Αρκετοί δεν γνωρίζουν ότι τα Καρπάθια ανήκουν σε αρκετές χώρες και όχι μόνο στη Ρουμανία. Έτσι λοιπόν οι χώρες μέσα στις οποίες βρίσκονται τα Καρπάθια είναι η Τσεχία, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Ουκρανία, η Ρουμανία και η Σερβία. Παρόλο που οι ψηλότερες κορυφές των Καρπαθίων είναι στη Ρουμανία και στη Σλοβακία, στην Ουκρανία ανήκει το 11%. Σήμερα είναι Κυριακή 15 Αυγούστου και γιορτάζει το κορίτσι μας, η Νάγια, οι γιαγιάδες μας και ο Μάριος με τη Μάιρα, που θα κάναμε το ταξίδι αυτό μαζί τους πέρσι. Χρόνια πολλά λοιπόν σε αυτούς και σε όλους που γιορτάζουν σήμερα! Επιλέγουμε να οδηγήσουμε από μία διαδρομή που δεν έχει τόσο καλό δρόμο στο χάρτη. Βγαίνοντας από την πόλη παρατηρούμε ότι τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, παρόλο που σήμερα είναι μία μεγάλη γιορτή. Ο δρόμος ευτυχώς δεν είναι τόσο άσχημος, όσο περιμέναμε. Προσπερνάμε πολύ όμορφα και ήσυχα χωριουδάκια στα οποία βλέπουμε στις εκκλησίες να υπάρχει κόσμος για τη λειτουργία της ημέρας. Ο κόσμος φοράει τα καλά ρούχα της Κυριακής, όχι τα λαμπερά και φανταχτερά, αλλά τα καθαρά και σιδερωμένα ρούχα που φυλάει για αυτές τις περιστάσεις. Αποφασίζουμε να σταματήσουμε και να επισκεφτούμε μία από τις εκκλησίες. Από μακριά ακούγονται οι ψαλμωδίες. Μπαίνουμε και βλέπουμε κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Όλος ο κόσμος συμμετέχει στις ψαλμωδίες, άνδρες και γυναίκες, με φωνές απλές, γλυκιές, καθηλωτικές. Αισθανόμαστε συγκίνηση, ψυχική ηρεμία και αγαλλίαση.
Φεύγουμε γεμάτοι στην ψυχή μας, για τη συνέχεια του δρόμου μας. Μετά από μερικά χιλιόμετρα μπαίνουμε στον δρόμο Η09, που είναι αρκετά καλύτερος. Πλησιάζουμε στο Γιαρέμτσε, ενώ είμαστε εδώ και αρκετή ώρα στο καταπράσινο και μαγευτικό τοπίο των Καρπαθίων. Το Γιαρέμτσε είναι από τα πιο γνωστά τουριστικά κέντρα της περιοχής σε υψόμετρο γύρω στα 550 μέτρα, αρκετά απλωμένο και απ' ότι βλέπουμε γεμάτο κόσμο. Λόγω πιθανώς και της σημερινής ημέρας τα αυτοκίνητα που βλέπουμε, ειδικά στην αντίθετη κατεύθυνση, δεν έχουν τελειωμό. Βγαίνουμε από το χωριό και μετά από μερικά χιλιόμετρα βλέπουμε μία ταμπέλα προς τα αριστερά, που οδηγεί σε ένα κέντρο αναψυχής που είχαμε εντοπίσει στο χάρτη για να κάνουμε πικ νικ, όπως είχαμε σχεδιάσει. Ο δρόμος είναι κακός και οδηγούμε αργά. Φτάνουμε στο σημείο, όμως έχει τόσα πολλά αυτοκίνητα, που μας αναγκάζει να συνεχίσουμε. Δεν αργούμε να βρούμε ένα πολύ ωραίο σημείο για να ψήσουμε, δίπλα στο ποταμάκι που κατεβάζει παγωμένο νερό από τις κορφές των βουνών. Δίπλα μας είναι κι ένα άλλο αυτοκίνητο με ντόπιους, που ετοιμάζονται να ψήσουν, αλλά και να βουτήξουν στο νερό. Ξεφορτώνουμε τις προμήθειες μας και βάζουμε φωτιά. Ο Κωστής αναλαμβάνει το ψήσιμο, ενώ η Λίνα με το Βασίλη κάνουν την παληκαριά να μπουν και να κάνουν μπάνιο στα παγωμένα νερά! Όλα είναι τέλεια!
Η ώρα έχει πάει 13:30 και πρέπει να οδηγήσουμε προς το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει τις επόμενες δύο μέρες στο επόμενο χωριό, το Tatariv. Επιστρέφουμε στον κεντρικό. Ο δρόμος από την απέναντι μεριά συνεχίζει να έχει ουρές αυτοκινήτων! Φτάνουμε και βρίσκουμε το σπίτι που είναι μαγευτικό! Είναι ένα ξύλινο σπιτάκι, μέσα σε μία μεγάλη αυλή, με θέα το καταπράσινο βουνό. Τι άλλο πραγματικά να θέλουμε; Χαρούμενοι, ξεφορτώνουμε και ξεκουραζόμαστε για το μεσημέρι. Αργά το απόγευμα αποφασίζουμε να εξερευνήσουμε και να πιούμε καφέ στο κοντινό και πολύ γνωστό Bukovel, το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο της Ανατολικής Ευρώπης. Οδηγούμε τα 15 χιλιόμετρα που απέχουμε, αντικρύζουμε όμως μία ολοκληρωτική οικοδόμηση στην ευρύτερη περιοχή και τόσο πολύ κόσμο που πραγματικά δεν μας κάνει και μεγάλο κέφι να σταματήσουμε. Θα έπρεπε να το περιμένουμε αυτό. Οι ταμπέλες στο δρόμο είναι και στα αραβικά, αφού απ' όσο μπορούμε να δούμε έχει πολλούς τουρίστες από τις αραβικές χώρες. Γυρίζουμε στο σπίτι μας με μία μικρή στάση σε ένα σημείο με μικρά μαγαζάκια που πουλάνε αναμνηστικά και καλούδια της περιοχής.
Αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το παραδοσιακό εστιατόριο, με κουζίνα της περιοχής, ακριβώς απέναντι από το σπίτι μας. Η περιοχή των Ουκρανικών Καρπαθίων κατοικείται από τους Χουτσούλ. Οι Χουτσούλ είναι πολύ περήφανοι για την πολιτιστική τους κληρονομιά και φροντίζουν να τη διατηρούν και να την μεταδίδουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Έτσι ταξιδεύοντας κανείς στα χωριουδάκια της περιοχής θα δει, θα ακούσει, αλλά και θα γευθεί πολλά. Παραδοσιακά ρούχα, κεντήματα, εντυπωσιακά ζωγραφισμένα αυγά, παραδοσιακές γιορτές και μουσικές, ξύλινες εκκλησίες ζωγραφισμένες με μοναδικό τρόπο, και φυσικά θα ευχαριστηθεί την γευστικότατη κουζίνα τους, η οποία συνδυάζει ότι καλύτερο υπάρχει από τις κουζίνες της ευρύτερης περιοχής. Καθόμαστε στα ξύλινα τραπέζια μέσα, αφού έξω έχει αρχίσει να έχει κρύο. Η σερβιτόρα είναι μόνη και προσπαθεί για το καλύτερο. Κάνουμε όσο το δυνατό περισσότερο υπομονή, αφού η σερβιτόρα δεν λέει να έρθει, κάτι που τελικά μας βγαίνει σε καλό. Μετά από 45 λεπτά, που τελικά έρχεται, προθυμοποιείται ο νεαρός Ουκρανός από το διπλανό τραπέζι, με τα λιγοστά του Αγγλικά, να μας βοηθήσει με την παραγγελία. Παραγγέλνουμε brynza, ένα ιδιαίτερο τυρί που γίνεται από τους βοσκούς με πρόβειο γάλα, σούπα Banush με ξινή κρέμα και αλεύρι καλαμποκιού, την τοπική έκδοση της σούπας borsch και μανιτάρια της περιοχής. Το τυρί δεν αρέσει και πολύ στο Βασίλη, αφού είναι έντονη η γεύση του, όμως ταιριάζει εξαιρετικά με τις σούπες και όπου αλλού το ρίξεις. Ό,τι τρώμε είναι γευστικότατο!
Πιάνουμε κουβέντα με τον Ιβάν και τη γυναίκα του. Είναι από το Κίεβο, είναι πωλητής, και η γυναίκα του είναι ψυχολόγος. Βρίσκονται εδώ για να περπατήσουν στα βουνά, να αναπνεύσουν καθαρό αέρα και να φωτογραφίσουν τη φύση. Είναι χαμογελαστοί και χαρούμενοι. Ο Ιβάν, χωρίς να του το ζητήσουμε, μας προσέγγισε και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι'αυτό. Οι Ουκρανοί δεν είναι τόσο ψυχροί και απόμακροι όσο νομίζαμε πριν το ταξίδι αυτό. Μάλιστα, μη έχοντας κάτι να μας χαρίσει, ανοίγει το πορτοφόλι του και μας δίνει στον καθένα μας από ένα κέρμα, σαν ανάμνηση της γνωριμίας μας. Ανταλλάσσουμε στοιχεία επικοινωνίας και τον προσκαλούμε στην Ελλάδα, όταν αποφασίσει να την επισκεφτεί. Μία υπέροχη μέρα φτάνει στο τέλος της. Ανυπομονούμε να επισκεφτούμε αύριο και άλλα χωριουδάκια της περιοχής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου