Σήμερα το ξύπνημα είναι πολύ πρωινό. Στις 6:30 το πρωί θα μας περιμένει ένα ταξί για να μας τριγυρίσει στα αξιοθέατα της δυτικής όχθης, με πρώτο από αυτά την κοιλάδα των Βασιλέων. Κατεβαίνουμε στην ώρα μας και ξεκινάμε. Η κοιλάδα των Βασιλέων είναι από τις πλουσιότερες αρχαιολογικές τοποθεσίες του κόσμου. Εδώ θάφτηκαν σχεδόν όλοι οι φαραώ σε τάφους απίστευτης ομορφιάς. Οι περισσότεροι από αυτούς βέβαια βρέθηκαν συλημένοι, αφού οι αρχαίοι τυμβωρύχοι έφτασαν εκεί πρώτοι από όλους. Κάθε τάφος ήταν σχεδιασμένος ώστε να μοιάζει με τον κάτω κόσμο, οι δε τοιχογραφίες τους είχαν σκοπό να καθοδηγήσουν το νεκρό στη νέα του ζωή, έτσι ώστε ο βασιλιάς να ξέρει πως να παρουσιαστεί μπροστά στους θεούς. Παράλληλα και για να ζει ο νεκρός όπως στην παλιά του ζωή, τοποθετούσαν διάφορα αντικείμενα όπως έπιπλα, φυλακτά, κοσμήματα και πολλά άλλα. Φυσικά οι αρχαιολόγοι που τον 19ο αιώνα ξεκίνησαν να κάνουν ανασκαφές, ανακάλυψαν ότι ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί είχε ήδη εξαφανιστεί. Ο μόνος τάφος που βρέθηκε ασύλητος ήταν αυτός του Τουταγχαμών που βρέθηκε το 1922 από τον αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ.
Μετά από λίγα χιλιόμετρα οδήγησης, σε ένα αφιλόξενο τοπίο με βραχώδεις λόφους, φτάσαμε στο πάρκινγκ της κοιλάδας των Βασιλέων. Ο οδηγός μας αφήνει και αφού περνάμε τα μαγαζάκια που τώρα σιγά σιγά ανοίγουν, βγάζουμε τα εισιτήρια. Αποφασίζουμε να αγοράσουμε το γενικό εισιτήριο εισόδου με 200 λίρες, που σου δίνει τη δυνατότητα να μπεις σε τρεις διαφορετικούς τάφους και το εισιτήριο εισόδου για τον τάφο του Ραμσή του 6ου με 100 λίρες. Μερικοί από τους τάφους εδώ έχουν ξεχωριστό εισιτήριο εισόδου, με τον ακριβότερο από αυτούς να είναι του Σέτι του 1ου με είσοδο 1200 λίρες! Ανεβαίνουμε στο τρενάκι που θα μας πάει μέχρι τους τάφους. Ο φύλακας στην είσοδο μας προτείνει τους τρεις τάφους που θα δούμε. Είναι οι τάφοι του πατέρα του Ραμσή του 3ου Sethnakht και της βασίλισσας Θουωρίς (KV 14), του Ραμσή του 3ου (KV 11) και του Ραμσή του 4ου (KV 2).
Ξεκινάμε από τον πιο μακρινό τάφο, τον KV 14. Ο τάφος αυτός ξεκίνησε για την βασίλισσα Θουωρίς, όμως πιστεύεται ότι η σαρκοφάγος της αφαιρέθηκε από το διάδοχό της ethnakht, ο οποίος πρόσθεσε και ένα δεύτερο χώρο ταφής για τον εαυτό του. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο να επεκτείνεται ένας τάφος για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος, έτσι όταν οι αρχαιολόγοι έβρισκαν έναν τάφο, συνήθως υπήρχαν και άλλοι κοντά του. Μπαίνουμε μέσα στο τάφο, ο οποίος είναι ανοιχτός από την αρχαιότητα, έτσι οι τοιχογραφίες έχουν υποστεί κάποια φθορά, όμως για μας, που βλέπουμε για πρώτη φορά έναν τάφο βασιλέα από μέσα, είναι μία αποκάλυψη! Οι τοιχογραφίες ξεκινάνε από το αρχικό διάδρομο μέχρι τον κυρίως ταφικό θάλαμο. Πραγματικά η ομορφιά ενός βασιλικού τάφου είναι ασύγκριτη, κάτι που μπορεί να αντιληφθεί οποιοσδήποτε επισκέπτης με τις λίγες γνώσεις που μπορεί να έχει. Κανείς ταξιδιώτης της Αιγύπτου δεν πρέπει να χάσει αυτήν την μοναδική επίσκεψη. Συνεχίζουμε για τον τάφο του Ραμσή του 3ου (KV 11), του τελευταίου από τους πραγματικά μεγάλους φαραώ. Ο τάφος δεν είναι ολόκληρος για το κοινό ανοιχτός, αφού έχουν βρεθεί και χαμηλότερα επίπεδα τα οποία ακόμα εξερευνούνται. Οι τοιχογραφίες του πιθανώς δεν είναι για τους ειδικούς τόσο πλούσιες, όμως για μας είναι και αυτός ο τάφος πολύ εντυπωσιακός. Ψάχνουμε να βρούμε την τοιχογραφία με τους δύο μουσικούς, λόγω της οποίας ο τάφος αυτός ονομάστηκε και τάφος των Αρπιστών.
Συνεχίζουμε με τον τάφο του Ραμσή του 6ου (KV 9), που στην πραγματικότητα ήταν και του Ραμσή του 5ου. Εικάζεται ότι ο 6ος και αδερφός του άλλου χρησιμοποίησε τον ίδιο τάφο για λόγους οικονομικούς, αφού την περίοδο εκείνη η Αίγυπτος ήταν αρκετά αποδυναμωμένη και χρεωκοπημένη. Ο διάκοσμος του τάφου αυτού είναι πιο εντυπωσιακός από τους δύο προηγούμενους, τα χρώματα πολύ ζωντανά, η δε οροφή με τη θεά Νουτ να καταπίνει τον ήλιο, ο οποίος ταξιδεύει στο μακρύ της σώμα προτού αναγεννηθεί, είναι μοναδική μέσα στα μάτια μας. Μας κάνει κακή εντύπωση ότι σε αρκετές τοιχογραφίες έχουν χαράξει παλιότεροι επισκέπτες την παρουσία τους εδώ. Μέσα σε όλες βλέπουμε και χαραγμένα στα ελληνικά, σε μία μάλλον αρχαΐζουσα μορφή, χωρίς να είμαστε και ειδικοί. Ο Κωστής φωτογραφίζει όσο μπορεί, αφού γενικά απαγορεύεται χωρίς το αλμυρό εισιτήριο φωτογραφίας. Ο φύλακας πιάνει όσους τουρίστες μπορεί και ζητάει μπαχτσίσι για να μην τους ζητήσει να πληρώσουν πρόστιμο. Δεν ξεφεύγει από τα δίχτυα του και ο Κωστής, που κάνει το λάθος να βιντεσκοπήσει ταυτόχρονα. Η go pro κάνει ένα μικρό θόρυβο που για το εξασκημένο αυτί του φύλακα είναι η απόδειξη. Γλυτώνουμε με 50 λίρες μπαχτσίσι. Τελευταίος τάφος αυτός του Ραμσή του 4ου (KV 2), που βρίσκεται κοντά στην είσοδο στο χώρο. Παρόλο που είναι πιο λιτός από τον προηγούμενο, αν βλέπαμε μόνο αυτόν τον τάφο θα είχαμε φύγει πολύ εντυπωσιασμένοι. Δυστυχώς και αυτός ο τάφος είχε ανοιχτεί από την αρχαιότητα, ενώ και εδώ δεν λείπουν οι εγχαράξεις επάνω στις τοιχογραφίες. Επιστρέφουμε προς το πάρκινγκ του χώρου. Ο οδηγός από το τρενάκι που παίρνουμε για να γυρίζουμε βάζει το Βασίλη να το οδηγήσει για να πάρει το ανάλογο μπαχτσίσι. Φυσικά κάνουμε τον ψόφιο κοριό κατεβαίνοντας! Ο οδηγός μας περιμένει απ' έξω. Συνεχίζουμε για τον εξαιρετικό και πολυφωτογραφημένο ναό της Χατσεψούτ, που είναι λίγο πιο κάτω.
Η ζέστη έχει ξεκινήσει για τα καλά. Σήμερα θα ξεπεράσουμε στους 46 βαθμούς κάτω από τη σκιά! Όσο εξαιρετική είναι η τοποθεσία και ο ναός αυτός, άλλο τόσο εξαιρετική είναι και η ιστορία της μοναδικής γυναίκας φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου, της Χατσεψούτ. Παντρέυτηκε τον ετεροθαλή αδερφό της Τούθμωση Β', ο οποίος όμως πέθανε στα 30 του χρόνια αφήνοντας διάδοχο το γιο του Τούθμωση Γ', που ήταν τότε πολύ μικρός. Η Χατσεψούτ αρχικά ανέλαβε τη θέση του αντιβασιλέα, όμως πολύ γρήγορα σφετερίστηκε το θρόνο και αυτοανακυρήχθηκε φαραώ. Για να νομιμοποιήσει περισσότερο τη θέση της απεικονιζόταν παντού με όλα τα βασιλικά σύμβολα, ακόμα και με το ψεύτικο γένι των φαραώ. Παρόλα αυτά η Χατσεψούτ επανέφερε την ευημερία και την ειρήνη στη χώρα της, στα είκοσι χρόνια της βασιλείας της, μέχρι το θάνατό της, στον οποίο δεν πρέπει να έμεινε αμέτοχος ο Τούθμωσης Γ που περίμενε χρόνια τη σειρά του. Φτάνουμε στο ναό, ο οποίος είναι πραγματικά μαγευτικός από μακριά, πλήρως εναρμονισμένος με το βράχο πίσω του. Ανεβαίνουμε μέχρι πάνω. Από κοντά ο ναός δεν είναι τόσο εντυπωσιακός. Μας πλησιάζουν οι φύλακες, όπως πάντα, για να μας δείξουν τα μυστικά του ναού και τα απαγορευμένα, παίρνοντας το ανάλογο μπαχτσίσι. Τους απαντάμε πλέον μηχανικά ότι είμαστε τυπικοί τουρίστες και ότι δεν θέλουμε να δούμε κάτι ιδιαίτερο.
Φεύγουμε και βρίσκουμε τον οδηγό μας. Στο αυτοκίνητο το air condition δουλεύει στο φούλ. Αποφασίζουμε να μην δούμε κάτι άλλο στη Δυτική όχθη καταρχήν λόγω της ζέστης και κατά δεύτερο λόγω του ότι σε κάθε αξιοθέατο μας φεύγουν ένα σωρό λεφτά. Φεύγουμε για τις βάρκες, για να περάσουμε απέναντι στο μουσείο του Λούξορ, το οποίο είχαμε σκοπό να δούμε αύριο, όμως είναι μία καλή ευκαιρία να πάμε τώρα μέσα στις κλιματιζόμενες αίθουσες του. Η βάρκα μας παίρνει κάτι παραπάνω για να μας αφήσει ακριβώς έξω από αυτό. Το μουσείο του Λούξορ σίγουρα είναι πολύ μικρότερο από αυτό του Καίρου, όμως είναι άριστα οργανωμένο και αξίζει τον κόπο να το δει κανείς, βλέποντας από κοντά αντικείμενα που βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή. Πριν μπούμε στον κύριο χώρο παρακολουθούμε ένα μικρό βίντεο που εξηγεί κάποια από τα εκθέματα του, σε παραγωγή από το National Geographic. Στο μουσείο βλέπουμε σπάνιας ομορφιάς αγάλματα, αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στους τάφους, μούμιες, ενώ μας κάνει εντύπωση ένα αγαλματίδιο του νεαρού Τούθμωση Γ', όπως και το περίεργο πρόσωπο του Ακενατόν, με σχιστά μάτια, μακρόστενο πρόσωπο και σαρκώδη χείλη.
Φεύγουμε από το μουσείο και χωριζόμαστε. Η Λίνα με τα παιδιά γυρίζουν στο ξενοδοχείο, αφού η Νάγια νοιώθει ακόμα ενοχλήσεις στο στομάχι, και ο Κωστής ψάχνει για να κάνει συνάλλαγμα και μία ακόμα μικρή βόλτα στο πολύ ζεστό Λούξορ. Το μεσημέρι τρώμε και ξεκουραζόμαστε όλοι στο δωμάτιο. Το απόγευμα ετοιμαζόμαστε να γυρίσουμε στο Λούξορ. Μιλάμε με την ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, η οποία μας ενημερώνει ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε να πληρώνουμε παραπάνω από το κανονικό στα ταξί και στη βάρκα. Έτσι αποφασίζουμε να μας κανονίσει αυτή όλες τις μετακινήσεις μας και να πληρώσουμε σε αυτή το κανονικό αντίτιμο. Πραγματικά δεν μας έχει ξανατύχει αυτό! Στην πόλη περπατάμε χαζεύοντας, χωρίς να έχουμε κάτι που ψάχνουμε. Ένα παλικάρι, που θέλει να μας κάνει πελάτες για την άμαξα του, μας εξηγεί πόσο έχουν καταστραφεί μετά την επανάσταση του 2011, αλλά και μετά τις βομβιστικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων, που έχουν διώξει τον μαζικό τουρισμό από τη χώρα. Είναι αλήθεια ότι το βλέπουμε αυτό κι εμείς που δεν το ζούμε. Η Λίνα μπαίνει σε ένα κακόγουστο εμπορικό κέντρο και θέλει να αγοράσει στο Βασίλη ένα ολόσωμο μαγιό. Δεν καταφέρνει να τον πείσει, αφού στο Βασίλη δεν αρέσει να φοράει το μαγιό του Σούπερμαν! Μας κάνει εντύπωση που μία κοπέλα πλησιάζει και ακουμπάει τη Λίνα, θέλοντας μόνο αυτό, όπως και η ανάγκη πολλών ανθρώπων να μας πλησιάσουν ρωτώντας απλά από που είμαστε. Περπατώντας μπαίνουμε στον πολύ ωραίο δρόμο El-Madina El-Monawwara, ο οποίος δείχνει να μην είναι καθόλου τουριστικός. Πραγματικά οτιδήποτε αγοράζουμε από το δρόμο αυτό είναι σε πολύ κανονική τιμή.
Καθόμαστε στο καφέ Bucarest για ένα αναψυκτικό και παίρνουμε δυνάμεις. Επιστρέφουμε προς την προβλήτα με τις βάρκες. Στο δρόμο μας παιρνάμε μπροστά από το ξενοδοχείο Winter Palace, το οποίο είναι ένα μοναδικό ξενοδοχείο για τους λάτρεις της ιστορίας, απαγορευτικό για μας, αφού οι τιμές του είναι απλησίαστες ακόμα και για ένα καφέ. Στο πίνακα ανακοινώσεων αυτού του ξενοδοχείου ανακοίνωσε ο Κάρτερ την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, ενώ εδώ έμεινε η Αγκάθα Κρίστυ όταν έγραφε το "Έγκλημα στο Νείλο", όπως και βασιλείς, πρωθυπουργοί, αξιοματούχοι και πολλές διασημότητες. Σήμερα το έχει αγοράσει η αλυσίδα Sofitel. Εμείς απλά το φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε το περπάτημα μας. Στην αποβάθρα έρχεται ο βαρκάρης μας και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας για φαγητό. Αύριο έχουμε πολύ πρωϊνό ξύπνημα για να επισκεφτούμε το Καρνάκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου