Σήμερα δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε μέχρι να ξυπνήσει η Νάγια και να δούμε πώς αισθάνεται. Μπορούμε να πάμε στο Εθνικό Πάρκο Terelj, το οποίο βρίσκεται 55 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από εδώ, στα 1600 μέτρα υψόμετρο, όπου ο αέρας είναι δροσερός και το αλπικό τοπίο εξαιρετικό. Μπορούμε να μείνουμε στην πόλη και να δούμε ό,τι δεν προλάβαμε να δούμε χθες ή μπορούμε να μείνουμε στο δωμάτιο, αν η Νάγια δεν είναι καθόλου καλά! Η Νάγια ξυπνάει, είναι πολύ καλύτερα, όμως αποφασίζουμε να μείνουμε στην πόλη, αφού σκεφτόμαστε να μην το ριψοκινδυνέψουμε. Τρώμε πρωϊνό στο δωμάτιο μας, εκτός φυσικά από τη Νάγια και ξεκινάμε για το Εθνικό Μουσείο της Μογγολίας, που χθές δεν μας άφησαν να μπούμε λόγω της επίσκεψης των επισήμων. Παίρνουμε ταξί και ανακαλύπτουμε πόσο πρέπει να χρεώνει ένα ταξί. 1000 Τουγκρίκ (0,5€) το χιλιόμετρο. Δυστυχώς και σήμερα το μουσείο έχει επίσημους. Την αντιπροσωπεία του Πακιστάν....Μία αστυνομικίνα μας ενημερώνει ότι δεν θα αργήσουν να φύγουν και το μουσείο θα ανοίξει για το κοινό. Αποφασίζουμε να πάμε στο κοντινό μουσείο των Δεινοσαύρων, μέχρι να έρθει η ώρα. Το μουσείο αυτό είναι αρκετά καινούργιο και στεγάζει απολιθώματα και σκελετούς προϊστορικών ζώων και δεινοσαύρων, αυγά, όπως και δύο μεγάλους δεινόσαυρους. Το μουσείο είναι αξιόλογο, όμως είναι σχετικά μικρό. Παρόλα αυτά περνάμε ευχάριστα την ώρα μας.
Γυρίζουμε προς το Εθνικό Μουσείο. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Η πόλη μοιάζει έρημη και μας αρέσει πολύ! Φτάνουμε στο μουσείο και βλέπουμε ότι έχει ανοίξει για το κοινό. Επιτέλους! Πληρώνουμε την είσοδο και μπαίνουμε μέσα. Στο ισόγειο βλέπουμε εκθέματα την προϊστορικής εποχής. Για πρώτη φορά βλέπουμε σχέδια που έχουν γίνει σε πάνω σε βράχους, μέσα σε σπήλαια. Βλέπουμε εκθέματα της Λίθινης εποχής, όπως πέτρινα γλυπτά ζώων και ταφικά μνημεία. Στον επόμενο όροφο βλέπουμε εξαιρετικά δείγματα παραδοσιακών στολών και κοσμημάτων από διάφορες φυλές και εθνότητες της χώρας. Μερικές από τις φορεσιές είναι στολισμένες με ασήμι βάρους 25 κιλών! Στον 3ο όροφο υπάρχουν εκθέματα της εποχής της επέλασης των Μογγόλων, όπως μία πανοπλία του 12ου αιώνα, αλλά και χάρτες που δείχνουν το μέγεθος της Μογγολικής Αυτοκρατορίας. Στον ίδιο όροφο υπάρχουν επίσης ένα επιπλωμένο Ger (παραδοσιακή σκηνή των Μογγόλων), εργαλεία, σέλες αλλά και μουσικά όργανα. Στο τμήμα που αφορά την ιστορία του 20ου αιώνα υπάρχει το διάσημο κούφιο μαστίγιο αλόγου του Sukhbaatar, μέσα στο οποίο είχε κρύψει μία επιστολή που γράφτηκε το 1920 από τον Bogd Khan, όπου ζητούσε τη βοήθεια του Κόκκινου Στρατού. Η τελευταία αίθουσα περιλαμβάνει εκθέματα της πρόσφατης ιστορίας και της Επανάστασης του 1990. Βγαίνουμε από το μουσείο καταενθουσιασμένοι! Άξιζε πραγματικά η επιμονή μας να το δούμε. Πηγαίνουμε στο ταχυδρομείο της πόλης και στέλνουμε κάρτες από τη Μογγολία. Μαθαίνουμε το όνομα της Ελλάδας στα Μογγολικά. Γρeκ!
Δίπλα από το ταχυδρομείο υπάρχει ένας χώρος έκθεσης φωτογραφιών με τα σημαντικότερα γεγονότα της χώρας και βλέπουμε τον Κοτζιά στην εθιμοτυπική φωτογραφία του ASEM 2016, πάνω από τη Μέρκελ! Γυρίζουμε προς την περιοχή του State Department Store, το οποίο είναι ένα από τα πολλά πολυκαταστήματα της πόλης. Στο Ουλάν Μπατόρ έχει πραγματικά πάρα πολλά πολυκαταστήματα, σχετικά με τον πληθυσμό της, κάτι που δείχνει μάλλον το υψηλό βιωτικό επίπεδο των κατοίκων του. Μπαίνουμε σε διάφορα μαγαζιά για σουβενίρ και χαζεύουμε. Η ώρα έχει περάσει και ψάχνουμε κάπου να φάμε. Επιλέγουμε ένα αρτοπωλείο, που μπορείς όμως να καθήσεις να φας. Τρώμε φθηνά και χορταστικά! Μετά το φαγητό αποφασίζουμε να ξεκουραστούμε λίγο στο δωμάτιο μας, αφού είναι κοντά και έχουμε πράγματα να κάνουμε το απόγευμα. Πριν ανεβούμε στο δωμάτιο αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το απέναντι Mall, Grand Plaza, το οποίο έχουμε παρατηρήσει από τη μέρα που ήρθαμε. Αυτό που βλέπουμε είναι αστείο! Το κτίριο έχει εξωτερικά πολύ μεγάλη πολυτέλεια, ενώ εσωτερικά, στους 6 ορόφους του, τα μαγαζιά είναι χειρότερα από τα πιο φτωχά κινέζικα της Ελλάδας. Είναι όλα απομιμήσεις. Ακόμα και μαγαζί ΙΚΕΑ υπάρχει, που πουλάει 5 προϊόντα ΙΚΕΑ και όλα τα υπόλοιπα προϊόντα είναι φθηνές κινέζικες απομιμήσεις. Παρατηρούμε τις κούκλες με τα τέσσερα μάτια από κακοτεχνία ή τα μαγαζιά που πουλάνε παλιομοδίτικα ρούχα ανδρικά, γυναικεία, παιδικά, αλλά και κιθάρες! Η Λίνα βλέπει να πωλείται κάπου το "Ημερολόγιο τη Άννας Φράνκ" και η Νάγια μας λέει ότι θα είναι και αυτό απομίμηση... Το "Ημερολόγιο της Άννας Φρούνκ"! Γελάμε με την καρδιά μας.
Το μεσημέρι ξεκουραζόμαστε και παίρνουμε δυνάμεις. Το απόγευμα κατεβαίνουμε και ευτυχώς συναντούμε την μάνατζερ του ξενοδοχείου, που μιλάει πολύ καλά Αγγλικά. Είναι τύχη, αφού κανονίζουμε γρήγορα την πληρωμή του δωματίου και μας βοηθάει να βρούμε ένα ταξί για να μας πάει μέχρι το μνημείο Zaisan, να μας περιμένει μέχρι να φωτογραφήσουμε και να μας επιστρέψει στο κέντρο της πόλης για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Το μνημείο Zaisan ανεγέρθηκε στην κορυφή ενός λόφου στο νότιο τμήμα της Ουλάν Μπατόρ από την πρώην Σοβιετική Ένωση για να τιμήσει τους νεκρούς στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από εδώ η θέα είναι εξαιρετική, όπου φαίνεται όλη η πόλη και οι λόφοι γύρω από αυτήν. Φτάνουμε με το ταξί και ανεβαίνουμε τα 280 σκαλοπάτια μέχρι το τέρμα επάνω. Η θέα πραγματικά είναι μοναδική! Ένας τύπος έχει φέρει εδώ τον αετό του, του οποίου έχει κλείσει τα μάτια και πληρώνοντας μπορείς να τον κρατήσεις με το ειδικό γάντι για να σε βγάλει φωτογραφία. Εμείς απλά τον φωτογραφίζουμε, όπως και την εξαιρετική θέα από εδώ πάνω. Βλέπουμε σε πόσο μεγάλη ανοικοδόμηση είναι η πόλη, όπως και όλες οι μεγάλες Ασιατικές πόλεις, που έχουμε επισκεφτεί στο παρελθόν. Κατεβαίνουμε και μπαίνουμε πάλι στο ταξί. Επιστρέφουμε στο κέντρο της πόλης.
Ο ταξιτζής μας αφήνει στην πλατεία Τζέγκινγκ Χαν, αφού δεν κατάλαβε τίποτα από αυτό που του είπαμε. Στη Μογγολία είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον να μιλάει Αγγλικά, ενώ γενικά δεν μας είναι εύκολο να συννενοηθούμε. Ακόμα και η νοηματική αποτυγχάνει... Εκπέμπουμε μάλλον σε άλλες συχνότητες... Τρέχουμε να προλάβουμε τα μαγαζιά με τα σουβενίρ για να πάρουμε μαγνητάκια που έχουμε υποσχεθεί να φέρουμε σε φίλους. Ευτυχώς τα καταφέρνουμε. Γυρίζουμε προς την πλατεία, στον ουρανοξύστη Blue Sky, όπου στον τελευταίο όροφο λειτουργεί καφέ - εστιατόριο για να θαυμάσουμε τη δύση πάνω από την πόλη. Ανεβαίνουμε στον 23 όροφο. Η θέα και από εδώ είναι μοναδική! Ο ήλιος δύει και η πόλη από ψηλά δείχνει μαγευτική! Ακόμα και η θέα από τις τουαλέτες είναι φανταστική. Κάθεσαι στην τουαλέτα, έχει τζάμι και θαυμάζεις από ψηλά... Παραγγέλνουμε μπύρα, μαργαρίτα και αναψυκτικά και απολαμβάνουμε! Βγάζουμε πολλές φωτογραφίες. Στο μεταξύ έχει βραδιάσει και αποφασίζουμε το τελευταίο βράδι μας στην Ουλάν Μπατόρ να το περάσουμε σε ένα ωραίο εστιατόριο.
Κατεβαίνουμε και παίρνουμε την Seoul street με κατεύθυνση το ξενοδοχείο μας. Λίγο πιο κάτω έχει πολλά εστιατόρια. Η ώρα πλησιάζει 23:00 και δεν έχουμε πολύ χρόνο, αφού οι περισσότερες κουζίνες τέτοια ώρα κλείνουν. Βλέπουμε ένα Κορεάτικο που μας αρέσει. Ρωτάμε και μας λένε ότι μπορούμε να φάμε. Καθόμαστε. Παραγγέλνουμε διάφορες νοστιμιές. Κοτόπουλο σαν σνίτσελ με μία γλυκιά σάλτσα επάνω, μοσχάρι με ρύζι, χοιρινό με κρεμμύδια και μία εξαιρετική σάλτσα, σούπα βοδινού με νούντλς καθώς και διάφορα άλλα μεζεδάκια. Τρώμε βασιλικά! Όλα πεντανόστιμα! Πληρώνουμε το μεγαλύτερο ποσό που έχουμε πληρώσει μέχρι σήμερα για φαγητό. 83000 Τουγκρίκ, δηλαδή περίπου 40€. Γυρίζουμε στο σπίτι χορτάτοι και πολύ κουρασμένοι. Αύριο το πρωί φεύγουμε στς 10:15 με το τρένο με κατεύθυνση την έρημο Γκόμπι, όπου δεν έχουμε κανονίσει τίποτα απολύτως. Θα φτάσουμε και θα δούμε... Πέφτουμε για ύπνο. Αν όλα πάνε καλά αύριο το βράδυ θα δούμε το γεμάτο φεγγάρι δίπλα σε ένα γκερ, μέσα στην έρημο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου