Ο ύπνος στη φελούκα ήταν ήσυχος για κάποιους και ανήσυχος για κάποιους άλλους. Η θερμοκρασία γενικά έμεινε σε υψηλά επίπεδα και άρχισε να πέφτει μετά τις 5:00 το πρωί, όταν και άρχισε εκείνη την ώρα να γίνεται ιδανική. Η Λίνα δεν ξυπνάει και πολύ καλά. Αισθάνεται να περιορίζεται μέσα στη φελούκα. Τα παιδιά ξυπνάνε και αυτά σιγά σιγά, και το συναίσθημα που έχουν δεν διαφέρει και τόσο. Ο γείτονας μας ο Ιταλός φεύγει από τη φελούκα, ζητώντας να τον παραλάβει ένα αυτοκίνητο για τη συνέχεια του ταξιδιού του. Εμείς, παρόλο που ακούγονται και φωνές αποχώρησης, σαν του Ιταλού, μένουμε. Η φελούκα δεν είναι κάτι εύκολο, ιδιαίτερα την εποχή που είμαστε εμείς εδώ. Καταρχήν είναι ένα πλεούμενο χωρίς πολλές ανέσεις. Το πιο βασικό, η τουαλέτα, δεν υπάρχει. Πρέπει να βρεις στην ακτή κάτι που να σε βολέψει. Δεν υπάρχει ψυγείο, που είναι τόσο απαραίτητο με τέτοια ζέστη, εκτός από ένα φορητό ψυγείο, που κρατάει δεν κρατάει ψύξη για καμιά μέρα. Γενικά όλα είναι σε πολύ βασικό επίπεδο, ενώ το γεγονός ότι στηρίζεται μόνο στις διαθέσεις του ανέμου κάνει το ταξίδι εξαιρετικά ευάλωτο. Παράλληλα αυτήν την εποχή, μετά τις 9:00, η θερμοκρασία ανεβαίνει τόσο που είναι κατόρθωμα να κάθεσαι κάτω από την τέντα του σκάφους, τόσες πολλές ώρες μέχρι να δύσει ο ήλιος στις 18:30. Δεν φτάνουν όλα αυτά η Νάγια νοιώθει να έχει στομαχικές διαταραχές. Μάλλον μία μορφή γαστρεντερίτιδας. Έτσι δεν συμμετέχει στο πρωινό που τρώμε γύρω στις 7:00. Παίρνει χάπια για την περίσταση και ελπίζουμε να είναι κάτι περαστικό. Λίγο αργότερα ξεκινάμε.
Ο αέρας δεν μας κάνει το χατήρι. Προχωράμε πολύ αργά. Δεν περνάει μία ώρα και αναζητούμε τουαλέτα στην όχθη. Πλησιάζουμε και βλέπουμε έναν αλιγάτορα γύρω στο ένα μέτρο να φεύγει προς το ποτάμι. Ο οδηγός μας εξηγεί ότι υπάρχουν αλιγάτορες, όμως φεύγουν όταν βλέπουν τον άνθρωπο. Κατεβαίνουμε για τουαλέτα με το μυαλό μας στους αλιγάτορες. Συνεχίζουμε πάλι την πορεία μας με μικρή ταχύτητα. Από μακριά βλέπουμε μία παραλία μπροστά στο ποτάμι με άμμο, που μας θυμίζει τις δικές μας παραλίες. Ζητάμε από τον καπετάνιο να μας σταματήσει εκεί για μία βουτιά, παρόλη την επαφή μας με τον αλιγάτορα. Είναι τόσο θελκτική! Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε και βουτάμε στα νερά του Νείλου, στην πολύ εξωτική, αλλά και όχι τόσο καθαρή παραλία. Λίγο πιο κάτω από εμάς δύο πολυπληθείς οικογένειες κάνουν και αυτές το μπάνιο τους. Δροσιζόμαστε, χορταίνουμε και ανεβαίνουμε στη φελούκα για να πάμε λίγο πιο κάτω, όπου βρίσκεται ένα Νουβικό χωριό, στο οποίο ο καπετάνιος μας προτείνει να σταματήσουμε αν θέλουμε να αγοράσουμε νερό και αναψυκτικά.
Σταματάμε και ο Κωστής με τον Βασίλη πηγαίνουν για ψώνια. Το χωριό δείχνει να είναι έρημο με τέτοια ζέστη που έχει. Ευτυχώς ανοίγουνε μερικές πόρτες σπιτιών και ένας ευγενικός κύριος τους πηγαίνει μέχρι το μαγαζάκι που στεγάζεται μέσα σε ένα σπίτι. Μπαίνουν μέσα και τους κάνει εντύπωση η διαφορά θερμοκρασίας από έξω. Οι ντόπιοι τους χαιρετάνε με χαμόγελο. Αγοράζουν οτιδήποτε κρύο από το ψυγείο, δηλαδή αναψυκτικά. Γυρίζουνε πίσω στη φελούκα. Ο αέρας πλέον έχει γίνει πολύ δυνατός. Από το ναδίρ στο ζενίθ! Ξεκινάμε όμως τα σχοινιά της φελούκας αρχίζουν να κόβονται και ο καπετάνιος 15' μετά προσεγγίζει την δυτική ακτή, μέχρι να κοπάσει ο αέρας. Η φελούκα λοιπόν δεν θέλει ούτε πολύ, ούτε λίγο αέρα για να μπορεί να κινηθεί. Ο καπετάνιος φτιάχνει τη ζημιά. Δύο παιδιά μαζεύουν τις γίδες τους που έβγαλαν για βόλτα. Μαγειρεύουμε για το μεσημέρι και τρώμε. Αργότερα το απόγευμα ο αέρας έχει κοπάσει και έχει επανέλθει σε κανονικά επίπεδα. Ξεκινάμε πάλι. Τώρα πηγαίνουμε πολύ πιο γρήγορα.
Φτάνουμε 10 χιλιόμετρα πριν το Daraw, όπου κάθε Σάββατο και Κυριακή γίνεται το παζάρι με τις καμήλες. Δυστυχώς δεν μας βοήθησαν οι μέρες για να το δούμε. Δεν πειράζει. Ο καπετάνιος αποφασίζει να σταματήσουμε για το βράδι εδώ, στην δυτική πλευρά του Νείλου, που είναι πιο ήσυχα. Ο ήλιος δύει. Κατεβαίνουμε και κάνουμε μία βόλτα στην περιοχή για να την εξερευνήσουμε και να ξεμουδιάσουμε. Το φεγγάρι έχει ξεκινήσει να ανατέλλει. Είναι πραγματικά πολύ όμορφα! Το νοιώθουμε σαν επιβράβευση για τη σημερινή ημέρα. Αργότερα ο Ιμπραήμ πιάνει τις κατσαρόλες του και μας φτιάχνει για το βράδυ μακαρόνια με εξαιρετική σάλτσα κολοκυθιού. Τρώμε και παρατηρούμε τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια που περνάνε δίπλα μας με κατεύθυνση το Ασουάν. Κουνιόμαστε από τα κύματα που δημιουργούν. Η νύχτα στο Νείλο είναι υπέροχη, ενώ σήμερα μάλλον θα χρειαστούμε και κουβέρτες, αφού άρχισε να κρυώνει. Κοιμόμαστε όλοι. Αύριο αφήνουμε τη φελούκα και συνεχίζουμε το δρόμο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου