Σήμερα η μέρα ξεκινάει με βροχή. Την ακούμε που πέφτει πάνω στη στέγη του τροχόσπιτου την ώρα που ξυπνάμε. Ευτυχώς είναι ψιλόβροχο. Τρώμε το πρωινό μας και ξεκινάμε για τη βόλτα στα ξακουστά ζωγραφισμένα μοναστήρια. Η περιοχή της Μπουκοβίνα έχει αρκετά τέτοια ορθόδοξα μοναστήρια, τα οποία χτίστηκαν στα τέλη του 15ου αιώνα και ξεχωρίζουν από το γεγονός ότι οι εξωτερικοί τους τοίχοι είναι διακοσμημένοι με μοναδικές τοιχογραφίες, οι οποίες αναπαριστούν ολοκληρωμένα θρησκευτικά θέματα, όπως η τελική κρίση, το δέντρο του Ιεσσαί (το γενεαλογικό δέντρο της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού) ή θέματα εμπνευσμένα από τη Βυζαντινή τέχνη. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχουν υποστεί καμία απολύτως παρέμβαση, είναι καλά διατηρημένες και φυσικά συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο πολιτιστικών μνημείων της Ουνέσκο. Αποφασίζουμε να δούμε τα 4 πιο σημαντικά μοναστήρια από αυτά, ξεκινώντας από το Humor, το οποίο βρίσκεται 1 χιλιόμετρο μακριά από το κάμπινγκ μας. Παρκάρουμε έξω από αυτό και πληρώνουμε φυσικά για το πάρκινγκ 3 λέι. Πληρώνουμε την είσοδο (5 λέι ο κάθε ενήλικας και 2 λέι το κάθε παιδί) και την δυνατότητα να φωτογραφίζουμε (10 λέι) και μπαίνουμε μέσα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Παρόλο που ο καιρός είναι μουντός και τα χρώματα δεν φαίνονται τόσο ζωντανά είναι κάτι που αξίζει να δει κάποιος!
Βλέπουμε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία χτίστηκε πριν το 1415, στο κέντρο ενός περιφραγμένου χώρου. Στους εξωτερικούς τοίχους βλέπουμε τις χρωματισμένες τοιχογραφίες που αναπαριστούν διάφορα θέματα. Κυριαρχεί το καφεκόκκινο χρώμα. Πραγματικά εντυπωσιακό! Στον βορινό τοίχο οι τοιχογραφίες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Μπαίνουμε μέσα. Η εκκλησία αυτή έχει τις πιο καλά διατηρημένες εσωτερικές τοιχογραφίες. Εντυπωσιαζόμαστε! Μέσα απαγορεύονται δυστυχώς οι φωτογραφίες. Προσπαθούμε να κρατήσουμε τις εικόνες στη μνήμη μας. Βγαίνουμε έξω και ξαναβλέπουμε τις εξωτερικές τοιχογραφίες. Φεύγουμε για το επόμενο μοναστήρι λίγα χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Το Voronet. Φτάνουμε πολύ γρήγορα και πληρώνουμε το ίδιο και μπαίνουμε, Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που βλέπουμε στο κέντρο μοιάζει με την προηγούμενη, είναι όμως η πιο διάσημη στη Ρουμανία. Βλέπουμε τα φωτεινά και έντονα χρώματα των εξωτερικών τοιχογραφιών, ενώ προσέχουμε το μπλε χρώμα που κυριαρχεί. Η βαφή αυτή του μπλε είναι μέχρι σήμερα μυστική! Η μονή Voronet κτίστηκε το 1488 και θεωρείται ως η Καπέλα Σιξτίνα της ανατολής! Εμείς θαυμάζουμε! Μετά από λίγη ώρα και αφού έχει ξεκινήσει να βρέχει λίγο περισσότερο αναχωρούμε για τη συνέχεια.
Σειρά έχει η Moldovita, βορειότερα από εδώ. Φτάνουμε μετά από 45 λεπτά. Εδώ φαίνεται να έχει λιγότερο κόσμο, ενώ δεν πληρώνουμε για πάρκινγκ και παιδιά. Φαίνεται να είναι λιγότερο τουριστικό, όμως με το που μπαίνουμε μέσα μένουμε με το στόμα ανοιχτό! Μάλλον η εκκλησία του Ευαγγελισμού που βλέπουμε είναι η πιο ωραία από όσες έχουμε δει. Εδώ κυριαρχούν αποχρώσεις του κίτρινου και του μπλε. Θαυμάζουμε τις εσωτερικές και εξωτερικές τοιχογραφίες, όπως και τα κτίρια γύρω του. Παντού λουλούδια. Όλα τα μοναστήρια που έχουμε δει μέχρι τώρα είναι γυναικεία και σίγουρα το γυναικείο χέρι δίνει αυτό το κάτι παραπάνω. Στην αυλή έχει πηγάδι που λειτουργεί και ο κόσμος μπορεί να πιει νερό. Συνεχίζουμε με το επόμενο και τελευταίο μοναστήρι αυτό της Sucevita. Μετά από μία μοναδική διαδρομή μέσα στο βουνό και τα χωριουδάκια, φτάνουμε. Μπαίνουμε και νομίζουμε ότι αυτό είναι το ωραιότερο που έχουμε δει! Η μονή αυτή με την εκκλησία της Αναστάσεως, κτισμένη το 1539, είναι από τα καλύτερα διατηρημένα μοναστήρια στην πιο γοητευτική θρησκευτική τοποθεσία! Προσέχουμε την σκάλα των Αρετών στον εξωτερικό τοίχο που βλέπουμε πρώτο, με τα 30 σκαλοπάτια που οδηγούν στον Παράδεισο. Είμαστε ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι! Πριν φύγουμε επισκεπτόμαστε και το μουσείο της μονής με ιστορικά κειμήλια, κάτι που μας αρέσει πολύ. Φεύγουμε.
Επόμενος σταθμός και αφού αποφασίσαμε ότι είναι αρκετά τα μοναστήρια για σήμερα, η πόλη Suceava, για να βρούμε κάτι να φάμε. Μετά από 1 ώρα φτάνουμε και μπαίνουμε σε ένα εμπορικό κέντρο, που θεωρούμε ότι λόγω της περασμένης ώρας θα βρούμε κάτι να φάμε. Δυστυχώς τρώμε σε ένα KFC, που μετανοιώνουμε και για την ποιότητα και τα λεφτά. Αγοράζουμε μερικά πραγματάκια από το σούπερ μάρκετ λίγο πιο πέρα και γυρίζουμε στο κάμπινγκ μας. Κατά τις 18:00 φτάνουμε και έξω από την πόρτα μας περιμένει μία αγελάδα που μόλις ανοίγουμε την πόρτα θέλει να μπει. Τόσο χορτάρι βλέπει μέσα! Η Λίνα με αποφασιστικό τρόπο της λέει ότι αυτό που θέλει δεν είναι σωστό και φεύγει... Το υπόλοιπο της ημέρας ξεκουραζόμαστε, μαγειρεύουμε, παίζουμε και γενικά ηρεμούμε. Αύριο έχουμε πάλι πολύ δρόμο. Επόμενος και τελευταίος σταθμός μας στη Ρουμανία η περιοχή Maramures, στα βόρεια της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου