Το πρώτο ξυπνητήρι χτυπάει στις 2:00 το πρωί και το τελευταίο στις 2:30. Ο Καφάνα μας ζήτησε να είμαστε στις 2:45 έξω από το δωμάτιο μας. Είμαστε ακριβείς στο ραντεβού μας και αφού μας δίνει σε πακέτο το πρωινό μας, μας συνοδεύει μέχρι το σημείο που θα μας παραλάβει το βανάκι για το Αμπού Σιμπέλ. Το Αμπού Σιμπέλ βρίσκεται 280 χιλιόμετρα νότια του Ασουάν, κοντά στα σύνορα με το Σουδάν και μπροστά στην τεχνητή λίμνη Νάσερ, η οποία δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή του μεγάλου φράγματος του Ασουάν. Η αρχική θέση του ναού ήταν μέσα στη σημερινή λίμνη, έτσι τη δεκαετία του '50 η Αιγυπτιακή κυβέρνηση, με τη βοήθεια της UNESCO και άλλων κρατών αποφάσισαν να τεμαχίσουν το ναό σε 2.000 ογκώδη κομμάτια, βάρους 20 τόνων το κάθε ένα και να το μεταφέρουν 200 μέτρα πιο μέσα από τιςόχθες της λίμνης και 65 μέτρα ψηλότερα. Το εγχείρημα διήρκησε πάνω από 4 χρόνια, ενώ δεν παρέλειψαν να διατηρήσουν τον ίδιο προσανατολισμό έτσι ώστε 2 φορές το χρόνο ο ανατέλων ήλιος να ρίχνει το φως του κατευθείαν στους θεούς στο βάθος του ναού. Μπαίνουμε στο βανάκι που έρχεται στην ώρα του και αφού γεμίζει με διάφορους τουρίστες, μαζί με τους Κινέζους που γνωρίσαμε χθες, ξεκινάμε για το μεγάλο ταξίδι. Περνάμε πάνω από το παλιό φράγμα και λίγο έξω από την πόλη σταματάμε στον σταθμό ελέγχου της αστυνομίας και περιμένουμε μέχρι η ώρα να πάει 4:00. Στις 4:01 ξεκινάμε. Κατά βάση κοιμόμαστε, όμως ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο περιμένουμε να περάσουμε τον τροπικό του Καρκίνου, που συμβαίνει πρώτο, αλλά και να δούμε την ανατολή του ήλιου στην έρημο, που συμβαίνει δεύτερο, στις 5:13 ακριβώς. Η ανατολή είναι πραγματικά μαγική! Μακάρι να μην την βλέπαμε από το παράθυρο ενός αυτοκινήτου.
Στις 7:00 ακριβώς παρκάρουμε στο πάρκινγκ του Αμπού Σιμπέλ. Ο οδηγός μας δίνει 2 ώρες για να εξερευνήσουμε το χώρο, χρόνος ικανός και άνετος. Περπατάμε μέχρι το γκισέ των εισιτηρίων, με μία μικρή στάση για να φάμε το πρωινό που μας ετοίμασε ο Καφάνα. Τα εισητήρια στοιχίζουν 215 για τους ενήλικες και 113,50 για τα παιδιά. Μπαίνουμε περνώντας τον κλασσικό έλεγχο. Είμαστε ακριβώς πίσω από το μνημείο. Περπατάμε περιμετρικά του και κάποια στιγμή εμφανίζεται μπροστά μας. Εκπληκτικό! Τέσσερεις πελώριοι κολοσσοί του Φαραώ Ραμσή του Β', λαξευμένοι πάνω στο βράχο, είναι οι φύλακες της εισόδου του ναού των θεών Ρε, Χαραχτί, Άμμωνα και Φθα. Σκεφτόμαστε την ιστορία αυτού του μεγαλειώδους έργου. Κατασκευάστηκε το 13ο αιώνα π.Χ. από τον Ραμσή το Β', όμως με το πέρασμα της χρυσής εποχής των φαραώ θάφθηκε τελείως μέσα στην άμμο. Το 1813 βρέθηκε τυχαία από τον Ελβετό εξερευνητή Μπέρκχαρντ, ενώ μόλις το 1909 κατάφερε να αποκαλυφθεί, μετά από χιλιάδες χρόνια! Φωτογραφίζουμε με προσοχή, όμως μετά καταλαβαίνουμε ότι το εισιτήριο φωτογράφησης με 300 λίρες που δεν αγοράσαμε, αναφερόταν μόνο στο εσωτερικό του ναού.
Μπαίνουμε μέσα στο ναό. Ένας φύλακας στην είσοδο μας προειδοποιεί ότι δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση, ενώ ένας άλλος μέσα προσπαθεί να το επιβάλλει ανεπιτυχώς. Έχει αρκετούς τουρίστες ο χώρος, οι οποίοι σχεδόν όλοι φωτογραφίζουν απροκάλυπτα. Ο φύλακας καταφέρνει να μαγκώσει μόνο τρεις Ισπανιδούλες, από τις οποίες παίρνει τα κινητά τηλέφωνα. Δεν είδαμε τι ακολούθησε μετά. Φωτογραφίζουμε κι εμείς φυσικά, προσέχοντας τον φύλακα. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει μέχρι σήμερα στην Αίγυπτο! Είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει ένας επισκέπτης, παρόλη τη δύσκολη πρόσβαση. Το εσωτερικό του ναού είναι σίγουρα πολύ εντυπωσιακό, με μοναδικές τοιχογραφίες, όμως αυτό που κλέβει την παράσταση είναι το εξωτερικό του. Βγαίνουμε και δεν χορταίνουμε να το βλέπουμε! Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται ο ναός της Αθώρ, ο οποίος δημιουργήθηκε προς τιμή της Νεφερταρί, συζύγου του Φαραώ. Μας κάνει εντύπωση ότι στο εξωτερικό του μικρότερου φυσικά ναού αυτού υπάρχουν έξι αγάλματα, τρία και τρία, όπου σε κάθε τριάδα η Νεφερταρί στο κέντρο περιστοιχίζεται από το σύζυγό της. Μπαίνουμε και στο ναό αυτό μέσα, που είναι αρκετά μικρότερος, όμως αντίστοιχα εντυπωσιακός. Οι τοιχογραφίες μέσα παρουσιάζουν την Νεφερταρί σε διάφορες σκηνές, είτε μόνη είτε με το βασιλιά. Διαβάζουμε ότι είναι η μοναδική βασίλισσα της φαραωνικής περιόδου, που έλαβε τόσο μεγάλο σεβασμό. Στο ναό αυτό ο φύλακας φωτογραφίζεται με τους επισκέπτες, ζητώντας ένα χαρτζιλίκι! Είμαστε φυσικά στην Αίγυπτο.
Η περιήγηση μας τελειώνει και επιστρέφουμε στο βανάκι μας. Στις 9:00 ξεκινάμε για το δρόμο της επιστροφής. Μετά από 3 ώρες βρισκόμαστε πίσω στο Ασουάν. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας και τσιμπάμε ό,τι έχει περισσέψει από χθες. Ξεκουραζόμαστε, αφού μας έχει λείψει ο ύπνος. Το απόγευμα αποφασίζουμε να κάνουμε μία βόλτα στο νησί μας. Ξεκινάμε με τα πόδια για να δούμε το διπλανό χωριό, εκεί που βρίσκεται το παλιό νουβικό μουσείο και ο Νειλομετρητής. Ο Νειλομετρητής, που συναντάται σε όλο το μήκος της κοιλάδας του ποταμού, μετρούσε την άνοδο και την πτώση της στάθμης του. Η ευημερία εξαρτιόταν από την υπερχείλιση αυτού, μέχρι βέβαια ενός σημείου, αφού μετά από αυτό σήμαινε την καταστροφή. Δυστυχώς η ώρα έχει περάσει και είναι κλειστά. Στο χωριό συναντάμε κατοίκους, οι οποίοι μας καλωσορίζουν στον τόπο τους. Γυρίζουμε προς τη βόρεια πλευρά του νησιού, με κατεύθυνση το ακριβό ξενοδοχείο Movenpick. Ένας πιτσιρικάς επιμένει να μας οδηγήσει μέχρι εκεί και φυσικά θέλει το μπαχτσίσι του. Του δίνουμε ένα μικρό δωράκι και φεύγει ευχαριστημένος.
Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και αναζητούμε το καφέ του. Το κτίριο δείχνει να έχει περάσει ένδοξες εποχές, όμως σήμερα δείχνει γερασμένο. Δίπλα από αυτό υπάρχει μία νεώτερη εγκατάσταση. Πίνουμε το καφέ μας, ενώ δίπλα μας βλέπουμε μία εύπορη οικογένεια που θα μπορούσε να είναι από το γειτονικό Σουδάν, στο οποίο δείχνει να ομαλοποιείται η κατάσταση τις τελεταίες μέρες. Πληρώνουμε και φεύγουμε. Το καραβάκι από εδώ για το Ασουάν είναι δωρεάν. Ο ήλιος έχει ήδη δύσει. Κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην πόλη, για να πάρουμε και εφόδια για την αυριανή μέρα. Αύριο φεύγουμε για να ταξιδέψουμε 2 μέρες με φελούκα, κατεβαίνοντας τον ποταμό Νείλο, μέχρι το Κομ Όμπο. Η αγορά είναι γεμάτη κόσμο και πολύ ζωντανή. Αγοράζουμε χαλβά, ενώ βρίσκουμε ένα αρτοποιείο με λογής λογής πράγματα και κανονικές τιμές. Αγοράζουμε διάφορα. Ο Βασίλης βρίσκει και αγοράζει μία ωραία μαύρη μπλούζα για το χορό, σε πολύ καλή τιμή. Αγοράζουμε υλικά για να φτιάξουμε μία ωραία μακαρονάδα το βράδυ στο ξενοδοχείο μας. Σήμερα νοιώθουμε ότι έχουμε ενσωματωθεί όλο και περισσότερο στην πόλη και στους ρυθμούς της. Περπατάμε λίγο ακόμη μέχρι που παίρνουμε το καραβάκι για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας. Εκεί βλέπουμε ότι έχουμε και γείτονες. Ένα ζευγάρι από τον Καναδά, που έχει ταξιδέψει στην Ελλάδα και ένα αγόρι από το Πακιστάν. Με λίγη κουβέντα και αργότερα φαγητό κλείνει η μέρα μας. Αύριο ξυπνάμε χαλαρά για μία καινούργια περιπέτεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου