Ημέρα 1η: Κολλημένοι στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης

Η μέρα των διακοπών μας επιτέλους έφτασε! Ξυπνάμε αρκετά νωρίς για να ετοιμάσουμε τις τελευταίες μας δουλειές, που μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ... Τα σακίδια μας έχουν τα πάντα! Ρούχα από 30 μέχρι -5 βαθμούς. Είναι χειμώνας στο Νότιο Ημισφαίριο! Στις 10:15 καταφέρνουμε να ξεκινήσουμε για την Αθήνα με το αυτοκίνητο μας. Ο δρόμος είναι εύκολος και σε λίγο περισσότερο από 3 ώρες παρκάρουμε στο X-fly Parking, δίπλα στο αεροδρόμιο, όπου για 28 μέρες πληρώνουμε 61€. Καθόλου άσχημα! Παραδίδουμε τις αποσκευές μας στην IBERIA για να τις παραλάβουμε ξανά στο Σάο Πάολο! Γύρω στις 16:00 απογειωνόμαστε για Μαδρίτη. Μετά από 3,5 ώρες προσγειωνόμαστε. Σκεφτόμαστε τι να κάνουμε τόσες ώρες εδώ. Η επόμενη πτήση μας είναι στις 23:55 και η ώρα έχει φτάσει 19:00. Περπατάμε μέχρι τα τρένα, όπου διαπιστώνουμε ότι το πήγαινε - έλα στο κέντρο θα μας στοιχίσει 35€. Άσε που θέλει και 45' η κάθε διαδρομή. Δεν θα μας μείνει πολύς χρόνος για περιπλάνηση. Αποφασίζουμε να περάσουμε το χρόνο μας στο αεροδρόμιο. Γρήγορα διαπιστώνουμε βέβαια ότι το δικό μας Ελευθέριος Βενιζέλος είναι πολύ πιο πλούσιο σε επιλογές.

Η ώρα περνάει γρήγορα, παρόλα αυτά παρατηρούμε στους πίνακες αναχωρήσεων ότι η πτήση μας θα έχει καθυστέρηση. Θα απογειωθούμε γύρω στις 2:00. Αυτό δεν μας ενοχλεί πολύ αφού η επόμενη πτήση μας από το Σάο Πάολο μέχρι τους καταρράκτες του Ιγκουασού είναι προγραμματισμένη για τις 9:50. Είχαμε 4 ώρες αναμονή, τώρα θα έχουμε 2. Σιγά σιγά μεταφερόμαστε προς την πύλη που θα πετάξουμε. Έχει μαζευτεί ήδη κόσμος που περιμένει. Η ώρα περνάει και δεν βλέπουμε το αεροπλάνο να έρχεται. Ο κόσμος έχει αρχίσει να δυσανασχετεί. Εμφανίζεται νέα ώρα αναχώρησης στις 3:00. Ο κόσμος αρχίζει να διαμαρτύρεται έντονα, ενώ οι υπάλληλοι της αεροπορικής εταιρείας δεν δίνουν καμία πληροφορία, εκτός του ότι υπάρχει τεχνικό πρόβλημα... Εμάς αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Αν προλάβουμε την επόμενη πτήση θα είμαστε πολύ οριακοί. Όσο περνάει η ώρα ο κόσμος εκφράζει πολύ έντονα παράπονα. Μάλιστα κάποια στιγμή οι υπάλληλοι αποχωρούν και επιστρέφουν μαζί με αστυνομική δύναμη για την προστασία τους. 

Η ώρα αναχώρησης στον πίνακα του γκισέ γίνεται 4:30. Πανικός! Ο κόσμος είναι ασυγκράτητος. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες του κόσμου οι υπάλληλοι αποφασίζουν επιτέλους να μας δώσουν τη δυνατότητα να πάρουμε δωρεάν ένα σάντουιτς και ένα νερό και ανοίγουν μία καφετέρια του αεροδρομίου για αυτό το λόγο. Θα έπρεπε να το έχουν αποφασίσει από μόνοι τους εδώ και πολύ ώρα... Κάποια στιγμή το αεροπλάνο επιτέλους εμφανίζεται. Αρχίζουμε να μπαίνουμε στην ουρά για επιβίβαση. Αυτό γίνεται γύρω στις 4:30 και σίγουρα πλέον έχουμε χάσει κάθε ελπίδα για την επόμενη πτήση... Κουτουλάμε από την κούραση. Απογειωνόμαστε στις 5:34 ακριβώς. Στο μυαλό μας γυρίζουν πολλές σκέψεις σχετικά με το τι θα κάνουμε, όμως αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι δυστυχώς δεν θα δούμε τους καταρράκτες του Ιγκουασού από κοντά... Την Δευτέρα είναι κλειστοί για το κοινό, ενώ δεν υπάρχει καμία πτήση που να μπορούμε να προλάβουμε για να φτάσουμε νωρίτερα από τις 18:00 εκεί... Μας παρασέρνει ο ύπνος πολύ γρήγορα. Αύριο θα είναι μία καινούργια μέρα και μία νέα περιπέτεια μας περιμένει!