Σήμερα ξυπνάμε αρκετά νωρίς, αφού στις 6:00 φεύγει το τρένο μας για την Ajmer. Τα σακίδια μας είναι σχεδόν έτοιμα. Κατεβαίνουμε στις 5:30 κάτω όπου πας περιμένει ο Ganesh με το ταξί του. Σε 15' είμαστε στο σταθμό και αμέσως μπαίνουμε στο τρένο μας, αφού ξεκινάει το δρομολόγιο του από εδώ. Στις 6:00 ακριβώς το τρένο αναχωρεί, ενώ σε 5,5 ώρες θα είμαστε στην Ajmer. Κοιμόμαστε, βλέπουμε ταινίες, διαβάζουμε, ζωγραφίζουμε. Κάπως έτσι περνάμε την ώρα μας. Στις 11:30 φτάνουμε. Για να πάμε στο Pushkar, τελικό προορισμό της ημέρας, πρέπει να πάρουμε ένα ταξί, αφού είναι γύρω στα 10 χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Με 500 ρουπίες βρίσκουμε ένα βανάκι και φεύγουμε. Ο οδηγός του είναι λίγο ζωηρός. Γλυτώνουμε παρά τρίχα μία πλαγιομετωπική με αγελάδα, ενώ παραλίγο να πατήσουμε ένα σκυλάκι. Παρόλα αυτά βρίσκουμε το σθένος να συμφωνήσουμε μαζί του να μας μεταφέρει και αύριο πίσω στο σταθμό... Λίγο πριν την είσοδο στην πόλη του Pushkar πληρώνουμε 20 ρουπίες, ως φόρο εισόδου που πληρώνουν όλοι οι μη κάτοικοι της πόλης. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας το Mama Luna. Φαίνεται εγκαταλειμμένο. Tίποτα δεν συμφωνεί με τις περιγραφές που έχουμε διαβάσει στο tripadvisor... Παρόλα αυτά έχει μία συμπαθητική ταράτσα. Το δωμάτιο μας είναι βρώμικο, χωρίς πετσέτες, χαρτί υγείας και σεντόνια σκεπάσματος. Ζητάμε και μας φέρνουν μόνο ένα σεντόνι (δεν έχουν άλλο!), ενώ χαρτί υγείας θα πάνε να αγοράσουν από την αγορά! Τακτοποιούμαστε, απολυμαίνουμε και βγαίνουμε προς τα έξω. Στην πόρτα απέναντι από το ξενοδοχείο μας βλέπουμε για ακόμα μία φορά τη σβάστικα, πανάρχαιο σταυροειδές σύμβολο. Αποτελεί ιερό σύμβολο του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Ζαϊνισμού, ενώ συναντάται και σε πολλούς άλλους πολιτισμούς, μεταξύ των οποίων και της Αρχαίας Ελλάδας.
Βγαίνουμε στην πόλη. Το Pushkar είναι μια πόλη 14.789 κατοίκων στην περιοχή του Ajmer στο κρατίδιο του Ρατζαστάν στην Ινδία. Η πόλη εκτείνεται γύρω από μία λίμνη η οποία θεωρείται ιερή για του ινδουιστές. Η πόλη αποτελεί ένα αρχαίο θρησκευτικό κέντρο και ο κάθε Ινδουϊστής θα πρέπει να την επισκεφτεί τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του. Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση του ινδουισμού η λίμνη που υπάρχει στο κέντρο της πόλης είναι ιερή και σύμφωνα με την παράδοση δημιουργήθηκε όταν ο θεός Βράχμα σκότωσε ένα δαίμονα, με τον ανθό ενός λωτού, του οποίου τα φύλλα στην συνέχεια έπεσαν στην γη και δημιουργήθηκαν λίμνες. Το λουλούδι έπεσε στο σημείο όπου βρίσκεται η λίμνη της Πουσκάρ. Σήμερα πολλοί δυτικοί τουρίστες και ιδιαίτερα Ισραηλινοί, επιλέγουν την πόλη για να μείνουν για μερικές μέρες ή και για μήνες, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Η πόλη είναι πολύ συντηρητική και αυστηρή στα ινδουιστικά έθιμα και απαγορεύεται αυστηρώς η κατανάλωση αλκοόλ και η κρεοφαγία ή η κατανάλωση αυγών σε δημόσια θέα. Το καλό με το ξενοδοχείο μας είναι ότι είναι μέσα στο κέντρο. Προσανατολιζόμαστε και βρίσκουμε την πρώτη πρόσβαση για τη λίμνη. Προσπαθούν να μας πουλήσουν λουλούδια, όμως αντιστεκόμαστε. Είμαστε προετοιμασμένοι να αποκρούσουμε κάθε προσπάθεια... Βγάζουμε τα παπούτσια και κατεβαίνουμε το Ghat, βλέποντας για πρώτη φορά την ιερή λίμνη.
Ανεβαίνουμε προς τον κεντρικό δρόμο, ο οποίος είναι γεμάτος με μαγαζάκια, τα οποία πουλάνε τα πάντα! Είμαστε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, αφού είμαστε η μοναδική οικογένεια, ενώ πολλοί λίγοι είναι και οι ξένοι τουρίστες. Αντίθετα ο τόπος είναι γεμάτος με Ινδούς τουρίστες από όλη την χώρα, που έρχονται να προσκυνήσουν το ναό του Βράχμα, αλλά και να πλυθούν στα νερά της ιερής λίμνης. Βλέπουμε μεγάλες ομάδες ανδρών ή γυναικών, με καρτελάκια κρεμασμένα στο λαιμό τους, να περπατούν ανάμεσα μας. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα, χαζεύοντας τα ρούχα που πουλάνε, ενώ παράλληλα ψάχνουμε και να βρούμε κάπου να τσιμπήσουμε κάτι. Βρίσκουμε το Honey & Spice, ένα εστιατόριο που φτιάχνει θρεπτικά φαγητά. Καθόμαστε και παραγγέλνουμε καφέ μπασμάτι με πράσινα λαχανικά και τοφού όπως και μαύρο ρύζι με φρούτα, λαχανικά, φρούτα και γλυκόξινη σάλτσα. Ενδιαφέρουσες γεύσεις! Γυρίζουμε προς το ξενοδοχείο μας, αφού η ζέστη είναι αφόρητη και είναι απαραίτητη μία μικρή σιέστα. Κατά την επιστροφή μας, παίρνουμε νερό από τη λίμνη, και μάλιστα από το Gau Ghat, το Ghat όπου ρίξαν τη στάχτη του Μαχάτμα Γκάντι. Στο ξενοδοχείο βρίσκουμε το κρεβάτι μας γεμάτο μυρμήγκια! Η τσάντα με τα τρόφιμα που έχουμε ακουμπήσει επάνω τα έχει προσελκύσει. Ευτυχώς δεν έχουν προλάβει να μπουν μέσα. Κρεμάμε την τσάντα ψηλά σε μία πρόχειρη κατασκευή που κάνουμε και καθαρίζουμε το κρεβάτι.
Το απόγευμα οι βόλτες και η αγορές συνεχίζονται. Φτάνουμε σε ένα χώρο όπου φαίνεται να ετοιμάζουν μία γιορτή. Μπαίνουμε και ένας νεαρός μας πιάνει κουβέντα. Στο χώρο αυτό το βράδυ θα γίνει γλέντι, για να γιορτάσουν το γάμο ενός ζευγαριού, ενώ ο νεαρός που μας μιλάει είναι ο γαμπρός. Μας γνωρίζει όλη του την οικογένεια και μας προσκαλεί το βράδι στο γλέντι. Τον ευχαριστούμε πολύ και του υποσχόμαστε ότι θα περάσουμε μία βόλτα. Συνεχίζουμε τη βόλτα. Είναι αρκετός ο κόσμος εδώ που ζητιανεύει, που ζητάει χρήματα για να βγάλεις μια φωτογραφία, ή που θέλει χρήματα για να σου δώσει μερικά λουλούδια για να πετάξεις μέσα στη λίμνη. Αντιστεκόμαστε σε κάθε προσπάθεια. Βρίσκουμε το μαγαζί Out of Blue, για το οποίο γνωρίζουμε ότι κάνει τον καλύτερο καφέ στην πόλη και τον σερβίρει στην ταράτσα του, με θέα όλη την πόλη. Καθόμαστε και πίνουμε έναν πραγματικά εξαιρετικό εσπρέσο και απολαμβάνουμε. Ο ήλιος έχει πέσει, ενώ μετά τον καφέ παραγγέλνουμε και μακαρονάδες. Όλη η πόλη, απ' ότι μέχρι τώρα καταλάβαμε, σερβίρει Ιταλικό και Ισραηλινό φαγητό. Οι μακαρονάδες του είναι τέλειες! Ρωτάμε το γκαρόνι αν σερβίρει μπύρα, κάτι που απαγορεύεται στην πόλη γενικά. Με έκπληξη μας ενημερώνει θετικά και μας φέρνει μία καμουφλαρισμένη παγωμένη μπύρα, την οποία κρύβουμε και γεμίζουμε ένα ποτήρι παραλλαγής! Απαγορευμένη απόλαυση!
Ο ήλιος δύει. Η ταράτσα αρχίζει να γεμίζει με ξένους και εμείς πληρώνουμε και φεύγουμε. Κατευθυνόμαστε προς το γλέντι του γάμου. Η Νάγια ντρέπεται λίγο, αφού όπου και να πάμε γινόμαστε το κέντρο της προσοχής. Φτάνουμε. Αμέσως έρχεται κόσμος και μας χαιρετά, ενώ αρχίζουν να τραβάνε φωτογραφίες μαζί μας. Γνωρίζουμε όλο το σόι, και φωτογραφιζόμαστε με τους περισσότερους. Στο χώρο παίζει εγχώρια μουσική, ενώ λίγο πιο πίσω γυναίκες ετοιμάζουν μεγάλες ποσότητες φαγητού για να φιλέψουν τον κόσμο. Ο θείος του γαμπρού παίρνει αγκαλιά τον Βασίλη και τον έχει υπό την προστασία του, ενώ ζητάει συνέχεια να φωτογραφηθεί μαζί του. Ο κόσμος σιγά-σιγά έρχεται στο γλέντι. Ο θείος μας κερνάει κόκα-κόλα, ενώ επιμένει να καπνίσουμε μαζί του ένα τσιγάρο. Στο τελευταίο δεν ενδίδουμε και κάπου εκεί πέφτει το ρεύμα σε όλη την πόλη... Η Νάγια έχει φτάσει στα όρια της και θέλει να φύγουμε. Ο θείος και ο αδερφός του γαμπρού από την άλλη μας παρακαλάνε να καθήσουμε λίγο και να χορέψουμε. Φεύγουμε αφού ανταλλάσουμε διευθύνσεις, για να τους στείλουμε όλες τις φωτογραφίες που τραβήξαμε. Λίγο αργότερα έρχεται το ρεύμα στην πόλη και μάλλον τότε θα ξεκίνησε το γλέντι του γάμου. Εμείς μέχρι το ξενοδοχείο αγοράζουμε μερικά βραχιολάκια, αφού τα παζαρεύουμε με 1 ρουπία (0,012€) το ένα. Αύριο το πρωί θα επισκεφτούμε το ναό του Βράχμα, έναν πραγματικά πολύ σπάνιο ναό σε παγκόσμιο επίπεδο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου