Σήμερα είναι η μέρα να εξερευνήσουμε την γύρω περιοχή των λιμνών της Μαζουρίας. Εδώ βρίσκονται περισσότερες από 2.000 λίμνες, που συνδέονται μεταξύ τους με ένα εκτεταμένο σύστημα καναλιών και ποταμών. Η περιοχή αυτή είναι αρκετά δημοφιλής στους Πολωνούς, και στους βορειοευρωπαίους όχι τόσο στους Έλληνες τουρίστες. Παρόλα αυτά, έτσι όπως μέχρι τώρα έχουμε δει, είναι μία περιοχή που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος. Ξεκινάμε σχετικά αργά. Έχουμε επηρεαστεί από τη χθεσινή μέρα που όλα πήγαιναν πιο αργά. Αναχώρηση στις 10:30 και πρώτος προορισμός η πόλη Mikolajki στα δυτικά. Η πόλη ενώνει την ομώνυμη λίμνη και τη λίμνη Talty. Μέχρι να φτάσουμε εκεί περνάμε από χωριουδάκια τα περισσότερα των οποίων είναι μπροστά σε κάποια λίμνη. Όλα φαίνονται τόσο όμορφα και τακτικά! Μας κάνουν μεγάλη εντύπωση τα νεκροταφεία τους, τα οποία είναι πνιγμένα στα λουλούδια. Δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό! Η διαδρομή είναι υπέροχη, άλλες φορές μέσα στο δάσος, άλλες φορές δίπλα σε λίμνες. Ο Βασίλης στο δρόμο βγάζει επιτέλους το μπροστινό του δόντι που το ταλαιπωρεί αρκετό καιρό! Παρκάρουμε στο κέντρο της πόλης σε ένα από τα πολλά πάρκινγκ που βλέπουμε. Η 1 ώρα στοιχίζει 5 ζλότι.
Γύρω μας και σε όποιον δρόμο στρίψουμε βλέπουμε μικρές αγορές και μαγαζάκια που πουλάνε διάφορα. Έχει αρκετό κόσμο. Ο Βασίλης φυσικά κάνει την αγορά του. Ένα πολύ μοντέρνο fidget spinner. Περπατάμε μέχρι την κρεμαστή γέφυρα που ενώνει τις δύο λίμνες. Τα καραβάκια και ιστιοπλοϊκά είναι πάρα πολλά που με κατεβασμένο το κατάρτι περνάνε από κάτω. Στις περιοχές αυτές και επειδή σχεδόν όλες οι λίμνες συνδέονται μεταξύ τους με κανάλια είναι πολύ δημοφιλές να νοικιάζεις ένα σκάφος και να τιμονεύεις από τη μία στην άλλη. Καμία σχέση φυσικά με την ιστιοπλοΐα στο Αιγαίο, όμως εδώ σίγουρα, λόγω της ευκολίας, περισσότερος κόσμος ασχολείται με αυτό. Χαζεύουμε τα σκάφη που το ένα μετά το άλλο περνάνε κάτω από τη γέφυρα. Γυρίζουμε προς το κέντρο και περπατάμε λίγο ακόμα. Αγοράζουμε ένα δώρο που βρίσκουμε ότι θα είναι πολύ χρήσιμο στον δάσκαλο του χορού μας Richard, έτσι ώστε να βελτιώσει την απόδοση των μαθητών του. Μετά από ακριβώς μία ώρα αναχωρούμε για την επόμενη.
Επόμενος στόχος η μεγαλύτερη πόλη Gizycko, 35 χιλόμετρα βορειοανατολικά από εδώ. Η διαδρομή συνεχίζει να είναι υπέροχη. Ο φίλος μας Αντώνης, με την οικογένεια του, περνάει λίγα χιλιόμετρα πιο νότια από εδώ με κατεύθυνση τη Λιθουανία. Δυστυχώς δεν έχει χρόνο να κάνει μία στάση... Μιλάμε με βιντεοκλήση στο messenger. Όσο πλησιάζουμε βλέπουμε τα ίδια μικρά σπιτάκια στην εξοχή, με τους πανέμορφους κήπους, που βλέπαμε πέρσι στη Σιβηρία. Λίγο πριν φτάσουμε και στο χωριό Wilkasy, βρίσκουμε μία από τις αμμουδιές που δημιουργούν δίπλα στη λίμνη έτσι ο κόσμος να κάνει το μπάνιο του εκεί και να θυμίζει θάλασσα. Σταματάμε. Το νερό είναι σαν βούρκος και πραγματικά δεν μας κάνει καμία αίσθηση να μπούμε μέσα. Περιοριζόμαστε στο να φάμε τα hot dog που είχαμε ετοιμάσει και να ξεκουραστούμε λίγο στο γρασίδι που προηγείται της αμμουδιάς. Μετά από από καμιά ώρα αναχωρούμε.
Μπαίνουμε στην Gizycko και με το αυτοκίνητο κάνουμε μία περιήγηση στην πόλη. Σταματάμε τελικά μπροστά στη λίμνη που βλέπουμε ότι πολύς κόσμος πηγαινοέρχεται. Μας κάνει εντύπωση η πεντακάθαρη τουαλέτα του δωρεάν δημοτικού πάρκινγκ που παρκάρουμε. Που να το δεις αυτό στην Ελλάδα; Στη περιοχή υπάρχει ένα λούνα πάρκ, μαγαζάκια, καφέ, εστιατόρια, καταστήματα που νοικιάζουν διάφορα πράγματα θαλάσσης. Γίνεται ένας χαμός! Φυσικά μπροστά στη λίμνη έχει άμμο και η εικόνα που βλέπουμε μας θυμίζει πολύ τις θάλασσες μας. Το νερό εδώ είναι πιο καθαρό απο την προηγούμενη παραλία και αποφασίζουμε να μπούμε. Παγωμένη! Πιο κρύα και από το Ιόνιο... Κάνουμε αρκετή ώρα για να μπούμε μέσα. Βλέπουμε τα μικρά παιδάκια που μπαίνουν αμέσως μέσα και ντρεπόμαστε... Γιαυτό οι ξένοι έρχονται τον Μάιο στην Ελλάδα και κάνουν μπάνιο. Φυσικά ο χώρος που κολυμπάμε είναι περιορισμένος και παντού ρηχός. Ακόμα και μετά από μισή ώρα συνεχίζουμε να κρυώνουμε. Βγαίνουμε. Αρκετά για σήμερα. Κάναμε το πρώτο μας μπάνιο στις λίμνες της Μαζουρίας! Ντυνόμαστε και αναχωρούμε.
Δεν κάνουμε άλλη στάση, εκτός από το να γεμίσουμε αέριο στο αυτοκίνητο. Η τιμή του λίτρου εδώ είναι 0,40€. Η διαδρομή μέχρι το κάμπινγκ μας είναι λιγότερο από 40 χιλιόμετρα, αφού κλείνουμε τώρα έναν κύκλο. Φτάνουμε. Αποφασίζουμε αύριο να μην μείνουμε άλλο εδώ και να αναχωρήσουμε. Έχουμε δει ό,τι θέλαμε να δούμε για την περιοχή και μπορούμε να συνεχίσουμε. Ο Κωστής με το Βασίλη ξαναπάνε να βρουν το κουτάκι geocaching που δεν βρήκαν την προηγούμενη φορά. Μετά από αρκετή προσπάθεια γυρίζουν νικητές! Στο κάμπινγκ εμφανίζεται ένα τροχοκινούμενο, το οποίο στη μία πλευρά είναι ζωγραφισμένο. Έχει μία γιαγιά, 2 σκυλιά και μία γάτα. Παρκάρει λίγο πιο κάτω από μας. Ανακαλύπτουμε ότι ό,τι βλέπουμε ζωγραφισμένο ισχύει και στην πραγματικότητα. Μία ηλικιωμένη κυρία ταξιδεύει με τα ζώα της. Από ότι μας λέει περισσότερο χρόνο ζει έτσι παρά στο σπίτι της. Μπράβο της! Εμείς ετοιμάζουμε βραδινό και πέφτουμε για ύπνο. Άλλη μία ήρεμη μέρα πέρασε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου