Σήμερα είναι η πρώτη από τις δύο ημέρες χαλάρωσης και ηρεμίας εδώ στο Dahab, ένα παλιό ψαροχώρι που τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό. Το Dahab βρίσκεται στον κόλπο της Άκαμπα, στην Ερυθρά θάλασσα, απέναντι από τη Σαουδική Αραβία, ενώ πολύ κοντά του είναι το Ισραήλ και η Ιορδανία. Αυτός είναι και ο λόγος που όλα τα ταξιδιωτικά γραφεία έχουν εντάξει στα προγράμματά τους τους δημοφιλέστερους προορισμούς των δύο χωρών. Το Dahab είναι το ένα από τα τρία γνωστά θέρετρα της περιοχής. Τα άλλα δύο είναι το πολύ γνωστό Σαρμ Ελ Σέιχ, το οποίο εδώ και χρόνια είναι προορισμός της Ryanair και η Νουβέιμπα. Εμείς επιλέξαμε το Dahab, αφού είναι πιο φιλικό στον ανεξάρτητο τουρισμό και πιο χαλαρό στο χαρακτήρα του. Ξυπνάμε αργά και τρώμε το πρωινό μας. Αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο στη Laguna Beach, μία περιοχή λίγο πιο νότια, με αμμώδη παραλία και δημοφιλή τόπο για kitesurfing. Το kitesurfing είναι ένα θαλάσσιο σπορ που χρειάζεται αέρα και ένα "αετό" και μια "σανίδα" για να σε ωθήσει στο νερό. Στο Dahab φυσάει 300 μέρες το χρόνο! Ανεβαίνουμε σε ένα ταξί, που είναι όμως αγροτικό με καρότσα! Έτσι είναι εδώ τα ταξί...
Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε. Η περιοχή είναι ένας κλειστός κόλπος, που μοιάζει με λίμνη (γιαυτό λέγεται και Laguna), όπου οι περισσότεροι κάνουν εδώ kitesurfing, ενώ η εξωτερική πλευρά του κόλπου βλέπει στη θάλασσα και είναι πιο δημοφιλής στους λουόμενους. Εκεί πηγαίνουμε κι εμείς. Τα 3-4 στέγαστρα που βρίσκονται εδώ και προφυλάσσουν από τον ήλιο, έχουν καταληφθεί από γυναίκες της περιοχής που πουλάνε τουριστικά είδη. Στρώνουμε τις πετσέτες μας κάτω και μπαίνουμε για μπάνιο. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, ενώ η θάλασσα είναι πολύ απότομη και βαθαίνει αμέσως. Απέναντι βλέπουμε την Σαουδική Αραβία!
Για καμιά ώρα χαιρόμαστε το μπάνιο μας, αποφεύγοντας που και που τις γυναίκες που θέλουν να μας πουλήσουν πράγματα, αλλά και έναν ντόπιο που με σύστημα προσπαθεί να μας κάνει πελάτες. Αρχικά κολυμπάει δίπλα μας και μας λέει ότι δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα που μιλάμε, έτσι ώστε να δει το προφίλ μας. Μετά μας προσφέρει ένα κολιέ που βρήκε τάχα στη θάλασσα για να μας πλησιάσει περισσότερο και μετά αρχίζει να μας διαφημίζει το διαμέρισμα και το σκάφος του. Επειδή μάλιστα μας συμπάθησε πολύ, μας προσκαλεί στο σκάφος του για να μας κάνει μία βόλτα! Τόσες μέρες εδώ, έχουμε μάθει τον τρόπο τους και τον αποφεύγουμε ευγενικά. Τηλεφωνούμε στον ταξιτζή για να έρθει να μας πάρει. Η χρέωση, από τη στιγμή που μας τον σύστησε το ξενοδοχείο, είναι σταθερή, 20 λίρες. Το ταξί μας πηγαίνει στο χωριό για να φάμε κάτι, κοντά στην περιοχή που φάγαμε και χθες. Τα παιδιά τρώνε πεντανόστιμα γλυκά στο El Fishawy και ακριβώς απέναντι ο Κωστής με τη Λίνα τρώνε επίσης πεντανόστιμο κινέζικο στο Kichen Express. Γυρίζουμε προς το ξενοδοχείο για ξεκούραση, ενώ για να ανάψουνε τα αίματα ρίχνουμε ένα καβγά με τους ταξιτζήδες που ζητάνε για τη μισή διαδρομή 50 λίρες. Το σύστημα που βλέπουμε να ισχύει εδώ είναι ότι ένας κάνει το κουμάντο με τον πελάτη και αφού συμφωνήσει την τιμή τον στέλνει στον κατάλληλο ταξιτζή. Έτσι αν το ποσό που συμφωνείται είναι μικρό, ο ταξιτζής είναι ο λιγότερο κοντινός της κλίκας...
Το μεσημέρι ξεκουραζόμαστε και ηρεμούμε. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε για μία ακόμα βόλτα στην πόλη, η οποία πραγματικά δεν χορταίνεται. Οι καταστηματάρχες δεν μας ενοχλούν όπως χθες. Μάλλον μας θυμούνται. Ελέγχουμε τις τιμές από δωράκια που θέλουμε να πάρουμε. Κάνουμε μία στάση στο καφέ Fayrouz για αναψυκτικά και θέα την φωτισμένη απέναντι Σαουδαραβική πόλη Magna. Σκεφτόμαστε ότι αντίστοιχα στον Πλαταμώνα θα βλέπαμε την Χαλκιδική. Και τα δυο έχουν την ομορφιά τους, όμως αυτό που ζούμε έχει το διαφορετικό. Στη θάλασσα μπροστά μας κολυμπάνε περίεργα και εντυπωσιακά ψάρια. Τα νερά της Ερυθράς θάλασσας είναι από τα πιο θερμά του κόσμου. Εδώ ζουν τροπικά ψάρια που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, αν και τα τελευταία χρόνια όλο και ακούμε για εμφανίσεις τροπικών ψαριών στο Αιγαίο, προφανώς λόγω της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής. Είναι ήσυχα και χαλαρώνουμε. Όταν ξεκουραζόμαστε αρκετά πληρώνουμε και συνεχίζουμε.
Αποφασίζουμε να περπατήσουμε και μετά την τουριστική παραλία, ακολουθώντας το παραλιακό δρομάκι που συνεχίζει. Τα πράγματα εδώ είναι πολύ ήσυχα. Υπάρχουν βέβαια ξενοδοχεία και εστιατόρια, όμως αρχίζουμε να βλέπουμε και ιδιωτικά, πολύ όμορφα σπίτια, μάλλον των πιο προνομιούχων της περιοχής. Συναντούμε μικρές παρέες που κάθονται και απολαμβάνουν την νυχτερινή αυτή ώρα μπροστά στη θάλασσα. Όσο περπατάμε τόσο τα σπίτια αρχίζουν να γίνονται πιο φτωχικά. Εδώ αρχίζει η κανονική πόλη, την οποία πολλοί λίγοι τουρίστες επισκέπτονται. Χανόμαστε στα μικρά δρομάκια της, όπου βλέπουμε μαμάδες που φωνάζουν στα ξυπόλυτα παιδιά τους που δεν λένε να σταματήσουν το παιχνίδι και να συμαζευτούν στο σπίτι τους. Κάπως έτσι θυμάται και ο Κωστής την παιδική του καλοκαιρινή ζωή στον Πλαταμώνα. Κάποια στιγμή βρισκόμαστε στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, όπου οι άνδρες είναι μαζεμένοι στα καφενεία και καπνίζουν ήσυχα τον ναργιλέ τους. Κάνουμε μία γρήγορη βόλτα αναγνώρισης και αποφασίζουμε να γυρίσουμε για βραδινό στη γειτονιά μας, στο πολύ δημοφιλές King Chicken με ψητά και καλές τιμές. Φτάνουμε. Το μαγαζί δικαιολογεί τη φήμη του. Τρώμε αρκετά καλά και φθηνά. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και κοιμόμαστε. Αύριο θα είναι η τελευταία μέρα μας στο Dahab.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου