Σήμερα αποχαιρετούμε τα βουνά. Φεύγουμε με προορισμό το Καμιάνετς-Ποντίλσκι, στα ανατολικά μας, μία πόλη 100.000 κατοίκων, που είναι περίφημη για το κάστρο της. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της η πόλη πέρασε από τα χέρια πολλών, κάτι που φανερώνει και το μνημείο των 7 πολιτισμών, που βρίσκεται εκεί. Οι 7 πέτρες του συμβολίζουν τους 7 λαούς που πέρασαν από την πόλη. Ουκρανούς, Πολωνούς, Ρώσους, Λιθουανούς, Αρμένιους, Τούρκους και Εβραίους. Η όγδοη πέτρα που είναι τοποθετημένη ξεχωριστά είναι ο 8ος πολιτισμός που θα περάσει στο μέλλον αυτού του τόπου. Φεύγουμε ήσυχα από το ξενοδοχείο μας και οδηγούμε σε έναν δρόμο που άλλοτε είναι καλός και άλλοτε κακός. Ευτυχώς δεν είναι πολλά τα χιλιόμετρα. Η φύση γύρω μας έχει αλλάξει. Τέλος τα όμορφα βουνά των Καρπαθίων, επανήλθαμε στην κλασσική Ουκρανία. Γύρω στις 12:30, χωρίς απρόοπτα, φτάνουμε και παρκάρουμε στην παλιά πόλη, πολύ κοντά στο κάστρο. Το παράξενο είναι ότι ακόμα δεν το έχουμε δει. Με τα πόδια περπατούμε προς αυτό και δεν αργούμε να το δούμε. Είναι αληθινά εκπληκτικό! Σωστά το κατατάσσουν σαν το πρώτο από τα 7 θαύματα της Ουκρανίας.
Το κάστρο κατασκευάστηκε πριν τον 14ο αιώνα, για να προστατέψει τη γέφυρα που συνδέει την πόλη με την υπόλοιπη περιοχή. Λόγω της κατασκευής του αλλά και της φυσικής του θέσης απέκτησε το όνομα «Χτισμένο από το χέρι του Θεού». Περπατούμε μέχρι την είσοδο. Πληρώνουμε γύρω στα 5€ για την είσοδο και μπαίνουμε. Από την πρώτη στιγμή, λόγω και της ώρας, το μάτι μας πέφτει στο φαγητό! Μέσα στο κάστρο ψήνουνε διάφορες λιχουδιές, ενώ μεγάλα τσουκάλια κρατούν ζεστό έτοιμο φαγητό και σούπες. Καθόμαστε φυσικά για φαγητό. Παραγγέλνουμε και δοκιμάζουμε απ' όλα, με αντίτιμο γύρω στα 12€. Όλα καλά! Τώρα μπορούμε να περιηγηθούμε στο κάστρο. Δίπλα μας κάνουν μαθήματα τοξοβολίας, ενώ από την άλλη μεριά υπάρχει ένας παλιός φούρνος, όπου κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές ψήνουν ψωμιά. Εκτός όλων αυτών, μέσα στο κάστρο υπάρχουν και μουσεία, με ξεχωριστή είσοδο, σχετικά με διάφορα θέματα που αφορούν στην ιστορία του κάστρου και του τόπου. Σκεφτόμαστε τα δικά μας κάστρα στην Ελλάδα, τα οποία είναι παντελώς ανεκμετάλλευτα... Ανεβαίνουμε στους πύργους του κάστρου και περπατάμε στα τείχη. Βλέπουμε πως απλώνεται η πόλη γύρω από αυτό. Δυστυχώς αρχίζει να βρέχει. Ευτυχώς που προλάβαμε να φάμε! Με γρήγορο βηματισμό γυρίζουμε προς την παλιά πόλη.
Βρίσκουμε καταφύγιο στο πολύ ατμοσφαιρικό, καφέ μπαρ Kava Vid Politsmeystera, της παλιάς πόλης. Παραγγέλνουμε ο καθένας ό,τι τραβάει η όρεξη του. Η κοπελίτσα που μας σερβίρει, είναι δεν είναι 16, ρίχνει συνέχεια κλεφτές ματιές στο Βασίλη. Μην μας το ματιάσει το αγόρι μας! Φεύγουμε, αφήνοντας ένα καλό πουρμπουάρ στο κορίτσι. Η βροχή έχει σταματήσει. Κάνουμε μία μικρή ακόμα βόλτα στα μαγαζάκια που υπάρχουν εδώ τριγύρω, τα οποία πουλάνε εκτός των άλλων τόξα, βέλη, ασπίδες και γενικότερα όπλα σχετικά με το κάστρο, το οποίο αποτελεί και την ατραξιόν της πόλης. Φτάνει η ώρα να πάμε προς το σπίτι μας, το οποίο βρίσκεται στη νέα πόλη. Βρίσκουμε την κυρία που μας δίνει τα κλειδιά και μας παραδίδει ένα πεντακάθαρο και απόλυτα οργανωμένο διαμέρισμα, στον 6ο όροφο ενός συγκροτήματος. Τέλεια! Η Λίνα βάζει κατευθείαν πλυντήριο. Αράζουμε για το μεσημέρι και αργότερα βγαίνουμε με τα πόδια στην πόλη.
Η αμφίεση μας έχει αλλάξει σε φθινοπωρινή, αφού κάνει λίγο κρύο, ενώ ο καθένας έχει στα χέρια του την ομπρέλα του, αφού μια ψιλοβρέχει, μια σταματάει. Περπατάμε στην καινούργια πόλη, η οποία δείχνει ζωντανή, ακόμα και τώρα που τα μαγαζιά αρχίζουν σιγά σιγά να κλείνουν. Μετά από μία μεγάλη βόλτα και αρκετές επισκέψεις σε διάφορα μαγαζιά, κάνουμε μία υποχρεωτική στάση για ξεκούραση στο εξαιρετικό καφέ Cofee Bike, απέναντι από το Δημαρχείο της πόλης.
Συνεχίζουμε προς τον ορθόδοξο καθεδρικό ναό της πόλης, Alexander Nevsky, ο οποίος μοιάζει αλλά και έχει το ίδιο όνομα με αυτόν της Σόφιας, στη Βουλγαρία. Πλησιάζουμε και βλέπουμε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ! Πολλά λεωφορεία είναι παρκαρισμένα στην αυλή του ναού, ενώ παράλληλα έχουν στηθεί καμιά 200-250 σκηνές, σε κάθε σημείο του εξωτερικού χώρου, εκεί όπου υπάρχει χώμα. Ο ναός είναι εντελώς γεμάτος από κόσμο, ενώ μεγάφωνα μεταδίδουν την λειτουργία σε όλους αυτούς που δεν μπορούν να μπουν μέσα. Δεν μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε τι συμβαίνει, ενώ δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον να μας το εξηγήσει στα Αγγλικά... Απορημένοι κοιτάμε γύρω μας.
Συνεχίζουμε την βόλτα μας, περπατώντας τώρα προς την παλιά πόλη. Φτάνουμε στη γέφυρα, πάνω από την κοιλάδα του ποταμού Smotrych. Το φαράγγι, με το ύψος των βράχων να φτάνει τα 50 μέτρα είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό. Από εδώ μπορεί να περάσει κανείς απέναντι με συρματόσχοινο, γλιστρώντας από σύρμα 184 μέτρων, ή να πηδήξει προς τα κάτω με bungee jumping. Δυστυχώς λόγω της βροχής δεν υπάρχει κάποιος να ρωτήσουμε για το κόστος.
Κάνουμε μία μεγάλη βόλτα στην παλιά πόλη, η οποία δείχνει άδεια. Βρίσκουμε το άγαλμα του τουρίστα, το οποίο συμβολίζει ότι η πόλη αυτή είναι μία από αυτές που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί ένας τουρίστας στην Ουκρανία. Φτάνουμε μέχρι το ναό του Πέτρου και Παύλου και αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω, στην καινούργια πόλη. Η παλιά πόλη μας αποχαιρετά με ένα μεγαλοπρεπές ουράνιο τόξο!
Η βόλτα μας στη πόλη τελειώνει με μία μπύρα στο ιδιαίτερο και πολύ όμορφο Zagata Bar, όπου κουβεντιάζουμε τα γεγονότα της ημέρας, αλλά και το πρόγραμμα μας για τη συνέχεια. Το βράδυ τρώμε στο σπίτι μας και κοιμόμαστε κουρασμένοι. Αύριο συνεχίζουμε για την πόλη Τσερνιβτσί, τελευταία πόλη που θα επισκεφτούμε στην Ουκρανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου