Σήμερα έχουμε να επισκεφτούμε το Σπλιτ. Οι αναφορές που έχουμε πάρει μέχρι τώρα μιλάνε για μία πόλη που τα έχει όλα. Την παλιά πόλη, η οποία σήμερα κατοικείται, και μέσα στην οποία έφτιαξε ο Διοκλητιανός το παλάτι του, για να περάσει άνετα και όμορφα τα γεράματα του, (είναι ο μόνος Ρωμαίος αυτοκράτορας που πέθανε από φυσικά αίτια), την νέα πόλη, με το λιμάνι και το κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, τις παλιές γειτονιές σκαρφαλωμένες πάνω στο λόφο, τα σκουροπράσινα παντζούρια με τα περίτεχνα μπαλκόνια, τις ηλιόλουστες παραλίες, τη χαλαρή ζωή και τις γαλάζιες θάλασσες. Ξυπνάμε σχετικά νωρίς και γύρω στις 8:30 ξεκινάμε για να οδηγήσουμε τα περίπου 90 χιλιόμετρα. Παίρνουμε τον γρήγορο αυτοκινητόδρομο όμως όταν πλησιάζουμε στην πόλη η κίνηση γίνεται αφόρητη. Πέφτουμε σε μποτιλιάρισμα και καθυστερούμε αρκετά μέχρι το πάρκινγκ, πολύ κοντά στο κέντρο. Φτάνουμε. Η χρέωση είναι 7 kuna (1 €) την ώρα. Ούτε πολλά, ούτε λίγα... Από εκεί περπατάμε και σε 10' λεπτά φτάνουμε στην αγορά δίπλα στην ασημένια πύλη. Χαζεύουμε καθώς περπατάμε μέσα από αυτή. Προσέχουμε έναν χώρο που μπορείς να αφήσεις τις βαλίτσες σου έτσι ώστε να μπορείς να περπατήσεις άνετα μέσα στην πόλη. Περνάμε την ασημένια πύλη.
Περπατάμε μέσα σε ένα αρχαίο σκηνικό που όμως είναι ζωντανό! Μαγαζιά, σπίτια, απλωμένα ρούχα στις βεράντες, αλλά και πάρα πολύ κόσμος, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών τουρίστες σαν εμάς. Φτάνουμε στο περιστύλιο, τη μεγάλη αυλή όπου ο Διοκλητιανός δεχόταν τους καλεσμένους του. Μπροστά μας το Cafe Luxor, το οποίο χρησιμοποιεί τα αρχαία σκαλοπάτια για να καθίσουν οι πελάτες του. Λίγο πιο δίπλα ντυμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες περιμένουν να φωτογραφηθούν με τους τουρίστες, ενώ ο Βασίλης ανακαλύπτει πρώτος τη μόνη Σφίγγα που διατηρεί ακόμη το κεφάλι της (τις υπόλοιπες τις αποκεφάλισαν αργότερα οι χριστιανοί). Τον φωτογραφίζουμε και στη συνέχεια του κάνει παρατήρηση ο υπεύθυνος, χωρίς να είναι προφανής ο λόγος. Πίσω μας βρίσκεται ο ο θαυμάσιος καθεδρικός ναός του Αγίου Δομίνικου, ενώ όποιος θέλει μπορεί να ανεβεί τα σκαλιά που οδηγούν στην κορυφή του καμπαναριού, απ' όπου η θέα είναι μοναδική. Δυστυχώς αποθαρρυνόμαστε από τη μεγάλη ουρά...
Συνεχίζουμε και περπατάμε μέσα στα στενά, ανήλιαγα αλλά τόσο δροσερά καλντερίμια. Τα μαγαζάκια παντού πουλάνε αρωματικά πουγκιά γεμισμένα με λεβάντα. Βγαίνουμε από τη Χρυσή πύλη και αντικρίζουμε το πελώριο χάλκινο άγαλμα του επισκόπου Γρηγορίου της Νιν, μπροστά από το πάρκο Josipa Jurja Strossmayera. Εδώ εκτός από τα μαγαζάκια που πουλάνε αναμνηστικά έχουν προστεθεί και ζωγράφοι που εκθέτουν τους πίνακες τους. Χαζεύουμε λίγο τα έργα τους. Γυρίζουμε πάλι προς την παλιά πόλη και κατευθυνόμαστε προς την πλατεία Narodni. Όλα τα καφέ είναι πλημμυρισμένα με κόσμο, ενώ προσέχουμε, σε περίοπτη θέση πάνω στην πλατεία, το μαγαζί της ελληνικής Apivita που πουλάει καλλυντικά από φυσικά προϊόντα. Συνεχίζουμε για την πλατεία των φρούτων, όπου δεν βλέπουμε, όπως περιμέναμε, να πουλάνε φρούτα και βγαίνουμε από την μπρούτζινη πύλη στη Riva, μία μεγάλη περαντζάδα μπροστά στη θάλασσα, γεμάτη με καφέ, μπαρ, εστιατόρια και τραπεζάκια έξω, Μπροστά μας βλέπουμε τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια που είναι αραγμένα στο λιμάνι.
Περπατάμε μέχρι το τέρμα του δρόμου και ανεβαίνουμε προς την ήσυχη μεσαιωνική γειτονιά Veli Varos. Εδώ τα στενά δρομάκια οδηγούν μέχρι το πάρκο Suma Marjan και το σημείο Vrh Marjana - Telegrin, όπου φτάνει κάποιος για να θαυμάσει την πόλη από ψηλά. Έχουμε διαβάσει ότι στη γειτονιά αυτή θα βρούμε μικρά καφέ και γραφικά εστιατόρια. Δυστυχώς δεν βρίσκουμε κάτι από αυτά, εκτός από γραφικά σπιτάκια με ωραίες βεράντες και πολύ ωραία θέα, ενώ κανείς μας δεν έχει κουράγιο να ανέβει μέχρι τέρμα το δρόμο για να δει τη θέα. Γυρίζουμε προς το κέντρο, αφού έχουμε ηρεμήσει λίγο από την πολυκοσμία. Κατευθυνόμαστε στην λαϊκή αγορά που συναντήσαμε στην αρχή, αφού είχαμε δει να πουλάνε ψητό κρέας. Φτάνουμε όταν σχεδόν είχαν ξεπουλήσει τα πάντα. Αγοράζουμε το τελευταίο μισό ψητό κοτόπουλο και ένα ψητό χοιρινό κότσι. Από την υπόλοιπη αγορά ψωνίζουμε φρούτα και λαχανικά και περπατάμε μέχρι το σκιερό πάρκο Josipa Jurja Strossmayera, όπου καθόμαστε και την κάνουμε "ταράτσα"!
Επιστρέφουμε προς το αυτοκίνητο. Στο δρόμο αγοράζουμε τα προστατευτικά για τους καθρέπτες του αυτοκινήτου, με τη σημαία της Κροατίας. Αύριο είναι ο τελικός και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι! Φεύγουμε από την πόλη, αρκετά κουρασμένοι από την πολυκοσμία, με κατεύθυνση την κοντινή παραλιακή πόλη Trogir (η άλλοτε ελληνική αποικία Τραγούριον), μια πόλη-μουσείο, όπως διαβάζουμε. Δυστυχώς, μάλλον λόγω του ότι σήμερα είναι Σάββατο, μπλέκουμε σε μία τεράστια ουρά αυτοκινήτων που έχουν τον ίδιο προορισμό και κάνουμε πάνω από μιάμιση ώρα να διανύσουμε τα 30 χιλιόμετρα. Στη διασταύρωση για την πόλη αποφασίζουμε να μην την επισκεφτούμε και συνεχίζουμε από τον παραλιακό δρόμο για το επίσης όμορφο Sibenik, πολύ κοντά στο κάμπινγκ μας. Παρκάρουμε μπροστά στη θάλασσα, δίπλα στην παλιά πόλη, όπου υπάρχει παρκόμετρο. Αντικρίζουμε τον πολύ όμορφο καθεδρικό ναό του Αγίου Ιακώβου σε γοτθικό και αναγεννησιακό ρυθμό, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς
Τα σπίτια γύρω μας είναι πετρόχτιστα. Κι εδώ τα παντζούρια είναι σκουροπράσινα. Ανηφορίζουμε τα σοκάκια προς τα πάνω. Ο κόσμος στα καφέ βλέπει το μικρό τελικό μεταξύ Αγγλίας και Βελγίου. Η παλιά πόλη είναι πραγματικά πολύ όμορφη, ήσυχη, με πολλές πανσιόν και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σίγουρα αξίζει κάποιος να την επισκεφτεί. Ο Κωστής ανεβαίνει κι άλλο μέχρι το μοναστήρι και την εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν τη βόλτα τους. Σε αντίθεση με άλλες πόλεις στις ακτές της Αδριατικής, η πόλη δεν ιδρύθηκε από τους Ελλήνες, τους Ιλλύριους ή τους Ρωμαίους, αλλά από τους Κροάτες τον 10ο αιώνα. Συναντιόμαστε και πάλι και αποφασίζουμε να βρούμε κάπου να πιούμε ένα καφέ.
Καταλήγουμε στην παραλία, κάτω από μία πλούσια σκιά με θέα τη θάλασσα. Τα παιδιά παραγγέλνουν smoothies φράουλας. Ξεκουραζόμαστε αρκετά και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Στο δρόμο η Νάγια ανακαλύπτει ότι ένας από τους ηθοποιούς της αγαπημένης της σειράς Team Wolf, ο Ryan Kelley, ήταν μάλλον και αυτός χθες στους καταρράκτες του Krka! Χαμός! Κάνουμε μία απαραίτητη στάση για προμήθειες, αφού τις επόμενες 2 μέρες θα είμαστε μακριά από μεγάλες πόλεις και φτάνουμε στο κάμπινγκ. Πρώτα από όλα μπάνιο στην πισίνα και μετά ετοιμάζουμε για βραδινό λαζάνια. Οι γείτονες μας έχουν αλλάξει και είναι Γερμανοί και Ιταλοί. Μετά το φαγητό δεν κρατιόμαστε για πολύ ακόμα. Πριν τις 22:00 έχουμε πέσει όλοι για ύπνο. Αύριο φεύγουμε για την περιοχή των λιμνών του Πλίτβιτσε, ένα μοναδικό αξιοθέατο όλης της Κροατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου