Σήμερα θα επισκεφτούμε το Τιράσπολ, πρωτεύουσα της Υπερδνειστερίας. Η Υπερδνειστερία είναι μία χώρα που βρίσκεται μέσα στη Μολδαβία και ανατολικά του ποταμού Δνείστερου. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της είναι Ρώσοι και Ουκρανοί. Όταν η Μολδαβία ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Ρωσία και με δεδομένο ότι αυτή η μικρή περιοχή παρήγαγε το 40% του ΑΕΠ της χώρας και το 90% του ηλεκτρισμού της, οι κάτοικοι της, με τη βοήθεια Ρώσων και Ουκρανών, πολέμησαν την προσπάθεια της Μολδαβίας να τους προσαρτήσει και κατάφεραν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους. Η Δημοκρατία της Μολδαβίας όρισε την Υπερδνειστερία ως αυτόνομη εδαφική ενότητα της Υπερδνειστερίας με ειδικό νομικό καθεστώς, ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο την αναγνώρισε ως περιοχή «παγωμένης διαμάχης». Σήμερα η χώρα υποστηρίζεται στρατιωτικά και οικονομικά από τη Ρωσία, καμία όμως χώρα, ούτε καν της Ρωσίας, δεν την έχει αναγνωρίσει. Την σημαία της χώρας κοσμεί ένα σφυροδρέπανο, όλοι οι δρόμοι έχουν ονομασίες μεγάλων κομμουνιστών και παντού βλέπεις σφυροδρέπανα. Όλη η αρχιτεκτονική είναι βασισμένη στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και τα πράγματα έχουν μείνει στην εποχή που η σοβιετική ένωση μεσουρανούσε. Η Υπερδνειστερία έχει δική της κυβέρνηση, αστυνομία, ταχυδρομική υπηρεσία, αλλά και δικό της διαβατήριο και νόμισμα. Φυσικά τα δύο τελευταία δεν έχουν πουθενά καμία αξία, ίσως όμως έχουν συλλεκτική αξία. Οι φήμες που ακούγονται για την χώρα δεν είναι και οι καλύτερες, καθώς γίνεται λόγος για λαθρεμπόριο όπλων και εμπορίου λευκής σαρκός, ενώ δραστηριοποιείται και μια περίεργη εταιρεία με σήμα το αστέρι του σερίφη της «άγριας Δύσης» και το όνομα «Sheriff».
Με όλα αυτά και ακόμα περισσότερα στο μυαλό μας, και με αγωνία για το τι θα συναντήσουμε, ξεκινάμε στις 8:00 το πρωί για να οδηγήσουμε τα 80 περίπου χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από την Τιράσπολ. Ο δρόμος είναι ο κλασσικός αυτοκινητόδρομος (δικός μας επαρχιακός) με αρκετά άσχημο οδόστρωμα. Παρόλα αυτά μπορούμε και αναπτύσσουμε ικανοποιητική ταχύτητα. Στο δρόμο το μάτι μας χάνεται από τις απέραντες εκτάσεις ήλιων. Σταματάμε και φωτογραφίζουμε, Δεν αργούμε να φτάσουμε στον ποταμό Δνείστερο. Πριν από αυτόν δείχνουμε τα χαρτιά μας στους Μολδαβούς συνοριοφύλακες και μετά από αυτόν σταματάμε για έλεγχο στο φυλάκιο της Υπεδνειστερίας. Εκεί, μας ανοίγουν το πορτμπαγκάζ και αντί να μας σφραγίσουν τα διαβατήρια, μας εκτυπώνουν ένα χαρτάκι για κάθε ενήλικα. Καθυστερούμε πολύ με την έκδοση της βινιέτας (για τη χρήση των δρόμων της χώρας), όμως κάποια στιγμή τελειώνουμε και επιτέλους μπαίνουμε στη χώρα!
Πλησιάζουμε στην Τιράσπολ. Δεν βλέπουμε γύρω την φτωχή και απαρχαιωμένη χώρα που περιμέναμε... Αντίθετα τα πράγματα φαίνονται αρκετά καλύτερα από τη Μολδαβία. Η αίσθηση μας αυτή γίνεται σιγουριά όταν φτάνουμε και παρκάρουμε στο κέντρο της πόλης. Η Τιράσπολ είναι μία πεντακάθαρη και μοντέρνα πρωτεύουσα, με μεγάλους δρόμους, ωραία πάρκα και εμπορική κίνηση. Τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι καινούργια. Οι άνθρωποι φαίνονται ήσυχοι και χαλαροί. Μπροστά στο υπαίθριο πάρκινγκ που αφήνουμε το αυτοκίνητο βρίσκεται η σκεπαστή αγορά Zeleny. Φυσικό είναι να είναι ο πρώτος μας προορισμός. Μένουμε με το στόμα ανοιχτό! Είναι η πιο καθαρή και τακτοποιημένη αγορά που έχουμε ποτέ επισκεφτεί! Εδώ πωλούνται τοπικά προϊόντα, φρέσκα λαχανικά, φρούτα, ντόπια τυριά, τουρσιά και φυσικά μέλι. Αλλάζουμε εύκολα και γρήγορα χρήματα στην τράπεζα που βρίσκεται εκεί και αγοράζουμε μέλι, φρούτα, καρύδια και ξερά δαμάσκηνα. Είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι!
Κάνουμε βόλτα στο κέντρο της πόλης. Όλα φαίνονται υπέροχα. Φωτογραφίζουμε και γυρίζουμε όλα τα αξιοθέατα που έχουμε σημειωμένα. Στο Δνείπερο υπάρχει πλαζ που κάνει ο κόσμος μπάνιο. Η Λίνα βάζει και αυτή τα πόδια της μέσα. Η κίνηση στους δρόμους είναι πολύ μικρή, αφού ο κόσμος δείχνει να προτιμάει τη συγκοινωνία. Οι στάσεις των λεωφορείων μοιάζουν με άμαξες.
Περνάμε πολύ ωραία όμως πρέπει σιγά σιγά να ξεκινήσουμε την επιστροφή μας. Έχουμε κλείσει ξενάγηση στις 15:00, στο οινοποιείο Milestii Mici, κοντά στο Κισινάου. Παίρνουμε κάτι στο χέρι και φεύγουμε.
Η επιστροφή δεν είχε κάποιο συνταρακτικό απρόοπτο, εκτός ότι σε μία στροφή πέσαμε δυνατά σε μία μεγάλη λακκούβα και ξυπνήσαμε κάπως όλοι από το τράνταγμα. Κατά τα άλλα περάσαμε με άνεση τα σύνορα και γύρω στις 14:30 φτάσαμε στο Milestii Mici. Το Milestii Mici δεν είναι απλά ένα οινοποιείο, αλλά ένα τεράστιο συγκρότημα της βιομηχανίας του κρασιού το οποίο ιδρύθηκε το 1969 και το 2005 καταχωρήθηκε στα Ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συλλογή κρασιού στον κόσμο. Κάτω από οινοποιείο υπάρχουν στοές συνολικού μήκους 250 χιλιομέτρων, με τα 120 από αυτά να χρησιμοποιούνται, σαν κελάρι, για αποθήκευση κρασιού. Κύριο πέτρωμα είναι ο ασβεστόλιθος, ο οποίος και διατηρεί σταθερή την υγρασία (85-95%) και θερμοκρασίας (12°C-14°C).
Έχουμε μαζευτεί αρκετά άτομα για την ξενάγηση που θα γίνει με το ηλεκτρικό τρενάκι του οινοποιείου. Λίγο μετά τις 15:00 επιβιβαζόμαστε και γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι δίπλα μας είναι και ένα γκρουπ Ελλήνων. Αμέσως γνωριζόμαστε. Ο ξεναγός μας προμηθεύει όλους κουβέρτες, αφού η θερμοκρασία μέσα στα τούνελ είναι χαμηλή. Οι στοές, τα τεράστια βαρέλια και οι χώροι αποθήκευσης των κρασιών μας εντυπωσιάζουν όλους πολύ. Προς το τέλος βλέπουμε τις ιδιωτικές συλλογές, όπου άνθρωποι από όλο τον κόσμο νοικιάζουν χώρο για να αποθηκεύουν το κρασί τους. Το ενοίκιο ενός τέτοιου χώρου είναι μεγαλύτερο από το ενοίκιο ενός διαμερίσματος, μας λέει ο ξεναγός. Η ξενάγηση ολοκληρώνεται με την δοκιμή κρασιών, για αυτούς που είχαν πληρώσει το ανάλογο εισιτήριο. Εμείς δεν είμασταν από αυτούς και έτσι τερματίζουμε την ξενάγηση μας με αγορές μερικών μπουκαλιών από το μαγαζί του οινοποιείου. Πολύ ωραία εμπειρία, που αξίζει κάποιος να τη ζήσει.
Γυρίζουμε προς το σπίτι μας, με μία μικρή στάση σε ένα εμπορικό, αφού είναι επιθυμία του Βασίλη από χθες. Το απόγευμα ξεκουραζόμαστε λίγο και το βραδάκι τρώμε στο Andy's Pizza, δίπλα στο σπίτι μας. Αύριο θα έχουμε περιπέτεια, αφού πρέπει να αποφασίσουμε ποια από τις δύο επιλογές, με τα θετικά και αρνητικά της κάθε μίας, θα επιλέξουμε για να βγούμε από τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου