Ημέρα 16η: Η πόλη Datong και επιτέλους μασάζ!

Σήμερα ξυπνάμε με πόνο σε όλο το σώμα και χωρίς να έχουμε χορτάσει τον ύπνο. Ήταν τόσο δύσκολη η χθεσινή μέρα που χρειαζόμαστε κι άλλη ξεκούραση. Το πρωϊνό στον πλούσιο μπουφέ του ξενοδοχείου μας δίνει πολύ δύναμη. Ο Βασίλης τρώει τρεις φορές! Αποφασίζουμε να μην πάμε στα σπήλαια Yungang, που είχαμε σκοπό να πάμε, αφού αργήσαμε να ξυπνήσουμε και τα λεωφορεία που κάνουν τη διαδρομή έφυγαν πριν από ώρα. Τα σπήλαια περιέχουν πάνω από 50.000 αγάλματα τα περισσότερα λαξευμένα πάνω στο βράχο από την εποχή της δυναστείας του Βόρειου Γουέι μεταξύ 460-494 μ.Χ.. Είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Κίνας, όμως πραγματικά δεν έχουμε πολύ κουράγιο! Ανεβαίνουμε στο δωμάτιο. Ο Κωστής κατεβαίνει να αλλάξει χρήματα. Στην είσοδο συναντά έναν τύπο, τον mr. Wang, που με σχετικά καλά αγγλικά τον ρωτάει τι θέλει. Προθυμοποιείται να τον πάει με το αυτοκίνητο στην κοντινότερη τράπεζα που κάνει συνάλλαγμα. Στην τράπεζα για να τον εξυπηρετήσει δίνει τη δική του ταυτότητα και γενικά τον διευκολύνει σε όλη τη διαδικασία. Η ισοτιμία δεν είναι άσχημη. 1€ = 7,1 γουάν. Γυρίζουν πίσω στο ξενοδοχείο και ενημερώνει τον Κωστή ότι αναλαμβάνει εκδρομές με το αυτοκίνητο, μέσα και έξω από την πόλη. Για τα σπήλαια Yungang, 30' διαδρομή πήγαινε και 30' έλα, όπως και 2 ώρες αναμονή για να δούμε το αξιοθέατο θέλει 150 γουάν(λίγο πάνω από 20€). Αρκετά καλά θα πάμε με το πάσο μας, και δεν θα κουραστούμε πολύ. Συμφωνούμε να ξεκινήσουμε στις 10:15. Στο μεταξύ προμηθευόμαστε και τις νέες μας κινέζικες κάρτες SIM που είχαμε αγοράσει από την Ελλάδα και στάλθηκαν από την εταιρία στη πόλη αυτή, πρώτο προορισμό μας στην Κίνα.

Κατά τη διαδρομή με το αυτοκίνητο παρατηρούμε την πόλη της Datong. Η πόλη από το 1920 είναι η πρωτεύουσα του κάρβουνου και των φημισμένων εργοστασίων κατασκευής ατμομηχανών. Στο υπέδαφός της κρύβονται 37 δισεκατομμύρια τόνοι κάρβουνου και σήμερα είναι η μόνη πόλη του κόσμου όπου ακόμη φτιάχνονται οι θρυλικές ατμομηχανές. Η πόλη είναι μικρή για τα δεδομένα της Κίνας με 1.500.000 κατοίκους. Μέσα στην πόλη διακρίνουμε πολλούς ουρανοξύστες-κατοικίες, που ξεφυτρώνουν σε απόσταση ο ένας από τον άλλο. Παρόλο που ξεκινήσαμε με βροχή, στην περιοχή που φτάνουμε έχει συννεφιά. Τέλεια για την περιήγηση μας. Πληρώνουμε το εισιτήριο εισόδου και μπαίνουμε μέσα. Αυτό που βλέπουμε είναι καταρχήν έναν χώρο προσεγμένο, καθαρό και άριστα οργανωμένο. Οι Κινέζοι είναι πραγματικά μοναδικοί! Στην αρχή περνάμε βουδιστικούς ναούς, τον έναν μετά τον άλλο. Ανάβουμε κι εμείς κεριά μαζί με τους ντόπιους. Οι μοναχοί που κάθονται στον κάθε ναό είναι πρόσχαροι, χαμογελαστοί και πολύ φιλικοί με τα παιδιά. Μετά τους ναούς φτάνουμε στην περιοχή των σπηλαίων, μέσα στα οποία βρίσκονται τα χιλιάδες σμιλευμένα αγάλματα, άλλα μικρά και άλλα τεράστια. Η γλυπτική σε πέτρα, που βλέπουμε εδώ, είναι από τα αρχαιότερα δείγματα στην Κίνα. Διακρίνονται πολλές ξένες επιρροές όπως περσικά και βυζαντινά όπλα, λιοντάρια και τόξα, ελληνικές τρίαινες και φύλλα ακάνθου από τη Μεσόγειο, καθώς και μορφές των ινδών Χίντου θεών Βισνού και Σίβα.

Βλέπουμε σε ένα από τα πρώτα σπήλαια έναν τεράστιο καθιστό Βούδα ύψους 17 μέτρων και πολλούς άλλους μικρότερους. Όλοι σκαλιστοί. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε μία παγόδα μπροστά στο βράχο, ενώ στο τέλος τεράστιους Βούδες, τον έναν δίπλα στον άλλο. Σου κόβεται η αναπνοή από το μέγεθος της φυσικής σύγκρισης των επισκεπτών με τα μοναδικά αριστουργήματα που παραμένουν στους αιώνες βουβές μορφές, με μια ακαταμάχητη δύναμη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το ίδιο συναίσθημα που πλημμυρίζει τον επισκέπτη της Ελληνικής Ακρόπολης. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τελικά τα καταφέραμε να έρθουμε. Μικρά παιδιά, κάθονται μπροστά στα αγάλματα και τα ζωγραφίζουν. Ένα μόνο από αυτά ζωγραφίζει ένα δέντρο και έναν πολύ μικρό Βούδα δίπλα. Έχουν περάσει σχεδόν 2 ώρες περιήγησης και γυρίζουμε προς την έξοδο. Εκεί βρίσκουμε δεκάδες περίπτερα που πουλάνε σουβενίρ, καφέ και εστιατόρια. Ο Βασίλης θέλει να τα δε όλα! Μας εντυπωσιάζει ένα παλιακό μηχάνημα που παράγει εκείνη τη στιγμή μικρά γεμιστά γλυκάκια. Δεν μπορούμε να αντισταθούμε και αγοράζουμε. Παρατηρούμε μία κυρία πως κόβει τα νούντλς, που πέφτουν μέσα στο βραστό νερό. Μοναδικό! Έξω από το χώρο μας περιμένει ο Mr. Wang. Γυρίζουμε πίσω στην πόλη.

Ζητάμε από τον οδηγό μας να μας αφήσει κοντά στον τοίχο των εννέα δράκων, έναν τοίχο ύψους 8 μέτρων, μήκους 45 μέτρων και πάχους 2 μέτρων, από την εποχή των Μιγκ, που έχει 9 ανάγλυφους δράκους και θεωρείται ο παλαιότερος και μεγαλύτερος τοίχος στην Κίνα. Ο Mr. Wang μας αφήνει 10 μέτρα πιο κάτω σε ένα εστιατόριο, συμβουλεύοντας μας να το επισκεφτούμε, αφού είναι καλό και φθηνό. Αυτό μας βάζει σε υποψίες και ακολουθούμε το στίγμα που έχουμε στο gps για τον τοίχο, διαφορετικό από αυτό που μας είπε ο Mr. Wang. Τελικά αποδεικνύεται ότι ο Mr. Wang (το τηλέφωνο του είναι 13700528513 και τον συστήνουμε) είχε δίκιο. Μπαίνουμε, θαυμάζουμε τον τοίχο των 9 δράκων, ξεκουραζόμαστε λίγο και αναχωρούμε με έναν τραγουδιστό ταξιτζή για το ξενοδοχείο μας. Το ταξί δεν στοιχίζει πολύ. Για μία διαδρομή 20 λεπτών, μέσα στην κίνηση, πληρώνουμε 15 γουάν (2€). Κοντά στο ξενοδοχείο μας έχει εστιατόριο και τρώμε πολύ νόστιμα, με 28 γουάν (4€). Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και βλέπουμε ότι κάνουν μασάζ. Για όλους μας, για 45', θέλουν 150 γουάν (20€). Τέλεια! Κανονίζουμε για το απόγευμα στις 18:00. Κοιμόμαστε για μεσημέρι, με το μυαλό μας στο απογευματινό μασάζ!

Προσθήκη λεζάντας

Στις 18:00 ακριβώς είμαστε στον 3ο όροφο, που βρίσκεται ο χώρος του μασάζ. Αρχικά ο Κωστής και η Λίνα και μετά η Νάγια και ο Βασίλης, αφηνόμαστε στα μαγικά χέρια των δύο κοριτσιών. Μοναδικό πρόβλημα η κοπέλα που κάνει τον Κωστή και μετά τον Βασίλη που ρεύεται. Ο Βασίλης μετράει 6 φορές όταν έκανε σ' αυτόν... Η Νάγια τελειώνοντας νομίζει ότι ακόμα την τρίβουν. Είμαστε πολύ ήρεμοι και χαρούμενοι! Το απόγευμα δεν θέλει κανένας να βγει από το δωμάτιο. Θέλουμε απλά να αράξουμε και ο καθένας κάνει ότι τον ευχαριστεί. Ο Κωστής στο μεταξύ βγάζει τα αυριανά εισιτήρια του τρένου, που σε αντίθεση με τη χθεσινή μέρα βγαίνουν αμέσως, χωρίς κανένα πρόβλημα. Αργά το βράδυ αγοράζουμε φαγητό από το γνωστό μας πια εστιατόριο, που μας κάνει και έκπτωση. Το φαγητό εδώ στην Κίνα είναι πραγματικά πολύ φθηνό! Τρώμε και κοιμόμαστε. Ο Βασίλης κοιμάται με τη σκέψη να προλάβει να φάει το πρωϊνό του, αφού πρέπει να φύγουμε από το ξενοδοχείο στις 7:30 για να είμαστε στην ώρα μας στο τρένο!