Ημέρα 19η: Μπάνιο στη Βαλτική θάλασσα!

Σήμερα δεν βιαζόμαστε. Ξυπνάμε αργά, ενώ μία μηχανική βλάβη του αυτοκινήτου που ευτυχώς ο Κωστής διορθώνει μας κάνει να φύγουμε γύρω στις 11:00 από το κάμπινγκ. Σήμερα έχουμε αρχικά στόχο να φτάσουμε μέχρι το Hel, στο τέλος αυτής της στενής λουρίδας γης που βλέπουμε στο χάρτη. Η χερσόνησος αυτή βρίσκεται βόρεια και κατά κάποιο τρόπο προστατεύει μερικώς τον κόλπο Danzing, που βρισκόμαστε τώρα, από τους βόρειους ανέμους του χειμώνα. Είναι γύρω στα 35 χιλιόμετρα μήκος και το πλάτος του σε μερικά σημεία είναι μόνο 100 μέτρα. Διασχίζεται από μία σιδηροδρομική γραμμή, έναν δρόμο για τα αυτοκίνητα και έναν φυσικά για τα ποδήλατα, που βλέπουμε παντού σε όλη σχεδόν την Πολωνία. Το χειμώνα μετατρέπεται συχνά σε νησί. Η διαδρομή μέχρι εκεί δεν είναι μεγάλη, όμως οι ουρές των αυτοκινήτων, που βλέπουμε πολύ συχνά σε αυτήν την περιοχή δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους. Την μεγαλύτερη ουρά την πετυχαίνουμε λίγο πριν μπούμε στην χερσόνησο, στο χωριό Wladysalwowo. Μέχρι εκεί βλέπουμε έξω από το παράθυρο μας τα στάρια που ακόμα εδώ είναι πράσινα και τη φύση που δεν έχει διαφοροποιηθεί πολύ από αυτή των λιμνών.

Μπαίνουμε στη χερσόνησο. Η κίνηση είναι πολύ μεγάλη, όμως εδώ τα αυτοκίνητα κινούνται γρήγορα. Βλέπουμε το ένα κάμπινγκ μετά το άλλο. Από την πλευρά που βλέπει προς τον κόλπο δεν φαίνεται στο GPS μας να έχει αμμουδιές, ενώ από την πλευρά που βλέπει προς την ανοιχτή θάλασσα φαίνεται να υπάρχει μία συνεχόμενη αμμουδιά. Με τα μάτια μας δεν μπορούμε να δούμε πολλά αφού υπάρχουν συνεχώς δέντρα. Μόνο σε κάτι ανοίγματα προς τη μεριά του κόλπου. Από την άλλη πλευρά ένα ατελείωτο δάσος. Ταμπέλες προειδοποιούν ότι αν παρκάρεις πάνω στο δρόμο θα έρθει γερανός να σου το μαζέψει. Έτσι ψάχνουμε να βρούμε ένα πάρκινγκ να σταματατήσουμε και να περπατήσουμε. Λίγο πριν το χωριό Jastarnia βρίσκουμε ένα καλό μέρος. Σταματάμε και περπατάμε μέσα στο μονοπάτι του δάσους για να φτάσουμε μέχρι την παραλία. Τέτοια μονοπάτια έχουμε δει αρκετά μέχρι τώρα. Φτάνουμε και αντικρύζουμε μία φανταστική παραλία, με ψιλή άμμο, και πολύ λίγο κόσμο. Λογικό αφού εκτείνεται σε πολύ μεγάλη απόσταση.

Κάνει κρύο, όμως βάζουμε τα πόδια μας στο νερό. Δεν είναι πολύ κρύο. Η Λίνα έχει πολύ μεγάλη χαρά! "Θα κάνουμε μπάνιο εδώ", λέει αποφασιστικά και γυρίζει στο αυτοκίνητο για να πάρει την τσάντα με τα μαγιό μας. Τα παιδιά έχουν αρχίσει να ξεντύνονται. Τα μαγιό έρχονται και μπαίνουμε μέσα. Μετά τα πρώτα βήματα συναντάμε ένα βουνό άμμου που μας φέρνει το νερό στον αστράγαλο. Έχει προφανώς δημιουργηθεί από τα κύματα που μάλλον δεν σταματάνε ποτέ εδώ... Βουτάμε και κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο στη Βαλτική θάλασσα! Μοναδικό συναίσθημα. Η θάλασσα δεν είναι τόσο τρομαχτική όσο την νομίζαμε και μας αρέσει πολύ. Ο ήλιος βγαίνει από τα σύννεφα λες και μας περίμενε! Η Λίνα με τη Νάγια δεν λένε να βγούνε έξω. Παίζουν με τα κύματα. Μετά από κανένα μισάωρο βγαίνουμε όλοι έξω. Φτάνει για σήμερα! Βάζουμε ζεστά ρούχα, αποχαιρετούμε την παραλία μας και γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο. Ευτυχώς έχουμε πάρει μαζί μας και την κατσαρόλα με τα ρεβύθια, που κάναμε χθες. Την βάζουμε κάτω και την τσακίζουμε!

Συνεχίζουμε πιο κάτω για να φτάσουμε στο τελευταίο χωριό της χερσονήσου το Hel, απ' όπου πήρε και η χερσόνησσος το όνομα της. Σε λίγο φτάνουμε και παρκάρουμε κοντά στο κέντρο. Περπατάμε μέχρι τον πεζόδρομο Wiejska, ο οποίος είναι γεμάτος κόσμο! Πολύ τουριστικό και το Hel, αλλά όμορφα. Χαζεύουμε τα μαγαζάκια και περπατάμε μέχρι το τέλος, όπου κατεβαίνουμε ένα δρόμο πιο κάτω, το δρόμο που είναι μπροστά στη θάλασσα και το λιμάνι. Κι εδώ μία από τα ίδια. Φτάνουμε στο κεντρικότερο σημείο. Εδώ υπάρχει παραλία με άμμο και γεμάτη με κόσμο που κάνει μπάνιο. Η εικόνα δεν διαφέρει καθόλου από τις δικές μας θάλασσες. Εδώ χωριζόμαστε. Η Λίνα κάνει βόλτες στα μαγαζάκια, Η Νάγια με το Βασίλη περιμένουν στην ουρά για βάφλα με παγωτό και ο Κωστής πίνει έναν καφέ αμερικάνα στο cafe bulvar που όπως και όλα τα μαγαζιά εδώ είναι φίσκα στον κόσμο. Γύρω στις 17:00 γυρίζουμε προς το αυτοκίνητο και ξεκινάμε την επιστροφή.

Η επιστροφή δεν αλλάζει. Πάλι ουρά και αναμονές μεγάλες, μέχρι να φύγουμε τουλάχιστον από τη χερσόνησο. Πλησιάζουμε στη Gdynia την τρίτη πόλη, μετά το Gdansk και το Sopot, οι οποίες η μία  δίπλα στην άλλη δημιουργούν ένα πολύ μεγάλο οικιστικό σύμπλεγμα στην περιοχή. Η ώρα έχει πάει 19:30 και λέμε να ρίξουμε μία ματιά κι εδώ. Μπαίνουμε στην πόλη, όμως τα πάντα φαίνονται μουντά και έρημα. Ο ήλιος πλησιάζει στη δύση του,τα μαγαζιά έχουν κλείσει και έτσι διασχίζουμε την πόλη μέχρι το τέρμα του λιμανιού. Εκεί κατεβαίνουμε λίγο και περπατάμε. Στο λιμάνι είναι αραγμένα μεγάλα εμπορικά πλοία, αλλά και πλοία του ναυτικού. Βλέπουμε από μακριά το πολεμικό πλοίο Błyskawica που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Δυστυχώς η ώρα έχει περάσει και δεν μποιρούμε να το επισκεφτούμε. Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες και επιστρέφουμε στο κάμπινγκ μας με μία μικρή στάση για προμήθειες. Κάνουμε για βραδινό σνίτσελ με νοστιμότατες πατάτες φούρνου. Η μέρα ήταν κουραστική και πέφτουμε για ύπνο, αφού αύριο έχουμε να επισκεφτούμε τo κάστρο του Μάλμπορκ, το μεγαλύτερο σε εμβαδό κάστρο του κόσμου σήμερα.