Σήμερα θα οδηγήσουμε μέχρι το Τσερνιβτσί, αφού πρώτα κάνουμε μία στάση στο κάστρο Khotyn, που είναι στο δρόμο μας. Το κάστρο Khotyn χτίστηκε το 10ο αιώνα, στην όχθη του ποταμού Δνείστερου, σε μία περιοχή η οποία βρισκόταν πάνω στο μεσαιωνικό εμπορικό δρόμο που συνέδεε τους Σκανδιναβούς με τους Έλληνες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Για πολλούς αποτελεί το 2ο από τα επτά θαύματα της Ουκρανίας! Με το αυτοκίνητο φτάνουμε γρήγορα και παρκάρουμε. Λίγο πιο δίπλα από εμάς έχουν παρκάρει 3 τεράστια οχήματα που μας κάνουν πολύ μεγάλη εντύπωση. Είναι Γερμανοί που ταξιδεύουν στην Ευρώπη και την Ασία, πάνω από 2 χρόνια. Τώρα βρίσκονται κοντά στο τέλος του ταξιδιού. Βλέπουμε στα οχήματα τους τη διαδρομή τους, όπως και αυτοκόλλητα παράσημα από τις χώρες που επισκέφτηκαν. Ωραίο κι αυτό! Η περιοχή γύρω από το πάρκινγκ είναι γεμάτη μαγαζάκια. Το κάστρο όμως δεν το έχουμε δει ακόμη. Ακολουθούμε τον κόσμο και αφού περνάμε μία μεγάλη πύλη το βλέπουμε μπροστά μας, πελώριο! Είναι πραγματικά καταπληκτικό! Το φωτογραφίζουμε. Ο οδηγός μας δεν προτείνει να το δούμε και από μέσα, έτσι γυρίζουμε στο αυτοκίνητο μας, ρίχνουμε μία ακόμη ματιά στα 3 οχήματα και φεύγουμε για το Τσερνιβτσί.
Ο δρόμος μας φαίνεται σήμερα καλύτερος. Όταν όμως φτάνουμε κοντά στην πόλη πέφτουμε σε ένα μεγάλο μποτιλιάρισμα... Γύρω στις 12:30 είμαστε στην πόλη και πιο συγκεκριμένα έξω από το το Εθνικό Πανεπιστήμιο του Τσερνιβτσί, που αποτελεί σημαντικό αξιοθέατο της πόλης. Το κτίριο του πανεπιστημίου είναι τόσο μαγευτικό, γοητευτικό και όμορφο, όπως αυτά της Αγγλίας και της Αμερικής. Ο Χάρυ Πότερ σίγουρα δεν θα είχε πρόβλημα να σπουδάσει σε αυτό. Κάνουμε μία μικρή βόλτα μέσα. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κανονική ξενάγηση, όμως δεν μας φτάνει ο χρόνος, έτσι αρκούμαστε από την εξωτερική του όψη.
Φεύγουμε και με μία μικρή στάση για fast food και καφέ, και οδηγούμε μέχρι το διαμέρισμα μας για σήμερα. Μία κοπέλα μας το δείχνει. Μένουμε με το στόμα ανοιχτό! Είναι το ωραιότερο διαμέρισμα που έχουμε μείνει ποτέ. Έχει έναν ισόγειο χώρο, με σαλόνι και κουζίνα και έναν υπόγειο, με τα υπνοδωμάτια. Ο υπόγειος χώρος θυμίζει μπουντρούμι, ενώ γενικά ο χώρος είναι προσεγμένος και πολυτελής! Δεν μας κάνει κέφι να βγούμε από εδώ!
Γύρω στις 16:00 λέμε τελικά να βγούμε έξω. Δεν μπορεί να φτάσαμε μέχρι εδώ και να μην περπατήσουμε στην πόλη... Η πρώτη μας εντύπωση είναι πολύ θετική. Φαίνεται αμέσως ο πλούτος που υπήρχε στο παρελθόν, από αυτά τα υπέροχα κτίρια που βλέπουμε. Πρώτος μας στόχος ο πεζόδρομος Kobylyanska, ό,τι καλύτερο για βόλτα, με υπέροχα σπίτια, δέντρα που προσφέρουν σκιά και ξύλινα καθίσματα, που μπορεί κάποιος να καθίσει και να ξεκουραστεί. Ο πεζόδρομος είναι γεμάτος καφέ, μαγαζιά με αναμνηστικά, ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια. Περπατάμε τον πεζόδρομο μέχρι το τέλος του, μπροστά στο Δημαρχείο της πόλης.
Συνεχίζουμε για την πλατεία θεάτρου όπου βλέπουμε βλέπουμε δύο πολύ όμορφα κτίρια. Το κτίριο της Ακαδημίας Ουκρανικής Μουσικής και Θεάτρου του Τσερνιβτσί και το εκπληκτικά όμορφο τετραώροφο κτίριο του Εβραϊκού Σπιτιού. Στην πρόσοψη του τελευταίου βλέπουμε τους 4 άτλαντες που κρατάνε την ιστορία των Εβραίων. Πάνω στην πλατεία παρατηρούμε τα αστέρια των καλλιτεχνών και των μουσικών, που έκαναν την πόλη γνωστή στην Ουκρανία και στο κόσμο ολόκληρο.
Γυρίζουμε προς το σπίτι. Όλοι μας είμαστε πολύ κουρασμένοι και θέλουμε λίγη περισσότερη ξεκούραση. Αποφασίζουμε για το βράδυ να φάμε στο δωμάτιο μας, κάτι που δεν έχουμε κάνει ποτέ άλλη φορά. Παραγγέλνουμε διάφορες λιχουδιές. Πριν το βραδινό κάνουμε μία γρήγορη βόλτα μέχρι το κοντινό Depot Mall για αγορές ντόπιων προϊόντων που δεν μπορούμε να βρούμε στην Ελλάδα. Είμαστε στην ώρα μας στο δωμάτιο για το βραδινό. Τα κορίτσια χτυπάνε την πόρτα ακριβώς στις 21:30 και μας απλώνουν τα πιάτα στο μεγάλο τραπέζι του καθιστικού. Αισθανόμαστε κάπως... όμως ομολογουμένως είναι ό,τι πιο νόστιμο έχουμε δοκιμάσει στη χώρα! Ένα προς ένα είναι όλα πεντανόστιμα! Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας και ευχόμαστε στο μέλλον να ξανάρθουμε στη χώρα αυτή. Σίγουρα στο Κίεβο, που έχει τόσα πολλά ακόμα να μας δώσει, και μάλλον στην Κριμαία, που απ' ότι πιστεύουν οι Ουκρανοί, γρήγορα θα ξαναγίνει δική τους. Αύριο θα μπούμε στη Ρουμανία και θα οδηγήσουμε μέχρι το Ιάσιο, που έχουμε αφήσει σε εκκρεμότητα από το προηγούμενο ταξίδι στη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου