Στο αεροπλάνο κοιμόμαστε όσο μπορούμε, έχοντας στο μυαλό ότι σε λίγες ώρες θα είμαστε στο Σάο Πάολο. Τι και αν καθυστέρησε η αεροπορική και θα χάσουμε τους καταρράκτες; Στις 10:50 ακριβώς, 5 ώρες από την αρχική προγραμματισμένη ώρα άφιξης και 1 ώρα μετά την αναχώρηση της πτήσης για το Ιγκουασού, το αεροπλάνο προσγειώνεται στο διεθνές αεροδρόμιο Guarulhos, του Σάο Πάολο. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι, με περισσότερο από όλους τη Λίνα! Ο έλεγχος των διαβατηρίων είναι πολύ απλή υπόθεση, παραλαμβάνουμε ευτυχώς όλα τα σακίδια μας και καθόμαστε για ένα καφέ για να αποφασίσουμε την περαιτέρω πορεία μας. Οι δύο βασικές σκέψεις που έχουμε για να φτάσουμε στο Foz do Iguaçu, δίπλα στα σύνορα με την Παραγουάη, είναι να πάμε με το λεωφορείο, σε μία διαδρομή 16-17 ωρών και η δεύτερη αεροπορικώς, μέσα σε 1,5 ώρα, πληρώνοντας όμως γύρω στα 500€ και έχοντας ήδη πληρώσει άλλα 300€ για την ίδια διαδρομή που χάσαμε ... Η απόφαση να πάρουμε το πολύ φθηνότερο λεωφορείο είναι απόλυτα δημοκρατική με μόνο μειοψηφούντα το Βασίλη :) Ευτυχώς δεν φέρνει περισσότερες αντιρρήσεις.
Αλλάζουμε μερικά χρήματα στο αεροδρόμιο, στην πάντα χειρότερη ισοτιμία που μπορείς να βρεις και παίρνουμε το δωρεάν λεωφορείο για να μας οδηγήσει στο σταθμό των τρένων. Εκεί φεύγει κάθε μία ώρα το τρένο εξπρές για τον κεντρικό σταθμό Luz. Είναι η καλύτερη από κάθε άλλη λύση για να έρθεις ή να φύγεις από το αεροδρόμιο αυτό. Το τρένο είναι ολοκαίνουργιο και πραγματικά σε 30' βρισκόμαστε στο σταθμό Luz. Από εκεί παίρνουμε ένα ακόμα σύντομο τρένο για τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων. Λίγο πριν τις 14:00 βγάζουμε τα εισιτήρια του λεωφορείου των 15:00, που στοιχίζουν 90€ για όλους μας. Αυτό που μας απασχολεί τώρα είναι να φάμε κάτι γιατί μετά δεν ξέρεις. Θα φτάσουμε το πρωί στον προορισμό μας. Αυτό που έχει πάντα ενδιαφέρον όταν ταξιδεύεις είναι ότι αλλάζουν οι προτεραιότητες σου. Σε ενδιαφέρουν άλλα πράγματα, τα οποία όταν είσαι στο σπίτι σου τα θεωρείς δεδομένα. Όπως το που θα βρεις να φας, να αγοράσεις νερό χωρίς ανθρακικό, να βρεις να αλλάξεις χρήματα ή να βρεις τρόπο να πληρώσεις, να φορτίσεις το κινητό σου, ή να καταφέρεις να συνδεθείς στο Internet. Εμείς μέχρι εδώ μόνο το φαγητό εξασφαλίσαμε στο Bob με τα νοστιμότατα hamburgers εδώ και 74 χρόνια και ανακαλύψαμε για ακόμα μία φορά ότι η Revolut είναι η καλύτερη ταξιδιωτική κάρτα που μπορείς να βασιστείς!
Στις 14:55 επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο. Τέτοια λεωφορεία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Είναι μεγαλύτερων χώρων για τον επιβάτη, ενώ η θέση έρχεται σε αρκετά χαμηλή θέση για να είναι ο ύπνος καλύτερος. Ανάμεσα από τους επιβάτες μίας διπλής θέσης υπάρχει κουρτινάκι για να υπάρχει ιδιωτικότητα. Φυσικά υπάρχουν και άλλα πιο ακριβά λεωφορεία με κανονικά επίπεδα κρεβάτια και πολλές ακόμα παροχές. Το λεωφορείο αναχωρεί στην ώρα του. Όλοι μας πέφτουμε για ύπνο, αφού το έχουμε ανάγκη. Μετά από 3-4 ώρες το λεωφορείο κάνει την πρώτη του στάση, σε ένα από τα κλασσικά φαγάδικα του δρόμου. Αυτό όμως είναι πραγματικά ξεχωριστό! Εκτός του έχει και του πουλιού το γάλα, με πολλούς διαφορετικούς πωλητές, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον σύστημα εξυπηρέτησης. Ο πελάτης μπαίνει μέσα λαμβάνοντας υποχρεωτικά ένα αριθμημένο πλαστικό πάσο, το οποίο χρεώνεται κάθε φορά που παίρνει οτιδήποτε μέσα στο μεγάλο αυτό κατάστημα. Στην έξοδο το πάσο ελέγχεται και αν υπάρχουν χρεώσεις ο πελάτης πληρώνει. Έτσι εξυπηρετείται μέσα στο κατάστημα ελεύθερα και πληρώνει συνολικά στο τέλος. Το ταξίδι μας συνεχίζεται και την περισσότερη ώρα κοιμόμαστε. Αύριο νωρίς το πρωί θα είμαστε στο Foz do Iguaçu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου