Σήμερα θα αποχαιρετήσουμε την Ουκρανία και θα μπούμε στη Ρουμανία, μέχρι το Ιάσιο. Είχαμε αποφασίσει να φύγουμε αρκετά νωρίς, όμως τα σχέδια μας τα χάλασε η χθεσινή κοπέλα που έκλεισε το ανταλλακτήριο 10 λεπτά πριν την ώρα του. Έτσι σήμερα περιμένουμε μέχρι τις 9:00 για να ανοίξει και να χαλάσουμε αυτά τα χρίβνια που μας έχουν μείνει στα χέρια. Κρατάμε λίγα μόνο για να βάλουμε πετρέλαιο. Φτάνουμε γρήγορα στα σύνορα που είναι μόνο 45 χιλιόμετρα. Η ουρά δεν είναι και μικρή, έτσι κάνουμε πάνω από μία ώρα για να ξεμπερδέψουμε. Ευτυχώς χωρίς κανένα απρόοπτο. Από εδώ το Ιάσιο είναι γύρω στις 3 ώρες. Λίγο μετά τις 14:00 φτάνουμε. Πρώτη μας στάση η Βιβλιοθήκη του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Ιασίου, η οποία έχει επιλεγεί ως μία από τις 25 πιο όμορφες βιβλιοθήκες στον κόσμο. Ακριβώς απέναντι από τη βιβλιοθήκη υπάρχουν αρκετές καντίνες με φαγητό, και αφού το στομάχι μας παραπονιέται από ώρα, κάνουμε, πριν μπούμε στη βιβλιοθήκη, μία στάση εδώ. Δυστυχώς η συνέχεια δεν είναι αυτή που περιμέναμε. Σε μία ταμπέλα διαβάζουμε ότι η βιβλιοθήκη παραμένει κλειστή καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Πολύ κρίμα....
Συνεχίζουμε για το σπίτι, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο. Ξεφορτώνουμε, ξεκουραζόμαστε λίγο και βγαίνουμε έξω στην πόλη. Καθώς περπατάμε και λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο κέντρο της πόλης, μας κάνει εντύπωση η αντίθεση της φτώχιας με τον πλούτο, αφού περνάμε δίπλα σε χαμηλά και πολύ φτωχικά σπιτάκια, με το μπαχτσέ και το αμπέλι τους, Είναι κάτι που έχουμε δει αρκετές φορές στα ταξίδια μας. Πρώτη μας στάση το Παλάτι Πολιτισμού, σύμβολο του Ιασίου, που εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη με την ομορφιά του. Φτάνουμε και διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει καμία υπερβολή. Είναι εντυπωσιακό! Μέσα στο Παλάτι στεγάζονται εκτός των άλλων και αρκετά μουσεία, όμως η ώρα δεν είναι κατάλληλη, αφού όλα κλείνουν. Παρόλα αυτά μας φτάνει και μόνο η εξωτερική του θέα. Μπροστά από το Παλάτι ξεκινάει η λεωφόρος Stefan cel Mare si Sfant, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι πεζόδρομος, με μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο. Ξεκινάμε να την περπατάμε.
Στην αρχή της βρίσκεται, η μοναδική για την ομορφιά της και τους δίδυμους πύργους της, μονή των Τριών Ιεραρχών, εκεί όπου, στις 24 Φεβρουαρίου 1821, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την Ελληνική Επανάσταση. Ο Υψηλάντης το θεώρησε κατάλληλο ν' αρχίσει την Επανάσταση από την πόλη αυτή, αλλά η αδιαφορία των μεγάλων και η απειρία του στρατού του οδήγησαν το κίνημα αυτό σε αποτυχία. Λίγο πιο κάτω στον πεζόδρομο παρατηρούμε με τι ωραίο τρόπο ο υπάλληλος του Δήμου καθαρίζει κάθε μικρό σκουπιδάκι που βρίσκει. Μπράβο στο Δήμο που έχει μία τόσο καθαρή πόλη!
Πιο κάτω βλέπουμε το πανέμορφο Δημαρχείο της πόλης και απέναντι το εντυπωσιακό Μητροπολιτικό Καθεδρικό Ναό της πόλης. Κάθε χρόνο, στις 14 Οκτωβρίου, μεγάλο πλήθος πιστών έρχεται εδώ, για να προσκυνήσει τα λείψανα της αγίας Παρασκευής, τα οποία φυλάσσονται από το 1889. Λίγο πιο κάτω βλέπουμε από μακριά το Εθνικό θέατρο, χτισμένο από τους ίδιους αρχιτέκτονες που έχτισαν την Όπερα της Οδησσού. Το Ιάσιο είναι πραγματικά μία πολύ όμορφη πόλη!
Περπατάμε μέχρι την Πλατεία Ένωσης, η οποία βρίσκεται στο σημείο διασταύρωσης 3 μεγάλων οδών. Η πλατεία είναι πολύ σημαντική για την ιστορία της Ρουμανίας, αφού σε αυτήν την πλατεία, αρχικά το 1859 ανακοινώθηκε η ένωση των πριγκιπάτων Μολδαβίας και Βλαχίας, ενώ το 1917 εδώ έδωσαν όρκο οι Τρανσυλβανικοί εθελοντές, για να ελευθερώσουν την Τρανσυλβανία. Περπατάμε μέχρι εδώ και γυρίζουμε προς τα πίσω για να καθίσουμε σε ένα από τα πολλά καφέ της Stefan cel Mare si Sfant για να ξαποστάσουμε και να πάρουμε δυνάμεις. Είμαστε για δεύτερη φορά στη Ρουμανία, μετά από λίγα χρόνια, και αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η χώρα βελτιώνεται συνεχώς σε όλους τους τομείς. Σε πολλά σημεία μάλιστα είναι πολύ πιο οργανωμένη και σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από τη χώρα μας, κάτι που δεν ξέρει αυτός που βλέποντας έναν Ρουμάνο, δυστυχώς σκέφτεται και κρίνει μόνο από το φτωχό παρελθόν του. Αργά το απόγευμα αφιερώνουμε τις τελευταίες ώρες στην πόλη στο κεντρικό και τεράστιο εμπορικό κέντρο Palas, το μεγαλύτερο εμπορικό που έχουμε ποτέ επισκεφτεί! Ο Βασίλης με τη Λίνα χάνονται στα αμέτρητα μαγαζιά. Αργότερα τρώμε εκεί και ψωνίζουμε μερικά πράγματα για να μαγειρέψουμε αύριο, αφού θα οδηγήσουμε γύρω στα 800 χιλιόμετρα και το μεσημεριανό μας θα είναι μέσα στο αυτοκίνητο. Αύριο, με το καλό, θα φτάσουμε στη Σόφια, τελευταίο βράδυ του ταξιδιού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου