυτότητες μόνο των Αιγύπτιων επιβατών. Σε μία στάση μάλιστα οι διπλανοί μας συνεπιβάτες αναγκάστηκαν να βγάλουν από κάτω τις αποσκευές τους για να τους τις ελέγξουν. Κάνουμε στάση για ξεκούραση σε ένα μαγαζί πάνω στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια της στάσης ο οδηγός μας καπνίζει το ναργιλέ του.

Συνεχίζουμε και σιγά σιγά πλησιάζουμε προς την Ερυθρά θάλασσα, που αρχίζουμε να τη βλέπουμε από το παράθυρό μας. Η πρώτη μεγάλη πόλη που συναντούμε είναι η Σαφάγκα, ενώ μετά από 60 χιλιόμετρα μπαίνουμε στην Χουργκάδα. Βλέπουμε συνεχώς ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικά κέντρα, θαλάσσια πάρκα και γενικά τουριστικές εγκαταστάσεις υψηλών προδιαγραφών. Φτάνουμε στο σταθμό των λεωφορείων και ευτυχώς για μας ανακαλύπτουμε ότι στην πόλη λειτουργεί η Uber! Τέλεια, δεν θα χρειαστεί να μαλώσουμε με κανεναν ταξιτζή! Παραγγέλουμε λοιπόν ένα ταξί και σε λίγη ώρα είμαστε το ξενοδοχείο μας. Η γειτονιά μπορεί να είναι αρκετά κοντά στο κέντρο, όμως είναι σε κακό χάλι. Τα σκουπίδια παντού στο δρόμο δείχνουν να πετιούνται απευθείας από τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Το ξενοδοχείο μας, που στην πραγματικότητα είναι σπίτια σε μία πολυκατοικία είναι μία απογοήτευση για μας. Βρώμικο με πάρα πολλές ελλείψεις. Ούτε χαρτί τουαλέτας δεν έχει. Ευτυχώς ο κύριος που μας δίνει το κλειδί μας φέρνει τα περισσότερα από αυτά που του ζητάμε, όμως αναφέρουμε τα προβλήματα του χώρου στη διεύθυνση του ξενοδοχείου, μέσω της εφαρμογής του booking. Κέρδος μας είναι 3 χαρτιά τουαλέτας παραπάνω και ένα τηγάνι. Παίρνουμε κάτι απ' έξω, τρώμε και ξεκουραζόμαστε. Το απόγευμα βγαίνουμε στην πόλη.

Πρώτη μας στάση στην πόλη η Μαρίνα, που φτάνεται με τα πόδια. Στο δρόμο αγοράζουμε γλυκά, από ένα μαγαζί όμως που στο τζάμι του έχει κολλημένο το αυτοκόλλητο της Mastercard. Αυτό μας κάνει να πληρώσουμε για 4-5 μικρά κομματάκια παστελιού 80 λίρες ή 4,30€! Η Λίνα νευριάζει με τον εαυτό της. Φτάνουμε στη Μαρίνα. Εδώ δεν είναι Αίγυπτος. Είναι μία τουριστική ατραξιόν, με δεκάδες καφέ, εστιατόρια και μπαρ, δυτικών προδιαγραφών και τιμών, όπως και υπηρεσιών που προορίζονται για υψηλά βαλάντια. Πολλά σκάφη ενοικιάζονται, ενώ βλέπουμε και το υποβρύχιο που μπορείς να περιηγηθείς για 3 ώρες στα νερά της Ερυθράς θάλασσας και να θαυμάσεις από τα πανοραμικά παράθυρά του το βυθό. Φτάνουμε μέχρι το τέρμα του δρόμου, όπου βλέπουμε το μεγαλοπρεπές τζαμί Al Mina. Βγαίνουμε έξω από τη Μαρίνα και με Uber φεύγουμε από εδώ και κατευθυνόμαστε προς την αγορά El Dahar, την κύρια αγορά των ντόπιων της πόλης.

Φτάνουμε και μπαίνουμε αμέσως στα δρομάκια της αγοράς. Ακόμα δεν έχει τελειώσει η λειτουργία του ιμάμη, που ακούγεται δυνατά στα μεγάφωνα της πόλης, έτσι τα φώτα των μαγαζιών είναι ακόμα σβηστά. Βρίσκουμε έναν πλανώδιο που πουλάει γλυκά. Αγοράζουμε μισό κιλό και πληρώνουμε μόνο 20 λίρες, αφού εδώ δεν υπάρχουν τουρίστες. Είναι πολύ ωραία που περπατάμε εδώ. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και κεφάτοι όλοι πλέον. Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί με ρούχα και η Λίνα περπατώντας μάλλλον ακουμπάει μία κούκλα, η οποία πέφτει πάνω στην πωλήτρια και διαλύεται. Γελάμε τόσο πολύ! Ψάχνουμε να βρούμε το κεφάλι της που έχει φτάσει στην άλλη μεριά του μαγαζιού. Για κάμποση ώρα συνεχίζουμε τις βόλτες μας στην αγορά αυτή, μέχρι να περάσουμε το μεγάλο δρόμο El-Nasr όπου βρίσκεται η αγορά των φρούτων και λαχανικών. Παρατηρούμε ότι στην πόλη αυτή και παρόλο που έχουμε συνηθίσει, είναι λίγο πιο δύσκολη η μετάβαση μας από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο. Οι οδηγοί δείχνουν να γκαζώνουν μόλις μας δουν στο δρόμο. Προσέχουμε περισσότερο. Η αγορά αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα για φωτογράφηση, όμως δεν θέλουμε να αγοράσουμε κάτι. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε στην περιοχή μας.

Με ένα Uber γυρίζουμε. Ο οδηγός του είναι χριστιανός ορθόδοξος. Μας εξηγεί τα προβλήματα που έχει η Αίγυπτος με την Τουρκία. Ο Ερντογάν δεν τα πάει καλά με τον τωρινό πρόεδρο της χώρας Σίσι, αφού είχε πολύ καλές σχέσεις με τον προκάτοχο του Μόρσι, τον οποίο ανέτρεψε ο Σίσι. Παράλληλα ο Ερντογάν προσπαθεί, λόγω της ιδεολογικής και θρησκευτικής εγγύτητας, να βάλει πόδι στη Λιβύη, πλούσια σε αποθέματα πετρελαίου, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Αιγύπτου και άλλων χωρών. Μας λέει και αρκετά άλλα, που όμως δεν μπορούμε όλα να τα συγκρατήσουμε. Φτάνουμε και κάνουμε μία ώραία βόλτα στους δρόμους που είναι γεμάτοι κόσμο και μαγαζιά, δίνοντας μας την αίσθηση ακόμα μίας ζωντανής πόλης το βράδυ. Αργότερα τρώμε κρέπα με γύρο από κοτόπουλο στην αλυσίδα φαγητού Gad που έχουμε ξαναφάει και σιγά σιγά γυρίζουμε στο σπίτι μας. Αυτήν την ώρα παίζεται ο τελικός του Copa Africa και όλα τα καφέ είναι ασφυκτικά γεμάτα από κόσμο. Κοιμόμαστε κουρασμένοι. Αύριο έχουμε να κάνουμε υποβρύχιες καταδύσεις και μπάνιο στις ωραιότερες παραλίες της περιοχής.