Ημέρα 22η: Η Απαγορευμένη Πόλη και το κούρεμα

Σήμερα ξυπνάμε νωρίς και δεν θα είναι εύκολα. Θα είμαστε στους δρόμους από το σήμερα το πρωί, όταν θα παραδώσουμε το διαμέρισμα μας, μέχρι αύριο το απόγευμα, όταν θα κάνουμε check-in στο ξενοδοχείο μας στο Βλαδιβοστόκ. Σήμερα μέχρι το βράδυ θα κάνουμε τις τελευταίες μας βόλτες στο Πεκίνο. Μετά θα πάμε να πάρουμε τους μεγάλους μας σάκους, που θα έχουμε αφήσει στο ξενοδοχείο και θα φύγουμε για το αεροδρόμιο. Στις 2:15, πρώτες πρωϊνές ώρες της επόμενης μέρας, θα αναχωρήσουμε με το αεροπλάνο για το Χαμπάροφσκ. Εκεί θα έχουμε μία αναμονή 5 ωρών για να πάρουμε το επόμενο αεροπλάνο που θα μας φτάσει στο αεροδρόμιο του Βλαδιβοστόκ. Στο Βλαδιβοστόκ θα πάρουμε ένα λεωφορείο που θα φτάσει στον κεντρικό σταθμό λεωφορείων της πόλης και τελικά θα πάρουμε ένα ακόμα λεωφορείο για να μας φτάσει δίπλα στο ξενοδοχείο μας. Υπολογίζουμε να είμαστε στο δωμάτιο μας αύριο το απόγευμα. Πολλά! Ξεκινάμε με τους σάκους μας. Τους ετοιμάζουμε για ταξίδι τους φορτωνόμαστε και ανεβαίνουμε στον 9ο όροφο να τους παραδώσουμε, μαζί με τα κλειδιά. Φεύγουμε για να δούμε επιτέλους την Απαγορευμένη Πόλη. Στο μετρό βάζουμε λίγα χρήματα ακόμα στην κάρτα για τη σημερινή ημέρα. Φτάνουμε γύρω στις 9:00 στην πλατεία Τιεν Αμέν και προχωρούμε γοργά για την είσοδο. Φυσικά έχει και πάλι πολύ κόσμο... Περνάμε την "Πύλη της Ουράνιας Ειρήνης" (Τιεν Αμέν).

Ο κόσμος πραγματικά είναι πάρα πολύς! Περπατάμε μαζί με το μεγάλο αυτό ποτάμι του κόσμου. Η Αυτοκρατορική Πόλη ή Απαγορευμένη Πόλη είναι η πόλη – ανάκτορο των αυτοκρατόρων της Κίνας. Ήταν κινεζικό αυτοκρατορικό παλάτι από τη Δυναστεία Μινγκ μέχρι το τέλος της Δυναστείας Τσινγκ. Χτίστηκε από διακόσιες χιλιάδες εργάτες, μεταξύ του 1406 και 1420, καλύπτει μια επιφάνεια περίπου επτά τετραγωνικών χιλιομέτρων και περιβάλλεται από ένα πανύψηλο τείχος με πύλες ύψους δέκα μέτρων, έχοντας τριγύρω μια τάφρο πλάτους 52 μέτρων. Η οικοδόμηση της Αυτοκρατορικής Πόλης έγινε με αυστηρά γεωμαντικούς κανόνες.Έχει οκτακόσια κτίρια και 8.706 αίθουσες. Εκεί ζούσαν εννιά χιλιάδες παλλακίδες και εκατό χιλιάδες ευνούχοι. Ονομαζόταν φυσικά Απαγορευμένη Πόλη γιατί κανένας κοινός θνητός δεν μπορούσε να μπεί μέσα. Πλέον είναι δημόσιο μουσείο. Φτάνουμε στο χώρο έκδοσης των εισιτηρίων. Πληρώνουμε 120 γουάν (17€) ο κάθε ενήλικας και 40 γουάν (6€) το κάθε παιδί. Περπατάμε μαζί με όλο τον κόσμο προς την επικύρωση των εισιτηρίων. Μπαίνουμε στην απέραντη αυλή, που ανοίγεται αμέσως μετά και η οποία χωράει μέχρι εκατό χιλιάδες άτομα! Χρησιμοποιούνταν σε στέψεις, μεγάλες γιορτές, τα γενέθλια του ηγεμόνα, την πρωτοχρονιά ή σε συγκεντρώσεις ιδιαίτερης σημασίας για τη διοίκηση της χώρας.

Προχωράμε γοργά. Ο ήλιος είναι ήδη πολύ ζεστός και είμαστε φορτωμένοι με τα μικρά, βαριά όμως σακίδια μας. Περπατάμε, παρατηρούμε, φωτογραφίζουμε και ξαναπερπατάμε. Περνάμε το ένα κτίριο μετά το άλλο. Βλέπουμε την "Αίθουσα της Προστατευτικής Αρμονίας», όπου ο αυτοκράτορας δεχόταν για επίσημη ακρόαση τους αξιωματούχους, το "Παλάτι της Ουράνιας Αγνότητας", όπου ήταν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του αυτοκράτορα, το "Παλάτι της Επίγειας Γαλήνης", με τα διαμερίσματα της πρώτης επίσημης συζύγου του αυτοκράτορα και τους περίτεχνους Αυτοκρατορικούς κήπους. Άλλα κτίρια με περίεργα ονόματα είναι «Η Αίθουσα της Πνευματικής Καλλιέργειας», «Το Παλάτι των Χιλίων Φθινοπώρων» και «Το Παλάτι της Αιώνιας Πηγής», που προοριζόταν για τις ευνοούμενες παλλακίδες του αυτοκράτορα! Μέσα σε λίγο περισσότερο από μία ώρα έχουμε ολοκληρώσει την ταχύτατη περιήγηση μας. Έξω από τη βόρεια έξοδο που βγαίνουμε περιμένουνε ταξιτζήδες, νόμιμοι ή παράνομοι, όπως και οδηγοί τουκ τουκ που ψαρεύουν πελάτες ζητώντας υψηλά ανταλλάγματα και εκμεταλευόμενοι την κούραση των τουριστών.

Εμείς δεν έχουμε ανάγκη για κάτι τέτοιο. Πολύ κοντά από εδώ βρίσκεται το Black Sesame Kitchen, ένας χώρος παράδοσης μαθημάτων μαγειρικής. Ο Κωστής θέλει να παρακολουθήσει το μεσημεριανό τμήμα. Για να το βρούμε μπαίνουμε μέσα στα στενά σοκάκια των χατόνγκς. Ευτυχώς που έχουμε το στίγμα του στο gps μας. Βρίσκουμε το νούμερο 28, περνάμε την μεγάλη κόκκινη πόρτα του και βρισκόμαστε μέσα σε μία μικρή αυλή. Γύρω από αυτή υπάρχουν χώροι με τραπέζια και χώροι μαγειρικής. Το κακό είναι ότι δεν έχουν συμπληρώσει τον απαραίτητο αριθμό ατόμων και έτσι το μάθημα δεν γίνεται... Κρίμα... Φεύγουμε με άγνωστη κατεύθυνση. Περπατάμε γύρω από την Απαγορευμένη Πόλη, μέσα στα στενά δρομάκια. Κάποια στιγμή μπαίνουμε σε μία περιοχή με πολλά κουρεία. Ο Κωστής με τον Βασίλη αποφασίζουν να κουρευτούν. Η συννενόηση δεν είναι και η καλύτερη, όμως οι δύο κομμωτές που αναλαμβάνουν κάνουν εκπληκτική δουλειά! Είναι αριστοτέχνες του είδους και εξαιρετικά λεπτολόγοι! Τα αγόρια αλλάζουν κόμμωση και αρέσει! Η τιμή δεν διαφέρει και πολύ από την Ελλάδα. Πληρώνουμε 15€ για τον κάθε έναν, με λούσιμο και κούρεμα.

Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε στην περιοχή που είμασταν χθες, δίπλα στο νοσοκομείο, με τα ωραία και καθαρά εστιατόρια. Με το μετρό μεταφερόμαστε πολύ γρήγορα εκεί. Τα παιδιά διαλέγουν να φάνε σε ένα από τα πολλά αρτοπωλεία, στα οποία μπορείς να φας. Είναι μία καλή επιλογή. Είναι καθαρό, ήσυχο, έχει wifi, πρίζες για να φορτίσουμε τις συσκευές μας και τουαλέτα. Καθόμαστε αρκετή ώρα εδώ και παίρνουμε δυνάμεις. Η επόμενη επιλογή που κάνουμε είναι μάλλον ατυχής και ως προς το εστιατόριο και ως προς τα φαγητά που διαλέγουμε... Πιο κάτω διαλέγουμε πολύ ωραία γλυκά για να ισοφαρίσουμε! Τέλεια! Η ώρα έχει πάει 15:30 και αλλάζουμε πάλι γειτονιά. Με λεωφορείο τώρα μεταφερόμαστε σε μία άλλη περιοχή που είναι εδώ κοντά και έχουμε ξαναέρθει. Είναι ο δρόμος South Luogu Alley, ο κεντρικός δρόμος με τα πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ, καφέ και μπαράκια. Αγοράζουμε μερικά σουβενίρ χαζεύουμε τον κόσμο που πηγαινοέρχεται και καθόμαστε και πάλι για στάση σε ένα ακόμα καφέ που είχαμε βάλει στο μάτι από την προηγούμενη φορά. Είναι το Beijing Downtown Backpackers, το οποίο εκτός του καφέ - μπαρ διαθέτει και δωμάτια. Πίνουμε έναν καφέ αμερικάνο, καφές που συνηθίζεται εδώ στο Πεκίνο, και τσάι για τα παιδιά. Το μέρος είναι εξαιρετικό, οι τιμές βέβαια είναι σαν της Ελλάδας...

Αργά το απόγευμα παίρνουμε το τελευταίο μετρό για το εμπορικό δίπλα στο διαμέρισμα μας. Το υπόλοιπο της κάρτας του μετρό ευτυχώς μας φτάνει ίσα-ίσα! Στο εμπορικό έχουμε χρόνο για να φάμε το βραδινό μας σε ένα από τα πολλά εστιατόρια του τελευταίου ορόφου και να γράψουμε στο blog. Στις 21:30 ανεβαίνουμε στο γραφείο-διαμέρισμα της υπεύθυνης κυρίας του διαμερίσματος μας για να παραλάβουμε τα σακίδια μας. Για να πάμε μέχρι το αεροδρόμιο υπάρχει τρένο express, που φεύγει από το σταθμό Dongzhimen και στοιχίζει 25 γουάν (3,5€) το άτομο. Επιλέγουμε να πάμε με ταξί αφού στοιχίζει τα ίδια χρήματα (100 γουάν) για όλους μας. Η υπεύθυνη κυρία καλεί ένα ταξί, επιβιβαζόμαστε και ξεκινάμε. Από το παράθυρο του ταξί βλέπουμε τις τελευταίες εικόνες του βραδινού Πεκίνου. 6 σχεδόν μέρες εδώ,νομίζουμε ότι το χορτάσαμε. Η κίνηση στο δρόμο είναι υπερβολική. Ευτυχώς έχουμε φύγει αρκετή ώρα πριν και δεν έχουμε άγχος. Φτάνουμε στο αεροδρόμιο μετά από 1 ώρα! Βρίσκουμε το μέρος που πρέπει να κάνουμε το check-in και σχεδόν αμέσως ξεκινάει να παραλαμβάνει βαλίτσες.

Περιμένουμε στην ουρά που σχηματίζεται πολύ γρήγορα. Έρχεται η σειρά μας και ο σάκος της Λίνας σταματάει στον έλεγχο! Το προβληματικό αντικείμενο δυστυχώς βρίσκεται στον πάτο του σάκου, έτσι η Λίνα αναγκάζεται να βγάλει όλα τα πράγματα έξω. Βρίσκουμε τον ένοχο! Το ψεκαστικό απολύμανσης που κουβαλάμε για τις τουαλέτες... Το ελέγχουν και μας το ξαναδίνουν πίσω. Η Λίνα ξαναβάζει τα πράγματα πίσω και στέλνουμε το σακίδιο να συναντήσει τα υπόλοιπα για τη φόρτωση στο αεροπλάνο. Η ώρα έχει περάσει και πηγαίνουμε γρήγορα να περάσουμε τον έλεγχο των διαβατηρίων. Εκεί αντικρύζουμε τόσο κόσμο που δεν έχουμε ξαναδεί σε αεροδρόμιο! Καθόμαστε στην ουρά και προσπαθούμε να μην μας προσπεράσει κανένας. Αναλαμβάνουν τα παιδιά! Η ώρα έχει πάει 01:15 και περνάμε επιτυχώς τον έλεγχο των διαβατηρίων. Πρέπει να είμαστε στην πύλη για αναχώρηση στις 01:45, παρόλα αυτά μπαίνουμε στην επόμενη μεγάλη ουρά για τον έλεγχο των αποσκευών. Η ώρα περνάει και ευτυχώς κάποια στιγμή έρχεται ένας υπάλληλος του αεροδρομίου και βάζει μπροστά όλες τις οικογένειες με παιδιά! Περνάμε και προχωρούμε γρήγορα μέχρι την πύλη. Είμαστε ευτυχώς εκεί 10' πριν ξεκινήσει η επιβίβαση. Αν δεν ήταν ο καλός κύριος πριν θα προλαβαίναμε στο τσακ και με πολύ άγχος. Επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο. Επόμενος προορισμός η πόλη Χαμπάροφσκ στη Ρωσία, ενδιάμεσος σταθμός για το Βλαδιβοστόκ.