Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Ημέρα 5η: Το υπέροχο Κοτόρ και τα 1350 σκαλοπάτια για το κάστρο

Σήμερα έχουμε πρωινό εγερτήριο, ώστε να προλάβουμε να ανεβούμε τα 1350 του κάστρου του Κοτόρ νωρίς το πρωί, αφού μέχρι τις 10:00 δεν τα πιάνει ακόμα ο ήλιος. Στις 8:20 ξεκινάμε για το Κοτόρ, επιλέγοντας να πάρουμε το φέρι μποτ που φεύγει από το Kamenari και μας περνάει γρήγορα από την απέναντι πλευρά του κόλπου στο Lepetane. Φτάνουμε γρήγορα, πληρώνουμε το κόμιστρο για το αυτοκίνητο που είναι 4,50€, και σχεδόν αμέσως αναχωρούμε. Σε 5 λεπτά είμαστε απέναντι και οδηγούμε μέχρι τον προορισμό μας. Το σχέδιο μας είναι να παρκάρουμε κοντά στη βόρεια πύλη ή «Πύλη του Ποταμού» (όλα τα πάρκινγκ μέχρι τώρα χρεώνουν 0,80 την ώρα) και από εκεί να ανεβούμε τα σκαλοπάτια δωρεάν, αφού από αυτή την είσοδο δεν υπάρχει φύλακας. Μετά από ένα μικρό μποτιλιάρισμα στην είσοδο της πόλης παρκάρουμε και περπατούμε μέχρι το σημείο που έχουμε σηματοδοτήσει. Δυστυχώς ανακαλύπτουμε ότι έχουν διαβάσει τις αναφορές του tripadvisor και οι υπάλληλοι και έχουν στήσει και εκεί είσοδο. Το αντίτιμο καθόλου ευκαταφρόνητο (8€ / άτομο). Το πληρώνουμε (εκτός του Βασίλη που είναι παιδί), αφού ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στο Κοτόρ είναι να ανέβεις μέχρι πάνω και να θαυμάσεις τη θέα.


Ο Κωστής με τη Νάγια φεύγουν πιο γρήγορα, με τη Λίνα και το Βασίλη να έρχονται από πίσω. Μετά τα πρώτα 300-400 σκαλοπάτια ο Βασίλης κουράζεται, όμως συνεχίζει αφού εκτός των άλλων το τελευταίο διάστημα φτιάχνει τους κοιλιακούς του! Κάνουμε αναγκαστικές στάσεις αφού ο ιδρώτας έχει ήδη ποτίσει τις μπλούζες μας και τρέχει. Ανεβαίνουμε πολύ απότομα και γρήγορα αρχίζουμε να βλέπουμε από ψηλά τον μοναδικής ομορφιάς κόλπο του Κοτόρ, με τα τεράστια κρουαζιερόπλοια που είναι αραγμένα εκεί. Φτάνουμε στην Εκκλησία της Παναγίας της Αποκατάστασης της Υγείας, στα μισά περίπου της διαδρομής. Παίρνουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε. Μετά από συνολικά 45' φτάνουμε στον τελικό προορισμό της ανάβασης, το κάστρο του Αγίου Ιωάννη. Η θέα από εκεί πραγματικά είναι μαγευτική! Είναι σαν να πετάς στον ουρανό και να βλέπεις κάτω. Φωτογραφίζουμε, τραβάμε βίντεο και φυσικά ξεκουραζόμαστε πριν ξεκινήσουμε την κατάβαση. Η κατάβαση, όχι πολύ λιγότερο κουραστική, συντομότερη όμως αρκετά σε χρόνο, μας οδηγεί στο κέντρο περίπου της παλιάς πόλης, εκεί όπου ένα καφέ έχει στρώσει τα τραπεζάκια του, περιμένοντας τους κουρασμένους επισκέπτες να καθίσουν, να δροσιστούν και να αναλάβουν δυνάμεις.

Εμείς παρόλο που τα μάγουλα μας έχουν κοκκινίσει από την προσπάθεια, βρίσκουμε μία βρυσούλα με νερό και δροσιζόμαστε. Περπατούμε στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης. Χαζεύουμε τα μαγαζάκια. Φτάνουμε στον καθεδρικό ναό της πόλης, όπου μία ομάδα νεαρών παίζουν μουσική. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, η αστυνομία γρήγορα τους απομακρύνει. Στην πλατεία των όπλων καθόμαστε σε ένα καφέ, δροσιζόμαστε και βλέπουμε τον κόσμο που συνεχώς πηγαινοέρχεται. Το Κοτόρ αποτελεί πραγματικά τη βαριά τουριστική βιομηχανία της χώρας. Πιο πάνω ο Βασίλης βλέπει ότι υπάρχει ένα μουσείο για γάτες και μας πείθει να το επισκεφτούμε. Εκτός από ότι χαϊδεύουμε μία μαμά γάτα με τα δύο της γατάκια, μάλλον δεν πιάνουν τόπο τα συνολικά 3 ευρώ που δίνουμε για την είσοδο.  Κλείνουμε τη βόλτα μας στην παλιά πόλη, παίρνουμε το αυτοκίνητο μας και κάνουμε μία στάση για φαγητό στο χέρι στο εξαιρετικό Tanjga Family Restaurant. Η καταρρακτώδης βροχή που μας πιάνει μας κάνει να γευματίσουμε μέσα στο αυτοκίνητο μας.

Συνεχίζουμε το δρόμο μας για το χωριό Rose. Το μικρό αυτό χωριό βρίσκεται στο τέλος της χερσονήσου Lustica, στην είσοδο του Κόλπου του Κότορ και απέναντι από το Herceg – Novi, που είμασταν χθες το βράδυ. Ένα λάθος από το GPS, για ακόμη μία φορά, μας οδηγεί σε ένα δρόμο που ιδρώνουμε να γυρίσουμε πίσω, αφού είναι χωματόδρομος με πολύ μεγάλη κλίση... Ευτυχώς δεν έχουμε κάποια απώλεια. Στο χωριό Rose μετά βίας βρίσκουμε να παρκάρουμε. Δεν είναι παρά ένα χωριό με πολλά εξοχικά και 2 ταβερνάκια που σερβίρουν καφέ, με το ένα να είναι πολύ καλύτερο από το άλλο. Εμείς καθόμαστε στο χειρότερο και πίνουμε καφέ και λεμονάδα σπιτική. Το χωριό θυμίζει στη Λίνα μυθιστόρημα του Μίλαν Κούντερα, όπου ο πρωταγωνιστής βρίσκεται σε ένα τέτοιο χωριό και πολύ γρήγορα μαθαίνει την ιστορία του κάθε κατοίκου του. Έχει αρχίσει να βρέχει και επιστρέφουμε προς τα πίσω. Στο δρόμο μας βρίσκεται η πιο καλή παραλία της περιοχής η Plavi Horizonti Beach. Σταματάμε και βλέπουμε μία πολύ οργανωμένη παραλία με ρηχή αμμώδη θάλασσα, που σίγουρα αν το ξέραμε θα επιλέγαμε να έρθουμε αντί του χωριού Rose. Φεύγουμε αφού η βροχή συνεχίζεται.

Επιστρέφουμε πάλι από το Lepetane για να πάρουμε το φέρι μποτ. Πολύ γρήγορα είμαστε στο κάμπινγκ μας. Έχει βρέξει και εδώ αρκετά. Έχουμε μία μικρή απώλεια το τραπεζάκι μας που φούσκωσε από το νερό....Ξεκουραζόμαστε ο καθένας με τον τρόπο του και αμέσως μετά ετοιμαζόμαστε για αύριο. Αύριο θα ξυπνήσουμε νωρίς και έτσι κάνουμε ότι μπορούμε για να μην καθυστερήσουμε αύριο. Το ποταμάκι δίπλα από το κάμπινγκ βγάζει υδρατμούς λόγω της υγρασίας και δείχνει ατμοσφαιρικό. Ο Βασίλης το φωτογραφίζει. Το βράδυ τρώμε ότι έχει περισσέψει από όλες τις μέρες, βλέπουμε λίγο από τον προημιτελικό της Κροατίας, που θα επισκεφτούμε αύριο, και κοιμόμαστε. Αύριο αφήνουμε το πανέμορφο Μαυροβούνιο! Πραγματικά το προτείνουμε ανεπιφύλακτα σαν έναν εύκολο, κοντινό και σχετικά φθηνό προορισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου