Ημέρα 13η: Αν είναι να έρθεις σε μία πόλη να είναι το Λβιβ

Σήμερα δεν έχουμε ούτε πολλά, ούτε λίγα χιλιόμετρα. Θα οδηγήσουμε προς την πόλη Λβιβ, ή Λεοντόπολη στα Ελληνικά, με μία μικρή παράκαμψη για να δούμε το ορθόδοξο μοναστήρι Λαύρα του Ποτσαΐβ. Το μοναστήρι είναι το δεύτερο πιο σημαντικό μοναστήρι, μετά από αυτό της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Η μέρα δεν ξεκινάει καλά αφού λίγο πριν ξεκινήσουμε δεχόμαστε ένα μήνυμα από το σπίτι που έχουμε νοικιάσει στα Καρπάθια, με επιβεβαίωση της κράτησης σε άλλο όνομα και άλλες ημερομηνίες... Ξεκινάμε το δρόμο μας και μπαίνουμε σε έναν ηλεκτρονικό διάλογο με το κατάλυμα, όπου τελικά καταλήγουμε ότι δεν έχουμε κράτηση για τα Καρπάθια! Το λάθος δεν είναι σε καμία περίπτωση δικό μας, έτσι έχουμε πολλά νεύρα για αυτήν την εξέλιξη. Μετά από ώρα βλέπουμε από μακριά το πραγματικά πολύ μεγάλο και επιβλητικό μοναστήρι. Μπαίνουμε στην πόλη, πλησιάζουμε και παρκάρουμε. Ανηφορίζουμε το δρομάκι μέχρι την πύλη, όμως η ενημερωτική ταμπέλα στην είσοδο μας πληροφορεί ότι οι γυναίκες χρειάζονται φούστα και οι άντρες μακριά ρούχα... Κάνουμε μία μικρή σύσκεψη, έχουμε ήδη χάσει αρκετό χρόνο με το σπίτι στα Καρπάθια, ενώ η διάθεση μας δεν είναι και η καλύτερη και έτσι αποφασίζουμε να συνεχίσουμε.

Οδηγούμε μέσα από πολύ όμορφα χωριουδάκια. Κάθε χωριουδάκι που περνάμε έχει την εντυπωσιακή της εκκλησία, όσο μικρό και να είναι. Σταματάμε για να ξεκουραστούμε, να φάμε το μεσημεριανό που ετοιμάσαμε και να πιούμε ένα γρήγορο καφεδάκι, σε μία μάλλον κωμόπολη που συναντούμε. Συνεχίζουμε και γύρω στις 14:00 είμαστε στο Λβιβ και έξω από το σπίτι που έχουμε νοικιάσει. Μας υποδέχεται ο Μαξίμ, ο οποίος μας δείχνει το σπίτι. Βρίσκεται στον δεύτερο όροφο ενός παλιού κτιρίου και βλέπει μέσα σε μία κλειστή αυλή. Μάλιστα για να φτάσουμε σε αυτό περπατάμε σε ένα κοινόχρηστο εσωτερικό μπαλκόνι και περνάμε στριμωχτά δίπλα από έναν παππούλη που καθαρίζει ένα βουνό από σκόρδα, έχοντας δίπλα του και την κόκκινη φουντωτή του γάτα. Το διαμέρισμα είναι ονειρικό από μέσα. Είναι το καλύτερο από όσα έχουμε μείνει μέχρι σήμερα. Πρόσφατα ανακαινισμένο, πεντακάθαρο, ενώ φαίνεται ότι ο ιδιοκτήτης έχει σκεφτεί κάθε ανάγκη που μπορεί να έχει ο επισκέπτης σε αυτό. Είμαστε χαρούμενοι! Για 2,5 ώρες καθόμαστε στον υπολογιστή μας, για να αναθεωρήσουμε το πρόγραμμα μας, και να βρούμε νέα καταλύματα στη θέση αυτού που ακυρώθηκε. Ξεκουραζόμαστε για λίγο και βγαίνουμε στην πόλη.

Η πόλη του Λβίβ, από όσο έχουμε διαβάσει, είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα πόλη και πιστεύουμε ότι θα μας αρέσει πολύ. Το σπίτι μας είναι πολύ κοντά στο κέντρο έτσι πολύ γρήγορα πλησιάζουμε. Μία υπαίθρια αγορά με παλιά αντικείμενα και αναμνηστικά, μας κόβει τη φόρα, όμως συνεχίζουμε και φτάνουμε στην κεντρική πλατεία Ploshchka Rynok. Μένουμε έκθαμβοι! Ότι πιο υπέροχο έχουμε δει σε κέντρο πόλης όλες αυτές τις μέρες. Υπέροχα κτίρια, ζωντάνια και αληθινά πολύς νέος κόσμος. 

Περπατάμε μέσα σε αυτό το χαμό και πραγματικά χανόμαστε μέσα στο πλήθος, μέχρι να ξαναβρεθούμε ακριβώς έξω από το Lviv Galician Cheese Cake and Strudel Bakery, που φτιάχνει το νοστιμότερο Cheese Cake και Strudel της πόλης. Το εσωτερικό του μαγαζιού μοιάζει με παλιό αρτοποιείο, όπου στα ράφια υπάρχουν κονσέρβες, βάζα και εργαλεία μαγειρικής. Φυσικά καθόμαστε και δοκιμάζουμε ένα και ένα. Πεντανόστιμα και τα δύο! 

Συνεχίζουμε για το διπλανό Lviv Coffee Manufacture, του οποίου ο καφές δεν είναι απλά ένα ρόφημα, αλλά ο πολιτισμός της πόλης. Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε τον καφέ στην Ευρώπη, κατά πολλούς, ήταν από το Λβιβ και επειδή η γεύση του καφέ ήταν πολύ πικρή για τους Ευρωπαίους, όταν πήγε στη Βιέννη, εφεύρε το «Βιεννέζικο καφέ» προσθέτοντας γάλα, μέλι και ζάχαρη. Εδώ μπορεί κάποιος να καθίσει να δοκιμάσει τον εξαιρετικό καφέ, να δει τη διαδικασία παρασκευής του, αλλά και να αγοράσει καφέ και προϊόντα του. Συνεχίζουμε να γυρίζουμε γύρω από την πλατεία, όπου δεν προλαβαίνουν τα μάτια μας να επεξεργαστούν κάθε πληροφορία. Σε κάθε γωνιά υπάρχει και ένας μουσικός που παίζει.

Βρίσκουμε το πολύ γνωστό Masoch-café. Το καφέ εστιατόριο Μάζοχ είναι αφιερωμένο στον Λεοπόλδο Ρίτερ φον Ζάχερ-Μάζοχ που γεννήθηκε στο Lviv το 1836 και έγινε γνωστός για τον όρο «μαζοχισμός» που προβάλλει μέσα από τα έργα του. Το πιο γνωστό του έργο είναι η Αφροδίτη με τη γούνα, γραμμένο το 1870. Το καφέ είναι διακοσμημένο με έργα τέχνης ερωτικού περιεχομένου, ενώ στη είσοδο του μαγαζιού υπάρχει άγαλμα του Μάζοχ, όπου ο Βασίλης βγάζει φωτογραφία. Η ατμόσφαιρα μέσα στο μαγαζί είναι η ανάλογη, όπου όμορφες και όμορφοι σερβιτόροι ντυμένοι στα μαύρα, σερβίρουν φαγητό και ποτό. Αν ο πελάτης το επιθυμεί μπορεί να τιμωρηθεί με το μαστίγιο. Στο υπόγειο του καφέ βρίσκεται το μπουντρούμι των βασανιστηρίων. Χειροπέδες, κρεμασμένες βαριές αλυσίδες στους τοίχους, κόκκινα και μαύρα δερμάτινα καθίσματα.Το όλο σκηνικό συμπληρώνουν οι σερβιτόρες οι οποίες μπορούν να δέσουν, να χτυπήσουν, να μαστιγώσουν ή να ρίξουν καυτό κερί στον πελάτη που το επιθυμεί. Μπαίνουμε μόνο μέσα στο μαγαζί με τα αναμνηστικά και δεν προχωρούμε παραπέρα... Ο Κωστής γίνεται πρωτοσέλιδο στην τοπική εφημερίδα, ένα τρυκ που υπάρχει σε όλο το κέντρο.

Γενικότερα η πόλη αυτή έχει αρκετά θεματικά μαγαζιά, όπως αυτό του Μαζόχ, κάτι που δίνει ένα διαφορετικό και αρκετά ενδιαφέρον χαρακτήρα στην πόλη. Για το βραδινό μας διαλέξαμε ένα από αυτά. Είναι το Meat and Justice, το οποίο βρίσκεται μέσα σε μια απομονωμένη αυλή ενός μεσαιωνικού κτιρίου. Το θέμα του εστιατορίου είναι ο πρώτος δημοτικός υπάλληλος της πόλης ο οποίος ήταν παράλληλα και δήμιος. Όταν η πόλη οργανώθηκε με πιο δημοκρατικούς νόμους, τότε ο δήμιος έχασε τη δουλειά του και άνοιξε εστιατόριο για κρεατοφάγους, άλλωστε ποιος θα ήταν πιο ειδικός στο κρέας από αυτόν; Οι πελάτες του μαγαζιού και σε αυτή την περίπτωση, μπορούν να βασανιστούν με μεσαιωνικά εργαλεία, να ξαπλώσουν σε ένα κρεβάτι σαν του Προκρούστη, να φυλακιστούν μέσα σε ένα κλουβί, αλλά και να φάνε νοστιμότατο κρέας, κάτι που το ανακαλύπτουμε κι εμείς! Είναι από τα νοστιμότερα που έχουμε φάει ποτέ.

Επιστρέφουμε σιγά σιγά προς το σπίτι μας, όμως δεν αντιστεκόμαστε και σταματάμε στο Pravda Beer Theatre για μία τελευταία μπύρα. Η μπυραρία αυτή στεγάζεται σε ένα χώρο με διαφορετικά επίπεδα. Κατασκευάζει διάφορους τύπους μπύρας, στις οποίες δίνει φανταστικά ονόματα, ενώ υπάρχει ζωντανή μουσική που θέλεις δε θέλεις θα καθίσεις. Ζωντανή μουσική έχει σχεδόν κάθε βράδυ, ενώ ο κόσμος συμμετέχει ενεργά, χορεύοντας και τραγουδώντας.

Γυρίζουμε στο σπίτι και πέφτουμε κατευθείαν για ύπνο. Αύριο θα εξερευνήσουμε περισσότερο την πόλη!