Σήμερα έχουμε πολύ δρόμο και ξυπνάμε νωρίς. Πρέπει να γυρίσουμε ένα μέρος του δρόμου που κάναμε προχθές πίσω (μέχρι τη Bistrita) και να ανεβούμε προς το βορρά, μέχρι την πόλη Sighetu Marmatiei, στην περιοχή Maramures, που είναι και ο τελικός προορισμός μας. Η πόλη Sighetu Marmatiei βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με την Ουκρανία. Ένα ποτάμι τους χωρίζει. Η απόσταση είναι 319 χιλιόμετρα και υπολογίζουμε να κάνουμε γύρω στις 6:30 ώρες. Θα μπορούσαμε να μειώσουμε την απόσταση στρίβοντας πριν την πόλη Vatra Dornei στον δρόμο 18, όμως με βάση τις πληροφορίες μας ο δρόμος είναι πάρα πολύ κακός και δεν θέλουμε να σπάσουμε το τροχόσπιτο! Η επιλογή μας αυτή μας προσθέτει γύρω στα 100 χιλιόμετρα διαδρομή, παρόλα αυτά θεωρείται αναγκαία. Μέχρι τώρα οι δρόμοι που έχουμε κινηθεί ήταν όλοι από καλοί έως άριστοι. Στις 8:30 είμαστε κοτσαρισμένοι (χθες πληρώσαμε για τα 2 βράδια στο κάμπινγκ 20 ευρώ), χαιρετούμε την ηλικιωμένη κυρία που μάλλον είναι η μητέρα της Cristiana και ξεκινάμε.
Τον δρόμο τον θυμόμαστε. Έχει αρκετές ανηφόρες και κατηφόρες με 9% κλίση, που όμως σήμερα που περνάμε 2η φορά πηγαίνουμε καλύτερα. Σε μία μεγάλη κατηφόρα με στροφή συναντούμε μία διπλωμένη νταλίκα που λίγο πριν έχει διπλώσει και έχει τρακάρει πάνω στα πλαϊνά του δρόμου. Περνάμε χωρίς να σταματήσουμε και προσέχουμε λίγο περισσότερο. Στην πόλη Vatra Dornei γεμίζουμε αέριο και συνεχίζουμε. Στα επόμενα 180 χιλιόμετρα δεν υπάρχει άλλο πρατήριο για αέριο. Γύρω στις 12:00 είμαστε στην Bistrita. Μέχρι εκείνη την ώρα παίζουμε στο αυτοκίνητο trivial, αφού ο δρόμος δεν έχει καμία δυσκολία. Στρίβουμε στον δρόμο 17c με προορισμό το Moisei, 85 χιλιόμετρα μέτριου δρόμου. Στο Moisei ο δρόμος ξαναγίνεται καλός. Στα πρώτα χιλιόμετρα σταματάμε αμέσως το παιχνίδι. Ο δρόμος έχει αρκετά μπαλώματα και το τροχόσπιτο ταρακουνιέται αρκετά. Σταματάμε όπου μπορούμε (ο δρόμος είναι στενός και είναι πολύ λίγα τα σημεία που μπορούμε να σταματήσουμε) και ελέγχουμε στο εσωτερικό ότι όλα είναι καλά. Αυτό που μας ξεκουράζει είναι οι εικόνες που βλέπουμε γύρω μας. Η περιοχή είναι και αυτή πανέμορφη!
Περνάμε το Nasaud και κάποια στιγμή μας προσπερνάει ένα αυτοκίνητο που μας κορνάρει, μας ανάβει τα alarm και μας κάνει νοήματα. Να πάθαμε κάτι στο τροχόσπιτο ή τον εμποδίζαμε τόσο ώρα και μας έκανε νόημα ότι έπρεπε να τον αφήσουμε να μας περάσει; Μετά από μερικά χιλιόμετρα βρίσκουμε χώρο και σταματάμε στο πλάι. Κοιτάζουμε εξωτερικά το τροχόσπιτο και δεν βλέπουμε κάτι. Μάλλον ήθελε να μας περάσει και έκανε έτσι. Συνεχίζουμε τον κακό δρόμο μέχρι που φτάνουμε στην λυτρωτική πόλη Moisei. Εκεί επιτέλους αρχίζει ο πολύ καλός αλλά στενός δρόμος 18 μέχρι τον τελικό προορισμό μας. Έχει ήδη τελειώσει το αέριο και περιμένουμε να βρούμε την πόλη Viseu de Sus όπου υπάρχει το μοναδικό πρατήριο. Φτάνουμε στην πόλη και προσπερνάμε το πρατήριο, το οποίο δεν το προσέχουμε αφού αποτελείται μόνο από μία δεξαμενή αερίου. Φρενάρουμε και με τα alarm αναμμένα κάνουμε όπισθεν. Φτάνουμε στο πρατήριο, όμως δεν μπορούμε να κατέβουμε με την κλίση που έχει ο δρόμος μέχρι αυτό. Δεν πειράζει. Θα πάμε την υπόλοιπη διαδρομή με βενζίνη. Πάμε να ξεκινήσουμε όμως ακούγεται ένας θόρυβος από το τροχόσπιτο. Ανακαλύπτουμε ότι έχει πέσει η ρεζέρβα κάτω και σέρνεται στο δρόμο! Την ξαναβάζουμε με πρόχειρο τρόπο και συνεχίζουμε μέχρι να βρούμε ένα πιο ασφαλές σημείο. Τώρα είμαστε μέσα στη μέση του δρόμου και οι νταλίκες μας περνάνε με δυσκολία...
Μετά από μερικά χιλιόμετρα βρίσκουμε πάρκινγκ και καταφέρνουμε να διορθώσουμε το πρόβλημα. Βγάζουμε εντελώς την ρεζέρβα, αφού μάλλον στον δρόμο που το τροχόσπιτο ταρακουνιόταν έφυγε κάποιο μεταλλικό στήριγμα. Αυτό θα είδε και ο οδηγός που μας έκανε σινιάλα! Γύρω στη 1 ώρα που διορθώνουμε τη ζημιά, τα παιδιά έχουν βρει ένα σκυλάκι που κουτσαίνει και παίζουν μαζί του. Όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε τα παιδιά δεν θέλουν να το αφήσουμε... Συνεχίζουμε με δάκρυα! Η περιοχή Maramures που είμαστε τώρα φαίνεται η πιο φτωχή, από όσες έχουμε δει. Τα κάρα στο δρόμο έχουν πολλαπλασιαστεί, τα σπίτια φαίνονται πιο φτωχικά, οι εκκλησίες είναι ξύλινες. Παρόλα αυτά τα πάντα είναι όμορφα! Φτάνουμε γύρω στις 16:00 στην πόλη μας και στο κάμπινγκ. Το κάμπινγκ φαίνεται έρημο! Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε γραμμένο ένα τηλέφωνο σε μία πινακίδα. Τηλεφωνούμε και μία κυρία μας καλωσορίζει και μας λέει να αράξουμε όπου θέλουμε. Αργά το απόγευμα θα έρθει! Το κάμπινγκ έχει ένα Motel και 12 θέσεις για τροχόσπιτα, ενώ οι εγκαταστάσεις του είναι πολύ βασικές. Στήνουμε το τροχόσπιτο μας και πίνουμε μία μπύρα για να έρθουμε στα ίσια μας!
Μέχρι το βράδυ μένουμε στο κάμπινγκ. Δεν θέλουμε να βγούμε έξω στην πόλη. Τρώμε, πλένουμε τα ρούχα μας στο πλυντήριο που ευτυχώς υπάρχει εδώ, ξεκουραζόμαστε. Τα παιδιά στήνουν τα playmobil τους και παίζουν. Ησυχάζουμε. Η μέρα σήμερα ήταν δύσκολη! Αργά έρχεται και η κυρία με τον άντρα της. Είναι τόσο καλή και εξυπηρετική που όποιες ελλείψεις έχει το κάμπινγκ τις εξαφανίζει! Μας προτείνει να πάμε το βράδυ στο Flamingo, το οποίο μένει ανοικτό μέχρι τις 11:00. Γύρω στις 21:00 βγαίνουμε στην πόλη για βόλτα. Το Sighetu Marmatiei δεν είναι τουριστική πόλη, έτσι βλέπουμε πως είναι μία αυθεντική Ρουμάνικη πόλη από κοντά. Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όπως στις μέχρι τώρα πόλεις που έχουμε δει. Βλέπουμε περισσότερη φτώχεια, οι αυλόγυροι κρύβουν τις αυλές και τα σπίτια, σκύλοι έχουν αναλάβει το ρόλο της φύλαξης, ενώ η πόλη δείχνει έρημη. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, με τα τελευταία να κλείνουν τώρα. Βλέπουμε μία πιτσαρία που αυτήν την ώρα μαζεύει και κλείνει. Παρόλα αυτά η πόλη είναι καθαρή και δεν μας δημιουργεί ανασφάλεια που περπατάμε εδώ. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα και καταλήγουμε στο Flamingo που είναι ένα ακριβό και πολυτελές ξενοδοχείο και εστιατόριο. Πίνουμε μία μπύρα και γυρίζουμε στο τροχόσπιτο. Η μέρα έχει ολοκληρωθεί. Αύριο μας περιμένει καινούργια μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου