Σήμερα φεύγουμε από την Ρουμανία και μπαίνουμε στην Ουγγαρία. Ξυπνάμε νωρίς και ετοιμαζόμαστε. Γύρω στις 8:00 είμαστε έτοιμοι, αποχαιρετούμε την κυρία του κάμπινγκ και φεύγουμε με κατεύθυνση το Satu Mare. Επιλέγουμε το δρόμο 19, ο οποίος αρχικά κινείται παράλληλα με το ποτάμι που χωρίζει τη Ρουμανία με την Ουκρανία. Κάποια στιγμή μάλιστα φτάνουμε σε απόσταση 20 μέτρων από τα σύνορα. Ο δρόμος ξαφνικά στρίβει και αρχίζει μία διαδρομή με ανηφόρες και κατηφόρες, μέσα σε ένα πυκνό δάσος. Κινούμαστε αργά. Η διαδρομή αυτή τελειώνει στο χωριό Livada, όπου εδώ τα σπίτια δείχνουν το ένα καλύτερο από το άλλο, Πολύ πλούσιο χωριό! Μπαίνουμε στο Satu Mare. Το GPS μας περνάει μέσα από το κέντρο της πόλης. Αγωνία μέχρι να βρούμε το δρόμο για το Petea που είναι στα σύνορα, αφού είναι δύσκολο να οδηγείς με ένα τροχόσπιτο 7,5 μέτρων μέσα σε πόλη. Επιτέλους βγαίνουμε, αφού παραλίγο να πατήσουμε μία γιαγιά, ενώ φάγαμε και μερικά κορναρίσματα! Παρόλα αυτά η πόλη του Satu Mare, απ' όπου κατάγεται και η γυναίκα του μηχανικού που προσέχει το αυτοκίνητο μας, είναι μία πολύ όμορφη και τακτική πόλη. Μας αρέσει πάρα πολύ!
Τα σύνορα είναι κοντά. Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί. Ακριβώς στα σύνορα βρίσκουμε πρατήριο με αέριο. Γεμίζουμε. Κοιτάμε τα υπόλοιπα λέι που έχουμε. Μας έχουν μείνει άλλα 166 λέι (περίπου 37 ευρώ). Δεν είναι λίγα. Πρέπει στα σύνορα να τα αλλάξουμε. Περνάμε πολύ γρήγορα τα σύνορα και μπαίνουμε στην Ουγγαρία. Δεν υπάρχει τίποτα για να αλλάξουμε τα χρήματα μας. Προχωρούμε. Στο πρώτο βενζινάδικο που βρίσκουμε αγοράζουμε τη βινιέτα για την Ουγγαρία. Στοιχίζει 15 ευρώ για 10 μέρες. Πληρώνουμε σε λέι. Αρκετά χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκουμε ένα μεγάλο πολυκατάστημα που αλλάζουν χρήματα. Αλλάζουμε τα τελευταία λέι και 150 ευρώ. Μέχρι σήμερα, μαζί με τα χρήματα που αλλάζουμε σε φιορίνια έχουμε ξοδέψει για όλα 1500 ευρώ. Καλά πάμε! Ξοδεύουμε περίπου 100 ευρώ τη μέρα. Η ισοτιμία που αλλάζουμε είναι 1 ευρώ με 309 φιορίνια. Μοιάζουν λίγο με την ισοτιμία της δραχμής. Παίρνουμε στα χέρια μας δεκαχίλιαρα!
Συνεχίζουμε για την πόλη που βρίσκεται το κάμπινγκ μας, Hajdúböszörmény. Πολύ δύσκολες οι πόλεις στην Ουγγαρία! Άντε να τις διαβάσουμε και να τις πούμε ο ένας στον άλλο. Μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο επιτέλους Μ3. Η ταχύτητα μας επιτέλους γίνεται σταθερή στα 90 χιλιόμετρα, ενώ το οδόστρωμα είναι τέλειο! Είμαστε ήδη αρκετές ώρες στο δρόμο. Κοντεύουμε να φτάσουμε και λόγω της κούρασης, αλλά και της δυσκολίας να διαβάσουμε τις πινακίδες, κάνουμε ένα λάθος το οποίο μας αυξάνει κατά 30 χιλιόμετρα τον τελικό μας προορισμό. Επιτέλους και μετά από 6 ώρες δρόμο φτάνουμε. Εδώ βέβαια δεν είναι 14:00 που λένε τα ρολόγια μας, αλλά 13:00 αφού η Ουγγαρία είναι μία ώρα πίσω. Τακτοποιούμαστε. Το κάμπινγκ φαίνεται πάρα πολύ καλό! Καμία σχέση με τα κάμπινγκ της Ρουμανίας σε οργάνωση. το μόνο πρόβλημα είναι οι ντουζιέρες. Έχουν μόνο ένα μεγάλο κουμπί, το οποίο πατάς με δύναμη μέσα και τρέχει καυτό νερό για 2-3 δευτερόλεπτα! Δεν το καταλαβαίνουμε πως δουλεύει! Μέσα στο κάμπινγκ υπάρχουν θερμά λουτρά, όπως σχεδόν σε όλη την Ουγγαρία. Υπάρχει μία πισίνα με 34 βαθμούς και μία με 37 βαθμούς, ενώ υπάρχουν και κανονικές πισίνες για παιδιά και μεγαλύτερους. Ο παράδεισος για τα παιδιά μας!
Βάζουμε τα μαγιό μας και πάμε κατευθείαν εκεί. Τις επόμενες 5 ώρες κολυμπάμε, παίζουμε και γενικά ξεκουραζόμαστε εκεί... Αυτό είναι! Δεν ακολουθούμε το πρόγραμμα μας... Χρειαζόμαστε ξεκούραση! Αργά το απόγευμα και πριν δύσει ο ήλιος βγαίνουμε να δούμε την πόλη. Ενθουσιαζόμαστε με την καθαριότητα και την τάξη της. Τα κτίρια είναι όλα χαμηλά. Φτάνουμε στην πλατεία και περπατάμε. Καθόμαστε για λίγο στο μουσικό συντριβάνι που παίζει κλασσική μουσική. Δεν έχει πολύ κόσμο έξω. Αυτοί που βλέπουμε απολαμβάνουν το τέλος της ημέρας, με απόλυτη ηρεμία. Η ηρεμία αυτή περνάει και σε μας. Ψάχνουμε και βρίσκουμε ένα εστιατόριο για να φάμε. Καθόμαστε έξω αφού ο καιρός είναι καλός. Παίρνουμε τον κατάλογο και φυσικά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Η συνεννόηση δε με οποιονδήποτε δουλεύει στο μαγαζί είναι αδύνατη, αφού κανένας δεν ξέρει Αγγλικά. Παραγγέλνουμε με νοήματα και με βοήθεια κάποιες εικόνες του καταλόγου. Έρχονται τα φαγητά και είναι όλα πεντανόστιμα! Τρώμε εξαιρετικά. Ο λογαριασμός που έρχεται στο τέλος δεν είναι μεγάλος. 3 μερίδες φαγητό, μία σαλάτα, ένα μπουκάλι κρασί, αναψυκτικά για τα παιδιά και ένα νερό, όλα 25 ευρώ. Γυρίζουμε στο τροχόσπιτο και πέφτουμε ξεροί για ύπνο. Αύριο είναι μία καινούργια μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου