Το ταξίδι μας ξεκινάει την Τρίτη. Σήμερα θα ταξιδέψουμε με το αυτοκίνητο μας μέχρι τη Θεσσαλονίκη, όπου θα κοιμηθούμε και αύριο το πρωί θα πετάξουμε για το Μιλάνο. Από το πρωί ο καθένας μας τακτοποιεί τις εκκρεμότητες του, ενώ προς το μεσημέρι προσπαθούμε να κλείσουμε την μία μεγάλη βαλίτσα μας. Με το εισητήριο της τελευταίας στιγμής εκτός των 4 σακιδίων (40Χ25Χ20) της καμπίνας πήραμε και μία βαλίτσα των 20 κιλών, ώστε να χωρέσουμε τα πράγματα μας. Στην πρώτη προσπάθεια να κλείσουμε τη βαλίτσα μας ανεβαίνουμε πάνω της. Ζυγίζουμε 34,5 κιλά! Πρέπει να βγάλουμε πράγματα. Αρχίζουμε να τα μοιράζουμε στις μικρές τσάντες μας, μέχρι να κλείνει με το ζόρι το φερμουάρ, ενώ αφαιρύμε περιττά πράγματα. Οι ζυγίσεις είναι συνεχόμενες. 30, 28,5, 26, 22,5. Στα 22,5 κιλά έχουμε απογοητευτεί... Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να βγάλουμε. Βγάζουμε τα φούτερ μας. Θα τα δέσουμε στη μέση μας και από πάνω τα μπουφάν μας... Ζυγίζουμε 19,80 κιλά! Επιτέλους φεύγουμε! Πρώτος σταθμός ο Πλαταμώνας όπου η γιαγιά Παναγιώτα μας περιμένει με μελιτζανόπιτα και μπατζίνα. Έχουμε αφήσει λίγο χώρο για μερικά κομμάτια :) Θα μας χρειαστούν αύριο! Στη Θεσσαλονίκη τρώμε τους γύρους μας, αφού θα αργήσουμε να τους ξαναδούμε και κοιμόμαστε. Νωρίς το πρωί ξεκινάμε με ανυπομονησία για το αεροδρόμιο. Αφήνουμε το αυτοκίνητο μας με 48€ για 16 ημέρες σε ένα από τα πάρκινγκ του parkaround.gr και μας μεταφέρουν στο χώρο των αναχωρήσεων. Η χρήση της μάσκας είναι υποχρεωτική. Ο Κωστής την τελευταία στιγμή έριξε μέσα στη βαλίτσα ένα βραχίονα για το κινητό του και διατηρούμε μία μικρή αγωνία. Η κοπέλα του check in ζυγίζει ακριβώς 20 κιλά! Όλα καλά. Με μόνη έκπληξη τα μόνο 16 άτομα της πτήσης, πετάμε στην ώρα μας.
Γύρω στις 11:30 ξεκινάμε την διαδικασία προσγείωσης, όμως λίγο πριν ακουμπήσουμε στο έδαφος ο πιλότος για άγνωστο λόγο ακυρώνει την διαδικασία και επυταχύνει ξανά ανεβαίνοντας! Δεν μας έχει ξανασυμβεί αυτό! Ο πιλότος μας ενημερώνει ότι θα επαναλάβει τη διαδικασία. Το αεροπλάνο κάνει μία μεγάλη βόλτα και έρχεται ξανά σε διαδικασία προσγείωσης. Αυτή τη φορά όλα πάνε καλά. Όταν ακουμπάμε στο έδαφος ασυναίσθητα σκεφτόμαστε να χειροκροτήσουμε όπως παλιά κάναν οι Έλληνες στις πτήσεις. Βγαίνουμε και κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Κανένας έλεγχος. Το έντυπο που είχαμε συμπληρώσει και αφορούσε την φάση της πανδημίας δεν μας χρειάζεται. Από το Carrefour του αεροδρομίου αγοράζουμε μερικά πραγματάκια, αφού η επόμενη πτήση μας είναι αύριο το πρωί και θα μείνουμε σήμερα σε ένα πολύ κοντινό αλλά απομονωμένο ξενοδοχείο-βίλλα. Ο Βασίλης δεν έχει σταματήσει από χθες να μας λέει αυτό το "yeah yeah" κάθε 5-10 λεπτά... Έρχεται ένα βανάκι του ξενοδοχείου και μας παραλαμβάνει, Φτάνουμε πολύ γρήγορα. Το ξενοδοχείο είναι ένα παλιό και εντυπωσιακό αρχοντικό! Στη ρεσεψιόν δίνουμε τα διαβατήρια μας, όμως η διαδικασία προβλέπει και θερμομέτρηση για τον καθένα μας. Φτάνουμε στο δωμάτιο μας με μπαλκόνι που βλέπει στην Ιταλική εξοχή. Στο βάθος βλέπουμε τις Άλπεις. Είναι υπέροχα! Η συνέχεια της ημέρας είναι ξεκούραση μέχρι αύριο που νωρίς-νωρίς θα φύγουμε. Είναι ό,τι καλύτερο μετά την πίεση όλων μας τους τελευταίους μήνες! Οι διακοπέςμας αρχίζουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου