Τελευταία μέρα σήμερα στο Μπουένος Άιρες. Σήμερα θα κάνουμε τις τελευταίες βόλτες στην πόλη και θα αγοράσουμε μερικά πράγματα που μας άρεσαν στο ταξίδι, είτε για μας, είτε για δωράκια. Αργά το βράδυ ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής μας. Ευτυχώς το σπίτι το έχουμε νοικιάσει για 2 νύχτες, έτσι ώστε να είμαστε άνετοι και ας μην κοιμηθούμε το δεύτερο βράδυ εκεί. Ξυπνάμε με το πάσο μας και η Λίνα αποφασίζει να φτιάξει τα μαλλιά της στο κομμωτήριο που είναι λίγο πιο κάτω. Ο Κωστής κάνει μία βόλτα στο διπλανό σούπερ μάρκετ της αλυσίδας CΟΤΟ, για να δει αν έχει κάποια πράγματα που θέλουμε να αγοράσουμε. Μπαίνει με το κλασσικό μπλε σακίδιο στην πλάτη και βγαίνοντας η υπεύθυνη του καταστήματος του ζητάει να το ανοίξει για να δει μέσα. Φυσικά βλέπει μόνο το power bank που κουβαλάει πάντα μαζί του. Στην περιοχή που είμαστε το Παλέρμο, αλλά και γενικότερα στην πόλη, έχουμε παρατηρήσει και άλλα πράγματα που δείχνουν ότι οι άνθρωποι προσέχουν περισσότερο σε θέματα ασφαλείας. Για παράδειγμα όλα τα διαμερίσματα μέχρι το 2ο όροφο έχουν πάντα κάγκελα στα μπαλκόνια τους, ενώ τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά έχουν κουδούνι που πρέπει να πατήσεις για να σου ανοίξουν!
Ο Βασίλης ετοιμάζεται και αυτός και βρισκόμαστε όλοι μαζί. Αποφασίζουμε να φάμε κάτι για πρωϊνό και βρίσκουμε μία panaderia, λίγο πιο κάτω. Μπαίνουμε μέσα και αμέσως μυρίζουμε τα μπαχάρια που πουλάνε, βλέπουμε τα συροπιαστά που πουλάνε, ενώ προσέχουμε να πουλάνε ελιές από την Ελλάδα και αρκετά άλλα Ελληνικά προϊόντα. Το μαγαζί είναι Αρμένικο και ο νεαρός υπάλληλος μόλις μας ακούει να μιλάμε αρχίζει να μας μιλάει στα ελληνικά! Μας εξηγεί ότι η μαμά του είναι Ελληνίδα Αρμένισσα που έζησε στην Κοκκινιά του Πειραία. Η γιαγιά του ζούσε στη Σμύρνη και έφυγε στην καταστροφή, με το πλοίο για την Ελλάδα. Ίδια ιστορία με τη γιαγιά του Κωστή. Απίθανο! Είναι παντρεμμένος με παιδιά και μας ψυθιρίζει για να μην τον ακούσουν ότι θέλει να μαζέψει λεφτά και να έρθει να ζήσει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου την Ελλάδα! Έχουμε εντυπωσιαστεί πολύ με αυτήν τη τυχαία συνάντηση. Στο τέλος δεν θέλει να πληρώσουμε για αυτά που πήραμε, θέλει να μας τα κεράσει. Εμείς του δίνουμε κάτι, τον αποχαιρετούμε θερμά και τραβάμε μία φωτογραφία για να τον θυμόμαστε.
Με ταξί φτάνουμε στο κέντρο και στην οδό Florida, η οποία είναι πολύ τουριστική και ίσως αλλάξουμε και τα 100 δολλάρια που μας έχουν μείνει. Ρωτάμε σε αρκετούς και βλέπουμε ότι το δολλάριο έχει πέσει. Μας το αλλάζουν από 1330 μέχρι 1420. Επιλέγουμε μία κοπέλα που μας το δίνει με 1420 και ανεβαίνουμε σε ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας, όπου ένας περίεργος τύπος κάνει τη συναλλαγή. Φοβάσαι λίγο με το όλο σκηνικό, αλλά ξέρουμε ότι είναι φυσιολογικό. Μας δίνει τελικά 1320 το δολλάριο, έτσι τον ευχαριστούμε ευγενικά και φεύγουμε. Σταματάμε στο Tobas Cafe, πίνουμε ένα ωραίο καφέ, τρώμε τα πιο ωραία κρουασάν και ξεκουραζόμαστε λίγο. Συνεχίζουμε. Αγοράζουμε μαγνητάκια και άλλα αναμνηστικά και πιάνουμε την Avenida Corrientes για να την περπατήσουμε ανάποδα, αφού εχουμε δει πολλά ωραία καταστήματα εκεί. Κοντά στο παλιό μας σπίτι αλλάζουμε τελικά με 1360 τα δολλάρια μας και έτσι είμαστε πιο άνετοι, αφού τα πέσος που έχουν περισσέψει μας φτάνουν οριακά.
Συνεχίζουμε μέχρι τον Οβελίσκο και περνάμε απέναντι. Βρίσκουμε ένα ωραίο μαγαζί που πουλάει αποκλειστικά Dulce de Leche, την καραμέλα γάλακτος που τρώνε παντού εδώ στη χώρα. Αγοράζουμε μερικά βαζάκια για μας αλλά και για δώρα. Περπατάμε κανά δυο χιλιόμετρα ακόμα μπαίνοντας σε διάφορα μαγαζιά, ενώ αγοράζουμε και μία μικρή βαλίτσα, που ούτως ή άλλως την χρειαζόμασταν αλλά και θα μας βοηθήσει στη μεταφορά. Πολύ περπάτημα και σήμερα! Μετά τις 15:00 γυρίζουμε στο σπίτι μας για να αφήσουμε τα πράγματα και να φάμε. Καθόμαστε στο εστιατόριο Rey Soho στην πλατεία Sorrento που είμασταν χθες. Οι μερίδες του είναι τεράστιες και το φαγητό του είναι πολύ νόστιμο. Πληρώνουμε γύρω στα 11€ το άτομο και μετράμε τα χρήματα που μας έχουν περισσέψει.
Γυρίζουμε στο σπίτι μας, ξεκουραζόμαστε για λίγο και ο Βασίλης αποφασίζει ότι θέλει να κάνει τελικά το μάθημα τάγκο, στο Cathedral del Tango που μας πρότεινε η φίλη μας η Μαριλένα να επισκεφτούμε. Φτάνουμε με ταξί. Το κτίριο είναι πολύ παλιό και στην είσοδο υπάρχει ένας κύριος με πολύ μεγάλη άσπρη γενειάδα που μας μιλάει πολύ γρήγορα, κοφτά και αρκετά απότομα. Του εξηγούμε ότι θέλει ο Βασίλης να παρακολουθήσει το μάθημα των 18:30 και ρωτάμε αν ο δάσκαλος μιλάει Αγγλικά. Μας ζητάει να περιμένουμε το δάσκαλο. Η ώρα περνάει και τελικά μας ανακοινώνει ότι το μάθημα δεν θα γίνει. Θα γίνει το επόμενο, το μάθημα των 20:00. Οριακά προλαβαίνουμε, αφού στις 21:00 πρέπει να φύγουμε για το αεροδρόμιο. Σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να γυρίσουμε στο σπίτι, να φτιάξουμε τα σακίδια μας και με αυτά να επιστρέψουμε ξανά εδώ. Να κάνει το μάθημα ο Βασίλης και να πάρουμε στις 21:00 ένα ταξί για το αεροδρόμιο. Έτσι και κάνουμε τελικά και στις 20:15 είμαστε ξανά εδώ. Πληρώνουμε 3000 πέσος και ανεβαίνουμε τα πολλά σκαλιά μέχρι τον επάνω όροφο. Η δασκάλα έχει ξεκινήσει το μάθημα με άλλα 4-5 άτομα. Μπαίνει και ο Βασίλης. Όλα καλά, αφού η δασκάλα ξέρει και Αγγλικά.
Ο Κωστής με τη Λίνα παρακολουθούν το Βασίλη και εξερευνούν το χώρο. Ο χώρος είναι μοναδικός! Απερίγραπτος! Το κτίριο είναι παρατημένο, όμως αποπνέει τόσο έντονα όλη του την ιστορία. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη αίθουσα, με μία μεγάλη ξύλινη πίστα. Παλιές σκισμένες σημαίες της Αργεντινής κρέμονται από διάφορα σημεία, ενώ μία τεράστια αφίσα του Gardel δεσπόζει πάνω από το χώρο που παίζουν οι μουσικοί. Τα τραπέζια οριακά δεν καταρρέουν, όμως ο χώρος δείχνει ζωντανός. Ακόμα χορεύουν εδώ. Στην αίθουσα που κάνει μάθημα ο Βασίλης προσέχουμε το παλιό ταβάνι και τα αντικείμενα που είναι παρατημένα από εδώ και από εκεί. Φωτογραφιζουμε ένα παλιό καρότσι σούπερ μάρκετ, δίπλα σε μία κατακκόκινη πόρτα. Είναι μία μοναδική εμπειρία αυτό που ζούμε και βλέπουμε. Το μάθημα του Βασίλη πάει καλά. Η δασκάλα του δείχνει πράγματα, ενώ όταν κάνει πρόβα χορεύει με τους άλλους συμμαθητές. Έχει πλάκα ένας τύπος που κακιώνει όταν η δασκάλα επιλέγει το Βασίλη για να χορέψει.
Η ώρα έχει φτάσει 21:00. Ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ο Βασίλης αποχαιρετά τη δασκάλα και ανταλλάσει μαζί της το instagram. Βρίσκουμε ένα ταξί και ξεκινάμε για το διεθνές αεροδρόμιο Ezeiza, καμιά 30αριά χιλιόμετρα από εδώ. Στο δρόμο ο Βασίλης βρίσκει για τη δασκάλα του περισσότερες πληροφορίες. Εκτός από χορεύτρια και δασκάλα χορού είναι μοντέλο, και κάνει κάνει σόου. Στο προφίλ της υπάρχουν πολλά βίντεο και φωτογραφίες και είναι μία κούκλα! Φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Ευτυχώς είναι νωρίς ακόμα και ξεμπερδεύουμε γρήγορα από όλες τις διαδικασίες. Από τη μία θέλουμε να γυρίσουμε πίσω, αφού χορτάσαμε από όσα είδαμε και ζήσαμε, από την άλλη σκεφτόμαστε τη ζέστη που θα βρούμε πίσω στην Ελλάδα... Το αεροπλάνο μας πετάει στις 23:55 και έχουμε αρκετή ώρα. Κάνουμε βόλτες στα μαγαζάκια και ξοδεύουμε τα τελευταία μας πέσος. Ούτως ή άλλως δεν έχουν καμιά αξία πέρα από την Αργεντινή. Μισή ώρα πριν την αναχώρηση μπαίνουμε στο αεροπλάνο και με πολύ μικρή καθυστέρηση απογειωνόμαστε από το Μπουένος Άιρες. Από κάτω μας βλέπουμε τη τεράστια φωτισμένη πόλη. Adios Argentina! Estas en nuestro corazon!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου