Σήμερα θα κάνουμε μία πρώτη βόλτα έξω από την πόλη. Θα πάμε στην πόλη Areguá, καμιά 30αριά χιλιόμετρα ανατολικότερα. Η Areguá, είναι μια ελκυστική παραλίμνια πόλη, η οποία φιλοξενεί αγγειοπλάστες, καλλιτέχνες και μυθιστοριογράφους, ενώ η κύρια καλλιέργεια της περιοχής είναι η φράουλα. Κάθε Αύγουστο μάλιστα διοργανώνεται και "Φεστιβάλ Φράουλας". Η Λίνα έχει ξυπνήσει ορεξάτη, ενώ έχει ξεκινήσει ο έρωτας της για την πόλη και τη χώρα! Τρώμε το πρωϊνό μας και φεύγουμε. Πρέπει να αλλάξουμε 2 λεωφορεία για να φτάσουμε στον τελικό μας στόχο. Έχουμε κατεβάσει το Moovit, μία πολύ ενδιαφέρουσα εφαρμογή για μετακινήσεις μέσα σε πόλεις. Βρίσκουμε τη στάση και περιμένουμε. Το λεωφορείο έρχεται και ανεβαίνουμε. Ο οδηγός μας ενημερώνει ότι πρέπει να έχουμε εισιτήρια... Κατεβαίνουμε και ψάχνουμε να αγοράσουμε εκεί κοντά. Μετά από μισή ώρα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα... Έτσι αποφασίζουμε, για να μην χάσουμε χρόνο, να πάρουμε ένα UBER μέχρι το σημείο που θα αλλάζαμε λεωφορείο, και να βρούμε εκεί εισιτήρια. Έτσι και γίνεται. Το αυτοκίνητο φεύγει σιγά σιγά από το κέντρο και παίρνει τη λεωφόρο Lopez και εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι η Ασουνσιόν έχει και άλλο πρόσωπο. Ο δρόμος μοιάζει με την Κηφισίας. Εδώ η πόλη είναι μοντέρνα και δεν έχει καμία σχέση με το ιστορικό κέντρο. Όλες οι πρεσβείες του κόσμου είναι εδώ, πολυκαταστήματα, μαγαζιά με φίρμες, επιχειρήσεις και ότι έχει μία μοντέρνα πρωτεύουσα χώρας. Δεν θα μπορούσαμε να το φανταστούμε αν δεν είχαμε αποφασίσει να κάνουμε αυτή τη βόλτα.
Φτάνουμε στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει. Ανακαλύπτουμε ότι το εισιτήριο είναι μία πλαστική κάρτα που την φορτώνεις με χρήματα για να αφαιρούνται σε κάθε διαδρομή. Βάζουμε 13.000PYG (1,80€) ο καθένας, αφού έχουμε παρατηρήσει ότι η κάθε διαδρομή έχει από 0,30 - 0,50€ και μπαίνουμε στο λεωφορείο για Areguá. Δεν είναι ακριβώς το νούμερο του λεωφορείου που θέλαμε, όμως έγραφε τον προορισμό μας! Το μικρό μας αυτό λαθάκι είναι τελικά ένα δώρο για μας. Ανακαλύπτουμε ότι είναι το τοπικό λεωφορείο, το οποίο βγαίνει από τον κεντρικό δρόμο και μπαίνει σε χωματόδρομους και γειτονιές που δεν θα είχαμε ποτέ τη δυνατότητα να δούμε! Παρατηρούμε τη ζωή στις γειτονιές αυτές και φωτογραφίζουμε όσο μπορούμε. Οι άνθρωποι εδώ είναι σαφώς πιο φτωχοί, τα σπίτια τους φαίνονται πιο πρόχειρα, όμως οι άνθρωποι που ανεβαίνουν στις στάσεις δείχνουν καλοντυμένοι, με τα κινητά τους τηλέφωνα, όπως και οι άνθρωποι της πόλης. Με καθυστέρηση, λόγω της παράκαμψης, φτάνουμε στην Aregua.
Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο. Ήδη τα μάτια μας έχουν γεμίσει με τα ατελείωτα μαγαζάκια που πουλάνε κεραμικά, όπως επίσης φράουλες και γλυκίσματα με το φρούτο αυτό.
Αρχίζουμε την εξερεύνηση δοκιμάζοντας ένα φραουλογλυκό. Πολύ νόστιμο!
Παρατηρούμε την κυρία που φτιάχνει ένα τυπικό ρόφημα, με βότανα της περιοχής, τα οποία χτυπάει πρώτα στο γουδί για να βγάλουν τα αρώματά τους.
Οι μαθητές περιμένουν με τις τσάντες τους το λεωφορείο.
Χαζεύουμε τα κεραμικά, τα οποία δεν έχουν τελειωμό! Ο ιδρυτής της κεραμικής παράδοσης στην πόλη ήταν ο Ricardo Pérez, ένας αγγειοπλάστης που βοήθησε τον στρατηγό Bernardino Caballero (ήρωα πολέμου του Πολέμου της Τριπλής Συμμαχίας) να ξεφύγει από τους εχθρούς του κρυμμένος τον στο μεγάλο του καμίνι. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Caballero του έδωσε έδαφος στην Areguá για να ιδρύσει μια επιχείρηση κεραμικής.
Περπατάμε μέχρι τη λίμνη, όπου βρίσκεται ένα κέντρο αναψυχής του δήμου, με άλογα, μαγαζάκια και χώρους πικ νικ, δίπλα στη λίμνη. Πληρώνουμε ένα μικρό αντίτιμο και μπαίνουμε. Υπάρχει πολύ μεγάλη ηρεμία, λόγω του ότι είμαστε εκτός εποχής, την οποία εισπράττουμε. Φορτώνουμε δυνάμεις και ανεβαίνουμε ξανά προς την πόλη για να πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής.
Με το λεωφορείο φτάνουμε κοντά στο εμπορικό κέντρο Paseo La Galería, το οποίο έχουμε υποσχεθεί στο Βασίλη να το επισκεφτούμε στο τέλος της σημερινής μέρας. Πολύ κοντά στο εμπορικό είναι το μουσείο Del Barro, που περιέχει σχεδόν τα πάντα. Από μοντέρνα τέχνη και προκολομβιανά χειροτεχνήματα, μέχρι καρικατούρες της πολιτικής σκηνής της χώρας. Η είσοδος σήμερα δεν είναι δωρεάν. Πληρώνουμε μόνο οι ενήλικες και μπαίνουμε. Περπατάμε στους διαδρόμους και πραγματικά μεταφερόμαστε από το ένα θέμα στο άλλο. Ο Βασίλης αναρωτιέται για τη μοντέρνα τέχνη... Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα :) Βλέπουμε όμως πολύ αξιόλογα έργα.
Φεύγουμε με κατεύθυνση το εμπορικό. Το Paseo La Galería αποτελείται από μία σειρά πολύ μοντέρνων κτιρίων. Μπαίνουμε και δίνουμε όλοι ραντεβού στην είσοδο, μετά από 1 ώρα και σκορπιζόμαστε. Όταν ξαναβρισκόμαστε ο ειδικός στα εμπορικά Βασίλης έχει αποφανθεί. "Πάρα πολύ ακριβό για τη χώρα...απογοήτευση..." Γυρίζουμε προς το κέντρο και δεν γίνεται να μην επιστρέψουμε στο χθεσινό εστιατόριο μας, το Bar Leo, για το βραδινό μας! Η κοπέλα που μας εξυπηρέτησε είναι και πάλι εδώ. Καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι, τρώμε και πάλι πολύ νόστιμα, πληρώνουμε σε καλή τιμή και γυρίζουμε στο σπίτι μας. Έχουμε κουραστεί από όλη τη μέρα. Το βράδυ βλέπουν ταινία όσοι αντέχουν. Οι υπόλοιποι πάνε για ύπνο! Αύριο ξημερώνει μία καινούργια μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου