Τα καθίσματα του λεωφορείου δεν είναι και τα πιο άνετα για τον βραδινό μας ύπνο. Όταν δεν κοιμόμαστε βλέπουμε έξω. Δεν σταματάμε να βλέπουμε φωτισμένες τουριστικές εγκαταστάσεις, αφού κινούμαστε παραλιακά της Ερυθράς θάλασσας. Απέναντι βλέπουμε τα φώτα της χερσονήσου του Σινά. Το λεωφορείο κάνει μία μεγάλη στάση λίγο πριν τη Zaafarana σε ένα άκρως ενυπωσιακό, σχεδόν διαστημικό σταθμό λεωφορείων. Η Λίνα αγοράζει να φάει κάτι, αφού είναι η μόνη που δεν έφαγε. Συνεχίζουμε και λίγο πριν τη διώρυγα του Σουέζ στρίβουμε δυτικά για το Κάιρο και στη συνέχεια για την Αλεξάνδρεια. Φτάνουμε στην ώρα μας γύρω στις 7:30. Φορτωνόμαστε, αποφεύγουμε τους δεκάδες ταξιτζήδες που πέφτουν επάνω μας και παραγγέλνουμε ένα Uber μέχρι το ξενοδοχείο μας. Φτάνουμε όμως έξω από αυτό τίποτα δεν φανερώνει την παρουσία του. Ένας κάτοικος, που μας παρακολουθεί καθισμένος στην καρέκλα του, μας δείχνει ότι είμαστε στο σωστό σημείο. Χτυπάμε όλα τα κουδούνια και τελικά μας απαντάνε. Το δωμάτιο μας δεν είναι φυσικά έτοιμο, όμως αφήνουμε τα πράγματα μας και φεύγουμε για βόλτα στην πόλη. Με Uber κατευθυνόμαστε προς το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας, όμως ένα λάθος στην προετοιμασία του Κωστή μας στέλνει χιλιόμετρα μακριά του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χαζέψουμε την Αλεξάνδρεια και να πάρουμε μία ιδέα για το πόσο μεγάλη και απλωμένη είναι. Γυρίζουμε προς το σωστό σημείο, όμως και πάλι κάνουμε λάθος. Φωτογραφίζουμε από μακριά τον καθολικό ναό της Αγίας Αικατερίνης, όταν όμως πλησιάζουμε καταλαβαίνουμε το λάθος μας και κάνουμε γρήγορη αναστροφή, μήπως και προλάβουμε τελικά την Κυριακάτικη λειτουργία. Ευτυχώς είναι λίγο πιο κάτω. Επιτέλους φτάνουμε! Δείχνουμε τα διαβατήρια μας στην είσοδο και μπαίνουμε στο ναό του Ευαγγελισμού που είναι όμως άδειος. Ο Πατριάρχης κάνει αλλού την σημερινή λειτουργία... Δεν πειράζει, δεν ήταν γραφτό τελικά να την παρακολουθήσουμε. Ανάβουμε τα κεράκια μας, παρατηρούμε την ελληνική σημαία που κυματίζει, όπως και τις αναμνηστικές πλάκες των Ελλήνων πεσόντων. Φωτογραφίζουμε και φεύγουμε με τα πόδια για τη θάλασσα.
Η Αλεξάνδρεια μας θυμίζει τόσο πολύ τη Θεσσαλονίκη! Νομίζουμε ότι περπατάμε στο κέντρο της, μόνο που είναι πιο βρώμικα, ενώ μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα οι κόρνες των αυτοκινήτων. Το ίδιο συμβαίνει και στην παραλία που φτάνουμε. Σαν να βλέπουμε την βόλτα της παραλίας στο λευκό πύργο! Πολύ παράξενο... Νοιώθουμε πολύ μεγάλη οικειότητα εδώ, σαν να είμαστε στο σπίτι μας Περπατάμε ψάχνοντας να βρούμε ένα καφέ αλλά και να φάμε κάτι, όμως αφενός είναι πρωί και η πόλη δεν ξύπνησε εντελώς, αφετέρου μάλλον στο σημείο που είμαστε δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Παίρνουμε ένα Uber για την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Εκεί ίσως βρούμε ένα καφέ για να πάρουμε δυνάμεις. Το εισιτήριο είναι αρκετά φθηνό και πολύ περισσότερο για τα παιδιά. 70 λίρες οι μεγάλοι και 10 λίρες (0,50€) τα παιδιά. Ευτυχώς υπάρχει ένα ωραίο καφέ, όπου μας σερβίρουν πρωινό και καφέ με 1,50€. Το περιβάλλον είναι υπέροχο και είναι ότι πρέπει για να πάρουμε δυνάμεις.
Μπαίνουμε στην βιβλιοθήκη. Με το εισιτήριο που πληρώσαμε μπορούμε να συμμετέχουμε στην ξενάγηση που γίνεται, όπως και να επισκεφτούμε μερικούς από τους χώρους της. Περιμένουμε μέχρι τις 11:15 που ξεκινάει η αγγλόφωνη ξενάγηση. Η εθελόντρια ξεναγός μας μιλάει για την ιστορία, από την δημιουργία της από τον Πτολεμαίο τον Α', την άνθισή της ώστε να γίνει η μεγάλύτερη και σπουδαιότερη βιβλιοθήκη του τότε γνωστού αρχαίου κόσμου, μέχρι και την καταστροφή της, αρχικά κατά λάθος από τον Ιούλιο Καίσαρα και στη συνέχεια από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο, αλλά και τον χαλίφη Ομάρ της Δαμασκού. Από την αρχαία βιβλιοθήκη σώθηκε μόνο ένας πάπυρος, ενώ κανένας δεν γνωρίζει να πει με ακρίβεια που βρισκόταν. Η αναβίωση της έγινε υπό την αιγίδα της UNESCO και της αιγυπτιακής κυβέρνησης, ενώ ξεκίνησε να λειτουργεί από το 2002.
Η βιβλιοθήκη σήμερα έχει 13 ορόφους μέσα στους οποίους υπάρχουν 3.500 θέσεις μελέτης, 8.000.000 τόμους, 50.000 χάρτες, 100.000 χειρόγραφα, 30 βάσεις δεδομένων, 10.000 σπάνιες εκδόσεις και πολλά άλλα. Στους εξωτερικούς τοίχους της βιβλιοθήκης βρίσκονται σκαλισμένα γυγάντια γράμματα, εικονογράμματα, ιερογλυφικά και σύμβολα από κάθε γνωστό αλφάβητο. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια ψηφιοποίησης, ενώ πάνω από 30 projects "τρέχουν" ταυτόχρονα αυτή τη στιγμή στη βιβλιοθήκη. Η ξενάγηση τελειώνει και επισκεπτόμαστε, πριν μπούμε μέσα στον κύριο χώρο μελέτης, την μουσειακή αίθουσα για τον Ανουάρ ελ Σαντάτ, του πολιτικού που τιμήθηκε το 1978 με το Νόμπελ Ειρήνης, μαζί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, για την πρώτη συμφωνία ειρήνης μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ και που δολοφονήθηκε το 1981, σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, τη μέρα μιας μεγάλης παρέλασης των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων. Η αίθουσα αυτή άνοιξε σήμερα και παρουσιάζει προσωπικά αντικείμενα του ηγέτη.
Προσπαθούμε να μπούμε όλοι μαζί στο χώρο μελέτης της βιβλιοθήκης, όμως δεν επιτρέπεται στο Βασίλη, αφού δεν είναι πάνω από 16 ετών που είναι το όριο εισόδου. Περίεργο! Κάνουμε μία μικρή μανούρα και κερδίζουμε την είσοδο του Βασίλη στη νεανική βιβλιοθήκη που επιτρέπεται μόνο στα μέλη της. Οι υπόλοιποι κάνουμε μία βόλτα στην πραγματικά υπέροχη βιβλιοθήκη, όπου κάθε μελετητής αλλά και φίλος των βιβλίων θα ήθελε να βρίσκεται. Το συναίσθημα μας είναι μοναδικό! Σκεφτόμαστε τα οφέλη που έχουν όσοι μπορούν στην καθημερινότητα τους να επισκέπτονται αυτήν την βιβλιοθήκη. Οι δυνάμεις μας σιγά σιγά μας εγκαταλείπουν. Η ώρα έχει πάει 13:00 και θέλουμε όλοι να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας και να αναπληρώσουμε όσο μπορούμε τον ύπνο μας.
Φτάνουμε, μπαίνουμε στο δωμάτιο μας και τακτοποιούμαστε. Ο Κωστής βγαίνει να αγοράσει κάποια βασικά πράγματα στην αγορά που βρίσκεται δίπλα μας. Είναι υπέροχες αυτές οι αγορές, όπου μπορεί να δει κανείς πως είναι η καθημερινότητα μίας πόλης. Κοιμόμαστε μέχρι τις 17:00, όμως η πόλη μας προσκαλεί να την περπατήσουμε. Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε έξω. Φτάνουμε στην παραλία. Ο ήλιος δύει και χιλιάδες άνθρωποι καθισμένοι σε όλο το μήκος της παραλίας απολαμβάνουν τη στιγμή. Κάνουμε το ίδιο κι εμείς. Ο ήλιος δύει και συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Και η πόλη αυτή ζωντανεύει τη νύχτα, όπως κάθε πόλη της Αιγύπτου που μέχρι τώρα έχουμε επισκεφτεί. Πίνουμε ένα καφεδάκι στο ψηλοτάβανο και παλιακό Trianon λίγο πιο κάτω.
Η βόλτα μας συνεχίζεται. Η Νάγια αγοράζει γυαλιά ηλίου από έναν πλανώδιο, κάνοντας βέβαια το κατάλληλο παζάρι. Παρατηρούμε ότι υπάρχει υψηλός βαθμός ασφάλειας, παντού εδώ στην πόλη. Δεν ξέρουμε αν αυτό έχει να κάνει με την πόλη ή με την χθεσινή ανακοίνωση της British Airways να αναστείλει τα δρομολόγια της από και προς το Κάιρο για μία εβδομάδα. Εμείς βέβαια σε κάθε περίπτωση έχουμε το νου μας. Ψάχνουμε και βρίσκουμε το παλιά ελληνικό μαγαζί Cap D' Or, το οποίο σήμερα μοιάζει να έχει σταματήσει στο χρόνο. Πίνουμε μία δροσερή μπύρα ακούγοντας Βασίλη Καρά, όμως παρατηρούμε ότι σήμερα περισσότερο μοιάζει με μαγαζί που προσφέρει κορίτσια. Τα γκαρσόν που δεν έχουν και πολλή δουλειά, πειράζουν το Βασίλη, ίσως γιατί τους κάνει εντύπωση η παρουσία του εδώ. Πληρώνουμε και συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Μας κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που οι πλανώδιοι ουρλιάζουν για να διαλαλήσουν την πραμάτεια τους. Βρίσκουμε να αγοράσουμε koshari, που έχουμε να φάμε από το Κάιρο. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας για ύπνο. Αύριο δεν θα πάμε στις παραλίες που είχαμε στο πρόγραμμα. Δεν μας έλλειψαν δα και τόσο πολύ. Προτιμούμε να γυρίσουμε κι άλλο σ' αυτήν την πόλη που αισθανθήκαμε τόσο δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου