Σήμερα έχουμε μια χαλαρή μέρα. Θα γυρίσουμε σε αξιοθέατα κοντινά, ενώ έχουμε υπολογίσει να κάνουμε πικ νικ στους περίφημους καταρράκτες Kravica. Πίνουμε τον καφέ μας μπροστά στο ποτάμι, ενώ η διπλανή οικογένεια από την Ολλανδία κάνουν πρωινό μπάνιο στα κρύα νερά του. Κάνουμε τις ετοιμασίες μας και ξεκινάμε γύρω στις 10:00 με κατεύθυνση το Blagaj Tekke, έναν άλλοτε σημαντικό χώρο συνάντησης σουφιστών, που θεωρείται ένα από τα πιο μυστικιστικά μέρη σε όλη τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Ο σουφισμός είναι η εσωτερική μυστικιστική διάσταση του Ισλάμ, κάτι σαν τους δικούς μας μοναχούς. Παράλληλα το Tekke είναι χτισμένο στη βάση ενός τοίχου δίπλα σε μια σπηλιά, μέσα στο οποίο βρίσκεται η πηγή που δημιουργεί τον ποταμό Buna.
Το GPS μας καθοδηγεί λίγο μυστήρια, παρόλα αυτά φτάνουμε στο σωστό μέρος. Εκεί φυσικά υπάρχει πάρκινγκ με 2 ευρώ, χωρίς χρονικό περιορισμό, κάτι πολύ κοινό στη χώρα και σε σημεία που δεν πρόκειται να αφιερώσεις πολύ χρόνο. Ο Κωστής φυσικά γκρινιάζει, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Περπατάμε μέχρι το χώρο του Tekke, δίπλα από το ποτάμι. Μαγαζάκια, εστιατόρια και καφέ είναι παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, για πρώτη φορά βλέπουμε να πουλάνε κούκλες με μαντήλες, όμως το τοπίο αξίζει πραγματικά την επίσκεψη μας. Το ίδιο το Tekke έχει εισιτήριο για να το δεις, κάτι που αποφεύγουμε να κάνουμε. Αρκούμαστε στο να φωτογραφήσουμε το ποτάμι και τη σπηλιά, αλλά και να περπατήσουμε πάνω στις γέφυρες που ενώνουν τις δύο όχθες.
Συνεχίζουμε για τον επόμενο στόχο μας, την πόλη Stolac. Ακολουθούμε το GPS, το οποίο μας οδηγεί σε έναν πολύ άσχημο χωματόδρομο και στη συνέχεια σε αδιέξοδο. Σήμερα δεν μας τα λέει καθόλου καλά... Η Λίνα φωτογραφίζει τους χωματόδρομους που μας έχει φέρει... Αλλάζουμε πλοηγό και βάζουμε το Maps.Me, το οποίο είναι αρκετά αξιόπιστο, δεν χρειάζεται σύνδεση internet και δωρεάν! Βγαίνουμε σε κεντρικότερους δρόμους όμως δεν αργούμε να ξαναμπούμε σε στενούς και κακούς δρόμους! Κάποια στιγμή βλέπουμε μπροστά μας και ένα άλλο αυτοκίνητο που πολύ γρήγορα βλέπουμε ότι έχει ελληνικές πινακίδες. Κάνουμε πλάκα και λέμε ότι και αυτοί θα έχουν τον ίδιο πλοηγό. Σε λίγο τους κάνουμε νόημα με τα φώτα να σταματήσουν και τους ρωτάμε τι πλοηγό χρησιμοποιούν. Maps.Me φυσικά μας λένε! Δεν σταματάμε να γελάμε! Ευτυχώς τα πράγματα βελτιώνονται και λίγο αργότερα φτάνουμε στο Stolac.
Αρχικά ψάχνουμε τον καταρράκτη Provalije στα βόρεια του χωριού. Το χωριό είναι όμορφο, με παλιά και μερικά παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, και με πολύ πράσινο, αφού το ποτάμι Bregava το διαπερνάει. Ο καταρράκτης δεν έχει πολύ νερό, όμως αυτό δεν αποθαρρύνει μία ομάδα νεαρών παιδιών να παίξουν και να κολυμπήσουν εκεί. Συνεχίζουμε για την στραβή γέφυρα Inat Ćuprija, η οποία με βάση το έναν από τους πολλούς θρύλους χτίστηκε έτσι για να εκδικηθεί ο κατασκευαστής τον χρηματοδότη του, αφού είχαν μαλώσει. Κάποιος άλλος θρύλος βέβαια μιλάει για τον παραμυθένιο μύθο των 2 νέων που ζούσαν στις απέναντι όχθες. Νομίζουμε ότι δεν έχουμε να δούμε κάτι άλλο σ' αυτό το χωριό και συνεχίζουμε για τον επόμενο σταθμό, τον καταρράκτη Kravica. Στην έξοδο του χωριού, βρίσκουμε ένα pekara, δηλαδή αρτοποιείο, το οποίο πουλάει και στριφτές πίτες. Παίρνουμε μία κιμαδόπιτα για το δρόμο και συνεχίζουμε!
Στο δρόμο για τους καταρράκτες Kravica τα αυτοκίνητα πληθαίνουν, ενώ όταν φτάνουμε στο πάρκινγκ καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας δημοφιλής προορισμός. Χαμός από αυτοκίνητα και λεωφορεία! Παρκάρουμε και πληρώνουμε την είσοδο που είναι για μας 30 μάρκα (15 ευρώ). Κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια μέχρι κάτω μαζί με πλήθος άλλων τουριστών. Η θέα που αντικρίζουμε όταν βλέπουμε τους καταρράκτες είναι μοναδική. Βλέπουμε το νερό να πέφτει από διαφορετικά σημεία. Το ύψος τους είναι περίπου 25 μέτρα, ενώ στη βάση του καταρράκτη δημιουργείται μία λίμνη με ακτίνα 120 μέτρων. Σε αυτή τη λίμνη ο κόσμος κολυμπάει. Ο κόσμος γύρω μας είναι πολύς και όλο και κατεβαίνουν κι άλλοι. Αποφασίζουμε να καθίσουμε σε ένα από τα πολλά καφέ - μπαρ, να παραγγείλουμε κάτι, ώστε να έχουμε καρέκλα και σκιά. Ευτυχώς δεν είναι τόσο ακριβά.
Η Λίνα με το Βασίλη αρχικά και ο Κωστής με τη Νάγια στη συνέχεια πηγαίνουμε κοντά στους καταρράκτες, όμως ο μόνος που τελικά αψηφά το κρύο νερό και κάνει μπάνιο είναι ο Βασίλης. Το νερό είναι ορμητικό και κάποια στιγμή μάλιστα ο Βασίλης νοιώθει να τον παρασέρνει. Αυτό δυσκολεύει κάποιον να κολυμπήσει. Δεν αργούμε να δούμε μπροστά στα μάτια μας έναν νεαρό που παραλίγο να πνιγεί. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή ο ναυαγοσώστης που βρισκόταν εκεί όλη την ώρα κατάφερε να τον βγάλει έξω. Η ώρα περνάει και έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Αλλάζουμε θέση και βρίσκουμε λίγο πιο κάτω έναν χώρο με χορτάρι. Στρώνουμε, καθόμαστε και ανοίγουμε τα φαγητά μας. Ντάκος, με φέτα και ελιές, αλλά και πεντανόστιμη κιμαδόπιτα. Τέλεια! Μετά το φαγητό δεν χάνουμε την ευκαιρία να πάρουμε και έναν υπνάκο, κάτω από τον παχύ ίσκιο που είμαστε.
Γύρω στις 16:30 αποφασίζουμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Φτάνουμε μέχρι το αυτοκίνητο, που για καλή μας τύχη, ενώ στην αρχή ήταν κάτω από τον καυτό ήλιο, στη συνέχεια ένα κυπαρίσσι το κράτησε στη σκιά και είναι δροσερά. Παίρνουμε διαφορετικό δρόμο από αυτόν που ήρθαμε. Στην πόλη Citluk βρίσκουμε μεγάλα πολυκαταστήματα και κάνουμε μερικές προμήθειες. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη άλλωστε είναι η πιο φθηνή χώρα από τις επόμενες που θα επισκεφτούμε. Η Λίνα δεν χάνει την ευκαιρία να αγοράσει επιτέλους την ξαπλώστρα που ήθελε τόσο καιρό για τη θάλασσα, αφού την βρίσκει σε προσφορά 28 μάρκα (14ευρώ). Κατηφορίζουμε προς το χωριό μας το Žitomislići και από ψηλά βλέπουμε τα αμπέλια, στην κοιλάδα που κυλάει ο Νερέτβα, να μοιάζουν με θέσεις αρχαίου θεάτρου. Γυρίζουμε στο κάμπινγκ. Σήμερα είναι η σειρά του Βασίλη να πλύνει τα πιάτα. Οι υπόλοιποι κάνουμε δουλειές ετοιμασίας για να είμαστε έτοιμοι αύριο που φεύγουμε. Το βράδυ κάνουμε κινέζικο και κουρασμένοι, για άλλη μία μέρα, πέφτουμε για ύπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου