Η μέρα σήμερα είναι αφιερωμένη στο Καρνάκ. Το Καρνάκ είναι πιθανως το μεγαλύτερο συγκρότημα ναών που χτίστηκε ποτέ στον κόσμο, αφού για 1500 χρόνια διαδοχικές γενιές φαραώ προσέθεταν και κάτι. Εκτός από λατρευτικός χώρος ήταν παράλληλσ κστοικία των φαραώ, κέντρο διοίκησης και θηραυροφυλάκιο, ενώ επιτρεπόταν η πρόσβαση σ' αυτό μόνο σε μέλη της βασιλικής οικογένεας και ιερείς. Το Καρνάκ βρίσκεται 3 χιλιόμετρα νότια του Λούξορ, έτσι χρειάζεται κάποιο μέσο για να φτάσει κανείς σ' αυτό. Εμείς έχουμε κανονίσει να φτάσουμε με βάρκα, που μας στοιχίζει 100 λίρες από τη δυτική όχθη του Νείλου που βρισκόμαστε. Ξυπνάμε πολύ νωρίς, αφού το ραντεβού με το ταξί που θα μας πάει μέχρι τις βάρκες είναι στις 5:45. Θέλουμε να είμαστε στο Καρνάκ γύρω στις 6:00 που ανοίγει. Η Νάγια προτιμάει να ξεκουραστεί και σήμερα, όμως δείχνει ότι έχει αρχίσει να συνέρχεται. Μέσα στη βάρκα διαβάζουμε για το Καρνάκ. Στις 6:05 είμαστε μπροστά στο γκισέ των εισιτηρίων. Το εισιτήριο κοστίζει 150 λίρες, και το μαθητικό 75 λίρες. Ευτυχώς πριν φύγουμε για το ταξίδι αυτό φροντίσαμε και βγάλαμε για τα παιδιά τη
διεθνή φοιτητική ταυτότητα με κόστος 15 ευρώ την κάθε μία. Χωρίς αυτή δεν θα πληρώναμε μειωμένο εισιτήριο για τα παιδιά. Είμαστε οι πρώτοι επισκέπτες για σήμερα στο Καρνάκ. Μπαίνουμε μετά από πολλαπλούς ελέγχους στο χώρο.
Η κεντρική είσοδος στο χώρο είναι από τον πρώτο πυλώνα του μεγάλου ναού του Άμμωνα. Για να φτάσουμε εκεί περπατάμε σε μία οδό όπου δεξια και αριστερά βρίσκονται σφίγγες με κεφάλι κριαριού, σύμβολο του Άμμωνα. Ο πυλώνας είναι άνισος στις δύο πλευρές του, δείγμα ότι έχει μείνει ημιτελής. Περνάμε τον πυλώνα και μπαίνουμε στο μεγάλο περίβολο, όπου βρίσκονται διάφοροι ναοί. Είναι ωραία που βγάζουμε φωτογραφίες χωρίς να φαίνεται κανένας άλλος επισκεπτης. Βλέπουμε τη σφίγγα με το κεφάλι του Τουταγχαμών. Βλέπουμε τους ροζ κολοσσούς του Ραμσή του Β' και διαβάζουμε ότι είχε τη συνήθεια να προσθέτει το άγαλμα του μπροστά από έργα που δεν ήταν δικά του!
Μπροστά μας βρίσκεται η συγκλονιστική μεγάλη υπόστηλη στοά. Διαβάζουμε στο Traveler που είναι ο οδηγός μας γιαυτό το ταξίδι: "Δύσκολα φέρνει στο κανείς στο νου άλλο κτίσμα, αρχαίο ή σύγχρονο, που να πλημμυρίζει τόσο έντονα τον άνθρωπο με το δέος της θνητής του ύπαρξης." Η στοά αποτελείται από 134 κίονες με τους κεντρικούς να φτάνουν σε ύψος 21 μέτρων. Χρειάζονται έξι άνθρωποι για να αγκαλιάσουν το κάθε έναν από αυτούς, ενώ στην κορυφή του, που είναι πιο πλατιά, μπορούν να καθίσουν 50 άνθρωποι. Πραγματικά το θέαμα που αντκρύζουμε μας καθηλώνει! Φανταζόμαστε πως θα ένοιωθε κάποιος, την εποχή εκείνη, όταν θα έμπαινε εδώ, τότε που η στοά ήταν σκεπαστή, με το λίγο φως που έμπαινε από τα μικρά ανοίγματα της οροφής. Βγάζουμε τις φωτογραφίες μας που δεν μπορούν να αποτυπώσουν το συναίσθημα που νοιώθουμε.
Συνεχίζουμε πιο κάτω. Φτάνουμε στον οβελίσκο της Χατσεψούτ, για την οποία είχαμε γράψει χθες. Είναι ο ψηλότερος της Αιγύπτου και φτάνει τα 30 μέτρα. Παρατηρούμε το διαφορετικό χρώμα που έχει ο οβελίσκος στο πάνω μέρος του. Η ιστορία λέει ότι όταν τελικά ο Τούθμωσις Γ' διαδέχθηκε τη μισητή μητριά του, έχτισε ένας τοίχο γύρω από τον οβελίσκο μέχρι το ύψος που τα ιερογλυφικά δόξαζαν αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτό το τμήμα διατηρήθηκε ανέπαφο από τις εξωτερικές συνθήκες ενώ το υπόλοιπο έχει ξεθωριάσει. Αχ και να ήξερε ο Τούθμωσις!!! Προχωρούμε μέχρι το τέλος του δρόμου. Μας κάνει εντύπωση ο ναός του Τούθμωση Γ' που αποτελείται εξωτερικά από τετράγωνους κίονες, ενώ στους εσωτερικούς στρογγυλούς βλέπουμε τις μορφές αγίων, αφού ο ναός αυτός χρησιμοποιήθηκε στην παλιοχριστιανική εποχή σαν εκκλησία.Φτάνουμε στο τέλος του συγκροτήματος και επιστρέφουμε δεξιόστροφα προς τα πίσω. Βρίσκουμε την ιερή λίμνη η οποία υδροδοτούσε το ναό. Δίπλα βρίσκεται σήμερα ένα καφέ, ο υπεύθυνος του οποίου μειώνει την τιμή του καφέ καθώς απομακρυνόμαστε. Εξερευνούμε το χώρο και προς τα δυτικά. Ένας φύλακας έρχεται γρήγορα προς εμάς για να μας προσφέρει, ξανά με το ανάλογο μπαχτσίσι, μία πρόσβαση σε απαγορευμένη περιοχή. Δεν του δίνουμε κανένα περιθώριο. Εδώ που είμαστε υπάρχουν ψηλές χουρμαδιές, ενώ από την πλευρά αυτή ξεκινάει ο δρόμος με τις σφίγγες, μέχρι το ναό του Λούξορ. Ο Βασίλης δέχεται να παίξει το παιχνίδι της προσοχής, όπου η Λίνα τον ρωτάει ερωτήσεις για ό,τι είδαμε. Κερδίζει με την αξία του 150 λίρες! Επιστρέφουμε προς την έξοδο, περνώντας πάλι μέσα από τη μεγάλη υπόστηλη στοά. Βγαίνουμε έξω και κατευθυνόμαστε προς τη βάρκα μας. Ο βαρκάρης κοιμάται σε ένα απ΄τα καθίσματα, περιμένοντας να έρθουμε. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας.
Η συνέχεια της ημέρας έχει ηρεμία και ξεκούραση μέχρι το απόγευμα που η θερμοκρασία θα πέσει σε καταλληλότερα επίπεδα. Η Νάγια που έχει ξυπνήσει και μας περιμένει είναι πλεόν καλά! Κάνουμε μπάνιο στην πισίνα, τρώμε για μεσημέρι, βλέπουμε σειρές και γύρω στις 17:00 ξεκινάμε με τα πόδια για να κάνουμε μία βόλτα στην πλευρά του ποταμού που μένουμε, η οποία δείχνει να έχει διαφορετικό, πιο ήρεμο, ρυθμό ζωής από το Λούξορ. Στο δρόμο μας χαιρετούνε μικροί και μεγάλοι. Όλοι δείχνουν μεγάλη έκπληξη που μας βλέπουν εδώ. Προσπερνάμε μία ομάδα από νεαρές κοπέλες οι οποίες μας χαμογελούν και ψυθιρίζουν μεταξύ τους, κάτω από το μαντήλι τους. Οι γειτονιές εδώ είναι φτωχές, ενώ παντού υπάρχουν χωματόδρομοι. Λίγο πιο κάτω με έκπληξη βλέπουμε ένα αφηνιασμένο άλογο να έρχεται καταπάνω μας! "Τρελό άλογο!", φωνάζει ο Κωστής και όλοι κάνουμε στο πλάι για να μην εμποδίσουμε το πέρασμα του. Καταφέρνουν να το ηρεμήσουν αλλά αυτό το ευτράπελο μας έχει αλλάξει κατά πολύ τη διάθεση. Γελάμε για πολύ ώρα με τη Νάγια που μιμείται τη σκηνή. Βγαίνουμε στον κεντρικό δρόμο. Ψάχνουμε να βρούμε ένα κατάστημα Orange για να ελέγξουμε αν έχουμε ακόμα αρκετά δεδομένα στα κινητά μας. Πέφτουμε πρώτα όμως σε ένα κουρείο. Ο Κωστής χρειάζεται περιποίηση στα γένια του. Μπαίνουμε μέσα. Ο κουρέας που λέγεται Σανάτ μας δίνει προτεραιότητα, παρόλο που ένας ντόπιος έχει σειρά. Περιποιείται με μοναδικό τρόπο τα γένια του Κωστή, ενώ με δική του πρωτοβουλία κάνει αποτρίχωση με κλωστή στα φρύδια και σε όσες τρίχες θεωρεί ότι είναι περιττές. Η ταχύτητα του είναι θαυμαστή! Αν δούλευε στη Λάρισα με αυτόν τον τρόπο θα είχε γίνει πλούσιος! Τον ευχαριστούμε, πληρώνουμε 50 λίρες για την περιποίηση και συνεχίζουμε.
Πιο κάτω βρίσκουμε το μαγαζί της Orange και βλέπουμε ότι τα δεδομένα της Νάγιας, που κάνει και την μεγαλύτερη κατανάλωση, έχουν φτάσει στη μέση. Είμαστε καλά! Απέναντι υπάρχουν διάφορα καφέ αλλά κι ένα πιο εντυπωσιακό κλειστό μαγαζί που δείχνει να χρησιμοποιείται μόνο για εκδηλώσεις. Ακριβώς δίπλα του ένας ανοιχτός χώρος με πράσινο μας προσκαλεί να πιούμε ένα δροσιστικό.Έχει νυχτώσει εδώ και ώρα. Ο αέρας που φυσάει είναι λίβας, που σου κόβει την ανάσα! Η Νάγια μιλάει με τους φίλους της στη Λάρισα, ενώ ο Βασίλης δέχεται ένα απρόσμενο δώρο. Γίνεται δεκτό το αίτημα του να κάνει Instagram! Χαμός! Όλο το υπόλοιπο βράδυ κοιτάζει ποιοι τον ακολουθούν... Αργότερα αποφασίζουμε το τελευταίο μας βράδυ εδώ να φάμε σε ένα μαγαζί. Επιλέγουμε το Africa, ένα μαγαζί με ωραία θέα στο νυχτερινό και φωτισμένο Λούξορ και μέτριο φαγητό. Πληρώνουμε 320 λίρες. Το βράδυ γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας και ετοιμάζουμε τους σάκους μας για την άλλη μέρα που αναχωρούμε νωρίς το πρωί. Θα ταξιδέψουμε για τηνΧουργκάδα, διάσημο τουριστικό θέρετρο στην Ερυθρά θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου