Σήμερα είμαστε αρκετά χαλαροί. Αποφασίσαμε να μην πάμε στο Chittorgarh, αλλά να αφιερώσουμε την ημέρα μας στην Udaipur. Ξυπνάμε, ο καθένας με την ησυχία του, ενώ παρατηρούμε στις ταράτσες δίπλα μας τον κόσμο που κοιμάται το βράδυ εκεί και ξυπνάει με το πρώτο φως της ημέρας. Τρώμε πρωινό, ραχατεύουμε και γύρω στις 9:30 βγαίνουμε προς την αγορά γύρω από το ρολόι, αλλά και την αγορά των μπαχαρικών λίγο πιο κάτω. Τα μαγαζιά ανοίγουν σιγά-σιγά και θα παραμείνουν ανοιχτά μέχρι τις 22:00 το βράδυ. Μας κάνουν εντύπωση τα πολλά μαγαζάκια με χρυσαφικά που συναντάμε. Τα μαγαζάκια αυτά χωράνε μετά βίας 4-5 άτομα, τα οποία κάθονται σταυροπόδι πάνω σε άνετα στρώματα ντυμένα με σεντόνια. Καταστηματάρχες σκουπίζουν έξω από το μαγαζί τους, αδιαφορώντας για το ότι πετάνε όλη την σκόνη στους περαστικούς που περνάνε εκείνη την ώρα απ' έξω! Χαζεύουμε τα μαγαζάκια. Αγοράζουμε ινδικές κλειδαριές, που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Μετά από 15-20 λεπτά περπάτημα φτάνουμε στην αγορά των μπαχαρικών. Οι μυρωδιές ξεσηκώνουν τη μύτη μας. Σταματάμε σε ένα από αυτά και αγοράζουμε όλα τα μπαχαρικά που χρησιμοποιήσαμε στο μάθημα μαγειρικής στην Agra. Σπόρους κύμινου, κόλιανδρο, τσίλι, κουρκουμά, μαύρο κάρδαμο, αλλά και garam masala, aasaphatada, και ferugreek. Αγοράζουμε επίσης και κάτι περίεργα, πολύ μικρά μπαλάκια, που έχουμε δει να χρησιμοποιούν στα εστιατόρια, και χρησιμοποιούνται για να αρωματιστεί το στόμα μετά το φαγητό. Για όλα πληρώνουμε γύρω στα 12 ευρώ. Χαζεύουμε λίγο ακόμα. Αγοράζουμε ολόκληρες ξερές κόκκινες καφτερές πιπεριές. Φωτογραφίζουμε, αφού η αγορά προσφέρει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον.
Γύρω στις 11:30 επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο μας, με μία στάση στο Giovinda's Cafe για ένα δροσιστικό. Στις 15:00 θα έρθει από το ξενοδοχείο μας ένας οδηγός για να μας γυρίσει στο κομμάτι της πόλης που δεν έχουμε δει μέχρι τώρα. Στο δωμάτιο μας τρώμε φρούτα που αγοράσαμε χθες και ξεκουραζόμαστε. Στις 15:00 ακριβώς μας χτυπά την πόρτα ο Ganesh. Είναι ο οδηγός μας. Ganesh ονομάζεται και μία Ινδική θεότητα, αυτή που έχει το κεφάλι ελέφαντα, η οποία θεωρείται ότι φέρνει τύχη. Κατεβαίνουμε και επιβιβαζόμαστε στο αμάξι του. Για τις 4 ώρες που θα μας γυρίσει στην πόλη, θα τον πληρώσουμε 600 ρουπίες (7,5€), κάτι που τελικά νομίζουμε ότι συμφέρει, από το να παίρνει κανείς από το ένα στο άλλο μέρος και διαφορετικό ταξί. Πρώτη στάση είναι το κοιμητήριο των μαχαραγιάδων, ένα μέρος που δεν το γράφει καν ο οδηγός μας. Είναι αρκετά μακριά από το κέντρο. Φτάνουμε και βλέπουμε ένα περιφραγμένο χώρο, όπου υπάρχουν κενοτάφια από τουλάχιστον 50 μαχαραγιάδες, που κυβέρνησαν τον τόπο τους τελευταίους αιώνες. Ο χώρος φαίνεται να είναι κλειστός για το κοινό, παρόλα αυτά με 50 ρουπίες στον φύλακα μπαίνουμε μέσα. Περιπλανιόμαστε μέσα σε μαρμάρινα καλλιτεχνήματα, παρέα με εκατοντάδες πουλιά που έχουν βρει καταφύγιο εδώ και μία ομάδα συντηρητών που δουλεύουν σε ένα τεράστιο κενοτάφιο. Πολύ ενδιαφέρον τόπος!
Επόμενη στάση το Moti Magri, ένας λόφος μπροστά στη λίμνη Fateh Sagar, όπου απολαμβάνουμε τη θέα της πόλης από ψηλά, αλλά και επισκεπτόμαστε ένα μουσείο, μέσα στο οποίο βλέπουμε σε μακέτα όλο το φρούριο Kumbhalgarh, που είδαμε χθες, καθώς και το φρούριο Chittorgarh που δεν πήγαμε σήμερα. Καταλαβαίνουμε γιατί και τα δύο φρούρια ήταν σχεδόν απόρθητα. Εκτός από αυτά βλέπουμε και πίνακες που έχουμε ήδη δει στο παλάτι, όπως και τα σκίτσα καμιά 30αριά μαχαραγιάδων, που όμως είναι τόσο κωμικά, που μας κάνουν να γελάμε. Συνεχίζουμε στη λίμνη Fateh Sagar. Η τεχνητή αυτή λίμνη βρίσκεται στα βορειοδυτικά τη πόλης και δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1680. Μέσα στη λίμνη υπάρχουν 3 νησιά. Το μεγαλύτερο από αυτά ονομάζεται Nehru Park, έχει ένα δημοφιλή κήπο, εστιατόριο και ζωολογικό κήπο. Το δεύτερο στεγάζει ένα πάρκο και ένα εντυπωσιακό πίδακα νερού, ενώ το τρίτο φιλοξενεί το αστεροσκοπείο της Udaipur. Ο Ganesh μας εξηγεί ότι γύρω από τη λίμνη έρχονται οι ντόπιοι κάθε πρωί και περπατούν, αφού έχει δροσιά και το τοπίο είναι καταπράσινο. Συνεχίζουμε για το πάρκο Shelion Ki Badi. Στη διαδρομή ο Ganesh μας μιλάει για την οικογένεια του, αλλά και για το γάμο στην Ινδία. Είναι παντρεμένος με 2 παιδιά 10 και 4 ετών. Παντρεύτηκε, όπως και πολλά ζευγάρια στην Ινδία, μετά από συμφωνία γονέων, ενώ την μέλλουσα γυναίκα του την είδε μόνο σε φωτογραφία. Ακόμα και στο γάμο η γυναίκα του ήταν καλυμμένη και την είδε για πρώτη φορά, μετά την ολοκλήρωση της τελετής. Η γυναίκα στην Ινδία, μετά το γάμο, συνεχίζει να καλύπτει το πρόσωπο της στους άλλους μέχρι να κάνει το πρώτο της παιδί. Φυσικά οι νέες γενιές αλλάζουν σιγά-σιγά αυτά τα έθιμα, πιθανώς μπορεί σήμερα να παντρεύονται και ζευγάρια από διαφορετικές κάστες, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο σε ζευγάρια με διαφορετική θρησκεία.
