Σήμερα ξυπνάμε σχετικά νωρίς. Θα επισκεφτούμε νωρίς το πρωί το ναό του Βισνού. Ο ναός αυτός είναι ένας από τους λίγους ναούς αφιερωμένους στο θεό Βράχμα, σε όλο τον κόσμο. Ο ναός χαρακτηρίζεται από την κόκκινη κορυφή του, ενώ πάνω από την πύλη εισόδου μπορεί να δει κανείς το σύμβολο του Βράχμα, τη χήνα. Το πάτωμα εσωτερικά, όπως και οι τοίχοι είναι χαραγμένοι με αναθήματα στους νεκρούς. Ο Βράχμα είναι ο ινδουιστικός θεός της δημιουργίας της Ινδουιστικής τριάδας: ο Βράχμα (ο δημιουργός), ο Βισνού (ο διατηρητής) και ο Σίβα (ο καταστροφέας ή ο μετασχηματιστής). Θεωρείται στην Ινδική μυθολογία αυτός δημιουργός του κόσμου. Σύζυγός τους είναι η Σαρασβάτη, θεότητα της γνώσης. Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση ο Θεός Βράχμα ήθελε να κάνει μια ιερή τελετή θυσίας στην Pushkar και περίμενε την γυναίκα του Σαρασβάτι η οποία καθυστέρησε να έρθει. Ο Βράχμα ήταν ανυπόμονος και ζήτησε από τον θεό Ίντρα να βρεθεί μια άλλη γυναίκα ώστε για να κάτσει στην θέση της Σαρασβάτι κατά την διάρκεια της τελετής. Βρέθηκε η Γκαϊάτρι την οποία στην συνέχεια παντρεύτηκε. Αυτό εξόργισε την Σαρασβάτι η οποία καταράστηκε τον Βράχμα ώστε να τιμάται μόνο στην Pushkar.
Στο ναό δεν επιτρέπονται φωτογραφίες, ούτε σακίδια, έτσι αφήνουμε τα πάντα στο ξενοδοχείο. Έξω από το ναό έχει στηθεί μία ολόκληρη βιομηχανία κράτησης παπουτσιών, σακιδίων ή άλλων απαγορευμένων αντικειμένων, μέσα σε ντουλαπάκια, με κέρδος λίγες ρουπίες. Μπαίνουμε στο ναό και παρατηρούμε τις εικόνες γύρω μας. Οι πιστοί κρατούν ένα σακουλάκι με λευκά φαγώσιμα μπαλάκια και λουλούδια. Ο ιερέας παίρνει το σακουλάκι, το σκίζει και ρίχνει μερικά από τα λευκά μπαλάκια μέσα σε ένα μεγάλο επίχρυσο σκεύος, όπου τα ανακατεύει με τα υπόλοιπα που έχει μέσα. Κρατάει τα λουλούδια για το ναό και στο τέλος δίνει στον πιστό να φάει μία κουταλιά από τα λευκά μπαλάκια που έχει στο σκεύος. Πιστοί ξαπλώνουν στο πάτωμα, κάνοντας δεήσεις, ενώ άλλοι απλά προσεύχονται. Μερικές μαϊμούδες προσπαθούν να μπουν στο χώρο, για να κλέψουν κάτι φαγώσιμο, παρόλα αυτά τις κυνηγούν οι φύλακες του ναού. Γυναίκες ντύνουν ένα δέντρο μέσα στο ναό με σάρια. Προσέχουμε επίσης ότι σχεδόν κάθε λευκό πλακάκι έχει και μία αφιέρωση. Φεύγουμε με προορισμό το Gai Ghat, όπου έριξαν τις στάχτες του Γκάντι. Καθόμαστε στα σκαλοπάτια και χαζεύουμε τους πιστούς που βουτούν στα νερά της ιερής λίμνης, τις αγελάδες που τριγυρίζουν ανάμεσα τους, τους ιερείς που εκτελούν ατομικές ή ομαδικές προσευχές (puja) σε πιστούς. Φωτογραφίζουμε.
Επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο. Μέχρι το μεσημέρι που φεύγουμε έχουμε χρόνο να πιούμε τον καφέ μας, να χαλαρώσουμε αλλά και να χαζέψουμε την πραγματικά φθηνή αγορά της πόλης. Το Out of the Blue με τον εξαιρετικό καφέ του είναι ο επόμενος προορισμός. Τρώμε πρωινό στην ταράτσα του και παρατηρούμε από ψηλά την πόλη που εδώ και πολύ ώρα έχει ξυπνήσει. Γαλατάδες με ανοξείδωτα δοχεία γυρίζουν και πουλούν το γάλα τους, γυναίκες απλώνουν στις ταράτσες τις μπουγάδες τους, ενώ ένας καβγάς στη διπλανή οικοδομή μας αποσπά την προσοχή. Μαλώνει μάλλον ένας τεχνίτης, με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, για την χρηματική απολαβή μίας κατασκευής που έκανε. Παρατηρούμε στον κατάλογο ότι διαθέτει και φαγητό από το Νεπάλ και παραγγέλνουμε κάτι που μοιάζει με τα δικά μας τυροπιτάκια. Νοστιμότατο! Κατεβαίνουμε στην αγορά. Μία αγελάδα με πέντε πόδια μας τραβάει την προσοχή. Ο ιδιοκτήτης της την έχει ντύσει με ζωηρά χρώματα, την θεωρεί ιερή και την γυρίζει στους δρόμους, προσπαθώντας να πάρει μερικές ρουπίες από τον κόσμο που τη βλέπει και φωτογραφίζεται μαζί της. Ο Κωστής με το Βασίλη επιστρέφουν στο ξενοδοχείο, ενώ η Λίνα με τη Νάγια συνεχίζουν για την αναζήτηση φούστας για την Ευαγγελίνα. Στις 12:00 είμαστε όλοι στο δωμάτιο και βγάζουμε τα σακίδια μας για να αδειάσουμε το δωμάτιο. Ανεβαίνουμε στην έρημη ταράτσα του ξενοδοχείου, όπου φυσάει πολύ ωραία, περιμένοντας μέχρι τις 13:30 που το ταξί μας θα μας μεταφέρει μέχρι το σταθμό.
Πριν την ώρα του έρχεται το ταξί, φορτώνουμε και φεύγουμε προς την Ajmer. Μετά από 25 λεπτά, κόρνες και αρκετή κίνηση στο δρόμο, φτάνουμε στο σταθμό. Το πολύ μακρύ τρένο μας περιμένει ήδη στο σταθμό. Ανεβαίνουμε. Αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε για πρώτη φορά στην AC 3, μία κατηγορία βαγονιού πιο κάτω από την κλασσική AC 2 που ταξιδεύουμε μέχρι τώρα. Είναι πιο στριμωχτά, όμως και πάλι είναι άνετα, με κρεβάτια και κλιματισμό. Στις 14:25 ακριβώς το τρένο μας φεύγει. Προορισμός μας είναι η Jodhpur, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ραζαστάν. Με το που φεύγουμε ανοίγουν τα αλουμινόχαρτα σε όλο το βαγόνι. Μας έρχονται μυρωδιές φαγητού από παντού. Έχουμε παρατηρήσει ότι οι Ινδοί τρώνε γενικά πολύ. Τους αρέσει το φαγητό! Ανοίγουμε κι εμείς τις πίτσες μας που έχουμε μαζί μας και τρώμε. Η διαδρομή μέχρι το Jodhpur είναι 5,5 ώρες και έχουμε πολύ χρόνο να χαλαρώσουμε, να κοιμηθούμε και να δούμε ταινίες... Με μία μικρή καθυστέρηση φτάνουμε στις 20:10 στην Jodhpur.
Δεν έχουμε χρόνο για πολλά πράγματα. Από το τουκ τουκ που παίρνουμε χαζεύουμε την πόλη που πραγματικά είναι πολύ μεγάλη. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, Kings Retreat Jodhpur, το οποίο είναι κάτω από το φρούριο της πόλης. Μας αρέσει πραγματικά πολύ το ξενοδοχείο, το δωμάτιο μας, ο ευγενικός ιδιοκτήτης του και η ταράτσα του με θέα το φωτισμένο φρούριο. Τακτοποιούμαστε και κάνουμε μία μικρή αναγνωριστική βόλτα στην πόλη. Η πόλη μας αρέσει πολύ και συμφωνούμε ότι μας αρέσει περισσότερο από κάθε άλλη! Τα μαγαζιά όλα κλείνουν και έτσι επιστρέφουμε στην ταράτσα του ξενοδοχείου μας, όπου τρώμε βραδινό. Ευτυχώς και εδώ η μπύρα είναι διαθέσιμη! Τρώμε ινδικό φαγητό και κινέζικο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευχαριστημένοι. Αύριο το πρωί έχουμε να εξερευνήσουμε την πόλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου