Ημέρα 18η: Το μουσείο Αλληλεγγύης, βόλτα στο Gdansk και στο Sopot

Σήμερα είναι Κυριακή. Το πρόγραμμα μας είναι να επισκεφτούμε το μουσείο Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης, που παρουσιάζει την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος Σολιντάρνοσκ (Αλληλεγγύη), που ήταν η αρχή του τέλους για την Κομμουνιστική κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη. Ο Κωστής ξυπνάει πρώτος απ' όλους και στις 8:00 που ανοίγει το μαγαζάκι του κάμπινγκ περιμένει σε μία μεγάλη ουρά να ψωνίσει φρέσκα ψωμάκια για πρωϊνό. Στην περιοχή του Gdansk, αλλά και στην Πολωνία γενικότερα οι ουρές είναι πολύ συνηθισμένο πράγμα. Ο κόσμος περιμένει υπομονετικά την σειρά του, ακόμη και αν θέλει να αγοράσει ένα μικρό ψωμάκι. Ο Κωστής παρατηρεί έναν μπαμπά που με το μωρό του στο καρότσι περιμένει στην ουρά. Κάποια στιγμή το μωρό αρχίζει να κλαίει και το πηγαίνει στη μαμά του. Επιστρέφει και χωρίς να ενοχλήσει κανέναν πηγαίνει ξανά στο τέλος της ουράς. Αυτή είναι η κουλτούρα τους. Στις 10:00 είμαστε έτοιμοι να αναχωρήσουμε. Το μουσείο βρίσκεται βόρεια της παλιάς πόλης, στην περιοχή των ναυπηγείων, γύρω στα 10 χιλιόμετρα από το κάμπινγκ. Σε 20' φτάνουμε και αντικρύζουμε ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο και καθόλου κόσμο. Κατεβαίνουμε στο υπόγειο πάρκινγκ και βλέπουμε 2-3 αυτοκίνητα. Περίεργο!

Ανεβαίνουμε στην είσοδο και αρχίζουμε να βλέπουμε κόσμο. Για μια στιγμή σκεφτήκαμε μήπως είναι κλειστά....  Μέσα στην τιμή του εισιτηρίου είναι και το μηχάνημα ηχητικής ξενάγησης στα αγγλικά. Ξεκινάμε! Η ιστορία ξεκινάει το 1970 στα ναυπηγεία Lenin του Gdansk, τα οποία τότε απασχολούσαν 17.000 εργαζομένους, με την απόλυση της Anna Walentynowicz. Η απεργία που ακολουθεί καταλήγει αιματηρά. Αυτή ήταν η αρχή. Τον Αύγουστο του 1980, με επικεφαλής τον Λεχ Βαλέσα, απολυμένο από τα ναυπηγεία από το 1976, γίνεται η μεγάλη απεργία, όπου οι εργαζόμενοι απαιτούν να ικανοποιηθούν 21 αιτήματα, με κυριότερο το πρώτο, να ανεξαρτητοποιηθούν τα συνδικάτα των εργαζομένων. Βλέπουμε τα αιτήματα τους γραμμένα πάνω σε ξύλο. Στις 31 Αυγούστου του 1980 υπογράφεται τελικά η συμφωνία του Gdansk, όπως ονομάστηκε, η οποία έγινε σύμβολο της ειρηνικής επανάστασης και η γέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος Σολιντάρνοσκ. Μετά από αυτό ακολούθησαν και άλλες επιχειρήσεις το παράδειγμα τους, ενώ η αρχή του τέλους για την Κομμουνιστική κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη είχε γίνει. 

Το μουσείο είναι πραγματικά από τα καλύτερα που έχουμε δει σε περιεχόμενο, σε οργάνωση και σε αρχιτεκτονική. Βλέπουμε και μαθαίνουμε ένα σωρό πράγματα. Βλέπουμε το τρύπιο από σφαίρες μπουφάν του 20χρονου εργάτη Piernicki, που σκοτώθηκε στην απεργία του 1970, τον εναέριο γερανό που δούλευε η Anna Walentynowicz, το πραγματικό γραφείο του Jaket Kuron, ενός από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης, πολύγραφους, αναπαράσταση του στρογγυλού τραπεζιού, με τις θέσεις που καθόταν ο καθένας, όπου κυβέρνηση και κίνημα Σολιντάρνοσκ αποφασίζουν τον Απρίλιο του 1989 την νομιμοποίηση του κινήματος και την διενέργεια για πρώτη φορά ελεύθερων εκλογών. Η ροή της ιστορίας άλλαξε και από εδώ! Μαθαίνουμε ότι η βραβευμένη ταινία "Ο άνθρωπος από σίδερο" του Πολωνού σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα περιγράφει ακριβώς αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν το 1980 στα ναυπηγεία του Gdansk. Βλέπουμε το χάρτη της Ευρώπης με τις χώρες που από κομουνιστικές μετατράπηκαν σε δημοκρατικές. Στο τέλος αυτής της διαδρομής, ένας μεγάλος πίνακας από χαρτάκια, που εμφανίζει τη λέξη Σολιντάρνοσκ μας περιμένει να γράψουμε κι εμείς. Τα παιδιά γράφουν και τα δύο το χαρτάκι τους.

Φεύγουμε πολύ γεμάτοι από το μουσείο αυτό. Κανείς δεν θέλει να επιστρέψουμε στο κάμπινγκ και συνεχίζουμε προς την περιοχή του Gdansk που βρίσκεται ο ναός της Αγίας Αικατερίνης. Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και περπατάμε. Τα παιδιά δεν χάνουν την ευκαιρία να πάρουν ένα kolacze. Πιο κάτω υπάρχει μία αγορά λαχανικών και παντού βλέπουμε ξύλινα περίπτερα που δυστυχώς είναι όλα κλειστά. Βλέπουμε ένα ζευγάρι που τρώει ένα τεράστιο γύρο. Πεινάσαμε! Παίρνουμε το δρόμο που κάνανε και ανακαλύπτουμε το μαγαζί nokta kebab που πουλάει αυτό το γύρο. Φυσικά καθόμαστε και παραγγέλνουμε στον τυνήσιο υπάλληλο που δουλεύει. Σε λίγο οι γύροι έρχονται! Κόλαση! Λερωνόμαστε αλλά το ευχαριστιόμαστε τόσο πολύ! Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην περιοχή για να χωνέψουμε. Περπατάμε δίπλα στο κανάλι Raduni. Βλέπουμε τον τεράστιο μύλο, τον μεγαλύτερο στη μεσαιωνική Ευρώπη, το παλιό δημαρχείο και το άγαλμα του αστρονόμου Hevelius που γεννήθηκε στην πόλη. Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε πιο πέρα και συγκεκριμένα στο μοναδικό αθλητικό μαγαζί Decathlon που δυστυχώς δεν έχουμε στην Ελλάδα.

Κατά λάθος οδηγούμε μέχρι το Decathlon όχι του Gdansk αλλά του Sopot, τη διπλανή πόλη που είχαμε σκοπό να δούμε αύριο. Η ώρα είναι ακόμα 15:00. Έχουμε χρόνο να δούμε και την πόλη αυτή μετά. Κάνουμε μία ωραία βόλτα στους διαδρόμους του μαγαζιού. Αγοράζουμε ρακέτες μπάντμιντον και τσάντες σε πολύ καλές τιμές. Ο Βασίλης, αν υπήρχε βραβείο, θα είχε πάρει αυτό του μεγάλου καταναλωτή! Τα θέλει όλα! Συνεχίζουμε για το κέντρο του Sopot. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και παρπατάμε μέχρι την μεγαλύτερη αποβάθρα της  Πολωνίας και μία από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Αυτό που γίνεται εδώ στο Sopot δεν έχει προηγούμενο! Χαμός από κόσμο! Με δυσκολία περπατάμε. Παντού μαγαζάκια που πουλάνε τα πάντα. Φτάνουμε στην αποβάθρα. Έχει εισιτήριο για να μπούμε. 8 ζλότι το άτομο και 19 ζλότι το οικογενειακό εισιτήριο. Περνάμε τον έλεγχο και περπατάμε τα 511,5 μέτρα της που εισχωρούν μέσα στη Βαλτική θάλασσα. Το κλου αυτής της βόλτας είναι φυσικά ο Ινδός τουρίστας, με τους φίλους του να τον επευφημούν, αλλά και εκατοντάδες τουρίστες να τον κοιτούν που αποφασίζει να κάνει JetLev -Flyer. Ο Ινδός μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες και αρκετό γέλιο, καταφέρνει να πετάξει στον αέρα, με το κοινό να τον χειροκροτάει!

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην πόλη και φτάνουμε στον περίφημο πεζόδρομο Monte Cassino. Εκεί και αν γίνεται χαμός! Τρώμε πεντανόστιμη βάφλα με κρέμα και φρούτα! Περπατάμε μέχρι το θεόστραβο Crooked House, που στο ισόγειο του φιλοξενεί το Cafe Costa. Φωτογραφίζουμε και συνεχίζουμε μέχρι λίγο πιο πάνω, απ' όπου επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητο μας. Ο δρόμος που περπατάμε τώρα δεν έχει τόσο κόσμο. Μπορούμε να θαυμάσουμε τα αρχοντικά της πόλης αυτής, άλλοτε ξύλινα, άλλοτε μοντέρνα που δίνουν ένα μοναδικό στυλ σε όλη την πόλη! Φτάνουμε στο αυτοκίνητο και επιστρέφουμε προς το κάμπινγκ μας. Έχει φτάσει 19:30 και είμαστε αρκετά κουρασμένοι από τη σημερινή ημέρα. Εκεί παίζουμε με το καινούργιο παιχνίδι μας το μπάντμιντον, φτιάχνουμε μία ωραία σούπα ρεβύθια, πίνουμε τιε βότκες μας και αργά το βράδυ πέφτουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε να δούμε επίσης πολλά πράγματα!