Σήμερα είναι μία χαλαρή ημέρα. Θα περπατήσουμε στην πόλη χωρίς να έχουμε κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα. Δυστυχώς μέσα στην φούρια της χθεσινής μέρας ξεχάσαμε ότι έπρεπε να επισκεφτούμε το μουσείο του Καβάφη, αφού σήμερα είναι κλειστό. Έτσι έχουμε έναν ακόμα λόγο να ξαναέρθουμε στην Αλεξάνδρεια! Ετοιμαζόμαστε και βγαίνουμε προς τα έξω. Προορισμός μία περιοχή πιο αναβαθμισμένη, λίγα χιλιόμετρα πιο ανατολικά, όπου βρίσκεται ένα Starbucks και ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Το Uber που παραγγέλνουμε αυτή τη φορά μας παιδεύει λίγο, αφού ο πρώτος οδηγός που εμφανίζεται δείχνει να μην μπορεί να μας βρει. Τον ακυρώνουμε και ψάχνουμε για άλλον. Τα παιδιά δεν ξέρουν που πάμε κι έτσι μόλις φτάνουμε είναι γι'αυτά μία έκπληξη. Μπορεί να πληρώνουμε για τους 4 καφέδες όσο για ένα γεύμα μας, όμως αυτό δεν έχει σημασία. Γύρω μας βλέπουμε την πιο εύπορη κοινωνία αυτής της πόλης να πίνει τον πρωινό καφέ και να απολαμβάνει τον ήλιο. Η θερμοκρασία στην Αλεξάνδρεια είναι εξαιρετική, σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα που έχουμε δει. Είναι γύρω στους 10 βαθμούς χαμηλότερη, ενώ το αεράκι που έρχεται από τη Μεσόγειο είναι ό,τι καλύτερο. Για καμιά ώρα χαλαρώνουμε, παρόλο το θόρυβο από τις κόρνες των αυτοκινήτων, που δεν σταματάνε ποτέ.
Πίσω από το καφέ υπάρχει το μεγάλο εμπορικό κέντρο San Stefano Grand Plaza, στη βάση ενός γιγαντιαίου οικοδομήματος, με εκατοντάδες διαμερίσματα, πολλά από τα οποία έχουν θέα τη θάλασσα. Για 2 ώρες γυρίζουμε στα μαγαζιά. Τα παιδιά όπως πάντα θέλουν να τα αγοράσουν όλα. Στον κάτω όροφο υπάρχει ένα πολύ σικάτο σούπερ μάρκετ, όπου βλέπουμε και αρκετά ελληνικά προϊόντα. Εντύπωση για ακόμη μία φορά μας κάνει η απουσία της Ελληνικής φέτας. Αντί γαυτή υπάρχει η αλοιφή Feta η οποία κυκλοφορεί παντού εδώ στην Αίγυπτο, σε διάφορες γεύσεις και κατασκευάζεται από την Ολλανδική εταιρία Teama. Γύρω στις 14:00 όλοι πεινάμε. Φεύγουμε με κατεύθυνση το κέντρο και το πολύ γνωστό λαικό εστιατόριο Mohamed Ahmed. Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί.
Παραγγέλνουμε φουλ, που είναι βασικά φασόλια, σε δύο παραλλαγές, φαλάφελ, ομελέτες και μία ωραία σαλάτα ταχινιού. Δεν είναι όλα νόστιμα, όμως έχουν ενδιαφέρον. Έχει πλάκα που δύο φορές κατά τη διάρκεια του γεύματος το ρεύμα πέφτει και τρώμε μέσα στο σκοτάδι. Πληρώνουμε 150 λίρες (8 ευρώ) και φεύγουμε για το γλυκό μας. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται ένα από τα παλιά ελληνικά ζαχαροπλαστεία το Delices. Διαβάζουμε στο Ιnternet, στις "Αναμνήσεις από την Αίγυπτο", από τη Στέλλα Ξυδιά. "Θυμάμαι το DELICES που είχε έναν διάδρομο με δυο εισόδους, η μία πλευρά προς Boulevard Saad Zaghloul και η άλλη πλευρά προς την θάλασσα απ όπου αγοράζαμε πάστες ανά δωδεκάδες για να τις προσφέρουμε στους καλεσμένους μας. Πολύ συχνά βέβαια τρώγαμε επί τόπου εκείνες τις υπέροχες πάστες με τα αμύγδαλα και τα καρύδια, τα baisers (δύο μαρέγκες με κρέμα σαντιγί), τα περίφημο τραγανό, κλπ .". Φυσικά σήμερα είναι ανακαινισμένο και πολύ μοντέρνο. Παραγγέλνουμε φυσικά μπεζέ αλλά και χαλβά συμιγδαλένιο, εκλαιρ και ντόνατ. Όλα νοστιμότατα!
Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας ευχαριστημένοι για μεσημεριανή σιέστα. Αργότερα που ξυπνάμε δεν αφήνουμε τα παιδιά να τεμπελιάσουν στο δωμάτιο. Είναι άλλωστε το τελευταίο μας απόγευμα στην πόλη. Βγαίνουμε προς το κέντρο, στα σουκ της πόλης που σφύζουν από ζωή. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα. Για ακόμα μία φορά παρατηρούμε το σημάδι που έχουν αρκετοί άντρες στο μέτωπο τους, το οποίο μοιάζει πολλές φορές με κέρατο και λέγεται ζεμπίμπα. Η ζεμπίμπα είναι καθαρά Αιγυπτιακό φαινόμενο και έχει να κάνει με το πόσο δυνατά πιέζει το μέτωπό του στο έδαφος ο πιστός, σημάδι της μεγάλης του πίστης. Η ζεμπίμπα συνήθως ανοίγει πόρτες, έτσι δεν είναι λίγοι αυτοί που ερεθίζουν το σημείο αυτό με γυαλόχαρτο για να κάνουν το ίδιο σημάδι. Δεν αντέχουμε, πάνω από μία ώρα, αυτόν τον πανικό που γίνεται εδώ. Ο κόσμος είναι παντού και ο θόρυβος εκκωφαντικός. Γυρίζουμε προς τη θάλασσα και βρίσκουμε ένα καφέ να ξεκουραστούμε και να χαζέψουμε. Ο ήλιος έχει δύσει εδώ και πολύ ώρα, έτσι δεν περνάει πολύ ώρα μέχρι να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο μας. Φτάνουμε και πριν ανεβούμε επάνω αγοράζουμε μερικές προμήθειες από το γωνιακό και πολύ φιλικό μάρκετ. Φυσικά και μοσχαρίσιο παστουρμά που αρέσει στο Βασίλη. Αύριο έχουμε μεγάλο ταξίδι μέχρι το Σινά και θα χρειαστεί να ετοιμάσουμε διάφορα πράγματα για το δρόμο. Πριν τις 22:30 πέφτουμε όλοι για ύπνο. Στις 4:30 πρέπει να ξυπνήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου