Σήμερα ξυπνάμε σχετικά νωρίς, τρώμε πρωϊνό στο δρόμο και φεύγουμε για την πλατεία Τιεν Αμέν. Θα δούμε αν θα επισκεφτούμε το μαυσωλείο του Μάο, επειδή αργήσαμε λίγο, όμως θα επισκεφτούμε σίγουρα την Απαγορευμένη Πόλη. Το μετρό του Πεκίνου είναι από τα καλύτερα του κόσμου, τουλάχιστον από αυτά που έχουμε επισκεφτεί. Είναι άριστα οργανωμένο, πεντακάθαρο, ενώ όλες οι ταμπέλες είναι και στα αγγλικά. Φτάνουμε και ο κόσμος που θέλει να φτάσει στην πλατεία είναι πραγματικά πολύς. Μέσα στην πλατεία επίσης γίνεται χαμός. Περπατάμε προς τον έλεγχο των διαβατηρίων, όμως όσο προχωράμε ο κόσμος γίνεται ασφυκτικά πολύς. Μας είναι υπερβολικό αυτό, μετά τις περιοχές που μέχρι τώρα επισκεφτήκαμε. Δεν είμαστε συνηθισμένοι... Μπαίνουμε σε ένα μαγαζί να αγοράσουμε νερά και ο Κωστής μαλώνει με μία αναιδέστατη που θέλει, όπως πολλοί γενικά στην Κίνα, να του πάρει τη σειρά στο ταμείο. Βγαίνουμε ξανά στον κόσμο. Η ουρά για να περάσουμε στην πλατεία είναι τεράστια! Νοιώθουμε σαν να έχουμε πάθει αγοραφοβία... Αποφασίζουμε να φύγουμε και να αλλάξουμε το πρόγραμμα! Καλά είναι να έρθουμε εδώ αύριο, πολύ πρωί, ώστε να έχει πολύ λιγότερο κόσμο. Η πλατεία Τιεν Αμέν είναι ένα μέρος που θέλει να επισκεφθεί κάθε τουρίστας του Πεκίνου...
Παίρνουμε το μετρό για το Ναό του Ουρανού. Ο ναός αυτός, αν και δεν είναι στην πραγματικότητα ναός, είναι ένα ταοϊστικό λατρευτικό σύμπλεγμα κτιρίων, εξαιρετικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των Μιγκ, που δεν είναι τυχαία ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της πόλης. Ελπίζουμε ότι εκεί δεν θα έχει τόσο πολύ κόσμο... Φτάνουμε και αρχικά τα πράγματα φαίνονται καλά. Βγάζουμε εισιτήρια και μπαίνουμε μέσα. Κι εδώ έχει αρκετό κόσμο , όμως ευτυχώς δεν είναι αυτό που είδαμε στην πλατεία Τιεν Αμέν. Έχει αρχίσει να έχει ζέστη, ενώ η υγρασία βοηθάει να χειροτερέψει το συναίσθημα που νοιώθουμε. Φτάνουμε πρώτα στον οίκο της Προσευχής ο οποίος φιλοξενούσε για αιώνες τις παραδοσιακές ετήσιες τελετές προσευχής προς τον ουρανό για καλή σοδειά. Οι γεωμάντεις του αυτοκράτορα (δάσκαλοι φεγκ σούι), καθόρισαν αυτό το σημείο ως το χώρο όπου συναντιούνται ο ουρανός και η γη. Η κυκλική οροφή του συμβολίζει την έκταση του ουρανού και δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε ένα καρφί στη συναρμολόγηση της. Εδώ έχει πάρα πολύ κόσμο, αφού είναι ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο. Βγάζουμε φωτογραφίες, ξεκουραζόμαστε λίγο και συνεχίζουμε προς τον τοίχο της Ηχούς ο οποίος λένε ότι διαβιβάζει με θαυμαστό τρόπο τον ήχο. Εμείς παρόλα αυτά δεν το καταλαβαίνουμε ποτέ αυτό... Γυρίζουμε προς την πύλη που μπήκαμε. Δεν έχουμε κουράγιο να περπατήσουμε άλλο, μέσα σε αυτόν τον ήλιο και τη ζέστη. Παρατηρούμε τους ντόπιους που έρχονται σε αυτό το πάρκο για γυμναστική, περπάτημα, επιτραπέζια παιχνίδια και ότι άλλο τους ευχαριστεί.
Ψάχνουμε για ένα μαγαζί με air condition και καφέ και ευτυχώς το βρίσκουμε γρήγορα. Εκεί ανακάμπτουμε με καφέ και γλυκά και παίρνουμε δυνάμεις. Συνεχίζουμε για την αγορά Panjiayuan. Η αγορα αυτή είναι η μεγαλύτερη, πιο ολοκληρωμένη και πιο δημοφιλής αγορά της Κίνας. Εδώ μπορεί να βρει κάποιος αντίκες, συλλεκτικά αντικείμενα, διακοσμητικά, πορσελάνες, πίνακες κινέζικης ζωγραφικής, παραδοσιακά μουσικά όργανα, έπιπλα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί. Για πάνω από 2 ώρες γυρνάμε ανάμεσα από τους πάγκους και χαζεύουμε. Αγοράζουμε μικρά πραγματάκια, ενώ ο Βασίλης ξεκινάει να κάνει παζάρια με μεγάλη επιτυχία! Καταφέρνει να αγοράσει εντελώς μόνος του ένα ξύλινο βάτραχο στο 1/3 της τιμής! Η Νάγια από την άλλη λυπάται το μαγαζάτορα... Έχουμε κουραστεί αρκετά. Συνεχίζουμε για το διαμέρισμα μας και λίγη ξεκούραση. Αγοράζουμε φαγητό από ένα από τα γειτονικά μας εστιατόρια και το τρώμε στο διαμέρισμα. Το απόγευμα έχουμε φορτώσει μπαταρίες και βγαίνουμε έξω. Κάνουμε πρώτα μία στάση στο εμπορικό κέντρο και το σούπερ μάρκετ που βρίσκονται στο ίδιο κτίριο με το διαμέρισμα μας. Για την ακρίβεια η ομάδα χωρίζεται στα δύο. Τα αγόρια στο σούπερ μάρκετ και τα κορίτσια στο εμπορικό. Ο καθένας μας βρίσκει πραγματάκια που θέλει να αγοράσει και που δεν μπορεί να βρει αλλού, πέρα από τη Κίνα.
Συνεχίζουμε για την περιοχή των λιμνών Χι Χάι, Χου Χάι και Κιαν Χάι. Μπαίνουμε στο μετρό. Ο Βασίλης έχει εξελιχθεί σε δεινό αναζητητή θέσεων! Τρέχει, σπρώχνει και τελικά πιάνει κάθε θέση που βλέπει να αδειάζει... Εμείς γελάμε... Φτάνουμε στη στάση μας και πλησιάζοντας στην έξοδο βλέπουμε όλον τον κόσμο να περιμένει να σταματήσει η καταρρακτώδης βροχή που μόλις έχει ξεκινήσει έξω. Περιμένουμε κι εμείς. Η βροχή σταματάει και όλα έξω έχουν πλημμυρίσει. Περπατάμε με δυσκολία. Φτάνουμε στις λίμνες. Πάρα πολύ όμορφα! Γύρω από τις 3 αυτές τεχνητές αυτές λίμνες έχει μεταφερθεί η νυχτερινή ζωή της πόλης, όπου βρίσκονταν στο παρελθόν οι επαύλεις των αριστοκρατών την εποχή της αυτοκρατορίας και τώρα είναι συγκεντρωμένα πολλά ακριβά εστιατόρια, μπαρ και νυχτερινά κλαμπ. Δεν λείπουν φυσικά τα μαγαζιά και τα καφέ, ενώ εδώ μπορεί να βρει κανείς την αρχή από τα μικρά και στενά σοκάκια που λέγονται χατόγκ. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα μέσα στον κόσμο, και την πολύ δυνατή μουσική που αλλάζει κάθε φορά, ανάλογα με το μαγαζί. Είναι πολύ ωραία εδώ και έχει πολύ κόσμο! Καθόμαστε σε ένα από τα μπαράκια και πίνουμε μία μπύρα. Στη σκηνή παίζουν ζωντανή μουσική με κινέζικες επιτυχίες. Μας αρέσει! Καθόμαστε για κανένα μισάωρο και πληρώνουμε. Αφήνουμε πουρμπουάρ που περιέργως μας το γυρίζουν πίσω... Παρόλο που επιμένουμε δεν το θέλουν.
Ξεκινάμε με τα πόδια για τη στάση του μετρό, που σε λίγη ώρα κλείνει. Φτάνουμε στην ώρα μας, όμως δεν μας βάζουν μέσα. Έκλεισαν. Με ταξί γυρίζουμε στο διαμέρισμα μας. Για μία διαδρομή 10 χιλιομέτρων πληρώνουμε 40 γουάν (περίπου 6 ευρώ). Φθηνά! Απέναντι από το κτίριο μας έχει μείνει ένα μαγαζί ανοιχτό που πουλάει φαγητό. Μπαίνουμε. Εδώ υπάρχει μία διαφορετική διαδικασία. Μοιάζει με σελφ σέρβις. Κάθε ένας παίρνει ένα μεγάλο μεταλλικό μπόλ και βάζει ότι θέλει να έχει η σούπα του. Νουντλς, λαχανικά, κρεατικά, ψαρικά και πολλά πολλά άλλα. Στην συνέχεια το ζυγίζουν, πληρώνεις και περιμένεις να το βράσουν στην κουζίνα. Σε φωνάζουν για να το πάρεις. Έχει πλάκα. Όλοι φτιάχνουμε τη σούπα μας. Οι σούπες μας ετοιμάζονται όμως καίνε πολύ, όχι μόνο από ζέστη! Μόνο ο Κωστής την τρώει όλη! Ξαναμμένοι, γυρίζουμε στο διαμέρισμα μας, βάζουμε τον κλιματισμό στο φουλ και πέφτουμε για ύπνο. Αύριο το πρωί έχουμε πρωϊνό ξύπνημα για να προλάβουμε τις ορδές του κόσμου στην Τιεν Αμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου