Ημέρα 8η: Ιρκούτσκ, η πόλη της εξορίας

2 ώρες πριν τις 7:30 η κοπέλα του βαγονιού μας ξυπνάει για να να ετοιμαστούμε για την άφιξη μας στην πόλη του Ιρκούτσκ. Ήδη έχουμε ετοιμάσει τους σάκους μας από χθες, έτσι δεν έχουμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Έχει αρχίσει να ξημερώνει, το τοπίο έχει αλλάξει, αφού εδώ έχουν λιγοστέψει τα δέντρα και το πράσινο πάει μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Αρχίζουμε να μπαίνουμε στο Ιρκούτσκ, την πόλη που ήταν ένας τόπος εξορίας. Το 1822 το Ιρκούτσκ έγινε πρωτεύουσα της Ανατολικής Σιβηρίας, αλλά το γεγονός που έβαλε τη σφραγίδα του στην πολιτιστική ταυτότητα της πόλης ήταν η Δεκεμβριανή στάση κατά του Τσάρου Νικολάου Α΄ (1825). Οι στρατιωτικοί-πραξικοπηματίες και όλοι όσοι συμμετείχαν (ευγενείς, καλλιτέχνες, κ.ά.) στην αποτυχημένη προσπάθεια ανατροπής του Τσάρου, εξορίστηκαν εδώ. Ήταν οι επονομαζόμενοι Δεκεμβριστές, που μετέφεραν μαζί τους τις κοινωνικές συνήθειες και τις πολιτιστικές αξίες τους. Μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης προέρχεται από εκείνη την περίοδο. Αυτή όμως ήταν η αιτία το Ιρκούτσκ να αποκτήσει την απεχθή «ετικέτα» της πόλης-εξορίας. Ανάλογη ήταν και η συνέχεια στα χρόνια του Στάλιν, όταν στο Ιρκούτσκ, αλλά και σε ολόκληρη τη Σιβηρία, λειτουργούσαν τα περιβόητα στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφωνούντων (Gulag).

Το τρένο στο τέλος πηγαίνει πολύ αργά, μάλλον για να φτάσει ακριβώς στις 7:29 στον προορισμό του. Φτάνουμε πραγματικά στην ώρα μας και κατεβαίνουμε! Φωτογραφιζουμε και βγαίνουμε προς τα έξω, όπου μάλλον θα βρεθούμε με τον οδηγό που θα μας μεταφέρει στο διαμέρισμα μας. Πραγματικά έξω από το σταθμό μας βρίσκει και μας βάζει στο αυτοκίνητο. Μέσα από το αυτοκίνητο βλέπουμε τις πρώτες εικόνες της πόλης. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι πολύ καλές. Φτάνουμε σε μια περιοχή λίγο έξω από το κέντρο, με πολλά ψηλά κτίρια, παρκάρουμε και μας οδηγεί στο διαμέρισμα. Το διαμέρισμα είναι πολύ καλό, στον 10ο όροφο μίας πολύ ψηλής οικοδομής. Τακτοποιούμαστε και πιάνουμε το μπάνιο. Έχουμε άλλωστε 4 μέρες άπλυτοι! Ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε την περιήγηση μας στην πόλη. Πηγαίνουμε στην κοντινή στάση του λεωφορείου 69 και περιμένουμε. Σε λίγο έρχεται ένα βανάκι, που έχει με χαρτόνι τυπωμένο στο τζάμι τον αριθμό 69. Αυτό είναι το λεωφορείο! Στριμωχνόμαστε μέσα. Πληρώνουμε 15 ρούβλια (0,23€) το κάθε εισιτήριο.

Πρώτη στάση κάνουμε κοντά στο σπίτι του Δεκεμβριστή Volkonsky. Περπατάμε μέχρι εκεί και παρατηρούμε τα περίφημα ξύλινα και περίτεχνα διακοσμημένα σπίτια που έχουν διατηρήσει από τον 19ο αιώνα. Φτάνουμε. Το σπίτι του Volkonsky είναι ένα μικρό λευκό και μπλε ξύλινο σπίτι, με αυλή, αχυρώνα, στάβλους και χώρο φιλοξενίας των υπηρετών. Στις καλές εποχές του ήταν το επίκεντρο της πολιτιστικής ζωής της πόλης. Εκεί διοργανωνόταν χοροί, μουσικές βραδιές και πάρτι, ενώ συμμετείχε όλη η υψηλή κοινωνία  της πόλης. Πληρώνουμε το εισιτήριο και μπαίνουμε μέσα. Μία κυρία γύρω στα 70 μας ακολουθεί κατά πόδας. Σε κάθε αίθουσα που μπαίνουμε μας δίνει και μία πλαστικοποιημένη κόλλα Α4 που εξηγεί στα αγγλικά τα της αίθουσας. Μετά την 4η αίθουσα μας πιάνει όλους νευρικό γέλιο και εκεί πείθεται η κυρία ότι έχει να κάνει με ασόβαρους... Παρόλα αυτά το σπίτι μας αρέσει, αφού είναι σαν να γυρίζουμε πίσω στο χρόνο της λάμψης του.

Φεύγουμε και περπατάμε προς το ποτάμι. Κάνουμε ρούβλια σε μία τράπεζα και σταματάμε για καφέ στο Traveller's Coffee, που μάλλον είναι αλυσίδα εδώ. Το περιβάλλον είναι εξαιρετικό, όμως το σέρβις είναι πραγματικά από τα χειρότερα... Μπορεί να ήταν η πρώτη μέρα της κοπέλας που μας σέρβιρε... Φεύγουμε με τις χειρότερες εντυπώσεις, ενώ αργότερα διαβάζουμε στο tripadvisor, ότι τη γνώμη μας τη συμμερίζονται και πολλοί άλλοι. Φτάνουμε στο ποτάμι Angara, και μπαίνουμε στο ναό του Σωτήρος που βλέπουμε πρώτα. Είναι η παλαιότερη πέτρινη εκκλησία της Ανατολικής Σιβηρίας. Δίπλα ακριβώς από την εκκλησία βλέπουμε την άσβεστη φλόγα του μνημείου των πεσόντων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνουμε μέχρι τις όχθες του ποταμού, όπου μας κάνουν εντύπωση οι δεκάδες κλειδαριές, κλειδωμένες πάνω στα κάγκελα, δείγμα αγάπης ερωτευμένων ζευγαριών. Επισκεπτόμαστε τον Καθεδρικό ναό Bogoyavlensky που εντυπωσιάζει για τις πολύχρωμες αγιογραφίες που κοσμούν όλες τις εξωτερικές επιφάνειες του κτιρίου. Μας κάνει μεγάλη εντύπωση η ευλάβεια των ανθρώπων που προσκυνούν.

Φεύγουμε από την περιοχή και ξεκινάμε στην αρχή με τα πόδια και στη συνέχεια με λεωφορείο για το 130 Kvartal, μια τουριστική περιοχή λίγο έξω από το κέντρο, όπου έχουν δημιουργήσει μία γειτονιά με ξύλινα σπίτια, τα οποία μεταφέρανε από άλλα σημεία της πόλης ή τα κατασκευάσανε εξαρχής, κρατώντας την παλιά τεχνοτροπία. Είναι ένα μέρος  με πολλά μαγαζιά, ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, εστιατόρια και καφέ. Στην είσοδο βλέπουμε το χάλκινο ομοίωμα ενός μυθικού τέρατος, σύμβολο του Ιρκούτσκ. Τα παιδιά φωτογραφίζονται φυσικά μαζί του. Η περιοχή μπορεί να είναι τουριστική, όμως αξίζει μία βόλτα σ' αυτή. Κάθε λίγο σταματάμε και ακούμε μουσικούς που παίζουν στο δρόμο. Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα και σταματάμε για φαγητό στο rumyanovo, εστιατόριο με ειδικότητα τις πίτες. Παίρνουμε διάφορες και δοκιμάζουμε. Μία με κρέας,μία με πατάτα και κρεμμύδι, μία με σολωμό και μία με ρύζι και κιμά. Όλες τέλειες! Κάνουμε μία μικρη βόλτα στο εμπορικό και γυρίζουμε με το τραμ 2 στο διαμέρισμα μας για ξεκούραση. Τη χρειαζόμαστε όλοι!

Το απόγευμα κανείς δεν θέλει να ξυπνήσει! Σηκωνόμαστε μάλλον ανόρεχτα για μία βόλτα στις όχθες του ποταμού Angara. Φτάνουμε με τραμ και περπατάμε μέχρι τις όχθες του, στη δυτική πλευρά της πόλης, εκεί που βρίσκεται και το άγαλμα του αυτοκράτορα Αλέξανδρου του Γ'. Η βόλτα εδώ και η ηρεμία που απολαμβάνουμε είναι μοναδική. Ευτυχώς ξεσηκωθήκαμε από το διαμέρισμα μας... Περνάμε όλο το απόγευμα εκεί, ταϊζοντας τα πουλιά και τις πάπιες, χαζεύοντας τη δύση του ηλίου, φωτογραφίζοντας διάφορες σκηνές και προπάντων γελώντας πάρα πολύ! Η Νάγια κάνει συνεχώς photobombing! Αργά ξεκινάμε προς τη στάση του τραμ και ψάχνουμε ένα καφέ να πιούμε κάτι και να αράξουμε. Δυστυχώς πέφτουμε, στο κατά τα άλλα πολύ όμορφο και ατμοσφαιρικό Double Coffee, που έχει όμως την ίδια προβληματική εξυπηρέτηση με το πρωί. Πίνουμε τη μπύρα μας και τα αναψυκτικά, 1 ώρα μετά... Αργά πλέον γυρίζουμε στο διαμέρισμα, τρώμε και κοιμόμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι. Αύριο έχουμε πρωϊνό ξύπνημα για να δούμε τη λίμνη Βαϊκάλη λίγα χιλιόμετρα πιο νότια από εδώ.