Ημέρα 10η: Η πόλη της Ρίγας

Από πολύ νωρίς αρχίζουμε να ακούμε το τραμ Νο 11, να περνάει κάτω από το σπίτι μας. Η πόλη της Ρίγας έχει σίγουρα διαφορετικούς ρυθμούς ζωής από το πολύ ήρεμο Ταλίν. Ξυπνάμε ο καθένας με τον χρόνο του και είμαστε έτοιμοι να βγούμε στην πόλη λίγο μετά τις 10:00. Η μέρα είναι ψυχρή, έτσι όλοι μας φοράμε κάτι παραπάνω. Με το τραμ κατευθυνόμαστε μέχρι τη στάση της Όπερας, για να θαυμάσουμε το υπέροχο αυτό κτίριο. Σε λίγα λεπτά είμαστε εκεί. Το κτίριο της Λετονικής Εθνικής Όπερας χτίστηκε το 1863 και εξωτερικά θυμίζει το κτίριο των Μπολσόι στη Μόσχα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο και είναι φυσικό να αποτελεί το καμάρι της μουσικής και καλλιτεχνικής Λετονίας. Για τη συνέχεια περπατάμε προς την μεγάλη σκεπαστή αγορά, που δεν είναι πολύ μακριά από εδώ. Στο δρόμο μας βλέπουμε ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι, το Street Fries Kitchen, που βλέπουμε ότι το πρωί κάνει πολύ ωραίες βάφλες. Καθόμαστε αλλά δυστυχώς παραγγέλνουμε μόνο καφέ, αφύ λόγω του κόσμου, θέλει πάνω από 30' για να μας ετοιμάσει τις βάφλες. Το περιβάλλον και ο καφές μας αποζημειώνουν και συνεχίζουμε το δρόμο μας για την αγορά. Όταν φτάνουμε  εκεί ο Βασίλης ανακαλύπτει ότι δεν έχει πλέον το κινητό στην τσέπη του... Τον ρωτάμε αν τον έσπρωξε κανένας όσο περπατάμε, όμως δεν θυμάται κάτι τέτοιο. Είτε του το κλέψανε στο δρόμο, είτε το ξέχασε στο μαγαζί που καθίσαμε. Γυρίζουμε πίσω για να αποκλείσουμε το δεύτερο. Για καλή μας τύχη το κινητό το είχε ξεχάσει εκεί και το γκαρσόνι, με το που μας βλέπει, μας το δίνει. Πάλι καλά! Τον ευχαριστούμε θερμά και επιστρέφουμε στην αγορά.

Η κεντρική αγορά της Ρίγας είναι από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες αγορές της Ευρώπης. Στεγάζεται σε 5 πρώην υπόστεγα Γερμανικών Ζέπελιν, ενώ μέσα και έξω από αυτά υπάρχουν πάγκοι που πουλάνε τα πάντα. Η αγορά έχει πολύ κόσμο. Παρατηρούμε τους ανθρώπους, αλλά και τα προϊόντα που πουλάνε. Μπαίνουμε στα μεγάλα υπόστεγα. Μας κάνουν εντύπωση τα κρέατα, τα οποία είναι χωρισμένα και όμορφα τοποθετημένα, ανάλογα με το μέρος του ζώου, τα ψάρια, όπου  πουλάνε εκτός από τα φρέσκα, αλίπαστα και καπνιστά, ενώ βλέπουμε σε μεγάλη επάρκεια να πωλείται το χαβιάρι. Εμείς αγοράζουμε μπαχαρικά και κηρήθρα με μέλι, που φαίνεται πολύ ζηλευτή. Θα θέλαμε πολύ να αγοράσουμε τόσα άλλα πράγματα, όπως τυριά, αλλαντικά, τουρσιά και καπνιστά ψάρια, όμως δεν είναι καθόλου εύκολο για μας να τα κουβαλάμε μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Αφήνουμε την αγορά και συνεχίζουμε για την παλιά πόλη. Επόμενη στάση στον Καθεδρικό ναό της πόλης. Έχει ξεκινήσει να ψιχαλίζει. Δεν πτοούμαστε, όμως πολύ γρήγορα η ψιχάλα γίνεται μπόρα. Χωρίς πολλές περιστροφές μπαίνουμε στο πρώτο μαγαζί που βλέπουμε μπροστά μας για να μην γίνουμε μούσκεμα. 

Το μαγαζί είναι ένα από τα πιο γνωστά μπαρ της πόλης το Rock Café, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο και παλιό κτίριο. Μπορεί να είναι λίγο νωρίς, αλλά ταιριάζει να την πιούμε την μπύρα εδώ. Τα παιδιά από την άλλη πίνουν έναν φρεσκοστυμμένο χυμό. Η ατμόσφαιρα του μαγαζιού είναι μοναδική. Φανταζόμαστε τι θα γίνεται εδώ τα Σαββατόβραδα, όπου πολύ συχνά παίζουν ζωντανή μουσική. Απολαμβάνουμε την μπύρα μας. Η βροχή σταματάει και εμείς, λίγο πιο κεφάτοι, συνεχίζουμε για τον Καθεδρικό ναό. Ο ναός είναι χτισμένος το 1211 και αποτελεί τη μεγαλύτερη μεσαιωνική εκκλησία της Βαλτικής, ενώ το επιβλητικό εκκλησιαστικό όργανο του 1884, είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Δεν μπαίνουμε μέσα. Την χαζεύουμε εξωτερικά, όπως και την πολύ μεγάλη πλατεία που είναι δίπλα της. Συνεχίζουμε για τα "Τρία Αδέρφια", τρία παλιά σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, τα οποία είναι χτισμένα σε τρεις διαφορετικούς αιώνες και σύμφωνα με το μύθο χτίστηκαν από τα μέλη της ίδιας οικογένειας. Το παλαιότερο από αυτά χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Έχουμε αρχίσει να πεινάμε όλοι. Καλή η περιήγηση όμως καλύτερο να περπατήσουμε μέχρι το φθηνό και μάλλον καλό, Lido Vērmanītis, όπου χθες είδαμε πάρα πολύ κόσμο. Τα Lido είναι μία αλυσίδα εστιατορίων με self service φαγητό και δραστηριότητες για παιδιά και είναι πολύ δημοφιλή στους ντόπιους αλλά και στους τουρίστες. Για να μπούμε στο μαγαζί περνάμε υποχρεωτικά από θερμομέτρηση, ενώ παντού υπάρχουν αντισηπτικά και τηρούνται όλες οι αποστάσεις ασφαλείας. Τρώμε νοστιμότατο χοιρινό με συνοδευτικά και ποτό, με κάτω από 10 ευρώ το άτομο. Τα εσιτατόρια αυτά είναι πραγματικά μία φθηνή και καλή λύση για φαγητό! Γυρίζουμε στο σπίτι μας για μεσημεριανή σιέστα.

Το απόγευμα είμαστε πλέον ξεκούραστοι. Παίρνουμε για ακόμη μία φορά το τραμ και κατεβαίνουμε στο κέντρο. Αυτή τη φορά κοντά στην art nouveau περιοχή Jugendstil. Στην περιοχή αυτή βλέπουμε όλες τις πρεσβείες, καθώς επίσης και την Ελληνική. Τα περισσότερα ενδιαφέροντα κτίρια βρίσκονται κοντά στην οδό Alberta. Περπατάμε μέχρι εκεί. Πολλά από τα περίτεχνα αυτά οικοδομήματά  σχεδιάστηκαν από τον φημισμένο Ρώσο αρχιτέκτονα Μίκαελ Αϊζενστάιν, πατέρα του διάσημου σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν. Η συνοικία είναι πολύ ευχάριστη για περπάτημα και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της πόλης. Ψάχνουμε για καφέ και καταλήγουμε στο Kanepes Kulturas Centrs, ένα όχι μόνο καφέ-μπαρ, αλλά ένα κέντρο πολιτισμού και έκφρασης. Το στυλ του είναι πολύ ελεύθερο και μας θυμίζει μαθητικό στέκι. Δεν αρέσει σε όλους μας και συνεχίζουμε την χαλαρή αναζήτηση μας.

Φτάνουμε στον γνωστό μας πεζόδρομο Tērbatas. Ο Βασίλης θυμάται ότι υπάρχει ένα μαγαζί που πουλάει bubble tea. Η ώρα είναι λίγο πριν τις 20:00 και τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν. Ο Βασίλης επιμένει, προλαβαίνει και παίρνει το πολυπόθητο ρόφημα ως τελευταίος πελάτης. Αφού φτάσαμε ως εδώ αποφασίζουμε να πάμε σε ένα άλλο μαγαζί που είδαμε χθες να έχει πάρα πολύ κόσμο. Ο κόσμος δείχνει πάντα μία σωστή επιλογή. Το μαγαζί είναι το Tērbatas Ezītis miglā, το οποίο είναι και αυτό self service  και προσφέρει καφέ, ποτό και φαγητό. Καθόμαστε και πίνουμε τα ποτά μας πολύ ευχαριστημένοι! Μας αρέσει πολύ το στυλ αλλά και η ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Πολύ καλή και φθηνή επιλογή και αυτή. Νωρίς το βράδι γυρίζουμε στο σπίτι μας για μαγειρική και ηρεμία. Πιο πριν κάνουμε μία απαραίτητη στάση για ψώνια, όπου αγοράζουμε και το μαύρο βάλσαμο, το πιο χαρακτηριστικό αλκοολούχο ποτό της χώρας, για να το δοκιμάσουμε. Αύριο έχουμε να επισκεφτούμε την καλοκαιρινή, όπως λέγεται πρωτεύουσα της χώρας, την Jurmala.