Φτάνουμε στο πάρκο, όμως η Λίνα ζητάει από τον Ganesh να δούμε λιγότερο τουριστικά πράγματα. Να δούμε πως ζούνε οι άνθρωποι εδώ, τις δουλειές τους, τις διαφορές των καστών. Έτσι και γίνεται. Μας πηγαίνει στις γειτονιές των μεσοαστών, αλλά και στις γειτονιές των πλουσίων, όπου βλέπουμε εμφανώς τις διαφορές. Μας πηγαίνει στο σπίτι του, για να δούμε από μέσα, τη ζωή των ανθρώπων εδώ. Η γυναίκα του, πολύ όμορφη, και πολύ τυχερός, αφού διάλεξαν άλλοι αντί γιαυτόν, δεν εργάζεται, παρά κάνει τις δουλειές του σπιτιού και μεγαλώνει τα παιδιά τους . Τα δύο παιδιά τους, αξιολάτρευτα, όπως μας λέει ο Ganesh, συνέχεια μαλώνουν μεταξύ τους, ενώ παίζουν συνέχεια ηλεκτρονικά παιχνίδια. Το σπίτι τους είναι ένα δωμάτιο 15 τετραγωνικών, με μία τουαλέτα, ενώ μέσα σ’ αυτό χωράνε η κουζίνα, 2 κρεβάτια, μία γωνιά αφιερωμένη στους θεούς τους, ένα βαρέλι με πετρέλαιο, καλυμμένο με σεμεδάκι και 2 ντουλάπες για τα πράγματα τους. Ο Ganesh μας εξηγεί ότι πληρώνει 2000 ρουπίες (25€) το μήνα για το ενοίκιο του σπιτιού αυτού, όπως και για το ρεύμα και το νερό που καταναλώνουν. Η Λίνα ενδιαφέρεται να μάθει πως οι γυναίκες εδώ φοράνε το σάρι και η γυναίκα του Ganesh της δείχνει με μεγάλη χαρά! Δεν είναι βέβαια κάτι απλό και κάτι που μαθαίνει κανείς με μία φορά… Χαιρετούμε και ευχαριστούμε την οικογένεια, που μας επέτρεψε να μπούμε στο σπιτικό τους. Η Λίνα δίνει στα παιδιά μικρά παιχνιδάκια, που πάντα έχει στην τσέπη της, και που κουβαλάμε από την Ελλάδα.
Συνεχίζουμε και πέφτουμε πάνω σε ένα γάμο. Οι γάμοι αυτή την περίοδο στην Udaipur διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Στο γάμο ένα φορτηγάκι εφοδιασμένο με τεράστια ηχοσυστήματα και μουσικοί με φανταχτερά ρούχα και τρομπέτες, προηγούνται μίας πορείας, όπου ο γαμπρός καβάλα σε ένα άλογο και οι συγγενείς και φίλοι οι οποίοι χορεύουν στους ήχους της μουσικής, οδηγούνται στο χώρο που θα γίνει η τελετή. Σε αντίθεση με εμάς το γλέντι και ο χορός προηγούνται της τελετής, αφού αμέσως μετά, το ζευγάρι αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του και παύει κάθε γλέντι και γιορτή. Φωτογραφίζουμε το δρώμενο, ενώ οι συγγενείς του γαμπρού τον ειδοποιούν ότι γίνεται αντικείμενο φωτογράφισης από τουρίστες. Μας χαμογελάει! Στο σημείο που σταμάτησε το ταξί μας για να φωτογραφήσουμε την πορεία του γάμου, βρίσκεται ένα πολύ καθαρό και μικρό ζαχαροπλαστείο. Αγοράζουμε διάφορα γλυκάκια για να δοκιμάσουμε. Όλα μας φαίνονται υπέροχα! Συνεχίζουμε για μία αγορά με σάρι, όπου ένας μοναδικός πωλητής μας εξυπηρετεί και φεύγουμε με λογαριασμό κοντά στα 100 ευρώ! Αρκετά από τα σάρι που αγοράζουμε θα γίνουν υπέροχες κουρτίνες…
Η ώρα έχει φτάσει 18:30 και ζητάμε από τον Ganesh να μας οδηγήσει σε μία αγορά κοντά στο ξενοδοχείο και να μας αφήσει. Θα τον δούμε ξανά αύριο το πρωί, που θα μας περιμένει κάτω από το ξενοδοχείο μας, στις 5:30 το πρωί, για να μας πάει στο σταθμό των τρένων. Περπατάμε στην αγορά και χαζεύουμε. Χωρίς να το καταλάβουμε φτάνουμε στη λίμνη, όπου ξεδιψάμε σε ένα παραλίμνιο καφέ. Έχει περάσει η ώρα. Γυρίζουμε προς το ξενοδοχείο. Αρχίζουμε να ετοιμάζουμε τα σακίδια μας για αύριο, ενώ παραγγέλνουμε να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου το βραδινό μας. Πληρώνουμε τις 3 νύχτες διαμονής, το φαγητό και τα ποτά, το πλύσιμο των ρούχων, αλλά και τη χθεσινή ημερήσια εκδρομή με το ταξί, 9000 ρουπίες (110 ευρώ), όλα με κάρτα για να κάνουμε οικονομία στα μετρητά μας. Τρώμε, τελειώνουμε τους σάκους μας και πέφτουμε για ύπνο, αφού αύριο το εγερτήριο είναι πολύ νωρίς. 4:00 το πρωί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου