Το ξημέρωμα στο Νείλο είναι πραγματικά μαγικό! Ο Κωστής ξυπνάει πρώτος από τον δυνατό κυματισμό που δημιουργείται από ένα περαστικό κρουαζιερόπλοιο και φωτογραφίζει την ανατολή. Το βράδυ χρειάστηκε να σκεπαστούμε με κουβέρτες, αφού έπιασε ένα καλό κρυάκι. Σιγά σιγά ξυπνάνε όλοι και ετοιμαζόμαστε να φάμε πρωινό, αλλά και να περάσουμε στην απέναντι όχθη, όπου φαίνεται να έχει έρθει το αυτοκίνητο μας. Δεν έχει καθόλου αέρα και έτσι οι οδηγοί μας κάνουν κουπί μέχρι απέναντι. Τους αποχαιρετούμε, τους δίνουμε ένα φιλοδώρημα (μπαχτσίσι), όπως συνηθίζεται εδώ, αφού πραγματικά κάνανε ό,τι καλύτερο για μας και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το Λούξορ και ενδιάμεσες στάσεις το Κομ Όμπο και το Ίντφου, δύο πόλεις όπου βρίσκονται δύο πολύ όμορφοι και σημαντικοί ναοί. Ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε είναι ο ανατολικός του Νείλου. Οι δρόμοι εδώ έχουν κάθε λίγο και λιγάκι σαμαράκια, έτσι ώστε να μην μπορεί να αναπτύξει κάποιος μεγάλη ταχύτητα για αρκετή ώρα, αλλά και για να διακινούνται άνθρωποι και ζώα με μεγαλύτερη ασφάλεια. Ταυτόχρονα υπάρχουν σημεία ελέγχου της αστυνομίας, όπου καταγράφεται το ποιοι είμαστε και που πάμε.
Πρώτη στάση το Κομ Όμπο. Εδώ βρίσκεται ένας εντυπωσιακός ναός, αφιερομένος σε δύο θεούς, στον θεό κροκόδειλο Σεμπέκ και στο γερακόμορφο θεό του ουρανού Ώρο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα εντυπωσιακό διπλό ναό, συμμετρικό κατά μήκος του κεντρικού άξονα, όπου τα πάντα είναι εις διπλούν. Ο ναός βρίσκεται δίπλα στο Νείλο, έτσι βλέπουμε αρκετά κρουαζιερόπλοια που κατεβάζουν κόσμο εδώ. Ο ναός είναι πραγματικά εντυπωσιακός και ιδιαίτερος. Περνάμε την υπόστηλη στοά με τις οκτώ πελώριες κολώνες και τα κυονόκρανα σε σχήμα λωτού. Φτάνουμε μέχρι τα δύο ιερά. Από τον διπλανό ξεναγό ακούμε ότι ανάμεσα από τα δύο ιερά, στο στενό διάδρομο, μπορούσε να βρεθεί κρυφά ο ιερέας και να έχει πρόσβαση στο υπόγειο μέσα στο οποίο κρατούσε τα πολύτιμα αντικείμενα και το χρυσό. Πίσω από το ναό βλέπουμε στον τοίχο δύο μάτια και δύο αυτιά, τα οποία αφού οι πιστοί δεν μπορούσαν να μπουν στο ναό τα βλέπανε για να ξέρουν ότι ο θεός τους βλέπει και τους ακούει. Παρπατούμε μέχρι την έκθεση ταριχευμένων κροκοδείλων, όπου έχουν ταριχεύσει κροκόδειλους κάθε ηλικίας, από αυγό μέχρι τα βαθιά γεράματα, έτσι ώστε όταν ο θεός επιστρέψει στη γη να επιλέξει ο ίδιος σε ποιο σώμα θέλει να μπει. Πριν φύγουμε η Λίνα κάνει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αγορά από τον πιτσιρικά που θέλει οπωσδήποτε να μας πουλήσει τα βραχιολάκια του. Με 60 λίρες ή 3,20 ευρώ αγοράζει 17 βραχιολάκια!
Φεύγουμε για το Ίντφου, 1,5 ώρα διαδρομή με το αυτοκίνητο. Ο δρόμος είναι πραγματικά πολύ όμορφος. Δεξιά και αριστερά είναι γεμάτος λουλούδια, ενώ κι εδώ, όπως και σε όλη την Αίγυπτο, βλέπουμε τα πήλινα ή και πλαστικά δοχεία με κρύο νερό, που μπορεί να σταματήσει και να δροσιστεί ένας διαβάτης. Η Νάγια δεν είναι πολύ καλά. Η γαστρεντερίτιδα δεν έχει περάσει εντελώς. Φτάνουμε και κατεβαίνει στο ναό μόνο ο Κωστής για να φωτογραφίσει και βιντεοσκοπήσει γρήγορα, πρν συνεχίσουμε μέχρι τον τελικό μας προορισμό το Λούξορ. Ο ναός του Ώρου στο Ίντφου είναι σαφώς ο ωραιότερος μεταξύ Λούξορ και Ασουάν και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για πάρα πολλά χρόνια ήταν θαμμένος κάτω από την άμμο. Χτίστηκε από τη δυναστεία των Πτολεμαίων το 237 π.Χ.. Είναι πραγματικά πολύ όμορφος και εντυπωσιακός. Ο Κωστής κάνει μία γρήγορη βόλτα, φωτογραφίζει και επιστρέφει στο αυτοκίνητο.
Η διαδρομή μέχει το Λούξορ είναι 2,5 ώρες. Μας δίνεται η δυνατότητα να κοιμηθούμε ή να παρατηρήσουμε τη ζωή έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Φωτογραφίζουμε ό,τι προλαβαίνουμε.
Γύρω στις 13:00 φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, το Villa Kaslan, που σημαίνει η βίλα των τεμπέληδων! Περίεργο όνομα για ένα ξενοδοχείο... Για όλους μας είναι μία όαση. Το ξενοδοχείο έχει πισίνα, που εκτός από τη Νάγια όλοι ετοιμαζόμαστε και μπαίνουμε για να δροσιστούμε. Αργότερα ο Κωστής μαγειρεύει ρύζι και λαχανικά, τρώμε και ξαπλώνουμε για να πάρουμε όλοι μας δυνάμεις. Η Νάγια φυσικά τρώει σκέτο ρύζι. Το απόγευμα κανονίζουμε με την ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου την αυριανή μας ημέρα, ενώ μας κατατοπίζει για διάφορα θέματα. Είναι από τη γερμανική Ελβετία και είναι πραγματικά πολύ αναλυτική και επεξηγηματική. Με ένα ταξί και μετά με ένα βαρκάκι βρισκόμαστε στο Λουξόρ, στην ανατολική πλευρά του Νείλου.
Περπατάμε προς το ναό του Λούξορ, ενώ ο ήλιος έχει ξεκινήσει τη δύση του.
Ο ναός του Λούξορ είναι πιο εντυπωσιακός το βράδι, με τα φώτα που πέφτουν πάνω στα αγάλματα και στους κίονες, σε πορτοκάλι αποχρώσεις. Πληρώνουμε το εισιτήριο των 140 λιρών το άτομο και μπαίνουμε μέσα. Ο ναός χτίστηκε από τον Αμενόφη τον Γ', ολοκληρώθηκε όμως αρκετά χρόνια αργότερα από τον Ραμσή τον Β', έναν φαραώ που κατασκεύασε πολλά μεγάλα μνημεία. Μπροστά από το ναό υπήρχαν έξι κολοσσιαία αγάλματα του Ραμσή του Β' και δύο οβελίσκοι. Δύο από τα αγάλματα και ο ένας οβελίσκος μεταφέρθηκαν στο Παρίσι, ο δε οβελίσκος βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας Κονκόρντ. Η ώρα πραγματικά που επισκεπτόμαστε το χώρο είναι η καλύτερη. Από την άλλη μεριά ξεκινάει η λεωφόρος των σφιγγών, ένας αρχαίος δρόμος 3 χιλιομέτρων μέχρι το Καρνάκ, με σφίγγες στο πλάι, τη μία μετά την άλλη.
Συνεχίζουμε πιο μέσα στο ναό, στο μεγάλο περίβολο του Ραμσή του Β', πλαισιωμένο με δύο σειρές κιόνων. Δεξιά μας βρίσκεται το Τζαμί του Αμπού αλ-Χάγκαγκ του 13ου αιώνα το οποίο λειτουργεί κανονικά, έχει είσοδο απ' έξω και έμεινε στο χώρο μετά από απαίτηση των κατοίκων του Λούξορ. Πιο μέσα συνεχίζει η μεγάλη τελετουργική κιονοστοιχία, έργο του Αμενόφη του Γ', όπως και ο περιβολος του Ήλιου πιο μέσα με κίονες σε σχήμα λωτού. Περπατάμε πιο μέσα μέχρι το "άδυτο των αδύτων", το κεντρικό ιερό, εκεί που φυλασσόταν στο παρελθόν το άγαλμα του Άμμωνα. Βρίσκουμε την τοιχογραφία που απεικονίζει το Μέγα Αλέξανδρο, αφού βοήθησε και αυτός στην σημερινή μορφή του. Ο ναός του Λουξόρ είναι ένα από τα καλύτερα αξιοθέατα που έχουμε δει μέχρι στιγμής στο ταξίδι μας. Περπατάμε λίγο ακόμα , ενώ ένας από τους φύλακες μας ανοίγει μία δίοδο γισα να φωτογραφίσουμε καλύτερα το μνημείο, ζητωντας φυσικά το μπαχτσίσι του.
Βγαίνουμε έξω. Μας κυκλώνουν οι αμαξάδες για να μας πείσουν να κάνουμε βόλτα μαζί τους. Η Λίνα διαλέγει έναν και με 40 λίρες θα μας κάνει το γύρο της πόλης. Οι οδηγοί μαλώνουν μεταξύ τους μετά την επιλογή μας. Ανεβάινουμε και ξεκινάμε τη βόλτα. Έχει νυχτώσει, δεν κάνει τόση ζέστη και είναι ωραίο να σε πηγαίνει κάποιος βόλτα. Κατατοπιζόμαστε καλύτερα για την πόλη. Η βόλτα φυσικά τελειώνει σε ένα από τα μαγαζιά που πουλάνε αναμνηστικά που μας κάνει τη "χάρη" να μας δείξει ο αμαξάς. Η βόλτα μας τελειώνει και γυρίζουμε περπατώντας προς τα πίσω για το σούπερ μάρκετ Kheir Zaman, το οποίο μοιάζει περισσότερο με τα δυτικά πρότυπα και οι τιμές δεν αλλάζουν επειδή είμαστε τουρίστες. Αγοράζουμε τρόφιμα για να μπορούμε να μαγειρέψουμε μόνοι μας και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε το βραδινό μας. Σήμερα έχει μερική έκλειψη φεγγαριού η οποία είναι ορατή από την Αφρική. Από την πισίνα του ξενοδοχείου την θαυμάζουμε και έτσι κλείνει η σημερινή μας μέρα. Αύριο έχουμε να σηκωθούμε νωρίς για να επισκεφτούμε τη δυτική όχθη και τα αξιοθέατά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου