Ημέρα 6η: Ο ναός της Ίσιδας

Σήμερα έχουμε στο πρόγραμμα να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς και να επισκεφτούμε το ναό της Ίσιδας, πριν μας πιάσει η ζέστη, που σήμερα απ' ότι διαβάσαμε θα ξεπεράσει τους 45 βαθμούς. Ο ναός της Ίσιδας βρίσκεται πάνω στο νησάκι Αγιλκία, 10 χιλιόμετρα νότια του Ασουάν. Ο καλύτερος τρόπος για να πάει κανείς μέχρι την έκδοση εισιτηρίων και την αποβάθρα με τις βάρκες που σε περνάνε στο νησάκι είναι με ταξί. Δεν υπάρχει απευθείας συγκοινωνία με τα βανάκια που πηγαινοέρχονται στην πόλη, ενώ δεν είναι και εύκολο να συννενοηθείς αφού ελάχιστοι οδηγοί τους ξέρουν αγγλικά. Με λίγη καθυστέρηση καταφέρνουμε να ξεκινήσουμε γύρω τις 7:30. Λίγο πιο κάτω και καθώς βιαζόμαστε ο Κωστής κοιτάει να χαιρετήσει έναν ντόπιο και δεν βλέπει μία μονάδα κλιματιστικού που βγαίνει μπροστά στο δρόμο μας. Πέφτει με δύναμη πάνω της, χτυπάει στο κεφάλι και σωριάζεται κάτω. Ευτυχώς  το χτύπημα δεν είναι τέτοιο που να χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από αυτά που έχουμε μαζί μας. Μαγική αλοιφή στο κεφάλι και απολύμανση και γάζα στην εκδορά του ώμου. Όλα καλά! Συνεχίζουμε με περισσότερη προσοχή.

Περνάμε με το καραβάκι απέναντι και αμέσως βρίσκουμε έναν ταξιτζή. Αρχίζουμε τα παζάρια. Από τις 200 λίρες κατεβαίνουμε στις 80 και ξεκινάμε. Στη διαδρομή προσπαθεί να μας πουλήσει και την επιστροφή και τελικά συμφωνούμε με 200 λίρες, ποσό αρκετά μεγάλο για την περίσταση, για να μας πάει, να μας περιμένει 45' και να μας επιστρέψει πίσω. Καθώς προχωρούμε προς τα εκεί παρατηρούμε από το παράθυρο μας το πόσο πολύ εκτείνεται η πόλη του Ασουάν και προς το νότο. Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο πάρκινγκ. Βλέπουμε κι εμείς ότι δεν φτάνουν μέχρι εδώ τα βανάκια. Θα έπρεπε να περπατήσουμε 2-3 χιλιόμετρα. Βγάζουμε εισιτήρια με 420 λίρες για όλους μας. Το εισιτήριο δεν περιλαμβάνει το καραβάκι, για το οποίο πρέπει να δώσουμε άλλες 150 λίρες. Ευτυχώς γνωρίζουμε τρεις Κινέζους με τους οποίους αποφασίζουμε να μοιραστούμε το ποσό. Περνάμε όπως πάντα τον έλεγχο και κατεθυνόμαστε στις βάρκες. Οι βαρκάρηδες, παρόλο που πληρώσαμε για τη βάρκα θέλουν να πας πάρουν, με το έναν ή τον άλλο τρόπο, και άλλα χρήματα. Τραβάμε έναν καβγά και ανάβουν τα αίματα, όμως δεν παίρνουν λίρα τσακιστή παραπάνω. Ξεκινάμε.

Ο ναός της Ίσιδας αρχικά χτίστηκε στο νησί Φίλες, όμως η άνοδος των υδάτων λόγω του φράγματος του Ασουάν είχε κάνει το μνημείο να είναι το μισό μέσα στο νερό. Έτσι το μετέφεραν στο νησάκι Αγιλκία, αυτό που κατευθυνόμαστε τώρα με το καραβάκι. Ο ναός ήταν το κυριότερο κέντρο λατρείας της Ίσιδας, επί των Πτολεμαίων και προσέλκυε πιστούς απ' όλη τη Μεσόγειο, μέχρι και το 550 μ.Χ.. Φτάνουμε στο νησάκι και κατεβαίνουμε. Ακόμα δεν έχει πολύ κόσμο, είμαστε και πάλι τυχεροί. Στα δεξιά μας βλέπουμε το εντυπωσιακό περίπτερο του Τραϊανού. Περπατάμε αριστερά προς τον εξωτερικό περίβολο του ναού, περνάμε την πύλη του Πτολεμαίου και μπαίνουμε στο ναό. Όλα στο ναό είναι λεπτοδουλεμένα και κομψά, γιαυτό και ο ναός αυτός είναι τόσο δημοφιλής. Για μισή ώρα τριγυρίζουμε, διαβάζουμε και φωτογραφίζουμε.

Η ώρα έχει περάσει και πηγαίνουμε προς την έξοδο, περιμένοντας τους Κινέζους που έχουμε έρθει μαζί. Οι πλανώδιοι προσπαθούν να μας πουλήσουν τα πάντα. Δεν ενδίδουμε... Λίγο αργότερα έρχονται και οι Κινέζοι και αναχωρούμε. Επιστρέφουμε και βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες μαζί τους. Επιστρέφουμε στο ταξί μας, που όμως θέλει κι άλλα χρήματα, αφού καθυστερήσαμε περισσότερο απ' όσο είπαμε. Με έναν καλό καβγά παίρνει αυτό που δίκαια του αναλογεί και όχι αυτό που επιθυμεί. Φεύγουμε ικανοποιημένοι. Αυτό είναι που στην Αίγυπτο τελικά σου χαλάει τη διάθεση. Να πρέπει να μαλώνεις συνέχεια για το τουριστικό σου δίκιο. Ο Κωστής βέβαια το ευχαριστιέται και λίγο. Πλησιάζει το μεσημέρι και η θερμοκρασία έχει πιάσει ταβάνι. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας.

Χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση και δροσιά. Με τον Καφάνα κανονίζουμε το αυριανό μας ταξίδι στο Αμπού Σιμπέλ. Οι Κινέζει εκδήλωσαν και αυτοί ενδιαφέρον να έρθουν μαζί μας, αφού, ο πράκτορας τους, τους πουλάει τη μετακίνηση μέχρι εκεί πολύ ακριβότερα από τις 350 λίρες που θα πληρώσουμε εμείς. Ο Καφάνα κανονίζει και για αυτούς. Το μεσημέρι ο Κωστής μαγειρεύει ρύζι με λαχανικά, στην κοινόχρηστη κουζίνα του ξενοδοχείου. Τρώμε και ξεκουραζόμαστε. Τώρα πρέπει να έχει πάνω από 45 βαθμούς έξω. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε ξανά έξω και ξεκινάμε με ένα υπέροχο καφεδάκι στο καφέ ΜΑΚΑΝΙ που ήμασταν και χθες.

Συνεχίζουμε μία βόλτα στην πόλη σε δρόμους όχι και τόσο τουριστικούς. Βλέπουμε πως πραγματικά ζουν οι κάτοικοι αυτής της πόλης, τα μαγαζιά που πίνουν το καφέ τους, που κάνουν τα ψώνια τους. Τα σπίτια τους δεν είναι καθόλου συντηρημένα, ενώ υπάρχουν παντού σκουπίδια. Μας κοιτάνε σαςν αξιοπερίεργο και για κάποιο λόγο νομίζουν ότι είμαστε Ισπανοί. Γυρίζουμε προς το ποτάμι και το παζάρι τους. Ο ήλιος δύει. Τώρα αρχίζουν να ανοίγουν ένα ένα τα μαγαζάκια τους. Βρίσκουμε και κάνουμε συνάλλαγμα. Η ισοτιμία του ευρώ έχει λίγο ανέβει. Φτάνουμε στο ποτάμι και αποφασίζουμε να μπούμε σε ένα από τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια που είναι αραγμένα. Ανακαλύψαμε ότι λειτουργούν σαν ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ. Καθόμαστε στο επάνω κατάστρωμα του RADAMIS, δίπλα ακριβώς από την αποβάθρα που παίρνουμε το καραβάκι για το ξενοδοχείο μας. Οι τιμές δεν είναι τόσο ακριβές. Υπάρχει ησυχία και απολαμβάνουμε τη στιγμή. Από ψηλά βλέπουμε το πόσο μεγάλο είναι το νησί της Ελεφαντίνης που μένουμε. Αν έχουμε αύριο κέφι θα το περπατήσουμε κι άλλο. Το σκοτάδι που από πολλή ώρα έχει πέσει σε κάνει να νομίζεις ότι είναι αργά, παρόλα αυτά δεν έχει πάει ούτε 20:00.

Αύριο έχουμε να σηκωθούμε από τις 2:30 το πρωί για το ταξίδι στο Αμπού Σιμπέλ, έτσι αποφασίζουμε να επιστρέψουμε προς το ξενοδοχείο. Πριν πάμε βέβαια κάνουμε τις απαραίτητες προμήθειες σε μπύρες και φαγητό. Μπύρα αγοράζουμε από το μοναδικό μαγαζί που είδαμε σε όλη την πόλη, ένα duty free, λίγα μέτρα πιο κάτω στην παραλία, όπου το μεγάλο κουτάκι ντόπιας μπύρας στοιχίζει 35 λίρες ή λίγο λιγότερο από 2 ευρώ. Για φαγητό επιλέγουμε την αλυσίδα εστιατορίων GAD με ψητό και μαγειρευτό φαγητό. Οι μάγειρες κάθονται να φωτογραφηθούν και εμείς δεν χάνουμε την ευκαιρία. Αγοράζουμε φαγητά με 200 λίρες και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο μας. Τρώμε, ετοιμάζουμε τα πράγματα μας και σιγά σιγά πέφτουμε για 3-3,5 ώρες ύπνο. Αύριο θα δούμε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα όλης της Αιγύπτου.