Η μέρα ξεκινάει σήμερα από πολύ νωρίς! Ο Κωστής σηκώνεται από τον ύπνο γύρω στις 1:30 τα ξημερώματα και κοιτάει τα email του στο κινητό. Παρατηρεί ότι η κάρτα Revolut έχει στείλει ένα μήνυμα στο οποίο ενημερώνει ότι έγινε προσπάθεια ανάληψης χρημάτων από την κάρτα, στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, και επειδή θεωρήθηκε ύποπτη η συναλλαγή αυτή, μπλοκαρίστηκε! Ο Κωστής ελέγχει τις λεπτομέρειες και προχωράει σε ακύρωση της κάρτας. Απίθανα πράγματα! Πως καταφέρανε να το κάνουν αυτό; Κάναμε 3 συναλλαγές όλες και όλες με την κάρτα αυτή και φαίνεται πολύ δύσκολο να έγινε η υποκλοπή εκεί. Μετά από σκέψη μας έρχεται στο μυαλό η προσπάθεια που κάναμε στο αεροδρόμιο του Σάο Πάολο να κάνουμε ανάληψη μετρητών και λόγω του ότι ήταν πολύ κακή η ισοτιμία δεν ολοκληρώσαμε τη συναλλαγή. Το πιθανότερο λοιπόν είναι σε εκείνο το αφύλακτο ΑΤΜ να έγινε η ζημιά! Ας είναι, τουλάχιστον γλυτώσαμε τα λεφτά! Ο Κωστής συνεχίζει τον ύπνο του. Σήμερα θα νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο για να γυρίσουμε τις πόλεις γύρω από την πρωτεύουσα. Γύρω στις 8:00 είμαστε όλοι έτοιμοι! Αγοράζουμε γλυκιές και αλμυρές λιχουδιές από τα κορίτσια στο Confiteria Americana και παίρνουμε ένα UBER για το γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων.
Η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη. Ανεβαίνουμε στο αυτοκίνητο μας το οποίο είναι ένα λευκό Hundai HB20 και ξεκινάμε! Πρώτη στάση η Itá. Στην πόλη θα βρει κανείς κεραμικά αλλά και διάφορες χειροτεχνίες όπως καλάθια, υφασμάτινες κούκλες ή κουβέρτες, όμως το πιο περίεργο της πόλης είναι ότι στη λίμνη που βρίσκεται στο κέντρο της μπορεί να δει κανείς ομοιώματα κροκοδείλων και να φωτογραφηθεί μαζί τους. Μας φαίνεται λίγο κιτς! Παρκάρουμε μπροστά στη λίμνη και αμέσως βλέπουμε το άγαλμα του κροκόδειλου μπροστά της, ενώ μέσα στη λίμνη υπάρχουν μερικοί ψεύτικοι μικρότεροι κροκόδειλοι. Φωτογραφίζουμε αυτό το περίεργο θέαμα. Περπατάμε λίγο πιο κάτω και βλέπουμε καμιά 50αριά ψεύτικους μικρούς κροκόδειλους να λιάζονται στον ήλιο δίπλα στη λίμνη. Ο Κωστής παρατηρεί μία μικρή κίνηση σε έναν από αυτούς. Για πολύ ώρα δεν κινείται κανείς τους. Οι υπόλοιποι τον κοροϊδεύουν. Η Λίνα ζητάει από το Βασίλη κοροϊδευτικά να πηδήξει το μικρό φράκτη και να φωτογραφηθεί μαζί τους. Πριν το σκεφτεί καλά καλά ο Βασίλης παρατηρούμε όλοι μας κίνηση από περισσότερους κροκοδείλους! Είναι ζωντανοί! Λαχταράμε όλοι με την ιδέα! Καθόμαστε και τους χαζεύουμε για ώρα.
Συνέχεια έχει η Yaguarón, και το θαυμαστό Templo de San Buenaventura. Η πόλη ξεκίνησε ως ιεραποστολή των Φραγκισκανών για τους Ινδιάνους Γκουαρανί της περιοχής. Φτάνουμε στην εκκλησία και παρκάρουμε απ' έξω. Η εκκλησία είναι μία από τις πιο ξεχωριστές εκκλησίες της χώρας, αλλά και της Νότιας Αμερικής. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1640 και χρειάστηκε 60 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Ο απλός σχεδιασμός του εξωτερικού, με το ξεχωριστό ξύλινο καμπαναριό του, που παρατηρούμε όταν φτάνουμε, έρχεται σε αντίθεση με την εξαιρετική ομορφιά του ζωγραφισμένου και σκαλιστού εσωτερικού του, όταν μπαίνουμε μέσα. Ο παππούλης επιστάτης που συντηρεί τα καθίσματα της εκκλησίας, αμέσως μας βλέπει και ανάβει όλα τα φώτα, ενώ έρχεται κοντά και μας κάνει μία μικρή ξενάγηση. Φυσικά περιμένει το φιλοδώρημα του και εμείς του το δίνουμε.
Ψάχνουμε να πιούμε κάπου έναν καφέ και οδηγούμε μέχρι το Pirayu, όπου υπάρχει ένα ακριβό εστιατόριο το Eduvigis Restó-Bar. Καθόμαστε στην κλιματιζόμενη αίθουσα του, πίνουμε τον καφέ μας, ξεκουραζόμαστε, όμως τελικά αποφασίζουμε να μην προτιμούμε τέτοιες πολυτέλειες. Μάλλον μας αρέσουν οι πιο local καταστάσεις. Επόμενος προορισμός το δημοφιλές θέρετρο διακοπών San Bernardino, στην απέναντι πλευρά της λίμνης Ypacarai, που είμασταν χθες. Ο δρόμος έχει έργα και μπαίνουμε συνεχώς σε παρακάμψεις. Σε μία από αυτές βλέπουμε έναν αστυνομικό να μας κάνει σήμα να σταματήσουμε. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί, όμως αφού παίρνει στα χέρια του όλα τα χαρτιά μας, μας εξηγεί, κάτι που ξέραμε φυσικά, ότι είναι υποχρεωτική η χρήση φώτων, ακόμα και τη μέρα. Εμείς, λόγω του ότι δεν είμαστε εξοικειωμένοι, το είχαμε ξεχάσει... Μας ζητάει πρόστιμο 350.000 PYG, δηλαδή κάπου 50€! Με τα πολλά ο Κωστής, για να ξεμπερδεύει, του δίνει ό,τι χρήματα είχαμε, γύρω στα μισά δηλαδή, χωρίς φυσικά να μας κόψει πρόστιμο. Με τρόπο τα παίρνει και τα βάζει στην τσέπη του. Η Λίνα δεν μπορεί να το χωνέψει, πρώτον γιατί μας πιάσανε κότσους και δεύτερον γιατί ο Κωστής έδωσε ό,τι χρήματα είχαμε. Ευτυχώς όλα τα πράγματα επανέρχονται στο κανονικό, όταν στο San Bernardino αλλάζουμε χρήματα και η ηρεμία επανέρχεται στο κανονικό.
Το San Benardino, παρόλο ότι είναι εκτός εποχής μας αρέσει πολύ! Είναι αληθινά το ομορφότερο θέρετρο της χώρας. Τα σπίτια εδώ μοιάζουν πιο πολύ με τα ευρωπαϊκά και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο αφού η πόλη ιδρύθηκε από Γερμανούς και Ελβετούς μετανάστες. Κάνουμε μία βόλτα στη λίμνη και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Είμαστε γύρω στα 50 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα, όμως τα τελευταία 15-20 χιλιόμετρα τα κάνουμε με πολύ αργό ρυθμό, αφού η κίνηση είναι πολύ μεγάλη. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και γυρίζουμε στο σπίτι μας. Ο Κωστής κάθεται στον υπολογιστή για να κάνει check-in για την αυριανή μέρα, που πετάμε στη Σάντα Κρουζ της Βολιβίας. Η επόμενη λαχτάρα είναι γεγονός! Η πτήση μας ακυρώθηκε! Το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει πτήση ούτε τις επόμενες μέρες... Το φάσμα του λεωφορείου των 28 ωρών, για το Ασουνσιόν - Σάντα Κρουζ, όπου οι επιβάτες σπρώχνουν το λεωφορείο όταν κολλάει στη λάσπη, έρχεται μπροστά μας! Τα μαζεύουμε και φεύγουμε με ένα UBER για το αεροδρόμιο.
Στο αεροδρόμιο απευθυνόμαστε στις πληροφορίες και αφενός μας ενημερώνουν ότι τα γραφεία της αεροπορικής είναι κλειστά, αφετέρου μας δίνουν ελπίδες ότι κάτι θα γίνει με την περίπτωση μας, αφού φαίνεται να υπάρχει πτήση την μεθεπόμενη μέρα. Ας ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να μπούμε σε αυτή την πτήση. Η αλλαγή αυτή θα επιφέρει, για ακόμα μία φορά, μία ανωμαλία στο πρόγραμμα μας, αφού θα αναγκαστούμε να χάσουμε την περιήγηση στη Σάντα Κρουζ, όμως θα βρούμε λύση και όλα θα πάνε καλά! Μέχρι αύριο λοιπόν που θα μάθουμε, έχουμε χρόνο να πιούμε και να διασκεδάσουμε σε μία μπυραρία που έχουμε βάλει στο μάτι τις τελευταίες μέρες. Αυτό και κάνουμε. Καθόμαστε στο Bar Iturbe και πραγματικά περνάμε υπέροχα. Πίνουμε μπύρες και ακούμε φανταστική μουσική. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα γίνεται ζωντανό και το κέφι εκτοξεύεται! Την έχουμε ήδη αγαπήσει αυτήν την πόλη! Το βράδυ τρώμε στο σπίτι μας και κοιμόμαστε κουρασμένοι. Αύριο θα είναι μία καινούργια μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου