Σήμερα ξυπνάμε αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουμε τις ορδές των τουριστών πριν φτάσουν στην πλατεία Τιεν Αμέν. Στις 7:05 είμαστε κάτω και για να είμαστε πιο γρήγοροι παίρνουμε ταξί. Φτάνουμε! Ο κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει! Είναι 7:15 και από παντού ξεφυτρώνουν γκρουπ τουριστών. Περνάμε γρήγορα τον έλεγχο και πατάμε στην πλατεία. Περπατάμε με πολύ γρήγορο ρυθμό για να πάρουμε σειρά στο μαυσωλείο του Μάο που ανοίγει στις 7:30. Φτάνουμε στην είσοδο της ουράς, απ' όπου δεν μπορούμε να περάσουμε τον έλεγχο! Δεν μας επιτρέπουν να έχουμε σακίδια... Με μία γρήγορη κίνηση ο Κωστής παίρνει τα σακίδια όλων και τους σπρώχνει να τρέξουν στην ουρά, να πάρουν καλή θέση. Θα τους περιμένει έξω μέχρι να τελειώσουν. Αν τα καταφέρουν να τελειώσουν μέσα σε 1 ώρα τότε μπορούμε να πάμε όλοι στην Απαγορευμένη Πόλη!
Ο Κωστής, με όλα τα σακίδια, αρχίζει να κάνει βόλτες στην πλατεία και να φωτογραφίζει. Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να δει κανένας σε αυτήν την πλατεία ... Το συνολικό της εμβαδόν αγγίζει τα 440.000 τετραγωνικά μέτρα και δικαιολογημένα θεωρείται η μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου! Μετά από κανένα μισάωρο, αποφασίζει να καθίσει κάτω, μπροστά στη μεγάλη κινεζική σημαία, με θέα την πύλη Τιεναμέν, είσοδο στην απαγορευμένη πόλη. Πάνω στην πύλη στέκεται το πορτρέτο του Μάο Τσε Τούνγκ ενώ αριστερά και δεξιά του πορτραίτου στέκουν οι πινακίδες που αναγράφουν στην κινεζική "Ζήτω η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας" και "Ζήτω η Μεγάλη ενότητα των λαών του κόσμου". Στο μεταξύ οι υπόλοιποι έχουν τελειώσει. Η ουρά έτρεχε γρήγορα και έτσι χωρίς να περιμένουν πολύ είδαν από κοντά τη σωρό του Μάο Τσε Τουγκ! Βγαίνουν στην έξοδο, όμως ο Κωστής έχει πάρει τα σακίδια, έτσι δεν έχουν χρήματα, κινητό, τίποτα! Κοιτάζουν γύρω γύρω να τον βρουν, τίποτα... Από εκεί και πέρα αρχίζουν να ψάχνουν στην αχανή πλατεία για να τον βρουν.
Ο Κωστής από την άλλη δεν ξέρει ότι μέσα στα σακίδιο της Λίνας βρίσκεται το κινητό της. Μετά από κάποια ώρα αρχίζει να τηλεφωνεί στη Λίνα για να δει που βρίσκεται στην ουρά και από το θόρυβο που έχει στην πλατεία δεν το ακούει μέσα στο σακίδιο που κουβαλάει! Περιμένει στη θέση του. Εκεί που κάθεται έρχονται διάφορα κορίτσια και αγόρια για να φωτογραφηθούν μαζί του και φυσικά τους κάνει το χατήρι. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να ψάχνουν... Τίποτα... Πηγαίνουν σε έναν αστυνομικό και προσπαθούν να συννενοηθούν για να τους βοηθήσει. Δυστυχώς δεν υπάρχει συννενόηση... Έχει περάσει πάνω από 1,5 ώρα και ο Κωστής σηκώνεται να περπατήσει κι άλλο στην πλατεία. Βρίσκει ένα γκρουπ με Έλληνες και κάθεται μαζί τους να ακούσει την ξενάγηση. Παράλληλα τηλεφωνεί συνεχώς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα... Κάποια στιγμή ένας Κινέζος που βλέπει τη Λίνα και τα παιδιά να ψάχνουν τόση ώρα, προσφέρεται να τους δώσει το κινητό του για να πάρουν τηλέφωνο τον Κωστή. Δυστυχώς δεν ξέρουν απ' έξω το κινέζικο τηλέφωνο του... Μετά από 2 ώρες προσπαθειών πλησιάζουν μία κοπέλα και της ζητούν να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνο της για να τηλεφωνήσουν στην Ελλάδα, έτσι ώστε από την Ελλάδα να πάρουν τηλέφωνο τον Κωστή. Τηλεφωνούν και περιμένουν. Κάπου εκεί και μετά από 2,5 ώρες χαμένοι μέσα στην πλατεία, ο Κωστής αποφασίζει να έρθει προς το μέρος που περιμένουν πλέον οι υπόλοιποι και επιτέλους βρίσκονται...
Η περιπετεια έληξε, όμως υπάρχει εκνευρισμός... Αποφασίζουμε να ακυρώσουμε, για μία ακόμα φορά την Απαγορευμένη Πόλη και να αλλάξουμε πάλι το πρόγραμμα μας. Ούτως ή άλλως έχουμε χάσει πολύ ώρα.... Για να επανέλθουμε βρίσκουμε ένα ωραίο καφέ με κλιματισμό. Ζητάμε καφέ και κρύο τσάι για να παιδιά. Ζάχαρη για τον καφέ δεν έχουν και περιμένουμε να βρουν... Δεν το' χουν γενικά εδώ με τον καφέ. Επίσης ζητάμε νερό και μας ρωτάνε αν θέλουμε ζεστό ή κρύο. Περίεργο με τόσο ζέστη έξω να θέλουμε ζεστό! Για καμιά ώρα ηρεμούμε εδώ... Όλα καλά! Επόμενος προορισμός ο ναός Λάμα. Ο ναός Λάμα ή αλλιώς το παλάτι της Ειρήνης και της Αρμονίας, αποτελεί τον εντυπωσιακότερο χώρο λατρείας του Πεκίνου και τον σημαντικότερο βουδιστικό ναό εκτός Θιβέτ. Φτάνουμε γρήγορα με το μετρό.
Πληρώνουμε το εισιτήριο και μπαίνουμε. Είναι πραγματικά ένας πολύ ήρεμο και γαλήνιο μέρος, ό,τι πρέπει για την στιγμή. Ο ναός Λάμα αποτελείται πολλές αίθουσες οι οποίες συνδέονται η μία μετά την άλλη. Μπροστά από κάθε μία υπάρχει χώρος όπου οι πιστοί ανάβουν τα ειδικά στικ, τα οποία έχουν προμηθευτεί στην είσοδο και προσεύχονται, όρθιοι ή γονατιστοί. Όλο αυτό είναι κάτι που αρέσει στα παιδιά και αρχίζουν, μπροστά από κάθε αίθουσα, να κάνουν το τελετουργικό. Μέσα στο ναό παρνάμε αρκετή ώρα, και είναι σίγουρα ένα μέρος που πρέπει να δει κάποιος που έρχεται στο Πεκίνο. Σωστά λέγεται το παλάτι της Ειρήνης και της Αρμονίας. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα στικάκια των παιδιών, έχουμε όμως φτάσει και στο τέρμα των αιθουσών. Γυρίζουμε προς την είσοδο για να φύγουμε.
Παίρνουμε το μετρό και συνεχίζουμε για μία περιοχή με μαγαζάκια που πουλάνε φαγητό. Έχει αρκετή ζέστη και ένα δροσερό 6όροφο βιβλιοπωλείο μας προσελκύει το ενδιαφέρον. Για κανένα μισάωρο κάνουμε βόλτες στους ορόφους του και βρίσκουμε διάφορα πραγματάκια που μας ενδιαφέρουν. Λίγο πιο κάτω είναι η Wangfujing Street, εκεί που είναι τα φαγάδικα. Μπαίνουμε σε αυτό το στενό δρομάκι, που είναι γεμάτο κόσμο. Πραγματικά έχει πολλά μαγαζάκια που πουλάνε όμως φαγητό πιο εξειδικευμένο... Σκορπιούς, σκουλήκια, έντομα, νεογέννητα παπάκια και αρκετά κρέατα, αμφιβόλου προέλευσης... Πολλά έντομα μάλιστα είναι ζωντανά, περασμένα στο καλαμάκι και περιμένουν να τηγανιστούν στο καυτό λάδι. Κανένας μας δεν σκέφτεται να δοκιμάσει τίποτα από εδώ... Αγοράζουμε μόνο ένα αστείο καπέλο για τον ήλιο. Έξω από το δρόμο αυτό βρίσκουμε ένα ωραίο μαγαζί για φαγητό και καθόμαστε. Καθαρίζουμε τη μνήμη μας από αυτά που είδαμε και παραγγέλνουμε. Νοστιμότατα όλα όσα παίρνουμε!
Φεύγουμε και ψάχνουμε ένα ταξί. Από δω που είμαστε, δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσουμε πάνω από 15 γουάν. Οι ταξιτζήδες μας ζητούν 40 και 50! Ο Κωστής μαλώνει λίγο μαζί τους και φχαριστιέται! Φτάνουμε με τα πόδια τελικά στο δωμάτιο μας και ξεκουραζόμαστε. Το απόγευμα δεν θέλει κανένας να πάμε κάπου. Κάνουμε οικονομικό απολογισμό και προϋπολογισμό για τη συνέχεια. Δεν έχουμε πολλά γουάν και επειδή αύριο θα φύγουμε για το Σινικό Τείχος στις 6:00 το πρωί, πριν ανοίξουν οι τράπεζες, αποφασίζουμε να αγοράσουμε από το σούπερ μάρκετ πράγματα και να μαγειρέψουμε στο δωμάτιο μας. Αγοράζουμε υλικά για σαλάτα και παίρνουμε και διαλέγουμε μερικά από τα πάρα πολλά και διαφόρων ειδών φρέσκα μανιτάρια για το τηγάνι. Στο σούπερ μάρκετ βρίσκουμε και φέτα από την γαλακτοβιομηχανία της Λάρισας Όλυμπος! Το βράδυ το περνάμε ήρεμα στο δωμάτιο μας. Αύριο έχουμε ξύπνημα στις 5:00!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου