Σήμερα αναχωρούμε από το κάμπινγκ που είμαστε για να πάμε στα βορειοανατολικά της χώρας, σχετικά κοντά με την Κροατία, έτσι ώστε να δούμε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα που συγκεντρώνονται στην περιοχή. Ο Κωστής σηκώνεται όπως κάθε μέρα το πρωί για να γράψει στο blog, ενώ οι υπόλοιποι σιγά - σιγά ξυπνούνε. Γύρω στις 9:00 αναχωρούμε, αποχαιρετώντας και αυτό το κάμπινγκ που τελικά αγαπήσαμε, παρόλη την αρχική κακή εντύπωση.Το GPS μας καθοδηγεί έτσι ώστε να παρακάμψουμε την πρωτεύουσα, κάτι που από τη μία είναι καλό, λόγω της πρωινής κίνησης, όμως ο δρόμος σε λίγα σημεία δεν είναι πολύ καλός. Παρόλα αυτά μας δίνεται έτσι η ευκαιρία να δούμε από κοντά τα χωριουδάκια που προσπερνάμε, τα οποία παρατηρούμε ότι είναι προσεγμένα με μερικά πραγματικά κουκλίστικα σπιτάκια. Γρήγορα μπαίνουμε στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο και συνεχίζουμε βόρεια για το Νίκσικ. Ο δρόμος είναι ανηφορικός όμως είναι πολύ καλός. Στο Νίκσικ παίρνουμε τον Μ6 και μετά τον P11 για να φτάσουμε στο Morinj, όπου βρίσκεται το κάμπινγκ μας. Ο P11 διασχίζει ένα πανέμορφο οροπέδιο, με διάσπαρτα ξύλινα σπιτάκια, μέχρι να καταλήξει στον κόλπο του Κοτόρ, με τα κάθετα βουνά που υψώνονται απότομα πάνω από τη θάλασσα. Γύρω στις 11:30 φτάνουμε και τακτοποιούμαστε. Όλοι πλέον βοηθάμε για να στηθούμε.
Έχει αρκετή ζέστη και έχουμε γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα. Φεύγουμε για μπάνιο στην καλύτερη παραλία της περιοχής την Bajova Kula Beach, λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω. Φτάνουμε και παρκάρουμε δίπλα στο δρόμο, αφού έχει πολύ κόσμο. Με το που κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια, ένας νεαρός μας πληροφορεί ότι δεν μπορούμε να καθίσουμε στο μέρος αυτό αν δεν πληρώσουμε 20€ για 2 ξαπλώστρες και μία ομπρέλα. Το μόνο ελεύθερο μέρος είναι αρκετά πιο κάτω όπου η θάλασσα είναι αρκετά βρώμικη. Αποφασίζουμε να φύγουμε και παρατηρούμε μία ταμπέλα που αναγράφει Public Beach (δημόσια παραλία). Με κάτι τέτοια χαλάει ο τουρισμός... Συνεχίζουμε για το διπλανό χωριό Perast, όπου έχουμε διαβάσει ότι το παρκάρισμα στην είσοδο του χωριού είναι δωρεάν, ενώ εκτός από το να το δούμε, θα πάρουμε και ένα βαρκάρη για να περάσουμε απέναντι στο νησάκι "Η Παναγία των βράχων". Με το που φτάνουμε είναι στημένοι νεαροί βαρκάρηδες, οι οποίοι μας ενημερώνουν ότι για να μπορέσεις να παρκάρεις πρέπει να πληρώσεις 2€, αλλά και να πας υποχρεωτικά μέχρι το νησάκι, πληρώνοντας 5€ το άτομο. Αποφασίζουμε να πάμε, αν και νοιώθουμε πως για ακόμα μία φορά μας εκμεταλλεύονται.... Η βάρκα δεν κάνει πάνω από 2' να μας φτάσει στο νησάκι, ενώ για να το εξερευνήσουμε δεν θέλουμε πάνω από 10'. Επιστρέφουμε στο χωριό και πληρώνουμε το ακριβότερο αγώγι που έχουμε ποτέ πληρώσει...
Αποφασίζουμε να περπατήσουμε σε αυτό το πραγματικά όμορφο χωριό που θυμίζει ακόμα την παλιά του αίγλη, τότε που ήταν ισχυρό και πλούσιο με 16 εκκλησίες και 17 παλάτια. Σήμερα μερικά από αυτά είναι ερείπια μέσα από τα οποία ξεφυτρώνουν μπουκαμβίλιες και αγριοσυκιές, ενώ άλλα ανακαινίζονται. Η ζέστη είναι αφόρητη! Σταματάμε για να αγοράσουμε ένα μπουκαλάκι νερό. Η κοπέλα μας λέει την τιμή: 1,50€ το ένα! Αυτό ήταν φεύγουμε. Βρίσκουμε ένα μικρό μίνι μάρκετ, αγοράζουμε νερό σε φυσιολογική τιμή και γυρίζουμε προς το κάμπινγκ μας, όπου μπροστά του έχει παραλία, για να δροσιστούμε. Μία κρύα μπύρα και ένας παχύς ίσιος, μπροστά στη γαλαζοπράσινη θάλασσα, με το τοπίο που σου κόβει την ανάσα, λύνει κάθε κακή διάθεση! Κολυμπάμε χαρούμενοι στα δροσερά νερά! Αναλαμβάνουμε δυνάμεις, ενώ ο Κωστής φτιάχνει στο τροχόσπιτο αρακά. Τρώμε και ξεκουραζόμαστε σε μία μεσημεριανή σιέστα. Αργά το απόγευμα είμαστε έτοιμοι να εξερευνήσουμε την πολύ όμορφη πόλη Herceg – Novi, η οποία βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου του Κοτόρ, ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό του Μαυροβουνίου.
Φτάνουμε λιγάκι αργά. Περνάμε μία οδύσσεια για να βρούμε να παρκάρουμε. Το πάρκινγκ που είχαμε σημειώσει το βρίσκουμε, οδηγώντας μέσα σε πολύ στενά δρομάκια, με αρκετή κίνηση και μεγάλες ανηφοροκατηφόρες, όμως είναι κλειστό... Δυστυχώς για να παρκάρουμε, ως τουρίστες που είμαστε, πρέπει να βρούμε έναν ιδιωτικό χώρο πάρκινγκ. Δεν μπορούμε να παρκάρουμε στις τόσες σηματοδοτημένες θέσεις μέσα στην πόλη, αφού χρειάζεται να έχεις κινητό τηλέφωνο της χώρας και να αποστείλεις ένα SMS για να πληρώσεις. Επιτέλους βρίσκουμε και περπατάμε μέχρι την παλιά πόλη που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η πόλη είναι αληθινά πολύ όμορφη και παρόλο που το «Novi» σημαίνει «νέο» δεν είναι τόσο νέα. Η πόλη ιδρύθηκε το 1382. Ένα πράγμα που προσέχουμε είναι οι τόσοι πολλοί φοίνικες παντού, οι περισσότεροι των οποίων έχουν χάσει όλα τους τα φύλλα και στέκονται γυμνοί. Φτάνουμε στην κεντρική πλατεία με τον πύργο του ρολογιού, ενώ λίγο πιο κάτω στην πλατεία Μπελαβίστα βλέπουμε την πολύ όμορφη σερβική εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Τα εστιατόρια σερβίρουν ψαρομεζέδες, ενώ τα αχνιστά μύδια πωλούνται για 4€ το μισό κιλό. Μία ομάδα γυναικών τραγουδάει τοπικά τραγούδια στην πλατεία. Τις ακούμε για λίγη ώρα και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Στις τηλεοράσεις βλέπουμε τη νίκη του Βελγίου απέναντι στη Βραζιλία. Γύρω στις 22:00 είμαστε στο κάμπινγκ. Τρώμε ελαφρά και κοιμόμαστε. Αύριο έχουμε μεγάλο πρόγραμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου