Σήμερα ξεκινάει η επιστροφή μας πίσω στην Ελλάδα. Ευτυχώς η αναχώρηση μας από το Σάο Πάολο είναι το μεσημέρι, έτσι έχουμε χρόνο το πρωί να ξυπνήσουμε με την ησυχία μας και σιγά σιγά να πάμε προς το αεροδρόμιο. Έχουμε αποφασίσει να μην βγούμε έξω στην πόλη αυτό το πρωϊνό και να περάσουμε στο δωμάτιο μας, ετοιμάζοντας τα σακίδια μας και χαλαρώνοντας με τη θέα της πόλης από ψηλά. Πραγματικά χαλαρώνουμε και ηρεμούμε. Γύρω στις 9:30 ετοιμαζόμαστε, φορτωνόμαστε τα σακίδια μας και αφήνουμε το σπίτι. Λίγο πιο κάτω έχει ένα ωραίο καφέ που παρατηρήσαμε χθες το βράδυ και θα πιούμε τον καφέ μας. Αυτό το ταξίδι τελειώνει, όμως κανένας μας δεν σκέφτηκε ότι ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Σίγουρα χορτάσαμε από τα τόσα πράγματα που είδαν τα μάτια μας, όμως δε βαρεθήκαμε πραγματικά σε καμία περίπτωση.
Ο Κωστής έχει ανακαλύψει έναν πεζόδρομο δίπλα στο καφέ. Πληρώνουμε και με τα σακίδια στην πλάτη τον περπατάμε λίγο. Η εικόνα της πόλης εδώ είναι σαφώς πολύ καλύτερη από χθες. Ίσως είμασταν αυστηροί στην κρίση μας χθες. Βρίσκουμε να φάμε Coxinha, που το πουλάνε παντού εδώ, ένα ψωμοειδές που μοιάζει με πυραμίδα, με διάφορες γεμίσεις. Ενδιαφέρον έχει. Γυρίζουμε προς τα πίσω. Ο Βασίλης αγοράζει ένα βραχιόλι ενθύμιο από το Σάο Πάολο, ενώ με τα τελευταία μας λεφτά αγοράζουμε σάντουιτς για το δρόμο. Με το μετρό φτάνουμε στο σταθμό Luz και από εκεί παίρνουμε το τρένο express για το αεροδρόμιο. Μέσα στο τρένο κάνουμε ένα μικρό απολογισμό του ταξιδιού. Η Λίνα έμεινε πιο πολύ ενθουσιασμένη με τη Βολιβία, ο Βασίλης κράτησε μέσα στην καρδιά του περισσότερο το Salar de Uyuni, το ποδήλατο στον πιο επικίνδυνο δρόμο του κόσμου και τη Χιλή, ενώ ο Κωστής είχε ένα καλό λόγο να πει για κάθε μέρος που επισκεφτήκαμε. Λίγο πριν τις 12:00 είμαστε στο αεροδρόμιο, κάνουμε check-in και μπαίνουμε στην αίθουσα αναμονής.
Πριν φτάσουμε στη θύρα μας κάνουμε μερικά μικρά ψώνια της τελευταίας στιγμής. Το αεροπλάνο αυτή τη φορά δεν έχει καμία καθυστέρηση. Τώρα που δεν έχουμε ανάγκη φεύγει στην ώρα του! Αποχαιρετούμε τη Λατινική Αμερική και το Σάο Πάολο από ψηλά, το οποίο πραγματικά φαίνεται αχανές... Μακάρι να επιστρέψουμε ξανά, όχι περιμένοντας πάλι 20 χρόνια! Το ταξίδι μέχρι τη Μαδρίτη δεν έχει κάποιο απρόοπτο. Όλοι μας βλέπουμε τη μία ταινία μετά την άλλη για να περάσουν οι 10 ώρες του ταξιδιού, ενώ ο ύπνος μας είναι ελάχιστος. Το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Μαδρίτη και εκεί περιμένουμε την ανταπόκριση για την Αθήνα. Το αεροπλάνο της Αθήνας φεύγει στην ώρα του και στις 15:15 προσγειωνόμαστε στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Λίγο ακόμα έμεινε. Το αυτοκίνητο μας περιμένει στο πάρκινγκ που το αφήσαμε. Οδηγούμε μέχρι την Λάρισα. Το ταξίδι μας τελείωσε! Χρειαζόμαστε μόνο ένα καλό ύπνο! Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μπορέσαμε φέτος να επιστρέψουμε στη Λατινική Αμερική και να επισκεφτούμε μέρη που μόνο στο μυαλό μας είχαμε. Κάθε φορά που ξεκινάει ένα ταξίδι πάντα έχουμε στο μυαλό μας έναν φόβο αφού είναι μπροστά μας το άγνωστο, όσο και αν έχουμε διαβάσει γιαυτό. Τώρα όλα τα μέρη που γνωρίσαμε από κοντά είναι δικά μας, είναι μέσα στην καρδιά μας, χωρίς κανέναν απολύτως φόβο. Πραγματικά όσο και αν κουραστήκαμε δεν έχει καμία σημασία, αφού το μυαλό μας καθάρισε και γέμισαν οι μπαταρίες μας. Μακάρι να είμαστε καλά και σε 11 μήνες να ετοιμάσουμε και πάλι τα σακίδια μας για τον επόμενο προορισμό! Ευχαριστούμε όλους αυτούς που στο διάστημα που ταξιδεύαμε, διαβάζανε τις περιπέτειες μας και επικοινωνούσαν μαζί μας. Αυτό το τελευταίο είναι που δίνει δύναμη πάντα σε κάθε ταξιδιώτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου