Το πρωί σηκωνόμαστε πρωί. Πρέπει να είμαστε στις 8:00 στο ιατρικό εργαστήριο tecmed για να κάνει ο Βασίλης ένα μοριακό PCR. Στη Χιλή σε κάποιες δραστηριότητες απαιτείται να είσαι εμβολιασμένος και να έχεις ένα συγκεκριμένο χιλιάνικο πάσο. Αν είσαι ξένος χρειάζεται μία διαδικασία αρχικά αυθεντικoποίησης και στη συνέχεια αποστολής των πιστοποιητικών εμβολιασμού της χώρας σου, τα οποία ελέγχονται και παίρνεις τελικά αυτό το πάσο. Παρόλο που τη διαδικασία αυτή την αρχίσαμε 2 μήνες πριν το ταξίδι, το πιστοποιητικό του Βασίλη (παρόλο που έχει κάνει και τα 2 εμβόλια) δεν έχει βγει, έχοντας κάνει από μεριάς μας 4 συνολικά ενστάσεις! Δεν μπορούν να δουν παρά μόνο το 2ο εμβόλιο που φαίνεται στο ευρωπαϊκό πιστοποιητικό, και όχι τα 2 εμβόλια που φαίνονται στο ελληνικό πιστοποιητικό... Αυτό λοιπόν το γεγονός κατατάσσει το Βασίλη ως ανεμβολίαστο και υποχρεωτικά, για να μπορέσουμε να επισκεφτούμε αύριο το Paranal, πρέπει να κάνει το PCR... Μαζεύουμε τα πράγματα και αφήνουμε το σπίτι. Με ένα UBER πηγαίνουμε στο ιατρικό εργαστήριο. Πληρώνουμε 50€ για το PCR και περιμένουμε αύριο μέχρι τις 9:30 το πρωί το αποτέλεσμα. Αύριο στις 10:00 ξεκινάει η ξενάγηση στο Paranal και πρέπει να το έχουμε. Μετά το τεστ ψάχνουμε φορτωμένοι με τα σακίδια μας να βρούμε κάπου να φάμε πρωϊνό.
Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά. Είναι νωρίς για την Calama... Ευτυχώς λίγο πιο κάτω βρίσκουμε μία panaderia και καθόμαστε. Τρώμε ψωμάκια, κέικ και πίνουμε καφέ. Όλα καλά! Ο Κωστής αλλάζει, λίγο πιο δίπλα, και άλλα χιλιάνικα πέσος γιατί αρχίσανε να μας τελειώνουμε. Ο σταθμός των λεωφορείων για την Antofagasta δεν είναι μακριά, έτσι περπατάμε μέχρι εκεί. Ο Κωστής με το Βασίλη αναλαμβάνουν να επεκτείνουν τα διαθέσιμα GB των κινητών μας και μέχρι να έρθει τελικά το λεωφορείο μας τα καταφέρνουν. Το λεωφορείο είναι το πιο εντυπωσιακό από κάθε άλλο που έχουμε ταξιδέψει. Καθόμαστε κάτω. Έχουμε πολύ άνεση, έτσι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κοιμόμαστε λίγο ακόμα και αρκετά πιο ζεστά! Φτάνουμε στην Antofagasta μετά από 3,5 ώρες, γύρω στις 13:30. Στέλνουμε μήνυμα στον Marco αν μπορούμε να μπούμε στο διαμέρισμα πιο νωρίς από το προβλεπόμενο και ευτυχώς είναι σύμφωνος. Είναι αρκετά κοντά, έτσι περπατάμε ζωσμένοι με τα σακίδια μας μέχρι εκεί.
Κάτω από την πολυκατοικία μας υποδέχεται μάλλον η γυναίκα του. Η πολυκατοικία που βρίσκεται το διαμέρισμα ανήκει σε ένα μεγαλύτερο συγκρότημα με καταστήματα, μπαρ, εστιατόρια και είναι μπρoστά στον Ειρηνικό Ωκεανό! Η Αντοφαγάστα είναι παραθαλάσσια πόλη και λιμάνι της βόρειας Χιλής και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Το διαμέρισμα είναι ένα καταπληκτικό πολύ μοντέρνο δυαράκι, βρίσκεται στον 9ο όροφο, δεν βλέπει όμως τον ωκεανό, αλλά από την άλλη μεριά, την πόλη, η οποία απλώνεται μέχρι το βουνό. Είναι η πρώτη φορά στο ταξίδι μας που έχει συννεφιά. Αισθανόμαστε πάρα πολύ όμορφα εδώ! Ξεκουραζόμαστε για λίγο και βγαίνουμε έξω. Είναι υπέροχη η θέα της πόλης από την παραλία!
Με ένα UBER βρισκόμαστε γρήγορα στο κέντρο και στην πλατεία Colon. Από εδώ ξεκινάει ο κεντρικός πεζόδρομος Arturo Prat Chacon. Τον περπατάμε και βλέπουμε αρχικά μία αγορά με παραδοσιακά προϊόντα, ενώ στη συνέχεια και μέχρι το τέλος βλέπουμε διάφορα μαγαζάκια που πουλάνε σχεδόν τα πάντα. Μας κάνουν εντύπωση τα αρκετά μαγαζιά με τυχερά παιχνίδια.
Στο τέλος του πεζόδρομου υπάρχουν τα εστιατόρια, το ένα δίπλα στο άλλο. Καθόμαστε και παίρνουμε μενού με σούπα καζουέλα και με τρία διαφορετικά κύρια πιάτα, εκ των οποίων το ένα δεν καταλαβαίνουμε τι είναι. Η καζουέλα είναι φανταστική! Η Λίνα μιλάει με τη Νάγια στην Ελλάδα. Τελικά έρχεται το τρίτο πιάτο και είναι κοιλιές! Δεν είμαστε λάτρεις αυτού του πιάτου, έτσι μοιράζουμε τα δύο άλλα πιάτα στα τρία.
Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να πάρουμε ένα UBER για το αεροδρόμιο. Θα παραλάβουμε από εκεί ένα αυτοκίνητο για να πάμε αύριο στο Paranal.
Το Paranal είναι το δεύτερο μεγαλύτερο τηλεσκόπιο στον κόσμο και βρίσκεται μέσα στην έρημο Ατακάμα, καμιά 120 χιλιόμετρα πιο νότια από εδώ. Κάθε Σάββατο μπορεί κανείς να το επισκεφτεί δωρεάν και αφού έχει κάνει κράτηση, πρέπει όμως να βρει ένα μέσο για να φτάσει μέχρι εκεί, αφού δεν υπάρχει κανένα λεωφορείο που να κάνει αυτήν τη διαδρομή.
Γύρω στις 5 είμαστε στο αεροδρόμιο και παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο. Γυρίζουμε προς το σπίτι μας για να το παρκάρουμε.
Πάνω στο δρόμο μας είναι η Portada, την οποία έχουμε σκοπό να δούμε. Εκατομμύρια χρόνια ανέμου και κυμάτων έχουν δημιουργήσει αυτήν την όμορφη αψίδα που βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα μακριά από την ακτή. Πραγματικά είναι πολύ πιο όμορφο από ότι είχαμε διαβάσει. Φωτογραφίζουμε την Portada με φόντο την πόλη. Εδώ βρίσκεται και το όνομα της πόλης με μεγάλα γράμματα. Ο Βασίλης σκαρφαλώνει και φυσικά τον φωτογραφίζουμε και αυτόν.
Γυρίζουμε και παρκάρουμε το αυτοκίνητο. Αρχικά έγιναν κάποιες σκέψεις να επιστρέψουμε στο κέντρο, όμως το διαμέρισμα μας δημιουργεί μεγάλη χαρά και είμαστε αρκετά κουρασμένοι. Αποφασίζουμε να πιούμε ένα ποτό στο συγκρότημα που είμαστε και να χαζέψουμε τα χρώματα που αλλάζουν με τη δύση του ηλίου.
Το βράδυ μαγειρεύουμε στο σπίτι μας και ξεκουραζόμαστε. Αύριο έχουμε το Paranal!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου